เหยียบถิ่นมังกร 1


เหยียบถิ่นมังกร 2

วันนี้รูปเยอะมาก ๆ เพราะชอบเที่ยววังอยู่เป็นพื้น
เช้าวันที่สองเราออกเดินทางไปสถานที่อันลือชื่อ "จัตุรัสเทียนอันเหมิน" ที่นี่ถือว่าเป็นสถานที่สำคัญทีเดียว
คำว่า ‘เทียน’ แปลว่า ฟ้า ‘อัน’ แปลว่า ผาสุก ‘เหมิน’ แปลว่า ประตู
ปัจจุบันเป็นสถานที่สำคัญ คล้าย ๆ สนามหลวงบ้านเรา
ในวันชาติก็จะมีการเดินสวนสนามกันด้วย

นี่เป็นที่แรกที่เห็นแต่จำไม่ได้ว่าเป็นสถานที่ทำอะไร


ตรงกลางเป็น อนุสาวรีย์วีรชน


ล้อมรอบด้วยสถานที่สำคัญมากมาย

มหาศาลาสมาคมทางทิศตะวันตก จุคนได้นับหมื่น


พิพิธภัณฑ์การปฏิวัติแห่งชาติและพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ชาติจีนทางฝั่งตะวันออก




ดูใกล้ ๆ มีการนับถอยหลังสู่โอลิมปิกด้วย


ทหารยืนระวังตรงอยู่ตรงทางม้าลาย ไม่ยอมให้ใครถ่ายภาพ เลยต้องแอบ ๆ ส่อง


หอประตูเทียนอันเหมินทางผ่านสู่พระราชวังกู้กง ด้านหน้ามีภาพประธานเหมาเจ๋อตุงอยู่ด้วย


ตรงหน้าพระราชวังมีเสานี้ตั้งอยู่ ไกด์เล่าว่า
เป็นเสาที่ตั้งขึ้นเพื่อ ให้เทพไปตามเวลาที่ฮ่องเต้เสด็จออกจากวังไปแล้ว


พระราชวังกู้กงหรือพระราชวังต้องห้าม อยู่ทางทิศเหนือของจัตุรัสเทียนอันเหมิน
ในอดีตเป็นที่ประทับของจักรพรรดิ์ รวมไปถึงว่าราชการด้วย
มีสนมกำนัล ขันทีและข้าหลวงรับใช้ ซึ่งคนเหล่านี้ต้องอยู่ในวังตลอดชีวิต
คนในห้ามออก คนนอกห้ามเข้า
มีพื้นที่ 720,000 ตารางเมตร จำนวนห้องทั้งหมด 9,999 ห้อง ล้วนทำจากไม้

หินทุกก้อน ทรายทุกเม็ด ล้วนผ่านการคำนวนมาแล้วว่าถูกต้องตามหลักฮวงจุ้ย
และเป็นสิริมงคลทั้งสิ้น แม้แต่กำแพงก็ยังมีของมงคล 9 อย่างอยู่ภายใน
ภายหลังมีการบูรณะปฏิสังขรณ์เป็นสถานที่ท่องเที่ยว แต่ก็ยังต้องจำกัดจำนวนคน

แผนที่ภายในวัง


ปรตูทางเข้าหนา หนัก ใหญ่โตอลังการ ว่ากันว่า ถ้าลูบปุ่มสีทองเหล่านี้จะร่ำรวยเงินทอง


ทางเดินภายในวังมีทั้งหมด 5 เส้นทาง ตามไกด์ท้องถิ่นบอกไว้
แต่เราเดินไปทางซ้าย ผ่านห้องบรรทมของจักรพรรดิ์

ก่อนเข้าเรารู้สึกขนลุก ตื่นตาตื่นใจกับความยิ่งใหญ่ สถานที่นี้มีเรื่องเล่า
อิฐทุกก้อนมีตำนาน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นตลอดเวลาคือ
"สมัยนั้น มีเหล่าขุนนางยืนตรงนี้"
"นั่นคือที่บรรทมของจักรพรรดิ์เจ้าแผ่นดิน"
"ความเจริญ ตระการตา ทุกสิ่งทุกอย่างทำด้วยทอง และหยก"



เสาแต่ละต้นล้วนวิจิตร


อาคารด้านข้างสำหรับขุนนางที่จะเข้าเฝ้าเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย






อาคารทั้งหมด มีทางเดินเชื่อมถึงกันหมด


พื้นนี้ที่ผ่านการใช้งานจริงมาไม่รู้กี่ครั้ง ผุกร่อนไปตามเวลา


อาคารว่าราชการ ยกพื้นสูง


หัวมังกรที่เห็นนี้คือท่อระบายน้ำ








สำหรับทำอะไรก็ไม่รู้




ทางเดินด้านข้างที่ขุนนางไม่สามารถเข้ามาได้ เพราะเป็นเขตราชฐานชั้นใน


มีแต่ผู้หญิงและขันทีเท่านั้นที่ผ่านเข้าออกได้


ห้องทรงงานของจักรพรรดิ์ มีรูปปั้นสิงโต ซึ่งคอยเฝ้าระวังภัย และสัตว์วิเศษในตำนานอีกมากมาย


ห้องบรรทมของจักรพรรดิ์
โดยมีความเชื่อว่า เตียงยิ่งแคบและยิ่งยาว ยิ่งดี เพราะจะทำให้อายุยืน


ห้องบรรทมของสนม นางกำนัลนั้นมีแยกต่างหาก

ส่วนนี้เป็นห้องรอถวายตัวของนางสนมในแต่ละคืน ทางด้านซ้ายของภาพ เป็นต้นกิ่งทองใบหยก
ซึ่งทำจากทองจริง ๆ หยกจริง ๆ และผลของต้นเยอะมาก เพื่อให้มีลูกเยอะ ๆ นั่นเอง


บางส่วนที่ยังไม่ผ่านการบูรณะ ไม้แตกร่อน สีซีดจาง


ผ่านทางเดินแคบ ๆ ข้างตำหนัก เข้าสู่ สวนหลังวัง
ที่นี่จะปลูกแต่ไม้มงคล และจัดระเบียบอย่างสวยงาม ต้นไม้มีอายุหลายร้อยปี

ตำหนักท้ายสวน เป็นที่เสวยในบางโอกาส


หรือสำหรับพักผ่อนหย่อนใจ


3 กิโลเมตรจากหน้าวังสู่หลังวัง กับเวลาการเดิน 3 ชั่วโมง ไม่ทำให้เราเต็มอิ่มไปได้
ขณะที่เดินผ่านประตูออกมานั้น เรายังคงโหยหา เรื่องเล่าจากไกด์ท้องถิ่น
ศิลปะ วัฒนธรรม รากเหง้าของจีน น่าเสียดายจริง ๆ

ชมความยิ่งใหญ่ของพระราชวังกู้กง (ตรงส่วนที่มีแม่น้ำล้อมรอบ ด้านใต้เป็นจัตุรัสเทียนอันเหมิน)

ขอขอบคุณข้อมูลบางส่วนจาก วิกิพีเดีย