เที่ยวๆชมๆ...ที่เอราวัณ

เทศกาลปีใหม่ที่ผ่านมา ลุงมีโอกาสไปเที่ยวเมืองกาญจน์อีกรอบ ไปคราวนี้เลือกฝั่ง อ.ศรีสวัสดิ์ ที่มี อช.เอราวัณ และ อช.เขื่อนศรีนครินทร์ (ซึ่งมีน้ำตกห้วยแม่ขมิ้นให้ชม) และก็เหมือนๆกับทุกครั้งคือ เมื่อไปแล้วก็เอาภาพมาฝากอย่างเคยแหละครับ....

เคยมีคนพูดว่า ภาพของลุงจะออกแนวเหงาๆ คงเป็นเพราะลุงไม่ค่อยเอาภาพที่ถ่ายติดบุคคลอื่นมาลงบล็อกบ่อยนัก ยกเว้นคนที่รู้จักกัน ลุงอาจจะกลัวความรู้สึกของคนอื่นเกินไปก็ได้ ภาพส่วนใหญ่ที่นำมาฝากจึงค่อนไปทางธรรมชาติล้วนๆซะมากกว่า

แต่สำหรับบล็อกนี้และอาจเป็นบล็อกอื่นๆต่อไปด้วย เห็นที่ต้องปรับความรู้สึกส่วนตัวสักนิดแล้วล่ะครับ ขอนำองค์ประกอบที่มีชีวิตมาเสริมสร้างให้ภาพดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง ลุงต้องขออภัยต่อเจ้าของภาพด้วยนะครับ เพราะภาพที่ดูดีดูสวยได้นั้น “มนุษย์” เป็นองค์ประกอบหนึ่งที่ทำให้ภาพดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้เป็นอย่างดี บล็อกนี้จึงขอนำภาพต่างๆเหล่านั้นมาลงครับ ขอบพระคุณครับผม...


ไปถึงอุทยานฯเอราวัณเอาเย็นแล้ว กางเต็นท์เสร็จสรรพก็เหลือแสงสว่างให้เก็บภาพมาชมได้อยู่ครู่หนึ่ง สายน้ำแควใหญ่ยามเย็นในช่วงฤดูหนาว สะท้อนแสงสีของแนวเขาและดงไม้ที่มีใบเหลืองๆแดงๆได้อย่างสวยงาม




แม้นต่างเวลาต่างสถานที่ต่างเวลากันก็ตาม ถึงจะอย่างไรธรรมชาติก็มักมอบสิ่งดีๆ มอบความสุขใจให้แก่คนไปพักพิงอิงแอบอยู่เสมอๆ ชายคนนี้ก็ไม่ต่างกับหลายๆคนที่แวะเวียนเสาะหา "ธรรมชาติ" เขานั่งทอดอารมณ์ไปยังแสงสีทองอย่างมีสุขใจ...




ยามเช้าอากาศเย็นได้สร้างละอองหมอกบางๆไหลรี่บนผิวน้ำด้วยกระแสลมบางเบา ละอองไอขาวๆงดงามยามตะวันทอแสงอ่อนๆสาดส่องลงมา สองสาวผู้เป็นต้นเหตุให้ลุงออกเดินทางท่องเที่ยวคราวนี้ดูร่าเริงสดใส คนทำหน้าที่พาเที่ยวอย่างลุงจึงแอบสุขใจที่เห็นพวกเขามีความสุขอย่างแท้จริง นานๆครั้งครับที่จะพาพวกเขาเที่ยวด้วยกันสักครั้งหนึ่ง ส่วนใหญ่แล้วเขาไม่ค่อยจะไปกับเราหรอก ไปกับเพื่อนๆสนุกกว่าเป็นไหนๆ




ถ่ายภาพครั้งหนึ่งก็ปรีวิวดูครั้งหนึ่งหรือไม่ก็มากว่านั้น ท้ายๆทริปจึงต้องอาศัยกล้องเราไปใช้งานแทนเพราะของตัวเองแบ็ตฯหมด




แดดอุ่นๆยามเช้าช่วยคลายหนาวกายให้เราได้ ทั้งยังช่วยทวีละอองไอให้ฟุ้งกระจายน่าชมขึ้นมาอีก จากนั้นแสงจ้าก็มาขับไล่ไอหมอกไปหมดสิ้น




เรือนแพแม้นดูเหงากลางสายน้ำที่เห็น แต่ลุงนึกเดาได้ว่าคนพักนอนในเรือนแพคงสุขกายใต้ผ้าห่มหนากันหนาวอย่างสุขใจเป็นแน่แท้




เช้าๆเหล่านักท่องเที่ยวมีกิจกรรมหลักคือออกมาชื่นชมธรรมชาติ ทั้งเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกกันแทบทุกตัวคนก็ว่าได้




สายหน่อยหลังอาหารเช้าลุงก็ตระเวนไปชมไพรชมสายน้ำครับ สีของน้ำที่นี่ออกไปทางสีฟ้า บางที่เป็นสีเขียวมรกตไปโน่นเลย ก็แลดูสวยสะดุดตาแหละนะ




ปล่อยให้พวกเด็กๆเดินนำหน้าไปตามประสาสาวๆ ลุงก็ต้วมเตี้ยมๆตามหลังไปห่างๆอย่าไม่รีบร้อน แล้วก็ แอบเก็บภาพเอามาด้วย ไม่รู้จะบ่นซักขนาดไหน ถ้าเห็นภาพตัวเองอยู่ในบล็อกนี้ อิอิ อย่างน้อยๆคงบ่นกันบ้างว่า เอาภาพหนูไปลงบล็อกทำไม...




เดินไปได้หน่อยหนึ่งก็เจอคนนิยมไพรยืนชมแอ่งน้ำสีสวย ไม่รู้พวกเขานึกคิดอะไรกันบ้างนะนั่น




เดินท่อมๆตามทางลาดยางที่คดเคี้ยววกวนไปตามแนวป่า ซึ่งลุงมองว่าเป็นเส้นทางที่สวยน่าเดินชมไพร ไม่ไกลและไม่นานสายตาก็จับภาพงามๆของน้ำตกเอราวัณได้บ้างแล้วครับ




ที่นี่ฝรั่งมังค่าก็มาเที่ยวอยู่ไม่น้อยเลยนะ เห็นเที่ยวเดินถ่ายภาพกันไปเรื่อยๆตามมุมมองที่ชื่นชอบ




เด็กๆก็สดใสท่ามกลางสายน้ำที่เย็นสบาย




บางรายก็นำอาหารมาทานกันอย่างเอร็ดอร่อย ดื่มด่ำอิ่มเอมใจไปกับธรรมชาติสดใส






ผ่านขึ้นไปอีกเล็กน้อยก็เจอแอ่งน้ำนี้น่าอาบน่าเล่นน้ำไม่น้อยเลยครับ เห็นแล้วอยากทำตัวเป็นเด็กๆบ้างจังเลย




เด็กๆจึงเล่นกันอย่างสนุกสนาน แสงที่สาดส่องใบหน้าพวกเขาดูแรงกล้า แต่ทว่าคล้ายพวกเขาไม่รู้สึกว่าร้อนอะไรเลย




คนโตกว่าชักอยากลงน้ำเข้าด้วยแล้วสิ ส่งเสียงถามคนตัวเล็กว่า “น้ำลึกไหมน้องๆ”




แดดช่วงสามโมงเช้าจ้าพอสมควร สาดส่องเป็นลำดูน่าชม คนเล่นน้ำหรือก็ร่าเริงไม่เว้นแม้นผู้ใหญ่ ส่งเสียงร้องเรียกให้คนบนฝั่งลงไปเล่นน้ำด้วยกันอีกต่างหาก




แหงนมองไปทางขึ้นชั้นอื่นๆ ตัวขี่เกียจชักเกาะกุมหนาแน่นซะแล้วสิ ต้องยืดแขนสะบัดขาไล่ความขี้เกียจออกไปซะบ้าง ก่อนเดินขึ้นไปชมยังชั้นบนๆต่อไป




ชมสายน้ำอยู่เพลินๆเหล่านางกินนารี (อยากเรียกเช่นนั้นถึงแม้นว่ามันไม่ใช่ก็ตาม) พาเหรดผ่านมาเล่นเอาสะดุ้งโหยงอยู่เหมือนกัน ในป่าก็มีด้วยเหรอนี่ แต่ก็นะ เราในฐานะเจ้าบ้านต้องพยายามทำใจว่านั่นมันเป็นธรรมชาติของพวกเขาครับ ก็เขามาอาบน้ำนี่นา จะให้นุ่งยีนใส่เสื้อยืดลงแช่น้ำได้อย่างไรกันล่ะ...




ถึงชั้น 3 หรือชั้น 4 ลุงไม่แน่ใจ แต่ชั้นนี้สูงหลายเมตรแหละนะ สวยน่าชมด้วยครับ น้ำใสน่าว่ายเล่นเช่นชั้นที่ผ่านมานั่นแหละ แต่แปลกที่คนไม่เล่นที่ชั้นนี้ ลุงก็ลืมสำรวจดูว่าเป็นเพราะอะไรจึงไม่เล่นน้ำกันที่แอ่งนี้กันบ้าง




ลองเปลี่ยนมุมมองดูสักหน่อยนะ เพราะบางครั้งการมีอะไรมาปิดๆบังๆก็สะกิดอาการอยากรู้ให้คุกรุ่นได้เหมือนกัน เช่นว่า “แล้วที่อยู่เหนือยอดไม้ขึ้นไปนั้น หน้าผามันจะสูงสักแค่ไหนกันนะ” อะไรประมาณนี้แหละครับ ถ้าไม่มีภาพบนมาเผยโฉมซะก่อนอย่างเช่นที่เห็น




ล่ะจากน้ำตกชั้นสูงชั้นสวยออกเดินต่อ ถึงจุดหนึ่งต้องแหงนหน้ามองเส้นทาง สูงชันเอาการแฮะ แต่ไหนๆก็มาแล้วขึ้นไปอีกสักหน่อยเหอะ เขาพนมเอ๋ย คงไม่เหนื่อยอะไรมากนักหรอก




น่านนนน...ถ้าไม่ขึ้นมาจะรู้จะเห็นเหรอว่า หน้าตาตัวจริงของน้ำตกชั้นอกผีเสื้อเป็นอย่างไร นี่ถ้าต้องการมุมสวยอย่างที่เขาถ่ายๆกัน ลุงคงต้องลงไปที่กลางสายธารเป็นแน่ แต่อย่าเลย เอามันตรงนี้นี่แหละ ไม่เห็นต้องไปซ้ำมุมมองกับใครเขาเลยนี่นา...ว่ามะ




น้ำตกที่นี่ถ้าจำไม่ผิดมี 7 ชั้นครับ แต่นับจากชั้นอกผีเสื้อไปยังสองชั้นข้างบนต้องเดินกันอีกไกลพอสมควร แถมต้องปีนขึ้นไปสูงๆอีกต่างหาก เขาพนมจึงหันหลังกลับเพียงแค่นี่แหละ ชั้นบนๆจะสวยหรือเปล่าก็ไม่รู้ เสียดายลืมขอภาพจากเด็กๆมาดูให้รู้เห็นกันชัดๆ จะขอตอนนี้ก็คงนอนหลับปุ๋ยอยู่ในห้องเขาแล้ว


อิอิ จึงขอนำเที่ยวแค่ชั้นนี้ละกันนะ คงไม่ว่าลุงนะครับ ที่นำเที่ยวได้แค่ครึ่งค่อนทางเท่านั้นเอง... ก็มันเหนื่อยนี่นา แต่ก่อนลาเอราวัณขอเก็บภาพนี้มาด้วยอีกสักภาพหนึ่งครับ... ติชมกันตามสบายครับผม

Create Date : 04 มกราคม 2551 Last Update : 5 มกราคม 2551 10:12:26 น. Counter : 4316 Pageviews.		46 comments
Share Tweet

	มหาสงกรานต์ '67 (รักโดรนมาก) สมาชิกหมายเลข 7777777 (17 เม.ย. 2567 18:18:19 น.)		ตลาดน้ำกวางโจว ดาวริมทะเล (12 เม.ย. 2567 18:42:45 น.)
	หาอะไรดับร้อนกับน้องถั่วแดงที่ร้านเย็น เย็น หวานเย็น สาขาMRTท่าพระ นายแว่นขยันเที่ยว (12 เม.ย. 2567 00:32:31 น.)		แชร์ประสบการณ์... ตามรอยสแลมดังก์ ที่คามาคุระ-โตเกียว imuya (10 เม.ย. 2567 00:13:46 น.)