นินจา นินจาเป็นสุนัขพันธุ์ลาบราดอร์ รีทรีฟเวอร์ สีดำตัวใหญ่ อายุราวแปดขวบ ปกติผมเป็นคนชอบแมว รักแมวเป็นชีวิตจิตใจ ไม่ค่อยให้ความสนใจไยดีกับสุนัขเท่าไหร่ ผมได้รู้จักนินจาครั้งแรกเมื่อปลายปี 2548 ตอนนั้นนินจายังเป็นหนุ่มน้อยหล่อเฟี้ยว จากวันที่เรารู้จักกันจนถึงวันนี้ก็กว่า 5 ปี เราสนิทสนมกันขึ้นเรื่อยๆ นับจากวันนั้น นินจาเป็นหมาตัวใหญ่ ใครเห็นครั้งแรกเป็นต้องกลัว คนที่รู้จักหมาพันธ์นี้ก็พอทน แต่สำหรับคนที่ไม่คุ้นเคยกับหมา จะกลัวและถามอย่างสั่นๆว่า ดุไม๊ครับ ดุไม๊ค๊ะ ดุไม๊ฮ้า เด็กเล็กๆบางคนถึงกับร้องไห้เมื่อแรกเห็นนินจา ผู้ใหญ่กลัวหมาบางคนถึงกับเดินหันกลับไปขึ้นรถโดยไม่หันกลับมามองนินจาอีกเลย สร้างความน้อยใจให้กับนินจาเป็นอย่างยิ่ง แต่ว่าก็ว่าเถอะจะโทษพวกเขาซะหมดก็ไม่ได้หรอก ด้วยรูปร่างใหญ่โต ปากอันทรงพลัง ขาอันแข็งแกร่ง หางอันตั้งชันเหวี่ยงโดนทีกระจกแทบแตก ล้วนสร้างความเกรงขามแก่ผู้พบเห็น ชาวบ้านแถบ อ.ปางมะผ้า กว่าครึ่งเจอมันบ่อยๆ ยังไม่ค่อยกล้าสบตานินจาเลย เวลาเดินๆอยู่เห็นนินจาวิ่งตามมา ยังต้องหยุดหลบๆให้นินจาผ่านไปก่อน ถ้านินจาหยุดทักทาย ดมโน้นดมนี่ หัวใจชาวบ้านแทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ผมสังเหตุมาหลายคนแล้ว นินจาเป็นหมาของเจ้าของสบป่อง ริเวอร์อินน์ สบป่อง ริเวอร์อินน์ก็เหมือนเป็นของนินจา นินจาจะนั่งจะนอนมุมไหนๆในบ้านก็ได้เสมือนเป็นเจ้าของ บางครั้งสร้างความอึดอัดให้แขกที่ไม่ชอบหมาบ้าง แต่ก็ทำไงได้หละ ก็นี่บ้านนินจานี่หน่า เวลาแขกมานินจาจะวิ่งไปทักทาย ต้อนรับด้วยความเป็นมิตร ยิ้มแย้ม แกว่งหาง แขกมากินข้าวนินจาต้อนรับ ทักทาย ไม่มากไม่น้อย แล้วกลับไปนอนสงบเสงี่ยม พอแขกจะเล่นด้วยนินจาก็เล่นด้วย แขกไม่ชอบไม่สนใจนินจาก็สุภาพ ไม่รบกวนให้แขกรำคาญใจ ส่วนแขกที่มาพัก เด็กที่ร้องไห้เมื่อเจอครั้งแรก ผู้ใหญ่ที่กลัวหมา พออยู่หลายชั่วโมงเข้า สัมผัสนินจานานเข้า ก็รู้ซึ้งถึงความน่ารัก แสนรู้ ฉลาด สุภาพ และเป็นมิตรของนินจา จนบางคนถึงกับหลงรักนินจาเลยก็มี ขอถ่ายรูปกับนินจาบ้าง เอาของมาให้นินจากินบ้าง เล่นกับนินจาอย่างสนุกสนาน บางคนกลับมาแวะที่ริเวอร์อินน์อีกครั้งเพราะคิดถึงนินจา อยากมาเจอนินจา ถามทุกข์สุกดิบของนินจา เหมือนนินจาเป็นญาติสนิทมิตรสหายเลยก็มี นินจาสุดยอดหมาจริงๆ ผมไม่รู้ว่าลาบราดอร์จะเป็นแบบนินจาทุกตัวหรือเปล่า แต่นินจาสุดยอดจริงๆ เอาจากที่ผมสัมผัสนะ นินจาฟังออกทั้งภาษาอังกฤษ ภาษาไทย อยู่ร่วมกับแมวได้ สุภาพ ให้เกียรติแมว เวลาแมวกินข้าวนินจาจะนั่งมอง ไม่ไปแย่งน้องกิน รอจนน้องไม่กินแล้วค่อยเข้าไปแง๊บ อ่อลืมบอกไปว่านินจาชอบกินอาหารเม็ดของแมวมากกว่าของตัวเอง ถ้าให้แต่อาหารเม็ดของหมา นินจาจะไม่กินต้องผสมอาหารเม็ดของแมวด้วยนินจาถึงจะยอมกิน นินจาชอบกินกล้วย และแตงโมก็กินเป็นบางครั้ง กินหญ้าริมถนนบ้างเวลาพาไปเดิน นินจาชอบให้คนเดินเป็นเพื่อน เวลามันจะไปฉี่ไปอึ ยิ่งคนชอบตามใจแบบผมนินจายิ่งตื้อหนักกว่าคนอื่น ถ้านินจาจะให้พาไปเดินมันจะมาตื้อสุดๆ ผมนั่งอยู่ถ้ามันปวดอึมากๆ นินจาแทบเอาหน้างัดผมขึ้นมาจากเก้าอี้ให้ได้ บางทีเห่าเสียงดังจะให้ไปให้ได้ท่าเดียว กับคุณอ้อมหรือพี่จอยมันจะไม่กล้าขนาดนี้ นินจารู้ว่าใครที่มันตื้อได้ ความแสนรู้ของนินจาที่ทำให้ผมทึ่งมากๆคือ เวลาคุณอ้อมจะให้มันอาบน้ำ แค่เอาผ้าเช็ดตัวมา นินจาเห็นรีบมุดลงใต้โต๊ะหนีสุดชีวิต แต่ก็ไม่กล้าขัดขืน พอโดนจูงสองขาออกมา มันจะลิ้นห้อยทำขาสั่นๆทำนองว่า ไม่เอาไม่เอาผมหนาวไม่อาบ แต่พอโดนอาบน้ำนินจาจะอยู่เฉยๆให้อาบ ไม่ขัดขืน บอกนินจาหวีผม มันจะวิ่งไปคาบแปรงมาให้ทันที ผมสั่งมันไม่เคยทำตาม ต้องคุณอ้อม พี่จอย สั่งถึงจะได้เรื่อง ตอนเช้าๆนินจาเพิ่งตื่น คุณอ้อมหรือพี่จอยบอกให้นินจาเช็ดขี้ตา นินจากูดบอย มันจะเช็ดขี้ตาเสริมหล่อทันที ผมลองสั่งมันบ้างไม่เห็นมันจะทำตาม กลับเอาหน้ามาชนกางเกงผมซะงั้น คงถือโอกาสเช็ดขี้ตากับกางเกงผมเป็นแน้แท้ ตอนเย็นๆเรียกแมวไปกินข้าวที่ข้างในบ้าน นินจาจะไม่ยอมตามไปกลัวโดนขังไว้ในบ้าน ต้องเดินไปใกล้ๆมันแล้วบอกว่าไปกินข้าวแล้วออกมาใหม่ มันถึงจะยอมเดินตามไปแง๊บอาหารเม็ดแต่โดยดี อีกความน่ารักของนินนาคือมันชอบขึ้นหลังรถ ใครเปิดกระโปรงท้ายรถไว้ นินจาจะโดดขึ้นไปทันที แล้วไม่ยอมลงมา มีหลายครั้งที่เป็นแบบนี้ เดือดร้อนสายัญต้องไปดึงมันลงมาจากท้ายรถ มันชอบขึ้นหลังรถมากๆ ขึ้นแล้วไม่ยอมลง ใครอย่าเผลอเป็นอันเสร็จนินจา มีอยู่ครั้งแขกเอาสุนัขสาวแสนสวยมา นินจาเห็นมองตาเป็นมัน ตามดมตามง้อขอเล่นด้วยไม่ยอมให้ห่าง มันตามขอเจ้าของเล่นด้วยตัวสั่น ตาวาว แต่สุภาพจริงๆนินจานั่งเฝ้า สั่นหาง ขออนุญาติเล่นกับน้อง แต่ใครจะให้เล่นด้วยละ หมาเขาออกจะสาวจะสวย ตัวเท่าหัวนินจาคนละขนาดกันเลย นินจาก็อดตามระเบียบ ตอนกลางคืนนินจาจะนอนในบ้านมีผ้าปูมีหมอนหนุนหัว นอนเหมือนคนเลย หน้าร้อนเจ้าของแสนใจดีจะเปิดพัดลมคลายร้อนให้นินจายามราตรี มาวันนี้ พ.ศ 2553 นินจาเข้าสู่วัยชรา ขาก็ไม่ค่อยดี หูก็คัน ฉี่ก็เริ่มมีปัญหา ผมสนิทสนมกับนินจามากขึ้น เพราะไปหลายรอบมากๆช่วง 2 ปีนี้ นินจาติดผมมากขึ้น ผมก็ติดนินจามากขึ้น ต่างคนต่างเอ็นดูกันเหมือนญาติสนิท เพื่อนรักต่างเผ่าพันธ์ เวลานินจาหนีไปเที่ยวบ้านครูเจี๊ยบที่ห่างออกไปราว 2 กม พอผมขี่มอไซด์ไปตามนินจา มันก็ยอมวิ่งตามกลับมาโดยดี ถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่อยากจะฟ้อง ต้องเอาเชือกไปผูกแล้วโดนมันลากทั้งคนทั้งมอไซด์กลับมา แขนเคล็ดไปหลายวัน เดี๋ยวนี้ไม่ต้องพูดกันรู้เรื่อง ผมจะลงไประเบียงนินจาก็เดินลงไปนั่งเล่นเป็นเพื่อน ลงไปที่แม่น้ำนินจาก็ไปเฝ้า มันไม่ชอบกินอาหารเม็ดของหมา ก่อนผมกลับมาสองวันฉลองปีใหม่ให้นินจา ด้วยการให้กินอาหารเม็ดของแมวเพียวๆ แฮะๆต้องซื้อกลับไปใช้ให้พี่จอยเที่ยวหน้า เช้าๆนินจาอยากกินกล้วย ผมเอากล้วยคุณอ้อมให้นินจากินไปหมดทั้งหวี พอคุณอ้อมมาหาไม่เห็นกล้วย ร้องโวยวายทั้งผมและนินจาวิ่งไปมุดใต้โต๊ะสุดชีวิต คนอารายเสียงดุชะมัด นินจาปรับทุกข์กับผมเสมอว่า เอะอะอะไรก็ขู่จะจับอาบน้ำ ขู่ทีไรก็กลัวทุกที เสียงน่ากลัวเนอะว่าเปล่า ผมก็มองซ้ายมองขวาแล้วก็อือออเห็นด้วย ความน่ารัก แสนรู้ ฉลาด มีไมตรี เป็นมิตร ซื่อสัตย์ ของนินจายังคงเส้นคงวาเสมอ แม้วัยจะผ่านล่วงเลยไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ แต่ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นใด ผมก็ยินดีที่ได้มีเพื่อนนาม นินจา รีทรีฟเวอร์ ครับ
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
น่ารักดีค่ะ