การเดินตาม กับ การเดินหนี ใครเจ็บกว่ากัน???
มีคนเคยถามเราว่า ระหว่าง คนที่ต้องเดินตามความรัก กับอีกคนที่ ต้องเดินหนีความรัก ใครจะเป็นฝ่ายเจ็บและทรมานกว่ากันเราว่าความรู้สึกเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ที่ไม่สามารถตัดสินหรือระบุลงไปได้ในทันทีว่า เรารู้สึกยังไงกับเรื่องราวต่างๆในชีวิต เพราะหลายครั้งที่ในชีวิตเรารู้สึกทั้ง มีความสุขและมีความทุกข์ไปพร้อมๆกันในช่วงขณะเวลาเดียวกันความสุขของคนเดินตาม คือ ทำสิ่งต่างๆและเดินตามด้วยใจด้วยความตั้งใจและเต็มใจที่จะคอยเดินตามความรักไปเรื่อยๆ โดยที่อาจจะคิดว่าขอแค่ได้เดินตาม ขอแค่ยังสามารถเห็นคนๆนั้นอยู่ แค่นี้ก็พอ ความทุกข์ของคนเดินตาม คือ เมื่อเกิดช่วงขณะที่สภาวะจิตใจมันท้อเหลือเกินแล้ว เดินตามมานานเท่าไหร่แล้วนะ แต่เขาก็ไม่เคยหยุดรอหรือแม้แต่จะเหลียวกลับมามองเลย หรือ อาจเกิดจากการคาดหวังว่าสักวันเขาคงจะรับรู้และหันหลังกลับมาพาเราเดินไปพร้อมๆกับเขา แต่นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เราเดินตามเขามา ยังไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นแล้วเรายังต้องเดินตามเขาไปอีกเท่าไหร่ เหนื่อยเหลือเกินนะหัวใจ กับคนที่เดินหนีความรัก...ความสุข คงไม่มี อาจจะมีแค่ ถ้าเราหนีจากความรักได้จิตใจเราก็จะไม่ต้อง รู้สึกเครียด เหงา ผิดหวัง เศร้า เสียใจ น้อยใจ ฯลฯเพราะความรักอีก ซึ่งความรู้สึกนี้เป็นเหมือนสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อหลอกหล่อจิตใจเราเองไม่ให้หลงไหลไปกับความรู้สึกรักส่วนความทุกข์ของคนเดินหนี คือ การที่จะต้องทำใจเพื่อจากสิ่งที่เรารักไป มันทรมานเหลือเกิน บางครั้งอาจจะเป็นเพราะเหตุผลหลายๆอย่างที่ประกอบกันขึ้นมา ทำให้ต้องตัดสินใจที่เดินจากไปทั้งๆที่ความรู้สึกยังมีอยู่อย่างมากมาย ท่วมท้น การตัดใจจากสิ่งที่รักก็เหมือนกับการทำร้ายตัวเองดีดีนั่นแหล่ะ ไม่ว่าการเดินตามหรือเดินหนี มันก็มีความรู้สึกต่างๆกันไปอยู่ที่ว่าเราจะมองโลกในมุมไหน มองในแง่ดีหรือร้ายอย่างไร เท่านั้นเองเอาใจช่วยสำหรับทุกคนที่สับสนอยู่นะ
ไม่กล้า..ที่จะพูดว่า "เป็นเพื่อนกันดีกว่านะ"
ความรักที่ควรมีไว้สำหรับคนสองคน แต่เมื่อมีคนที่สามเพิ่มเข้ามา...ทำไงดีล่ะถ้ามีใครอีกคนหนึ่งซึ่งดีกับเรามาก-มาก มาคอยดูแล เอาใจใส่ ให้กำลังใจในทุก-ทุกเรื่อง แต่ก็ยังไม่สามารถทำให้เรารักได้ แล้วเราก็ไม่อยากจะให้เขาต้องทน เจ็บและทรมานอีกต่อไปแล้ว เพราะเรารู้สึกว่ายังไงเขาก็ยังไม่ใช่คนที่เราต้องการ เพราะเราคิดว่าแฟนเราก็ไม่ได้ผิดอะไรแม้จะไม่ค่อยได้ดูแลเราเหมือนที่อีกคนดูแล แต่มันเหมือนกับว่า เราตัดสินใจที่จะเลือกแฟนเราตั้งแต่แรกแล้วไง คือว่า อีกคนเขามาทีหลัง หลังจากที่เราคบกับแฟนเราแล้ว เราก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะนอกใจแฟนเราหรอกนะ ไม่เคยคิดเลยจริงๆ แต่พอได้เจอเขา เขาก็รู้นะว่าเรามีแฟนแล้วอ่ะ แต่เค้าก็ทำดีกับเรามาก-มากเลย แล้วเราก็กลัวแฟนเราจะรู้เรื่องนี้จัง เราก็เลยคิดๆๆว่า...เราคงจะต้องพูดกับเขาอย่างจริงจังสักที เพราะทุกครั้งที่เราพูดเรื่องนี้มันเหมือนกับเขาคิดว่าเราพูดเล่นนะ เพราะเขาดีกับเรามากๆเลย เราก็เลยไม่รู้แล้วก็ไม่กล้าที่จะพูดด้วย ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ก็ไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ไปกว่านี้อ่ะ แล้วก็กลัวสูญเสียมิตรภาพ และความรู้สึกที่ดีดีไป เราควรทำไงดีล่ะ เพราะเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะเนี่ย ความคิดของเราคือ...อยากจะให้ความรักของเรามีแค่ 2 ไม่ใช่ 3 เราอยากจะคบกับแฟนเราแค่คนเดียว เพราะเรารู้สึกแย่มากๆเวลาที่เราไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนเรา ก็ไม่ใช่ว่าเราฝืนที่จะต้องไปกับอีกคนนะ เราก็อยากไปกับเขาเหมือนกัน แต่พอไปแล้วเราก็รู้สึกผิดอ่ะ แต่เราควรจะพูดยังไงดีจะได้ถนอมน้ำใจเขาไว้ด้วย เพราะเราก็ยอมรับนะว่ารู้สึกดีดีกับเขา แต่เขายังไม่ใช่คนที่เราต้องการจริงๆใครอ่านแล้วจะงงกับเรามั้ยเนี่ย เพราะเราเองก็ยอมรับนะว่าสับสนมากๆเลย เฮ้อ....
คนที่ใช่...คือใครกัน
เราจะรู้ได้ยังไงว่า ใคร จะเป็นคนที่ ใช่ สำหรับเราบนโลกใบนี้ ในแต่ละวัน แต่ละสถานที่ แต่ละนาที ที่เราดำเนินชีวิตผ่านมา มีกี่คนแล้วนะที่เราพบเจอ เดินผ่าน หรือเดินสวนทางกัน มีกี่คนกันนะที่เรามีความรู้สึกดีดีให้ไป แล้วมีกี่คนนะที่มอบความรู้สึกดีดีกลับตอบมาให้เรา ทำไม..ความรู้สึกของเรา ใจของเรา ถึงไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจน เต็มปากเต็มคำ ว่าใครกันนะเป็นคนที่ใช่ คนที่เรารักและพร้อมจะฝากทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตให้เขาดูแล และเราก็พร้อมและเต็มใจที่จะดูแลเขาตลอดไปเช่นกัน ระหว่างคนสองคน คนหนึ่งที่เรารู้สึกว่าทำให้เราเป้นผู้ใหญ่ขึ้น มีเหตุผลขึ้น ไม่ขี้งอน ไม่เอาแต่ใจ ไม่เรียกร้อง แต่บางทีก็เหมือนกับต้องฝืนในความเป็นตัวของตัวเอง กับอีกคน ที่เราสามารถเป็นและทำได้ในทุกสิ่งทุกอย่างที่เราต้องการ จนบางทีเหมือนเราเอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล งอแง จนบางครั้งทำให้เราเหลิง และกลับไปทำนิสัยสมัยเด็กๆที่ไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ เราไม่รู้ว่า คนไหนที่เราต้องการจริงๆ เพราะเราก็คิดว่าเราอยากจะเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงนิสัยของเราให้ดีขึ้น แต่บางทีเราก็ไม่อยากฝืนความรู้สึกของเราจนเกินไป เราไม่อยากรู้สึกอะไรแบบนี้เลย มันแย่มากๆ บางทีเราอาจจะต้องให้เวลากับตัวเราเองสักที คงต้องลองหยุดคิดดีดี ว่าใครกันแน่ที่เราต้องการ จะได้ไม่มีใครเจ็บไปมากกว่านี้เนอะ
ฉัน เธอ เขา เราสามคน
EMBED SRC="http:.siamza.com/music.php?id=209"HIDDEN="true" AUTOSTART="true"LOOP=" 5" MASTERSOUND>ฉัน..ผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยผิดหวังจากความรัก จนไม่กล้าและไม่คิดที่จะเปิดรับใครเข้ามา เธอ..ผู้ชายหนึ่งคน ที่พิเศษกว่าใครๆ ที่ทำให้ฉันยอมเปิดใจ รักใครอีกครั้งเขา..ผู้ชายแสนดี ที่คอยดูแลและทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันมีความสุขและสบายทั้งกายและใจ แต่มาช้าไปฉัน..ผู้หญิงขี้เหงา ที่ทำงานอิสระ เวลาว่างเยอะมากเธอ..ผู้เป็นที่รัก ทำงานตลอดเวลา จนเราแทบจะไม่ได้เจอกัน คงได้แต่คุยโทรศัพท์เขา..อยู่ไกลกว่าเธอ แต่ได้เจอกันบ่อยและมีเวลาร่วมกันเยอะกว่าความดีของเขา และความใกล้ชิด กลายเป็นความผูกพันอย่างหนึ่ง ที่มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่คนรัก ทุกครั้งที่อยู่กับเขา ฉันคิด อยากให้ตรงหน้าฉันเป็นเธอจังและรู้สึกผิดกับเธอทุกครั้งที่เขาคอยดูแล เอาใจใส่ในทุกๆเรื่อง จนฉันเกือบเผลอใจความควร ความเหมาะสม และความถูกต้อง คือ รักของเราก็ควรมีแค่เราสองคน แม้เธอจะไม่มีเวลา แม้เราจะไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ฉันก็ยังรักเธอและก็รับรู้ได้ว่า เธอรักฉันฉันควรจะเลือกที่จะอยู่กับความเหงา หรือความรู้สึกผิดต่อเธอดีล่ะเพราะเขา..ผู้ชายแสนดีคนนั้น ก็ยอมทุกๆอย่าง ขอแค่ฉันกับเขารักษาสภาพและความรู้สึกที่ดีดีระหว่างกันเอาไว้ที่รักคะ..ฉันอยากบอกว่า ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ใครมาแทรกระหว่างเรานะคะ ขอให้เขาได้อยู่ในส่วนของเขาตามที่เขาต้องการ และเราก็ยังคงเป็นเราอยู่เหมือนเดิม คุณยังเป็นหนึ่งเดียวในใจฉันเสมอมาและจะเป็นตลอดไปรักมากนะคะที่รัก