อุทยานแห่งชาติคลองพนม ตอน 3/3

ปิดท้ายท่องเที่ยว อช.คลองพนมกับบล็อกนี้แล้วครับ


ยามเช้า...ชีวิตตากล้องดูมีสุขจังเลย แสงสีสิ่งแวดล้อมดูจะเป็นมิตรพอสมควร ถ้าเป็นช่วงเที่ยงแดดเปรี้ยงแสงแข็ง ตากล้องไม่ค่อยชอบหรอกครับ ยามเช้ายามเย็นจึงเป็นเวลาของตากล้องก็ว่าได้




อุทยานฯคลองพนมเนี่ยมีหลากหลายสิ่งให้ถ่ายภาพได้เพลินเหมือนกัน ทั้งในและนอกบริเวณที่ทำการ เช่นกลางวันเก็บภาพจากราวป่า ตกกลางคืนก็ถ่ายภาพเดือนดาว ตอนเช้าๆกิจกรรมของคนถ่ายภาพก็เกิดขึ้นอีกแหละ ไก่ตื่นหรือยังก็ไม่รู้แต่ภาพน้ำค้างมาอยู่ในกล้องเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ น้ำค้างถ้าได้แสงตกในทิศทางพอเหมาะ ปรับหน้ากล้องให้เปล่งประกายดาวให้ได้ มีหรือไม่สวยชวนมอง ภาพนี้ DKS1710 ถ่ายออกมาได้ดีเลย




อ้อ ! ไก่ตื่นแล้วครับ หุหุ นึกว่าตากล้องตื่นก่อนซะอีก ที่แท้ยังตามหลังอยู่ดี ตากล้องตื่นกล้องก็ต้องตื่นด้วย ภาพวัตรปฏิบัติในยามเช้าของพระสงฆ์ใกล้เคียงอุทยานฯจึงถูกกล้องเก็บภาพมา




ริมถนนที่ทอดตัวผ่านหน้าอุทยานฯในบางช่วงมีหมอกหนาดอกหญ้าสูง อาทิตย์ก็ฉายแสงสีนวลให้เห็น น้องสาวคนหนึ่งเพิ่งได้กล้องใหม่มาหยกๆ ยังไม่คุ้นปุ่มปรับตั้งมากนัก แถมยังหลบหลีกแนวเสาไฟสายไฟได้ยากด้วย แต่ก็ยังบังคับสีแสงให้ดอกหญ้าดูโดดเด่นได้

เธอไม่ใช้วิธีการบังปรับตั้งกล้องเพื่อลดค่าแสงฉากหลังลงไปอีก แล้วใช้แสงแฟลชบางๆช่วยเพิ่มแสงหน้าเพราะไม่เป็นธรรมชาติ หรือว่าอยากได้ภาพเงาดำรึเปล่าก็ไม่รู้ได้ แต่ที่แน่ๆไม่นานนักหรอก ลุงเขาพนมคงต้องหลบชิดซ้ายอย่างแน่นอนครับ




เส้นทางที่หมอกลงจัดเป็นอะไรที่ดูดีในอารมณ์ของนักท่องเที่ยวและคนถ่ายภาพเขาล่ะ อยากให้มีมันทุกวันเลย สิ่งแวดล้อมมีศิลปะว่าเข้าไปนั่น




ต่างกะคนใช้รถที่ต้องการความเร่งรีบ หลายๆคนจึงส่ายหน้ากับหมอกขาวๆที่เหล่านักท่องเที่ยวชื่นชอบ




แม้นแต่เครื่องมือทำกินของแมงมุมยังมีค่าให้ตากล้องนั่งถ่างขาเที่ยวเก็บภาพกันได้อีก อิอิ ถ่ายดะเลยครับ




บ้านสวนยามเช้าก็ดูดีในสายตาคนถ่ายภาพ แต่ละคนห้อยเลนส์กระบอกยาวใหญ่จนคอแทบหัก ถ้าไปคนเดียวคงไม่กล้าเข้าบ้านเขาหรอก แต่ไปที่หนึ่ง 5-6 คนเนี่ยเข้าบ้านใครที่นึงเจ้าบ้านหัวใจแทบวายตาย ด้วยตกใจในบุคคลิกท่าทางที่เดินดุ่มๆเข้าไปพร้อมลั่นชัตเตอร์แซะๆๆ รั่วถี่ยิบยังกะปืนกลกันเลย มุมโน้นทีนี่ทีนั่นทีเพลินอารมณ์เลยครับ แต่เจ้าบ้านบางคนไม่ยอมเพลินด้วยแถมสอบถามด้วยความแคลงใจ

“ถ่ายทำไรกันฟะเนี่ย”
"แหะๆ....ก็ถ่ายไว้ดูน่ะครับ"




ภาคใต้เมื่อผ่านหน้าฝนก็ไปชนหน้าแล้ง หน้าวหนาวไม่เคยปรากฏว่ามี อย่างเก่งก็มีกลิ่นอายแห่งฤดูหนาวสอดแทรกเข้ามาบ้างเล็กๆน้อยๆ ใบไม้ใบหญ้าส่วนใหญ่จึงยังเขียวอยู่ได้ ยกเว้นยางพาราที่พากันทิ้งใบเกลื่อนพื้น



ปักษ์ใต้ในความรู้สึกของลุงจึงมีความเป็นเมืองนอกเหมือนกันนะ อิอิ ฤดูใบไม้ร่วงไงครับ ยางพาราใบแดงร่วงโกร๋นแหละคุณ และไม่นานหรอกใบใหม่จะผลิออกเขียวพรืดไปทั้งดงอีกแหละ ใครชอบสีสันฤดูใบไม้ร่วงจึงต้องรีบไปชมกันช่วงที่ว่านี่เลย อิอิ ไม่งั้นก็อดชม



กลับเข้าบริเวณที่ทำการอุทยานฯเมื่อสายพอประมาณแล้ว แต่หน้าแล้งช่วงเวลาที่ผมแวะพักท่านอาทิตย์ยังถูกขุนเขาปกปิดเอาไว้ สายโด่งจึงจะโผล่มาได้ ถ้าเรายืนให้ถูกจุดก็จะเห็นสุริยาส่องแสงจ้าเหนือยอดเขาโน่นแหละ เห็นแล้วชวนให้นึกถึงภูเขาไฟ ไม่รู้ว่าถ้าระเบิดในเวลาฟ้ามืดครึ้มจะคล้ายๆกับภาพนี้หรือเปล่านะ




ถึงสายแล้วก็เหอะ แต่หมอกขาวๆตามแนวเขายังจางไม่หมด คนบันทึกภาพจึงยังมีกิจกรรมให้ทำกันต่อ




สายหมอกเช้าๆไม่ถูกชะตากับแสงแดดเลยนิ เจอแสงจ้าเข้าหน่อยก็รีบหนีไปเลย อิอิ พื้นดินไม่ใช่ถิ่นของหมอกมั่ง จึงอยู่กันได้ไม่นานนัก




เสร็จสิ้นกิจกรรมยามเช้า กินข้าว อาบน้ำ ทำธุระส่วนตัวเสร็จสรรพก็เฮกันต่อในท้องที่ อช.เขาพนม ซึ่งห่างออกไปร่วม 10 กม.มุ่งหน้าไปทางเขาสก ประมาณ กม.108 เลี้ยวซ้ายเข้าทางลาดยางอีก 4 กม.เลี้ยวขวาอีกเล็กน้อยก็ถึงลานดินทางซ้ายมืออันเป็นจุดจอดรถ หรือประมาณ 6 กม.ถ้านับจาก อช.เขาสก

จากลานจอดรถไปชมบัวผุด 1.5 - 2 กม. แล้วแต่ว่าท่านจะเข้าชมจุดไหน ถึงเส้นทางไม่ไกลก็จริงแต่ทางขึ้นเนินชันจะรีดกำลังเราไปมากโขที่เดียวครับ รถลุยป่าของ อช.จึงมาช่วยลดระยะทางเดินให้พวกเราลงไปบ้าง 1 กม. ก็ยังดี ขอบคุณๆครับผม




หลังจากนั้นก็นี่เลย เดิน เดิ้น เดิน ขึ้นเนินไปอีก 500 เมตร




ระหว่างทางพืชพันธุ์แตกใบอ่อนก็มีให้ชมอยู่เรื่อยๆ




พวกเพลี้ยตามริมทาง (น่าจะใช่เพลี้ยนะ ทั้งไม่แน่ใจว่าเป็นเพลี้ยไก่แจ้หรือเปล่า) ก็ดูขาวสวยสอาดตาเลยครับ




ถึงแล้วครับ บัวผุด หุหุ ยังตูมอยู่เลย ดูยังกะหัวกะหล่ำปลีเลยนะเนี่ย อิอิ ถ้าผัดกินได้บัวผุดคงไม่เหลือหรอก เชื่อเหอะ




ได้พบเห็นแล้วไม่เก็บหลักฐานไว้คนชมคงไม่เชื่อว่าไปเห็นมาจริงๆ ต้องเก็บภาพกันครับ ยิ่งนักถ่ายภาพด้วยแล้วมีหรือจะปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆ และไม่เคยหรอกที่จะเก็บมาแค่ภาพเดียว เสียงแซะๆๆ จึงดังขรมอยู่รอบๆดอกบัว




น้องๆเก็บดอกตูมแบบภาพบน ส่วนพี่ๆเค้าก็เก็บภาพแบนนี้แหละ อิอิ เลือกได้ถูกรุ่นเลยนิ




นี่คือหน้าตาของบัวผุดที่นี่ครับ แต่น่าเสียดายที่เหี่ยวเฉาโรยราไปซะก่อนลุงไปถึง




ภาพปิดท้ายครับ

...เที่ยวป่าทุกครั้งหนุกหนานทุกที่เลยครับ เหนื่อยก็ใช่น้อยเลย แต่ถึงจะเหนื่อยก็ได้รับความเบิกบานใจ ได้ความแข่งแกร่งมาสู่ร่างกายทุกครั้งเช่นกัน พงไพรยังให้อะไรดีๆอยู่เสมอๆเลยครับ...

....สวัสดีครับ....

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2552 Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2552 13:39:22 น. Counter : 3145 Pageviews.		36 comments
Share Tweet

	ศาลเจ้าเง็กฮกตึ๊ง (เจ้าพ่อเห้งเจีย) สวนผัก จังหวัดกรุงเทพมหานคร นายแว่นขยันเที่ยว (12 ต.ค. 2564 23:28:56 น.)		ภูดินพรรณไม้ - ทุ่งดอกกระเจียวที่ซ่อนตัวอยู่ในเขตแม่ทา, ลำพูน mariabamboo (11 ต.ค. 2564 18:22:50 น.)
	วัดบ้านถ้ำ จ.กาญจนบุรี สองแผ่นดิน (7 ต.ค. 2564 23:03:17 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 287 : คิดถึง The Kop Civil (6 ต.ค. 2564 08:55:11 น.)