ไอ้ทิด
เย็นนี้เลิกเร็วกว่าปกติ ท้องฟ้าก็มืดเร็วมาก เป็นสัญญาณเข้าสู่หน้าหนาวแล้ว ออกมาแวะไปวัดมังกรแล้วนั่งรถสาย 204 มาต่อรถหน้าเซ็นทรัล เวิลด์ ทีวีจอยักษ์ถ่ายบอลคู่ไทย-สิงคโปร์พอดี ไทยโดนนำอยู่หนึ่งลูก เหลืออีก 10 นาทีจะหมดครึ่งแรก เลยยืนดูซักหน่อย หมดครึ่งแรกก็ยังเท่าเดิม ไม่ได้ดูบอลไทยมาเกือบ 10 ปีก็ยังเหมือนเดิม ถึงวันนี้จะมีลูกครึ่งมาเล่น มีโค้ชเป็นถึงอดีตทีมชาติอังกฤษ อะไรๆก็ยังคล้ายๆเดิม เหมือนโลกมันจะหมุนช้าที่ประเทศไทย ต่อรถฟรีไปลงคลองเตย แล้วต่อรถเสียเงินไปลงใต้ทางด่วนสาธุฯ ทีแรกว่าจะไม่กินข้าวเย็น แต่กลับมาถึงเร็วแวะกินข้าวมันไก่ ลุง-ป้า ดีกว่า เดินข้ามถนนมาเกือบโดนรถชนเพราะไม่ข้ามทางม้าลาย แถมมัวแต่มองสาวอีกต่างหาก แก่แล้วไม่เจียมจริงๆ ร้านข้าวมันไก่ขายริมถนนข้างทางด่วนใกล้แยกสาธุฯ ขายมาแล้วกว่า 15 ปี เดินมาถึงมีคนนั่งกินอยู่หนึ่งคู่ ป้าแกนั่งทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ที่โต๊ะข้างๆ เห็นผมเดินมาแกก็ลุกให้ผมนั่ง ผมเลยนั่งลงข้างๆคู่นั้น แล้วสั่งด้วยเสียงอันเบาๆว่า เนื้ออกไม่เอาหนัง สั่งเสร็จก็เหลียวมองโต๊ะข้างๆ แล้วก็หงุดหงิดขึ้นมาอย่างทันทีทันใด คู่ข้างๆเป็นหญิงชาย ผู้หญิงดูท่าทางใจดี ผู้ชายหน้ายังกับโจรห้าร้อย สักเต็มตัวแบบไม่เป็นรูปเป็นร่าง เหมือนพวกสักด้วยน้ำมันเจียวในห่อมาม่า ผมหงุดหงิดว่าทำไมน้าผู้หญิงดีๆแบบนี้ถึงได้เป็นแฟนกับผู้ชายเลวๆแบบนี้ได้ ทำไมโลกเราถึงเล่นตลกได้ถึงขนาดนี้ ข้าวมันไก่มาแล้ว มาซะเยอะเลย ใครจะไปกินหมด คนยิ่งหงุดหงิดอยู่ ผู้ชายที่แสนเลวกับหญิงผู้ใจดีกำลังจะลุกไปแล้ว ผู้ชายกินคนเดียว ผู้หญิงแค่นั่งรอ ไปซะทีแต่ความหงุดหงิดก็ยังไม่จางหาย ทำไมไอ้คนเลวๆแบบนี้ถึงได้เข้ามาในชีวิตของสาวคนนี้ได้ ลุงแกนั่งใกล้ๆผม ป้าเก็บจานเสร็จก็มานั่งโต๊ะข้างๆผมทำงานแกต่อ ลุงแกก็พูดว่าไอ้ทิดพอมันเลิกใส่กางเกงขาสั้นไปโรงเรียนมันก็ติดคุกเลย ผมเงยหน้ามองว่าแกพูดกับใคร แกยิ้มให้ผม แล้วก็พูดประโยคเดิมเหมือนย้ำว่าก็พูดกับผมนั้นแหละ ผมส่ายหน้าแล้วก้มหน้ากินต่อ ลุงแกก็พูดต่อโดยไม่สนใจเลยว่าผมอยากฟังหรือไม่ แกเล่าว่า ตอนเด็กๆมันน่ารักมากินข้าวแกบ่อยๆ อยู่โรงแรียนขาสั้นสีกากีย่านสาธุฯนี่แหละ แม่ขายข้าวแกงอยู่หัวมุมถนน พอจบม.3 เท่านั้นก็คบเพื่อนไม่ดี ติดยา ติดบุหรี่ กินเหล้า แล้วไม่ยอมเรียนต่อ โดนจับเข้าบ้านเมตตา ออกมาก็สักมาซะลายเต็มตัว อยู่ไปไม่นานก็ไปยิงคนตายอีก คราวนี้ติดคุกผู้ใหญ่ยาวละ นี่เขาให้ออกมาเยี่ยมบ้านหนึ่งอาทิตย์ วันจันทร์ก็กลับไปเข้าคุก โตแล้วมันสูงเนอะ เหมือนพี่มัน พูดถึงตรงนี้ป้าก็พูดเสริมว่า เหมือนพี่มันจริงๆ นี่พี่มันก็ติดคุกที่เชียงใหม่อยู่ เห็นแม่มันบอกว่าติดยาวคดีปล้น ผมกินใกล้จะหมดจานพอดี ความหงุดหงิดก็ยังไม่จางหาย ไม่เข้าใจทำไมผู้หญิงดีๆต้องมาข้องแวะกับคนเลวๆแบบนี้ ไก่หมด ข้าวเหลือเพียบ ปกติแล้วผมจะไม่กล้ากินข้าวป้าแกเหลือ เพราะจานละ 25 แกให้ผมซะเยอะขืนเหลือรับรองแกเสียใจแน่ แต่วันนี้ขอเถอะป้า ผมหงุดหงิดจริงๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงดีๆต้องมาลำบากเพราะคนเลวๆแบบนี้ แถมแววตาที่เธอมองไอ้ทิดยังเต็มไปด้วยความรัก ความหวังดี เห็นอย่างนั้นผมยิ่งทวีความหงุดหงิดขึ้นไปอีก ผมเลิกกินแล้วทิ้งข้าวเกือบครึ่งจานเอาไว้ ลุงแกถามป้าอีกว่า แล้วนี้พี่สาวมันทำงานอะไร ป้าบอกคนไหนไอ้คนที่มาด้วยนะเหรอ อ๋อเห็นแม่มันบอกว่าทำงานฝ่ายบัญชีบริษัทไอซีซี ได้ยินดังนั้นผมก็หายหงุดหงิดทันที ผู้หญิงที่ดูใจดีที่มากับไอ้ทิดนั้นเป็นพี่สาวมัน หลงนึกว่าเป็นแฟนมัน ถ้าเป็นพี่สาวก็แล้วไป ถึงมันจะเลวยังไงก็ถือเป็นหน้าที่ๆพี่สาวจะต้องดูแลน้องอยู่แล้ว มันเป็นหน้าที่ๆหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็โอเคเธอเป็นคนดี คนดีก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ แต่ถึงไงก็ต้องปล่อยมันไปมันโตแล้ว ใครอะไรกับมันไม่ได้หรอก เธอคงทุกข์แค่ในหน้าที่ ในชีวิตจริงก็น่าจะโอเคมีครอบครัวที่ดี สร้างชีวิตใหม่ได้ เลี้ยงดูลูกให้ดีเอาบทเรียนของน้องเป็นตัวอย่าง เธอน่าจะมีความสุขในชีวิตข้างหน้าได้ ส่วนไอ้ทิดที่ลุงแกเล่าให้ผมฟังนั้น ผมได้แต่คิดว่าชั่งมันเถอะลุง คนเลวๆแบบนั้นอย่าไปสนใจมันเลย ปล่อยมันไปตามวิถีแห่งโลกเถอะ เมืองไทยโลกหมุนช้า ซักวันมันจะได้รับผลกรรมที่มันก่อไว้เองแหละ...
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [