ไปถึงเช้ามากกกกก...ตี 4 กว่า ๆ แล้วไม่รู้เส้นทางที่จะไป อช.ไทรทอง ว่าจะเป็นยังไงมั่ง เพราะเป็นเส้นทางลัดเลาะเขา ที่ตัดใหม่ซะด้วย
เลยตัดสินใจ นอนกับตำรวจคร่า... ปลอดภัยไร้กังวล จริง ๆ ก็แค่จอดนอนในรถ ตรงป้อมตำรวจ เพื่อให้มันเช้ากว่านี้อีกสักนิด แล้วค่อยออกเดินทางต่อ
พอประมาณตี 5 ก็ออกเดินทางต่อไปยัง ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว หุบเขาพังเหย ตลอดเส้นทางเนี่ย!! พังเอ๋ยจริง ๆ
หินถล่ม ดินถล่ม มาขวางถนนตลอดทาง ไม่รู้ว่า เขาพังเหย เพี้ยนมาจาก เขาพังเอ๋ย หรือเปล่าเนี่ย??

ไปถึงก็ยังเช้าอยู่มาก มีร้านค้าเพิ่งเปิดบ้างปะปราย แต่แหม๋ๆๆ โชคดีที่มีรถผ้าป่าอยู่ 1 คัน คนเยอะทีเดียว เลยอุ่นใจ ไม่เหงาอย่างที่คิด
ก็รอเวลาให้เช้า ๆ ฟ้าสางสักนิด ค่อยออกเดินทางต่อ ที่นี่บรรยากาศดีมาก หมอกเยอะมาก อากาศเย็นสบาย ถ่ายรูปมาติดจตุคามเต็มเลยง่ะ
จริง ๆ ก็เป็นที่กล้องไม่ได้มีเลนส์สวยหรู ถ่ายมาภาพเลยเป็นเหมือนละอองน้ำ ก็เท่านั้นเอง !!

เช้าวันที่ 29/7/2007 มุ่งตรงไปยัง อช.ไทรทอง กันเลย ถนนระหว่างทางที่ไปถึงที่ทำการ อช.ไทรทอง ดีมากทีเดียว
แต่เส้นทางต่อจากนี้ ต้องขับรถต่อไปยังจุดชมดอกกระเจียว และศึกษาธรรมชาติกันต่ออีกประมาณ 8 กม. ก็จะแบ่งทางเป็น 3 ระดับ
คือ ช่วงที่1 ถนนดีโครต ๆ, ช่วงที่ 2 เริ่มมีพัง ๆ บ้างแร๊ะ, ช่วงที่ 3 นี่สุด ๆ รถเก๋งอย่างน้องแจ๊ซ ไปไม่ไหวเลยอ่ะ ถนนยังไม่ได้ลาดยาง
น้องแจ๊ซ ถึงกับถอดใจจอดไว้ตรงทางเกือบถึงจุดชมดอกกระเจียวแร๊ะ แล้วอาศัยเดินเอาอีกนิดหน่อย พอเดินไปถึงเพิ่งรู้เลยนะเนี่ย...
ว่าเป็น เก๋ง คันเดียวเลยที่ขับขึ้นมาบนนี้อ่ะ แต่ก็อ่ะนะ...น้องแจ๊ซ เราสู้ไม่ถอยอยู่แล้ว

ถึงแล้ว!! ดีใจมาก ๆ อากาศดี ยังไม่มีแดดเลย... ต้องรีบเดินสำรวจ ศึกษาธรรมชาติกันซะแล้ว
แต่ก็เหมือนเคย ไม่ลืมถ่ายกับป้ายบังคับแน่นอน!!

มีคนมากางเต็นท์นอนที่นี่ด้วย แต่เท่าที่ดู ๆ มีไม่น่าจะเกิน 10 เต็นท์ ส่วนเราเด๋วเดินทางต่อไปกางเต็นท์นอนกันที่ ป่าหินงาม
ไปถึงเช้า ๆ อากาศก็ดี คนก็ยังไม่เยอะมาก ระหว่างทางก็เจอผู้คนบ้างปะปราย มีความสุขมาก ๆ เลยทีเดียว

เจ้าหน้าที่กันทางไว้ให้คนเดิน เพื่อที่จะได้ไม่ไปเดินเหยียบดอกกระเจียว และเพื่อที่จะได้เป็นธรรมชาติที่สวยงามอย่างนี้นาน ๆ
ตลอดทางก็จะมีจุดถ่ายรูปหลายจุดทีเดียว มีป้ายอธิบายตลอดทาง ไม่ต้องกลัวหลงกันเลย
ระหว่างทางเดินก็แวะถ่ายรูปกันไปเรื่อยเปื่อย พร้อม ๆ กับธรรมชาติที่สวยงาม ของชัยภูมิ

มาอิสานทั้งที ก็ต้องมาดูหินนนนน...กันหน่อย ที่ชัยภูมิ เรียกหินพวกนี้ว่า หินเทิน
เป็นลักษณะของหินที่ธรรมชาติสรรสร้าง ให้มันมาทับมาซ้อนกันอยู่ หรือลักษณะที่ทางอิสาน เรียกว่า เทิน กันอยู่ นั่นเอง
ไงล่ะ!!! ไม่ได้ไปเที่ยวอย่างเดียวนะเนี่ยเรา ได้ความรู้กลับบ้านมาด้วยนะเนี่ย!

จุดหมายต่อไปที่ อช.ไทรทอง คือ ผาหำหด เห็นชื่อป้ายแล้วสยองแทนคุณสามีเลยทีเดียว
ตลอดทางที่เดินไปก็มีดอกไม้มากมายหลายชนิดเลย โดยเฉพาะเอื้องหมายนา ดูขาวสูงเด่นมาก ๆ
แต่ที่ฮือฮากัน เพราะดันไปพ้องกับยายหมาย ชื่อแม่สามีนั่นเอง เลยถือโอกาสนี้ ล้อชื่อแม่ สามีไปในตัวซะเลย

ผาหำหด จุด ไฮไลน์ของพวกเรา ก็ถึงได้ในไม่กี่นาที แต่ก็เล่นเอาเหนื่อยเป็นหมาหอบแดด อยู่เหมือนกัน
ไปถึงก็มีคนกล้าถ่ายรูปที่ผานี้แค่ 3 คน คือคนสวย+สามีสุดเท่ห์ และพี่เขย ส่วนเพื่อนอีก 2 ปอด ๆ คร่า...ไม่กล้ากันอ่ะ

และแล้วก็ถึงเวลาเดินกลับกันอีกแล้ว เดินไปพักไปตามเรื่องตามราว คนกรุงคนสวยต้องมาตกระกำลำบากก็งี้แหล่ะ
ขาแข้งไม่ค่อยได้ออกกำลังสักเท่าไหร่ ก็เลยเมื่อยล้าเร็วกว่าปกติ รวมระยะทางไปกลับ เกือบ 5 กิโลได้!

ไฮไลน์อีกอย่างหนึ่งของ อช.ไทรทอง ก็คือ ดอกกระเจียว สีขาวอ่ะ เจ้าหน้าที่บอกว่าที่ ป่าหินงามไม่มี
ก็ถือว่าพวกเราโชคดีมาก ๆ เลยที่แวะมาดูที่ อช.ไทรทอง ก่อน จะได้เอาไปคุยกับคนแถว ๆ ป่าหินงาม ได้ว่า ฉันเห็นเด็ดกว่านี่เยอะย่ะ
อิอิ...ออกแนวถากถาง