บุญไม่เกี่ยว เหนียวไว้ก่อน

ตึ๋งหนืดเป็นคนขี้เหนียวมาก ทั้งชาติยังไม่เคยให้ของใครเลย เวลาใครเอาอะไรมาให้ก็มันพูดแซวว่า แล้วเงินล่ะมีมั้ย ออกเงินค่าอะไรให้ใครบ้างก็ไม่เคย ออกแทนไปแล้วต้องทวงคืน จนใครๆในบริษัทตั้งให้เป็นนายกสมาคมขี้เหนียวแห่งชาติ

ความขี้เหนียวนี่ก็บดบังสายตา เวลาเห็นใครทำบุญอุทิศให้พ่อแม่ ก็จะคิดในใจว่า พระกินข้าวไปหมดแล้ว จะไปถึงพ่อแม่ได้ไง คิดแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองฉลาดไม่ถูกหลอก ตึ๋งหนืดไม่รู้ว่าการถวายข้าวพระ พระฉันแล้ว จึงมีชีวิตผ่านวันนั้นไป ได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมเผยแผ่ศาสนาต่อไป นั่นคือบุญ และเป็นบุญที่จะเกิดแก่ตึ๋งหนืด และบุญนั่นแหละที่จะอุทิศให้พ่อแม่ พ่อแม่ต้องรอกินข้าวปีละจานของตึ๋งหนืดซะที่ไหน และจะกินได้อย่างไร ให้หายวับไปอย่างการ์ตูนเหรอ ตึ๋งหนืดไม่รู้ ขี้เกียจคิด รำคาญ

เวลาตึ๋งหนืดเห็นตวงบุญหอบของไปบริจาค ตึ๋งหนืดจะเสียดายแทน และคิดไม่ตกว่าเหตุใดจะต้องเอาไปบริจาค ทีคนอื่นไม่เห็นมาบริจาคให้เราบ้างเลยทำนองนั้น

ตึ๋งหนืดเห็นว่าการบริจาคมีแต่การให้ออกไป มีแต่เสียของไป ไม่ได้อะไรคืนมา ตวงบุญบอกว่า เราจะได้บุญคืนมาเก็บไว้ ท่านเรียกว่าอริยทรัพย์ เป็นทรัพย์ที่ดีกว่าที่ตึ๋งหนืดมี เพราะอันนี้ตายแล้วเอาไปไม่ได้ แต่อริยทรัพย์จะติดตัวตึ๋งหนืดไปชาติหน้าได้ ตึ๋งหนืดควรบริจาคเสียบ้าง ชาติหน้าตึ๋งหนืดจะต้องใช้อริยทรัพย์นี่มากเลย ด้วยจะต้องไปเกิดเป็นยาจกแน่ๆ จากผลของความเป็นคนขี้เหนียวในชาตินี้

วันหนึ่งตวงบุญเล่านิทานให้ฟังว่า " มีชาย 2 คน ตอนจะมาเกิด เทวดาให้เลือกว่าจะเป็นผู้รับหรือผู้ให้
คนแรกขอเป็นผู้รับ ได้ไปเกิดเป็นขอทาน
ส่วนคนที่สองขอเป็นผู้ให้ ได้ไปเกิดเป็นเศรษฐี เพราะการจะให้ได้ แสดงว่าต้องมี " ตวงบุญหวังว่าเล่าแล้วตึ๋งหนืดอาจจะอยากเป็นเศรษฐี จะได้เริ่มบริจาค

ตึ๋งหนืดถือว่าตัวไม่เกี่ยวกับนิทานเรื่องนี้ เพราะแม้จะไม่ให้ใคร แต่ก็ไม่เคยรับของใคร เท่ออก

ตวงบุญหัวเราะ " ไม่รับจริงเหรอ เราทุกคนในโลกนี้ต้องรับและเป็นหนี้อะไรหลายอย่าง พ่อแม่เลี้ยงเรามา เราก็รับแล้ว บริษัทจ้างเราทำงาน เราก็รับแล้ว เราทำงานให้บริษัท บริษัทก็รับแล้ว คือมันต้องทั้งรับและให้ซึ่งกันและกันไปทั้งนั้น ครูต้องสอน นักเรียนถึงได้เรียน หรือแม้แต่สายลม แสงแดด เราก็รับเอามา เราเป็นหนี้ธรรมชาติด้วย เกิดมาอยู่กินบนแผ่นดินนี้ ก็ต้องตอบแทนบุญคุณแผ่นดินด้วย "

" แล้วคนที่เธอไปบริจาค เขาทำอะให้เธอ " ตึ๋งหนืดยังมืดมน

" พระสอนให้เราเมตตา สอนการให้ทาน เราควรช่วยเหลือกันและกันในสังคม ถ้าทุกคนเห็นแก่ตัวหมด คนลำบากมากๆ อาจต้องไปจี้ปล้น การช่วยเหลือกันทำให้สังคมมีความสุข เวลาเราเดือดร้อน เรายังอยากให้มีคนมาช่วยเหลือเราบ้างเลย พอมีใครมาช่วยเหลือ เราก็ดีใจประทับใจไปนาน "

ตึ๋งหนืดยังเฉยๆ มองภาพห่วงโซ่สังคมไปไกลๆ ไม่เห็น สายตามันสั้น แต่วันนี้ตวงบุญมาขอบริจาค " อะไรก็ได้ " เป็นครั้งที่สิบแล้วมั้ง ชักอายขึ้นนิดๆ ถึงจะขี้เหนียวแต่ก็ยังอายเป็น

ตวงบุญอยากให้ตึ๋งหนืดรู้จักการให้ จึงมาเอ่ยชวนบ่อยๆ หวังผลเพียงว่า วันหนึ่งตึ๋งหนืดจะสว่างในธรรม แม้เพียงแค่เทียนไขแท่งจิ๋วก็ยังดี อีกหน่อยตึ๋งหนืดจะคลายความขี้เหนียวลงได้เอง แม้ว่าอาจจะเป็นชาติหน้า

" ขอเสื้อที่ตึ๋งหนืดไม่ชอบเอามากๆ ไม่เคยใส่เลยมาแล้วอย่างน้อย 2 ปี ที่เก็บไว้ก้นตู้นะ ขอตัวเดียว "

เพื่อไม่ให้เสียหน้ามากไป ตึ๋งหนืดจึงให้รางวัลความพยายามของตวงบุญด้วยการพยักหน้า แล้วบอกว่า

" คราวนี้ฉันขอทำบุญกับเธอด้วยการอนุโมทนาบุญก่อนละกัน คราวหน้าจะให้ " ตึ๋งหนืดกัดฟัน " เสื้อ 1 ตัว "

Create Date : 04 มิถุนายน 2548 Last Update : 4 มิถุนายน 2548 5:48:33 น. Counter : 564 Pageviews.		13 comments
Share Tweet

	you're halfway there พุดดิ้งรสกาแฟ (11 ม.ค. 2568 13:23:07 น.)		: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ชัมบาลา : กะว่าก๋า (11 ม.ค. 2568 05:42:07 น.)
	Re dell'abisso affrettati from UN BALLO IN MASCHERA by Giuseppe Verdi ปรศุราม (8 ม.ค. 2568 11:03:55 น.)		3 M E A L S_ A D A Y ป้ายเหลืองสไตล์ nonnoiGiwGiw (8 ม.ค. 2568 15:18:41 น.)