TAGGED 1 : I / Pizzicato Five

ตอนแรกว่าจะตอบการ tag ด้วยการใช้ adjective พูดถึงตัวเอง 5 ข้อดี กับ 5 ข้อแย่
แต่คิดไปคิดมา มันจะดูตีแผ่ความดาร์กในชีวิตให้ปวงชนเห็นมากเกินไปหน่อย

ว่าแล้วก็เล่นแบบนี้ดีกว่า

นี่คือ 10 เหตุการณ์ที่ผมจำได้จนถึงทุกวันนี้ ปะติดปะต่อกันได้เป็นคนยังไงก็คงต้องให้เป็นวิจารณญาณของท่านผู้อ่านระบายกันเอาเองนะครับ
ขอยืนยันอย่างเดียวว่า ผมเป็นคนดี!

(อ่านให้จบแล้วจะรู้ว่า ไอ้บ้านี่ไปเอาความเชื่อนี้มาจากไหน)

1. ซูเปอร์แมน

ตอนเด็กๆ ไปเยี่ยมบ้านยายบ่อย ยายผมอยู่อยุธยา บ้านยายจะเป็นบ้านไม้เก่าๆ ยกไต้ถุนสูง ด้านหนึ่งของฝาบ้านจะเป็นประตูเปิดไว้ตลอดตอนกลางวัน เพื่อให้ทั้งลมและแดดโกรกเข้า หวังสร้างชีวิตชีวาให้กับบ้านด้วยกลิ่นขี้วัวหรือเจตนาใดก็ไม่ทราบได้ รู้แต่ผมชอบไปยืนตรงนั้น มองไปข้างล่างซึ่งเป็นพื้นดิน เฝ้าสงสัยอยู่ตลอดว่า

“โดดลงไปจะยืนได้ไหม”

หากใครนึกภาพไม่ออก ความสูงจากพื้นถึงประตูไม้ที่เปิดโล่งนั้น ประมาณได้ราวตึก 2 ชั้น (หรือ 1 ½ หว่า) ทีนี้หลังจากสงสัยอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ปนกับความเขลาเพราะยังไม่เรียนเรื่องแรงโน้มถ่วง วันหนึ่ง ผมตัดสินใจโดด!

ผมมั่นใจว่าขาผมลงมาแตะพื้นแล้ว อีกเดี๋ยวกำลังจะยกมือเหยียดเหนือหัวแบบนักยิมนาสติกเต็ม 10.00
ความจริงทางวิทยาศาสตร์ที่เรียนรู้วูบนั้นคือ ตูดเป็นอวัยวะที่มีมวลใหญ่พอตัว ผสมกับแรงโน้มถ่วงมากเข้า ขามันจะรับไม่ไหว ผลที่ได้คือแก้มก้นหล่นใส่พื้นอย่างจัง
สักพัก พ่อ แม่ ตา ยาย ตามเสียงร้องไห้มาชะโงกดูตรงประตูจากบนบ้าน
สิ่งที่พวกเขาเห็นคือ เด็กที่เพิ่งเข้าใจเป็นครั้งแรกในชีวิตว่าตัวเองไม่ใช่ซูเปอร์แมน

แต่เป็นควาย!

2. Pink Bullet

ได้ปืนอัดลมมาจากไหนไม่รู้ ลูกปืนทำจากยางสีชมพู ยิงน้องเล่นไปหลายนัดจนมันเบื่อหนีไปหลับ เลยต้องนั่งเล่นคนเดียว ก็ได้วะ ง้อที่ไหน แก๊กๆๆๆ เล่นคนเดียว ต้อมก็มันได้ว้อยยยย
“แชะ”

จู่ๆ ลูกปืนก็ดันด้าน ยิงไม่ออกขึ้นมา เสียอารมณ์เป็นบ้า เพิ่งซื้อมานะโว้ย จะพังชนิดยังไม่ทันข้ามวันเลยเชียวหรือ
แชะๆๆๆๆ ยังไม่ออก ตามประสาเด็กก็เลยหันกระบอกปืนเข้ามาดู มันเป็นห่าไรว…

หนึ่งใน Pink Bullet (โอ…นี่มันชื่อเพลง The Shins นี่ เพิ่งรู้ว่าเราดองกันมาแต่เด็ก) ถลันเข้าใส่จมูกฉับพลัน ทั้งที่ไม่ได้เหนี่ยวไก!

แม้จะแค่ข้างเดียว แต่แม่เจ้า…มันหายใจไม่ออกว้อยยยย เรียกหาใครก็ไม่มีเสียงจะพูด มันจุกคอไปหมด ฮึดๆๆๆๆ นอนดิ้นพราดๆๆๆ อยู่ตรงลานนอกบ้านอย่างนั้น ปู่ย่าน้าอาหายไปไหนหมด ปกติอยู่เต็มบ้าน หลานกำลังจะตาย ไปนอนดูลำตัดกันอยู่หรือไงหา!

เคราะห์ดี นรกเห็นตรงกันว่ายังไม่อยากรับภาระเด็กประสาทไปชดใช้บาป ดิ้นเป็นหมูโดนน้ำร้อนอยู่พักเบ้อเร่อ ลมหายใจออกเฮือกใหญ่หอบเอากระสุนตะไลนั่นออกจากรูจมูกเราได้ แฮ่กๆๆๆๆ อากาศแม่งวิเศษเป็นบ้า

ส่วนปืนห่านี่ เอาไปปาหัวหมาดีกว่า แค้นว้อยยยยยย
ถ้าเจอมันอีกทีตอนนี้ จะเอามาเหยียบๆๆๆๆ ให้หายแค้นอีกที ฮึ่ม!

3. ขันติ

ผมจบ ม. ต้น และ ม. ปลาย ที่โรงเรียนเดียวกัน เป็นโรงเรียนที่ผมรักมาก ทุกวันนี้ยังมีเรื่องฮาๆ เกี่ยวกับมันให้นึกถึงได้อยู่เรื่อยๆ หนึ่งในนั้นคือเรื่องอาจารย์

อาจารย์ที่โรงเรียนนี้เป็นวาไรตี้ที่สนุกสนาน มีตั้งแต่เฮี๊ยบมาก ยันฮามาก อาจารย์ ส (ย่อเพราะจำชื่อไม่ได้แล้วอ่ะ) เป็นอาจารย์สอนพุทธศาสนา แกรูปร่างท้วม อาจจะเป็นปัญหาเวลาสอนกราบเบญจางคประดิษฐ์ เพราะเวลาก้มแล้วติดพุงอยู่บ้าง แต่เรื่องหลักธรรมพุทธศาสนา แกส่งผ่านให้พวกเราไม่ขาดตรงบกพร่อง อริยสัจ 4 มรรค 8 และอีกนานาหลักธรรม แกพูดถึงด้วยน้ำเสียงเนิบๆ ชวนให้เลื่อมใสอยู่ตลอดเวลา

วันหนึ่งแกเดินอยู่ตรงทางเดินข้างสนามบอล กำลังตรงไปโรงอาหาร ผมนั่งคุยกับเพื่อนอยู่แถวนั้น เด็กอื่นๆ ก็เล่นบอลโกลหนูของมันไป ทุกอย่างคงสดใสไร้มลทินเหมือนทุกวัน ถ้าลูกบอลพลาสติกมันไม่วิ่งจากเท้าเด็กคนหนึ่งไปสู่หัวอาจารย์เข้า!

อาจารย์เดินอาดๆ ไปหยิบลูกบอลที่กระดอนมาโดนหัว แล้วตะโกนลั่น

“ใครเตะลูกบอลมาโดนช้านนนนน!”

ผมสาบานว่าเห็นลูกบอลนั่นโดนบีบแฟบไปต่อหน้าต่อตาด้วยสองมือป้อมๆ ของอาจารย์ ขันติ น่ะหรือ มันโดนขยี้คาตีนระหว่างที่แกเดินไปหยิบลูกบอลแล้วละมัง เสียดายผมไม่ได้ยินเสียงร้องก่อนตายของ ขันติ
ผลคือ ลูกบอล…ตาย ส่วนเด็กโชคร้ายที่ซวยเตะบอลไปโดนอาจารย์ ถูก “ไปพบชั้นที่ห้องพักครูเดี๋ยวนี้”

หลายพยางค์กว่า แต่หมายถึง “ตาย” เหมือนกัน

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2550 Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2550 14:42:13 น. Counter : 538 Pageviews.		11 comments
Share Tweet

	BookWalker Taiwan ประกาศอันดับ BL e-Book ขายดี ประจำปี 2024 iamZEON (12 ม.ค. 2568 18:59:46 น.)		สลัดโรลไส้กรอก - ปูอัด (10.1.2568) ฟ้าใสวันใหม่ (10 ม.ค. 2568 09:16:18 น.)
	3 M E A L S_ A D A Y ป้ายเหลืองสไตล์ nonnoiGiwGiw (8 ม.ค. 2568 15:18:41 น.)		รวมธรรม14 นาฬิกาสีชมพู (12 ม.ค. 2568 07:41:17 น.)