เมื่อ "เจ้านาย" ถูกตัดสินประหารชีวิตในสมัยประชาธิปไตย ตอน 5 "ทรงพ้นโทษ" หลังจากที่ "นักโทษชายรังสิต" ถูกกักขัง ณ เรือนจำกลางบางขวาง ในข้อหา "กบฏ" เป็นเวลาเกือบ 3 ปี นับตั้งแต่ปลายปี พ.ศ. 2482 ในที่สุดรัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม จึงได้ตัดสินใจปล่อยท่านให้เป็นอิสระ "...คุณหลวงอายุรกิจโกศลได้เขียนถึงเวลาหลังจากเสด็จพ่อทรงพ้นภัยการเมืองคือเมื่อวันที่ 28 กันยายน 2486 ขณะที่รัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม เห็นว่าได้ทำผิดพลาดไปจึงเสนอให้คณะผู้สำเร็จราชการฯ ปล่อยพระองค์เสด็จกลับวัง ดังต่อไปนี้:-----"วันหนนึ่งข่าวที่ไม่มีใครคาดฝันจากสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทยก็ได้ประกาศข่าวที่น่าตื่นเต้นว่า ทางราชการได้ปลดปล่อยเสด็จในกรมเป็นอิสระ ทั้งได้ถวายคืนฐานันดรศักดิ์ พระอิสริยยศทุกอย่างให้ทรงมีพระอิสริยยศเป็นพระบรมราชวงศ์ตามเดิมทุกระการ และได้เสด็จกลับไปประทับที่พระตำหนักถนนวิทยุอย่างเดิมแล้ว ข่าวนี้ได้ทำใฝห้เกิดความปรีดาปราโมชย์แก่ผู้ที่ได้ฟังเป็นอย่างยิ่ง หลังจากนั้น 3 วัน ผู้เขียนได้ไปเฝ้าเยี่ยม ... ในขณะที่เฝ้าอยู่นั้นผู้เขียนได้พิจารณาถึงพระวรกายและสุขภาพอนามัยของพระองค์ เห็นคงเป็นปกติอยู่ ไม่ทรงผ่ายผอมซูบซีดแต่ประการใด แต่อยากทูลถามเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่เกรงจะไม่พอพระทัยจึงกราบทูลขอประทานอนุญาติเสียก่อน ซึ่งรับสั่งว่า แกอยากถามอะไรก็ถามได้ จึงทูลถามว่า "ในฐานะที่ใต้ฝ่าพระบาทเป็นพระราชโอรสของพระมหากษัตริย์แต่ได้ทรงรับเคราะห์ ได้รับทุกข์ทรมานเช่นนี้ จึงขอประทานทราบเกล้าฯ ว่าดำรงพระชนม์ชีพมาได้อย่างๆไร" เสด็จในกรมทรงพระสรวลแล้วรับสั่งว่า ถามดี และยังไม่มีใครทูลถามเรื่องนี้แล้วรับสั่งว่า "ฉันจะบอกให้แก่รู้ว่า ฉันมีชีวิตอยู่มาได้เพราะโพชฌงค์" ..." (วังไม้ : หม่อมเจ้าปิยะรังสิต รังสิต) ดังนั้นนับตั้งแต่วันที่ 28 กันยายน 2486 นักโทษชายรังสิต จึงกลับคืนสู่ฐานันดรศักดิ์ "พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้ารังสิตประยูรศักดิ์" และคืนสู่พระอิสริยยศ "กรมขุนชัยนาทนเรนทร" นับแต่นั้นมา ข่าวการปล่อยสมเด็จฯ กรมพระยาชัยนาทฯ ในครั้งนั้น สำหรับขุนนาง ข้าราชการ และประชาชนโดยทั่วไป อาจเห็นเป็นข่าวที่น่าตื่นเต้นประหลาดใจ แต่ในหมู่พระบรมวงศานุวงศ์ข่าวนี้เป็นข่าวที่ทราบกันมาก่อนแล้ว และการปล่อยตัวครั้งนี้รัฐบาลก็ไม่ได้มีกรุณาปล่อยตัวลอยๆ โดยไม่มีหลักประกัน แต่เบื้องหลังความปรีดาปราโมชย์นั้น รัฐบาลได้ดำเนินการให้เป็นที่แน่ใจแล้วว่าเสด็จในกรมขุนชัยนาทจะต้องทรงประพฤติพระองค์ให้ดีเมื่อออกจากคุก โดยพระบรมวงศ์ชั้นผู้ใหญ่ทรงเป็นผุ้ให้หลักประกัน ซึ่งหม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล พระธิดาในสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้ทรงเล่าไว้ในหนังสือเรื่อง "สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น" ความว่า "...คืนหนึงหญิงแก้ว ( หม่อมเจ้าหญิงอัปภัศรา เทวกุล ข้าหลวงในสมเด็จพระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า - รอยใบลาน ) เอาลายพระหัตถ์สมเด็จพระพันวัสสาฯ มาส่งให้ข้าพเจ้าและบอกว่า เรื่องกรมขุนชัยนาทฯ ข้าพเจ้าจะถวายเสด็จพ่อคืนนี้หรือพรุ่งนี้ก็ตามใจ ข้าพเจ้าตอบว่าเอาไว้เช้าเถิด กลัวท่านไม่หลับคืนนี้ สักครู่เสด็จพ่อเสด็จผ่านจะไปห้องพระบรรทม ท่านหยุดถามข้าพเจ้าว่า "คุยอะไรกัน?" เรายิงฟันทูลตอบแต่ว่า "เปล่า" ท่านก็เลยไป รุ่งขึ้นเช้าท่านกำลังเสวย ข้าพเจ้าถือลายพระหัตถ์นั้นออกไปเฝ้า ท่าตรัสถามทันทีว่า "เมื่อคืนนี้มีอะไรกัน? พ่อเห็นหน้าเธอก็รู้ว่ามีเรื่อง" ข้าพเจ้าทูลว่า "เรื่องดี หม่อมฉันกลัวเสด็จพ่อจะ excite บรรทมไม่หลับจึงเก็บไว้เช้านี้ ทรงทำพระทัยเสียก่อนว่าเป็นเรื่องกรมขุนชัยนาทฯ" ท่านพระพักตร์แดงก่ำขึ้นทันทีแล้วตรัสว่า "ส่งมาเถอะได้" (เวลานั้นสมเด็จกรมพระยาดำรงฯ ทรงพระชรา และประชวรด้วยโรคพระหทัย - รอยใบลาน) พอทรงอ่านแล้วก็เรียกคนเขียนตอบในเดี๋ยวนั้น ลายพระหัตถ์สมเด็จพระพันวัสสาฯ มีว่า บัดนี้พระองค์อาทิตย์ฯ (ประธานคระผุ้สำเร็จราชการแทนพระองค์ - รอยใบลาน) มาทูลว่านายกฯ และรัฐบาลให้กราบทูลว่าถ้าสมเด็จพระพันวัสสาฯ สมเด็จกรมพระยาดำรงฯ สมเด็จกรมพระนริศฯ(สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าฯ กรมพระยานริศรานุวัติวงศ์ - รอยใบลาน) และพระชนนีศรีสังวาลย์ ทรงรับเป็นประกันว่าจะให้กรมขุนชัยนาทฯ ประพฤติพระองค์ให้เรียบร้อยแล้ว รับบาลจะปล่อยออกจากคุกในวันเฉลิมพระชนมพรรษาของในหลวงนี้ (วันเฉลิมพระชนมพรรษาของในหลวงรัชกาลที่ 8 คือวันที่ 20 กันยายน - รอยใบลาน) เสด็จพ่อทรงตอบรับทันทีว่าขอเป็นประกันเต็มที่ตามต้องพระประสงค์ เสด้จพ่อทรงอธิบายว่า เรื่องนี้เป็นหนามแทงอยู่ในหัวใจ พ่อคิดอยู่เสมอว่าถ้ารู้ตัวว่าจะตายจะขอพบนายกฯ เพื่อขอกรมชัยนาทฯ เพราะสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง (รัชกาลที่ ๕) ท่านทรงฝากลูกเมียไว้ ไม่รู้จะเอาหน้าไปพบกับท่านได้อย่างไรโดยมิได้คิดช่วยเหลือ..." ความวุ่นวายในวันปล่อยตัวเสด็จในกรม "...เมื่อสมเด็จพระพันวัสสาฯ ทรงจัดการให้ได้รับประกันมาครบถ้วนแล้วก้ทรงสั่งให้จัดตำหนักถวายกรมชัยนาทฯ ให้เสด็จออกมาอยู่วัง(วังสระปุทม - รอยใบลาน)เดียวกับพระองค์ท่าน แต่ครั้นถึงวันปล่อยจริงกรมชัยนาทฯ ไม่ได้เสด็จไปที่วังนั้นตามกำหนด ส่งรถไปสืบที่คุกก็ว่าออกไปแล้ว หญิงแก้วตกใจวิ่งเผ่นมาทูลเสด็จพ่อว่า ไม่รู้ว่าเขาเอาไปไว้ที่ไหน? เสด็จพ่อพระพักตร์เซียวไปในทันที ทรงนิ่วอยู่อย่างคิดไม่ออก ข้าพเจ้ารีบพูดกับหญิงแก้วว่า "เธอรีบกลับไปสืบให้ดีคงได้ความ" พอตกค่ำหญิงแก้วก็กลับมาทูลว่า "รู้แล้ว อยู่วังถนนวิทยุของท่านเอง ตำรวจเขาไม่ยอมให้มาอยู่วังสมเด็จฯ เพราะรู้ว่าจะมีคนเรียกเงินจากสมเด็จฯ เป็นส่วนตัว เขาจึงให้เสด็จอยู่ในอารักขาของตำรวจ ซึ่งไปเฝ้าวังไว้ตั้ง ๖ - ๗ คน และไม่ยอมให้ใครเข้าออกนอกจากคนใช้ประจำ คนของสมเด็จฯ เอาเครื่อง(อาหาร - รอยใบลาน)ไปส่งที่วังได้พบกับคนใช้ในวังกรมขุนชัยนาทฯ จึงได้รู้เรื่องมา..." (สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น ภาคจบ : หม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล)
ประทับใจครับ เรื่องราวดีๆเช่นนี้อยากให้คนรุ่นหลังได้รับรู้
ขอบคุณมากครับ โดย: ตะเกียงลาน
 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:00:56 น.แวะมาอ่านด้วยคนค่ะ
ทูน่ามีหนังสือ "สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น" ทั้งสองเล่มค่ะ แต่ได้อ่านบทความวันนี้ได้ความรู้เพิ่มเติมยิ่งขึ้น ขอบคุณนะคะ  โดย: ทูน่าค่ะ
วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:51:24 น.อ่านแล้วเศร้าใจมากๆ ขนาดทรงเป็นถึงพระราชวงศ์ชั้นสูงยังทรงถูกกระทำอย่างนี้ ความจริงแล้วคนที่กระทำการณ์ลงไป น่าที่จะมีสามัญสำนึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระบรมราชวงศ์เอาไว้มากๆ
  โดย: คนรักเจ้านาย IP: 203.144.237.71 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:4:27:39 น.
เรื่องในอดีตเป็นเรื่องที่มีคุณค่า อยากให้มีอีกครับ
โดย: กอล์ฟ IP: 203.188.3.217 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:38:37 น.
ตื่นเต้นครับ เวลาอ่าน
โดย: mr.benz IP: 203.151.140.119 วันที่: 6 ธันวาคม 2548 เวลา:18:56:00 น.
I truly agree with คนรักเจ้านาย and I personally don't think these people should never be forgiven for what they did to our royalty. Every Thai citizen MUST know this heartbroken story.
โดย: Nicky from Australia IP: 58.105.59.181 วันที่: 9 มกราคม 2549 เวลา:3:41:23 น.
อย่าเพิ่งด่วนตีความสิครับว่าเป็นการรังแกจนเกินไป
คุณต้องกลับไปดูสมัยร.6-7 แล้วจะเข้าใจว่าทำไมคณะราษฎรจึงทำสำเร็จง่ายดายและหลังทำแล้วทำไมคนไทยจึงไม่ลุกขึ้นต้านคณะราษฎร ผมไม่ได้บอกว่าหลวงพิบูลทำถูกแต่ว่าการรังแกนะไมใช่รังแกข้างเดียวนะ โดย: q IP: 192.198.53.151 วันที่: 7 พฤษภาคม 2549 เวลา:6:11:58 น.
 โดย: rebel IP: 61.47.123.196 วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:21:07:29 น.
ถ้าท่านอยากพบพวกคณะราษฏ์ก็สามารถพบได้ที่โลลุวะนรกครับยังอยู่กันครบทุกคน
โดย: เพลงชาติ ณ น่าน IP: 58.9.176.193 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:01:31 น.
น่าสงสาร สมเด็จพระพันวัสสาท่าน เป็นที่สุด แม้พระองค์ทรงดำรงอิสริยยศที่สูงศักดิ์ กลับต้องทรงประสบเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก
โดย: ... IP: 125.26.115.132 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:14:44 น.
เลือดสีน้ำเงินอย่างไรก็เป็นเลือดสีน้ำเงินไม่ว่าสถานการณ์ใดหรือเกิดเหตุการณ์ใดก็ยังทรงมีสติดีผมชื่นชมเจ้านายหลายพระองค์ที่แม้จะอยู่สภาวะไหนก็ยังทรงนิ่งและมีสติจนวาระสุดท้ายของพระชนม์ชีพ อาทิเช่นพระองค์เจ้าหญิงวิภาวดีรังสิตแม้ถูกลอบยิงจนสิ้นพระชนม์แต่พระองค์ก็ยังนิ่งมีสติดีทุกอย่างทรงสิ้นพระชนม์ในหน้าที่เจ้านายหลายพระองค์ไม่ทรงกลัวความตายแม้ใกล้สิ้นพระชนม์ก็ตามสมเป็นผู้มีเลือดสีน้ำเงินจริงๆครับ
 โดย: ชาติชายชาญ IP: 58.136.51.231 วันที่: 18 พฤษภาคม 2551 เวลา:3:34:11 น.
ลบกวนขอนำไปเผยแพร่ต่อนะค่ะ
โดย: สายลมที่ผ่านมา IP: 58.9.224.113 วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:16:05:25 น.
อ่านหนังสือ "สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น" แล้ววางไม่ลง ต้องอ่านจนจบ ได้รับความรู้และข้อคิดในเรื่อง"โลกธรรม"อย่างเข้าถึงใจ ประทับใจหนังสือที่ดีเล่มนี้มาก ควรที่ลูกหลานไทยจะได้อ่าน ได้ทราบ ได้ศึกษาถึงความเป็นจริงที่เกิดขึ้น และซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณของพระมหากษัตริย์และพระบรมวงศานุวงศ์ไทย ที่ทรงพระเมตตาและเสียสละต่อพสกนิกรของพระองค์เสมอตลอดมาและตลอดไป
โดย: ประภาศรี แซ่จิว IP: 14.207.49.47 วันที่: 26 เมษายน 2559 เวลา:21:53:05 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
เป็นเรื่องที่ไม่เคยรู้เลย