วันนี้มาอยู่เวรยามตามระเบียบการอยู่เวรยามเพื่อรักษาสถานที่ราชการ ด้วยตัวเองเป็นครั้งแรกในรอบปี

เนื่องจากมีภารกิจไปราชการติดต่อกันนานถึง 4 วัน ทำให้หลงลืมที่จะดูคำสั่ง
ลืมทำบันทึกข้อความแลกเปลี่ยนเวรกับน้อง ๆ ที่พำนักในโรงเรียนซะงั้น
เลยจำต้องถ่อสังขารมาเฝ้าเวรยามซะเอง...

ปกติแล้วน้อง ๆ รุ่นใหม่เค้าไม่ค่อยมีภาระในวันหยุด
การรับจ้างอยู่เวรยามจึงเป็นกิจกรรมที่น้องนิยมปฏิบัติกัน ทั้งได้ตังค์ทั้งได้พัก
ส่วนรุ่นใหญ่อย่างเราก็อาศัยน้องเค้าเฝ้าเวรยามแทนแล้วเอาเวลาไปเวิ่นเว่อตามที่ต่างๆ สบายใจ..55

ที่นี่การอยู่เวรยามในวันหยุด เ็ป็นอะไรที่ทรมานใจมาก
ด้วยบุคลากรที่มีอย่างจำกัดทำให้โรงเรียนจัดเวรได้เพียงเวรละ 1 คน เท่านั้น

แล้วคิดดูค่ะ!!
โรงเรียนในวันที่ปราศจากนักเรียนมันช่างเงียบเหงา เศร้า วังเวง วิเวก วิเหวโหว ซะนี่กระไร บรึ๋ออออ....

โต๊ะทำงานต้องเรี่ยมเร้ไว้ก่อน เดี๋ยวนายดุ...นายเนี้ยบค่ะ!!



สาวน้อยบน desktop
เธออยู่แสนไกล.... เปิดคอมทีไรเธอส่งยิ้มเป็นกำลังใจส่งมาให้ทุกที



ตารางสอน>>กับกิจวัตรประจำวันที่ต้องทำ....
คาบแรกต้องว่างไว้เพื่อเคลียร์งานหน้าห้อง สายๆ ถึงบ่าย สอนยาววว



ตกเย็น เคลียร์งานนาย และไม่ลืมบันทึกความเป็นครูดี

ตกค่ำก่อนกลับบ้าน เข้าัพันทิพ อ่านบล้อก อัพบล้อกบ้าง ตามประสา



สุดท้าย...
ดอกไม้แสดงความยินดี เพื่อนมอบให้เนื่องในโอกาสได้เพิ่มวิทยะฐานะ

หมดแล้ว การรีวิวห้องทำงาน ถือเป็นรีวิวแรกของปีนี้เลยเชียว

เพราะห่างหายบล้อกไปนาน เลยใช้เวลาฟื้นฟูการอัพนานจนดึกเลย...