[Y]มาแชร์ประสบการณ์ความรักให้ฟังครับ 35

เขาเคลื่อนใบหน้ามาใกล้ผมก่อนจะประกบริมฝีปากของผมกับเขาเข้าด้วยกัน

เขาค่อยๆปล่อยมือจากพวกมาลัยมาจับคางผมให้เชิดขึ้น

แล้วเริ่มต้นบดขยี้ริมฝีปากผมเบาๆ

ผมหลับตา เคลื่อนใบหน้ารับกับการเคลื่อนไหวนั้น

ครั้งนี้มันควรจะเป็นเหมือนครั้งก่อนๆที่เราจูบกันธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษใช่มั้ยครับ

แต่มันต่างออกไป

เขาเริ่มจูบแรงขึ้น แรงขึ้น จนผมรู้สึกแปลกๆ

ผมเริ่มตกใจกับการกระทำของเขาแต่ไม่ทันไรผมก็ต้องตกใจมากขึ้นไปอีก

เพราะอยู่ๆ

เขาก็เอาลิ้นเข้ามาในปากผม

ผมตกใจลืมตาโพล่ง เห็นเขาลืมตาจ้องหน้าผมอยู่เหมือนกัน

ผมเคยบอกเขาใช่มั้ยครับว่า จะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องถาม

แต่พอเอาเข้าจริง

ถามกูก็ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

จากที่รสจูบเราไม่ค่อยจะมีรสชาติอะไรเท่าไหร่

ครั้งนี้ มันต่างออกไป

หลังจากที่เขาพาลิ้นของตัวเองเข้ามาในปากของผมนั้น

ผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างตามมาด้วย

ไม่ใช่เศษชิ้นไก่นะครับ

เพราะมันมีรสชาติหวาน

ผมไม่ได้สนใจรสชาตินั้นสักเท่าไหร่เพราะกำลังใจเต้นกับลิ้นของเขาอยู่

ผมหลับตาใหม่รอรับแรงตวัดลิ้นของเขาที่อยู่ภายในปากผมเหมือนนิยาย

แต่มันไม่เป็นเช่นนั้นหน่ะสิ

เพราะพออะไรบางอย่างที่มีรสชาติหวานมันเคลื่อนเข้ามาอยู่ในปากผมแล้ว

เขาก็ถอนจูบออกไปอย่างรวดเร็ว

เขาย้ายมือที่จับคางผมอยู่ เลื่อนลงมาจับมือผมเบาๆแล้วยิ้มให้ผม ก่อนจะพูดว่า

“อร่อยมั้ย”

!!!!!!!!!!!สัส!!!!!!!

ผมโคตรจะเขินเลยตอนนั้น

!!!! อะไรอร่อย จูบมรึง หรือสิ่งบางอย่างที่อยู่ในปากกู!!!!

เดี๋ยวนะ!!! แล้วอะไรอยู่ในปากกูวะ!!!!

ผมจับความรู้สึกในปากอีกครั้งหนึ่ง

แล้วก็พบว่ามันเป็นลูกอม

ผมทำหน้าตกใจเพราะไม่นึกว่ามันจะเป็นลูกอม

พอเขาเห็นดังนั้น เขาก็หันไปหยิบอะไรบางอย่างมาชูให้ผมดู

“นี่ไง ลูกอมที่กูไปทำมา”

ผมมองสิ่งของที่อยู่ในมือเขา

อืม เหมือนกับที่เขาทำให้น้องเลย แต่สีมันต่างกันหน่อย

เพราะอันนี้ มันเป็นสีชมพูดตัดกับสีแดง

ผมมองถุงนั้นนิ่งไม่ตอบอะไรกลับไปจนเขาต้องพูดว่า

“กูทำมาให้มรึงถุงนึง”

ว้าวววววววววววว พ่อนพพร หล่อจุงเบยยยยยยย

ผมทำหน้าดีใจเหมือนหมาที่เจอเห็นเจ้าของ ก่อนจะเอื้อมมือไปรับถุงนั้นมาดูใกล้ๆ

ผมมัวแต่จ้องสีแดงกับสีชมพูสวยที่ตัดกันอยู่พลางนึกถึงรสชาติแสนหวานที่อยู่ในปากผมจนลืมดูไปว่ามันมีตัวหนังสือเล็กๆติดอยู่ที่ปลายลูกอมเหมือนกับของน้องเขาด้วย

“เห้ย ดูด้วยดิว่า กูเขียนว่าไร”

เป็นเขาครับ ที่ชี้ทางสว่างให้ผม

ผมเงยหน้าไปมองเขาแบบงงนิดนึงก่อนจะนึกได้ว่าเขาหมายความว่าอะไร

ผมรีบก้มหน้า ชูถุงลูกอมขึ้นสูงๆแล้วก้มลงมองข้อความสั้นๆนั้น

แล้วผมก็ต้องฉีกยิ้มแบบโครตสุดยอดดดดดดดดดออกมาอีกครั้งหนึ่งของวันนี้หลงจากเห็นว่ามันเขียนว่าอะไร

ผมดีใจมากครับ

ผมรู้ว่าเขามอบให้ผมโดยที่เขาไม่ต้องการอะไรตอบแทน

ผมจะไม่ทำอะไรตอบแทน หรือแค่พูดขอบคุณเขาเฉยๆก็ได้

แต่ทำไมหล่ะ

ในเมื่อผมมีความสุขขนาดนี้ ผมก็อยากจะตอบแทนอะไรเขาบ้าง

ผมหันไปมองไฟแดงที่กำลังนับเลขถอยหลังอยู่

โชคดี ยังมีเวลา

ผมค่อยๆชะโงกตัวผ่านที่ว่างตรงกลางไปหาเขา

ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วยกมือข้างหนึ่งมาจับหน้าเขา

เขามองตามการกระทำผมทุกอย่าง ก่อนจะหลับตาลง

เขาคงรู้ว่าผมจะทำอะไร

ผมค่อยๆประทับริมฝีปากของผมลงบนริมฝีปากเขาเบาๆ

ไม่บดขยี้เหมือนที่เขาทำ ผมแค่กดแช่ไว้อย่างนั้นจนพอใจ

แล้วค่อยถอนปากออกมา

เขาลืมตายิ้มอย่างมีความสุขให้กับผม

ผมยิ้มตอบกลับเขาไป

“ขอบคุณนะ”

ผมเอ่ยประโยคสำคัญประโยคหนึ่งขึ้นมาให้กับเขา

เขาไม่ตอบอะไรกลับมา

เขาทำแค่ยกมือมาลูบหัวผมเบาๆเหมือนเคย

ก่อนจะขับรถออกไป

พอมาถึงคอนโด เขาก็ส่งผมลง แล้วขอตัวกลับบ้านเพราะพรุ่งนี้วันอาทิตย์แล้วเขาต้องไปทำธุระกับครอบครัวตอนเช้าก่อนจะกินข้าวกับครอบครัวตอนเย็นต่อ

ผมไม่ว่าอะไรเขา บอกลา แล้วเดินเข้าตัวตึกไป

พอมาถึงห้อง ผมก็จัดการแปรงฟันล้างหน้าอีกครั้ง

แล้วเดินตรงเข้าไปยังห้องนอน

ผมล้มตัวนอน หลับตานึกถึงภาพความสุขที่เกิดขึ้นวันนี้อีกครั้งหนึ่ง

อืมมมมม ผมมีความสุขมากจริงๆ

ผมลุกขึ้นเอื้อมตัวไปหยิบถุงลูกอมที่เขามอบให้มาดูใกล้ๆชัดๆอีกครั้งหนึ่งก่อนจะนอน

ผมอ่านข้อความในลูกอมนั้นทีไร ก็ต้องฉีกยิ้มแบบสุดยอดทุกที

ผมอ่านข้อความนั้นอีกครั้งจนรู้สึกพอใจ ก็เลยจัดการปิดไฟห่มผ้าห่ม ล้มตัวลงนอน

แต่ทำยังไงก็นอนไม่หลับ

เพราะข้อความนั้นมันยังลอยค้างอยู่ในสมองผมอยู่เลย

“I <3 You”

แล้วจะให้ผมนอนหลับได้ยังไงหล่ะ!!!!!!




Create Date : 25 ธันวาคม 2555
Last Update : 25 ธันวาคม 2555 20:11:36 น.
Counter : 3656 Pageviews.

1 comments
ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 379 : เรื่องที่มักเข้าใจผิด The Kop Civil
(25 มิ.ย. 2568 15:27:14 น.)
Serve Him MOU Day 11 & 12 : The Ordinary Days In Haenam mariabamboo
(17 มิ.ย. 2568 06:59:49 น.)
พาเพื่อนไปคลายเครียด ที่สุพรรณบุรี อาจารย์สุวิมล
(17 มิ.ย. 2568 21:31:46 น.)
งานดี โอฟรีตลอด จันทราน็อคเทิร์น
(14 มิ.ย. 2568 23:02:09 น.)
  
ขอขนานนามตอนนี้ว่า ความรักของเรานั้นช่างหวานเหมือนลูกอม
#แซว 55555
โดย: Mello IP: 101.51.223.13 วันที่: 5 พฤษภาคม 2556 เวลา:20:00:45 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Nawnewnewnaw.BlogGang.com

แนวนิ้วนิ้วแนว
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]

บทความทั้งหมด