น้องไม่สบาย สองวันล่ะ ที่อากิมีไข้ เป็นไข้ครั้งแรก ตั้งแต่ออกมาจากท้องแม่ ครั้งพี่มิกิเป็นไข้ครั้งแรก ตอน 10 เดือน ตอนนั้นกลับไทยด้วย ได้นอน รพ.ตั้งอาทิตย์ เพราะมีไข้สูง แล้วชักด้วย พอตอนนี้อากิเป็นไข้ครั้งแรก ตอนแปดเดือน เมื่อคืนป๊าวัดไข้ มี 39.5 แหน่ะ ป๊าตกใจ รีบเหน็บยาให้ ม๊าก็ใจคอไม่ค่อยดีเลย กลัวน้องชักเหมือนพี่ ตอนพี่เป็นนี่ ตอนกลางคืน ก็เห็นว่าลูกหลับสบายดี ไม่ตื่นมางอแง ม๊าก็คิดว่าหายห่วง ก็หลับไปด้วย ที่ใหนได้ ตีสี่ลูกตื่นขึ้นมา ไม่ร้อง แต่เรียก ตา ตา ตา ตาก็ลงมาเล่นด้วย พอตาไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว ชักเลย ม่าม๊านี่กรี๊ดดดด ใจหายใจคว่ำ ตั้งสติไม่ค่อยได้ น้ำตาไหลไม่รู้ตัว ร้องเรียกตา เรียกยาย ขอผ้าเช็ดตัวลูกหน่อย ขอยาแก้ไข้หน่อย เรียกพี่ชายออกรถไป รพ. เรียกไปร้องไป ลูกก็ไม่ได้สติ ระหว่างทางไป รพ. ได้แต่เร่งพี่ อยากเหาะได้เหลือเกิน พอไปถึ รพ. พี่มิกิรู้สึกตัวพอดี ร้องให้จ้า พยาบาลสองคนช่วยกันเช็ดตัว เจาะเลือด เอาไปตรวจ เติมน้ำเกลือ ตอนเจาะเข็ม มิกิดิ้น พรวด พราด พยาบาลก็เจาะผิดเจาะถูกไปหลายครั้ง มิกิเลือดไหล ไหลเยอะด้วย หัวใจแม่จะขาด พอสว่างก็ย้ายมิกิไป รพ.ในเมือง รพ.เอกชนที่ ม๊าคิดว่าดีที่สุด มิกิมีไข้สูงตลอด สามสี่คืน รับยาตลอด เดี๋ยวก็ฉีด เดี๋ยวก็ฉีด เพราะไม่งั้นลูกจะชักอีก ฉีดจนม๊ากลัว ว่าลูกจะทนไหวไหม ตอนมิกิหาย พามิกิกลับบ้าน ป่าป๊า ปู่ ย่า และน้า ไปรับที่นาริตะ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า มิกิเกิดอะไรขึ้น ทำใมหนูผอมแบบนี้ ป่าป๊า ไม่พูดอะไร ไม่ด่าม๊า อย่างที่ม๊าคิดไว้เลย แต่ป๊าน้ำตาไหล ป๊าร้องให้ เข้ามาอุ้มลูก "ทำไมตัวหนูเบาลงมากเลย ทำไมแก้มหนูตอบอย่างงี้" "ป๊านอนไม่หลับเลย เป็นห่วงหนูเหลือเกิน" ตั้งแต่นั้นมา เวลาลูกเป็นไข้ ไม่เคยละเลย ต้องมีสติ คอยดูอาการ วัดไข้ทุกชั่วโมง พาไปหาหมอแต่เนิ่น ๆ เมื่อคืนอากิไข้สูง ม๊านอนไม่หลับเลย สองวันก่อน วันอาทิตย์ อากิเริ่มมีไข้อ่อน ๆ รพ. ไม่เปิด เปิดแต่ห้องฉุกเฉิน ก็ได้ยามาแค่สำหรับคืนนั้นเท่านั้น วันรุ่งขึ้นวันจันทร์ ต้องพามาหาหมอใหม่ เช้าวันจันท์ลูกไข้ไม่ลด ก็พาไปอีก แต่เช้านี้ดีขึ้นแล้ว ลดลงมาเหลือ 38 กว่า ๆ แต่ยังงอแง หมอบอกว่า คงมีไข้สูงซักสองสามวัน แล้วพอไข้ลด จะมีผื่นสีแดง ๆ ขึ้น ไม่ต้องตกใจ ตอนนี้หลับไป คงเหนื่อย งอแงมาทั้งวัน พี่มิกิก็บ่น ๆ ๆ " มิกิก็ไม่สบายนะม่าม๊า มิกิอยากแปะหัว มิกิอยากกินยา ..." อะไรของหล่อน... อ้าวตืนซะละ งั้นเดี๋ยววันหลังจะมาเขียนเรื่องพี่มิกิ สำหรับเรื่องพี่นี่เขียนทั้งวันก็เขียนไม่หมด วันนี้พอแค่นี้ก่อน 
ขอให้น้องอากิ หายป่วยเร็ว ๆ นะคับ
โดย: นายนพ (i_am_np
 ) วันที่: 15 เมษายน 2551 เวลา:16:12:04 น.55555555555555555
" มิกิก็ไม่สบายนะม่าม๊า มิกิอยากแปะหัว มิกิอยากกินยา ..." อะไรของหล่อน... มาตอบว่าหล่อนกลัวแม่ไม่สนใจแน่ๆๆ กลัวแม่สนแต่น้องฮี่ๆๆ อ่านแล้วตื่นแต้นและกลัวไปด้วยจริงๆ แบบว่าอ่านหนังสือหรือข้อมูลมาพอสมควรว่าลูกไม่สบายต้องทำไง ไข้ขค้นต้องทำไง แต่ก็คิดว่าพอถึงเวลาจริงๆ จะตื่น ลนลาน กระวนกระวายสติสตังค์อยู่ครบมั้ย เพราะ เป็นเรื่อจริง ไม่ใช่แค่เร่ืองในหนังสืออ่ะนะ อ่านแล้วก็คิดนะเพราะเด็กยังพูดไม่ได้เค้าเจ็บหรือไม่สบายอะไรก็บอกไม่ได้คนเป็นพ่อแม่ต้องเดาหรือดูสังเกตเอาเองอ่ะเนอะ  โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว
วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:8:25:31 น.อ่านแล้วนึกภาพตอนที่เห็น มิกิ ถูกพันมือเป็นเต่า น่าสงสารจริงๆว่ะ ไม่ได้ไปเยี่ยม แต่ภาวนาขอให้อาคิ หายวันหายคืนเน่อ... มีเวลาเอารูปสองสาวมาให้ยลโฉมกันหน่อย โดย: UriBoU
วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:11:41:59 น. เมื่อวานกะวันนี้ไข้ลดแล้ว แต่ผดสีแดงขึ้นเต็มตัวเลย คงไม่สบายตัว งอแง ๆ โดย: กาปุ้ย
วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:8:38:13 น.เวลาลูกไม่สบายนี่ เลือกได้อยากเป็นแทนจริงๆด้วยนะคะ ทรมานจิตใจคนเป็นแม่มากๆ ขอให้น้องอากิหายไวๆน้า เป็นส่าไข้ใช่ไหม คงคันๆหน่อยๆ ตอนนี้อากาศไม่หนาวมากเท่าไร เอาผ้าชุบน้ำเย็นๆโปะๆให้เบาๆคงพอช่วยได้นะคะ
อ่านประสบการณ์ในอดีตของพี่มิกิแล้วก็เข้าใจเลยค่ะว่านาทีนั้นหัวอกคนเป็นแม่นี่เจ็บปวดขนาดไหน แต่ก็ผ่านไปแล้ว และได้เป็นบทเรียนไว้สอนใจคุณแม่ และคนอื่นๆที่มาอ่านด้วย(เมย์ด้วย ไข้สูงๆ ชล่าใจไม่ได้เนาะ ต้องจำไว้) น้องอากิแก้มขาวอวบมากๆเลยค่ะ  โดย: นู๋โนริ
วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:18:59:36 น. สงสัยไม่สบายตัวจริงๆนะปุ้ย
เห็นผื่นแดงๆบนหน้าแล้วสงสารจังเลย อากิตัวขาวด้วยยิ่งเห็นชัดเลยเน้อ ....... ขอให้อากิจังหายป่วยเร็วๆนะ ปุ้ยก็พักผ่อนด้วยนะ วุ่นกะสองสาวทุกๆวันเลย โดย: keichan
วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:20:51:50 น. วันนี้ผื่นที่ตัวหายบ้างแล้ว แต่ที่หน้าเมื่อวานขึ้นมาเพิ่มอีก วันนี้ก็ยังไม่หายเลย กินนมได้บ้างแล้ว แต่ยังไม่ยอมกินข้าว น่าสงสารจัง ลูกแม่ โดย: กาปุ้ย
วันที่: 18 เมษายน 2551 เวลา:6:21:57 น. น่าเอ่นดูขนาดเลยอ่ะปุ้ยน้องอากิอ่ะ เห็นแล้วตันแตนน้องเนอะ อู้ก่อบ่อได้ บอกอะหยังก่อยังบ่อได้หายโวยๆๆเน่อ ผ่อรูปแล้วใค่ไห้ขนาดเลย บอกบ่าถูก  โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว
วันที่: 18 เมษายน 2551 เวลา:12:47:29 น.สวัสดีค่ะ แวะมาบล็อกหลายทีเพิ่งได้เมนท์
เข้าใจความรู้สคกเลยค่ะ เพราะตอนลูกไม่สบาย หนิงก็เป็นอย่างที่คุณกาปุ้ยทุกอย่าง ทั้งนอนไม่หลับ กินไม่ได้ แทบอยากจะเป็นแทนลูกเลย แต่ของหนิงหนักกว่าค่ะ ไข้สูงถึง 40องศาก็มี ไปหาหมอเกือบทุกทีก็ให้ยามากิน ก็ไม่ดีขึ้น ตอนนั้นได้แต่อุ้มลูกตะลอนหาหมอ กอดลูกร้องไห้ ก่อนเค้าจะขวบนะค่ะ เป็นไข้สูงบ่อย ตอนนี้ขวบกว่าดีขึ้นแล้วค่ะ อันนี้เป็น ไข้ออกผื่นของญี่ปุ่นรึเป่าค่ะ เพราะเด็กต้องเป็นทุกคน ตอนแรกจะมีไข้ขึ้นสูงก่อน สองสามวันไข้จะลดแล้วออกผื่นตามหน้า ตัว คิดว่าใช่นะค่ะเพราะลูกหนิงก็เป็นแต่หนักมาก คือไข้เกือบ40องศา ท้องเสีย เป็นอาทิตย์ ต้องไปนอนโรงบาลอีกอาทิตย์ พอไข้ลดผื่นก็ขึ้นตามตัว เรียกว่าหายมาได้แบบทรหดมากค่ะ ลูกเรายังเล็กพูดอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ ก็ไม่รู้จะทำไง สงสารลูกจับใจ ได้แต่กอดลูกแล้วร้องไห้ น้องน่ารักมากเลยค่ะ ขอให้หายเร็ว ๆนะค่ะ ขอโทษนะค่ะที่เข้ามาครั้งแรกก็เมนท์ซะยาว  เพราะเป็นอะไรที่ตรงใจและเคยผ่านมาเหมือนกันนะค่ะ เข้าใจความรู้สึกของคุณแม่ดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ หนิงค่ะ อยู่นากาโน โดย: หนูริวจัง
วันที่: 18 เมษายน 2551 เวลา:21:59:04 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [