เฮ้อ

แต่ก่อน

ผมก็เป็นแบบนาย

ตอนผ่าตัดร้องไห้แทบตาย

ไม่อยากอยู่ห่างพ่อ

อยากให้พ่อเข้าห้องผ่าตัดด้วย
......

คิดถึงพ่อกะแม่จัง



แต่ก่อนเราก็คิดเหมือนนาย

แต่ตอนนี้เลิกคิดแล้ว

ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อกับแม่ของเราอีกแล้ว

  

ใช่ๆ ไม่มีใครรักเราที่สุดเท่ากับพ่อแม่แล้ว เวลาที่พี่มึนๆหน่อย ก็มีแม่คนเดียวนี่ล่ะ ที่ด่ามากที่สุดถึงที่สุด อิๆ แต่เวลาที่พี่มีปัญหาพี่ก็มีแม่เพียงคนเดียวเช่นกันที่คอยดูแลอยู่เป็นกำลังใจ..

หายไวๆน้า พ่อกับแม่จะได้ไม่กังวลมาก ^_^

  

เวลาคนป่วย อยากได้คนเอาใจค่ะ แม่เราครั้งก่อนป่วยเข้าโรงพยาบาล เราไปนอนเฝ้า ตอนเราอยู่ไม่งอแงอะไร
พอน้องสาวเรามาเอาเลยเริ่ม บอกว่าปวดตรงโน้นเจ็บตรงนี้ บอกว่าหมอล้างแผลแรงมาก อยากกินโน่นกินนี่
เราได้แต่ขำ น้องเราลอบสบตากับเรา ว่าเริ่มงอแง แถมบ่นอยากกลับ้านตลอด จนหมอใจอ่อนให้กลับบ้านก่อนกำหนด พอมาอยู่บ้าน คนเฝ้าไข้หายหมด
เริ่มงอแงว่าไม่น่ามาบ้านเลย อยู่ที่โน่นเพื่อนคุยเยอะ เฮ้อคนป่วยนี่เอาใจยากเนอะ แต่น่ารักเพราะปรดติเค้าไม่ค่อยอ้อน

  

น่ารักเหมือนกันนะนายน่ะ
หายไวๆน๊า

  

ผ่าตัดไส้ติ่งหรือเปล่าคะ

อ่านแล้วซึ้งจัง ...

ไว้จะรออ่านตอนต่อไปนะ

  

พ่อแม่รักลูกทุกคนแร่ะ อยู่ที่เขาแสดงออกนะเราว่า ถ้าคนไหนที่เขาแสดงว่ารักมาก อันนั้นคือเปนห่วงมาก คืออาการน่าเปนห่วงแบบที่เรียกว่า ทำให้พ่อแม่เปนห่วงไง แต่ถ้าคนไหนเขาแบบว่าเฉยๆนั่นคือ เขาไม่ต้องห่วงมากแล้ว ดูแลตัวเองได้ เราคิดแบบนี้นะ

แต่ดูแล้วนายเปนคนโรแมนติคแบบอ่อนไหว
เนอะ

  

ซาบซึ้งๆๆๆ เนี่ยล่ะน้า..ความรักของพ่อแม่ ขนาดแฟนยังไม่รักเราเท่านี้เลย โฮะๆๆๆ

  

ชอบจังอ่า เขียนดี รู้สึกเหมือนดูหนังอยู่เลย..

อิอิ...ชื่นชมอย่างแรงค่ะ : )


ปล..รูปเรียวโกะ ขอล่ะกันนะ ; )


ไว้จะมาติดตามตอนต่อไปอีกค่ะ...โชคดี ^ ^

  

เหอ เหอ .. ความตอนที่แล้ว เราแซวไปว่า..ผีหลอก

ที่แท้พระมาโปรด
พ่อแม่ ก็เหมือนพระผู้คุ้มครองของลูก ๆ น๊า


view source ดู
เพลง lullaby.. นึกว่าเพลงจากหนังเกาหลีซะอีก..
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ

  

มาเยี่ยมคับ

  

เกิดเป็นผู้ชาย



//
ต้องมีใจอดทน

  

พ่อแม่ทุกคนย่อมรักลูกของตัวเองค่ะ

อย่าเที่ยวเดิน "โนบรา" ไปไหนมาไหนบ่อยสิคะ เดี๋ยวแผลก็ไม่หายหรอก
หุหุหุ

  

  

อยากพักผ่อน บ้างจัง

  

กะเข้ามาขำๆ ฮาๆ ซะหน่อย
มาโหมดซึ้งซะได้

ไม่มีใครรักเรามากกว่าพ่อกับแม่แล้วล่ะค่ะ

  

มาเยี่ยมค่ะ

  

แวะมาเม้นเพื่อนบ้านเล่นๆค่ะเนื่องจากว่างจัดไม่มีบล๊อกให้ทำอยู่แฮงค์อ่ะอาการเดิมรอพี่เขาจัดการ -*- ต้องเหนื่อยมาทำอีกแล้วเรา

  

ยิ่งไปนอนคนเดียวไม่มีใครไปเฝ้านะ >_<

  

คุณพ่อกับคุณแม่รักหัวหอมอยู่แล้วหละ
เพียงแต่บางทีไม่ได้แสดงออกเท่านั้นเอง

  

เหมือนน้องดีดีเลย เวลาไม่สบายน่ะ จะอ้อนมามี้ อ้อนๆๆๆ แล้วก็จะคอยแต่ถามมามี้ว่า ...รักน้องดีดีไหม...ไม่พูดแล้ว เดี้ยวร้องไห้ ฮื่อๆๆๆ

  

น้องหอมนี่น่ารักจังเลย
ขอให้หายไวๆนะคะ
แล้วอย่าลืมมารายงานตัวที่ห้องสวนลุมด้วยล่ะ

  

เราแต่ละคนมีภาษารักและการตีความต่างๆกัน บางทีเรารู้สึกว่าคนๆนึงไม่รักเรา แต่แท้จริงเป็นเพราะเราตีความความรักอีกแบบนึงมากกว่า

เหมือนรักของพ่อแม่ ในฐานะที่เราเป็นลูก เราก็คาดหวังว่าพ่อแม่น่าจะปฏิบัติต่อเราแบบนี้ถึงจะเรียกว่ารักเรา แต่จริงๆที่เค้าทำอยู่ทุกวันน่ะแหละ เค้าอาจกำลังแสดงความรักของเค้าอยู่แล้ว เพียงแต่เราใช้การตีความคนละแบบ

เราอาจอยากให้พ่อแม่บอกเราว่ารักเรา แต่พ่อแม่อาจไม่พูดออกมา ที่เค้าทำงานหนัก เลี้ยงดูครอบครัว หาข้าวหาน้ำให้เรากิน นั่นแหละ เค้ารักเราตามแบบของเค้า

ความคาดหวังของเราจะไม่มีวันสมหวัง เมื่อเราไม่เข้าใจว่าภาษารักของเค้าเป็นแบบไหน

ลองคิด ลองเรียนรู้ดู แล้วบางทีเราจะเห็นชัดขึ้นว่า

คนที่เราเคยคิดว่าไม่รักเรานั้น บางทีเค้าอาจรักเรามากกว่าใครๆก็ได้

แค่บางครั้งเค้าไม่รู้ต่างหาก

ว่าจะแสดงความรักต่อเรายังไง

ลองดูที่ความพยายามของเค้า

ที่เค้าพยายามที่จะรักเราและแสดงมันออกมา

แม้บางครั้งจะแถมความเจ็บปวดมาด้วย

แต่มันก็ไม่เคยเป็นพิษเป็นภัย

....หรือไำม่จริง

  

ขอให้หายเร็วๆ นะคะ
ครอบครัวนี้น่ารักจังน้า ^^
แอบอิจฉา เพราะตอนนี้ไม่มีคุณพ่ออยู่ข้างๆ แล้ว คิดถึงจัง T____T

  

ความรัก...นี่แสดงออกได้หลายรูปแบบ...แต่ที่แน่แน่...ทางใจก็ส่งถึงกันได้...อุอุอุ...