ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน เงินเหรียญไม่กี่บาท หย่อนลงในแก้วพลาสติดใบสี(เคย)ฟ้า เกรอะกรัง ไม่รู้ว่าด้วยขี้มือหรือเปลี่ยนไปตามกาลเวลาของเนื้อวัสดุ แก้วใบนั้นอยู่ในมือผู้ชายสูงอายุคนหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งของผู้ชายคนนั้น คล้องไว้กับแขนของผู้ชายตาบอดอายุรุ่นราวคราวเดียวกันอีกคน ที่กำลังเป่าแคนจนแก้มป่อง ............................................................... ............................................................... ............................................................... เดินคล้องแขนกันมานานเท่าไหร่แล้วนะ (เราแอบคิด) เขาเป็นพี่น้องกันเหรอ (เราเถียงในใจว่า..ไม่ใช่) หากไม่ใช่......และเขาเป็นเพื่อนกัน เขาต้องรักกันขนาดไหนนะ ถึงไม่ยอมทิ้งกัน เหตุผลอะไรที่จะทำให้เพื่อนคนหนึ่งไม่ทอดทิ้งเพื่อนอีกคน แม้เขาจะตาบอด ก็ไม่ได้คิดว่าเพื่อนเป็นภาระ เราแอบคิดแทนผู้ชายตาบอดว่าวันหนึ่งเขาจะเป่าแคนท่อนหนึ่งของเพลง "ข้อความ" ให้ชายเพื่อนรักของเขาคนนี้ได้ฟัง "ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน ไม่ว่าจะทุกข์หรือว่าจะสุขสันต์ ฉันจะมีเธอข้างกาย.. วันเวลาจะนานสักเพียงไหน เพื่อนฉันคนนี้นั้นไม่มีวันห่าง และไม่มีวันจากไปไหน" เราหย่อนเหรียญลงแก้วใบนั้น ไม่ใช่เพราะความสงสารหรือสมเพชแต่อย่างใด เราให้แทนน้ำใจของเราสำหรับมิตรภาพของเขาทั้งคู่ด้วยความชื่นชม
บางทีถ้าคนเราได้มีเวลาหยุดและดูโลกด้วยสายตาอันอ่อนโยนแล้วละก็ เราจะได้เห็นอะไรดีดีมากมายรอบ-รอบกายเราบนโลกใบนี้อีกเยอะ
 โดย: DEARPANG
 วันที่: 25 เมษายน 2550 เวลา:9:57:37 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สภาพสังคมเดียวนี้ จะทำให้คนเรามองข้ามไปนะค่ะ