ชิงช้า ชิงช้า ที่เคยเล่นตอนเด็ก ความรู้สึกเวลาโยนตัวให้ตัวลอยขึ้นไปสูงที่สุด ทำให้เราหัวเราะออกมาได้โดยไม่มีเหตุผล เวลาที่ลมตีหน้าเบาๆด้วยความอ่อนโยน มันช่างมีความสุขเหลือเกิน วันนี้เรากลับไปเป็นเด็กเล่นชิงช้าอีกครั้ง ความรู้สึกต้องการให้ชิงช้าขึ้นไปสูงที่สุดก็ยังมีอยู่เหมือนเดิม ยังหัวเราะเหมือนเดิม แต่วันนี้มีความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นอาจมาจากวัยวุฒิที่มากขึ้น เลยคิดให้มันมากขึ้นด้วย เราได้เห็นชิงช้าขึ้นไปบนจุดที่สูงที่สุด ลงต่ำที่สุด และขึ้นสูงที่สุดอีกครั้ง คงเหมือนกับชีวิตของเรา บางครั้งขึ้น บางครั้งลง แต่จะทำยังไงให้เราหัวเราะได้ตลอดเวลาเหมือนการเล่นชิงช้า ไม่ว่าจะขึ้น จะลง เราก็จะยังมีความสุขกับมันได้ เมื่อชิงช้าวิ่งลง เราจะนั่งยิ้ม ห้วเราะ มีกำลังใจเพื่อรอเวลาที่ชิงช้าวิ่งขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง วันนี้เรามีความสุขจัง font>
สนามเด็กเล่น.....อนุบาล - ประถม
ห้างสรรพสินค้า.....มัทธยม - มหาลัย ร้านอาหาร.....ทำงาน ผับ.....ทำงาน บาร์.....ทำงาน รัชดา .....ทำงาน ห้างสรรพสินค้า.....ทำงาน อนุบาล - ประถม - มัทธยม - มหาลัย.....ทำงาน ชิงช้าห่างเราไปเรื่อยๆ โดย: ดากานดา IP: 203.150.141.181 วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:12:56:32 น.
ชอบข้อเขียนนี้มากๆ แล้วก็ชอบ comment คุณดากานดาด้วย เพราะชีวิตจริงก็เป็นแบบนั้น ยิ่งเติบโตขึ้น ชิงช้าห่างเราไปเรื่อยๆ ยิ่งเติบโตขึ้น ยิ่งหัวเราะได้น้อยลงกับขาลงของชีวิต
จะพยายามทำให้ตัวเอง หัวเราะได้ตลอดเวลา ทั้งขาขึ้นและขาลง เหมือนเล่นชิงช้าค่ะ ขอบคุณจริงๆ สำหรับข้อความดีๆ อย่างนี้ค่ะ โดย: Mydarin
 วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:13:05:10 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แค่ไม่ซ้ำเติมตัวเอง มีกำลังใจให้ตัวเองสักนิด
ช่วงเวลานั้นก็ไม่รู้สึกแย่นัก ซ้ำเมื่อผ่านเวลานั้นแล้วจะรู้สึกรักตัวเองมากขึ้น