คิดถึงปิ่นโต

ก่อนจะนอนชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อย คิดเมนูอาหารพรุ่งนี้ทำอะไรดีนะ แล้วทำอะไรใส่กล่องให้แฟนเอาไปกินกลางวันดี แบบที่เพื่อนเขาเห็นจะต้องพากันอิจฉา อยากมาลิ้มชิมรส แบบที่เข้าเวฟแล้วกลิ่นจรุงใจไปทั่วคาเฟทีเรีย คราวก่อนโน๊นนนน กลิ่นน้ำปลาจรุงมากจนเพื่อนร่วมงานเลิ่กลั่กตระหนกสุดริด หาต้นตอของกลิ่น แฟนเล่าให้ฟังแบบขำขำ
ความจริงชีวิตคู่นี่ก็สนุกดีสำหรับคนชอบเทคแคร์อย่างเรา คิดไปถึงตอนเด็กเด็กที่แม่จัดเตรียมอาหารไว้รอพ่อที่กลับมาจากทำงานเหนื่อยเหนื่อย คว้านเม็ดเงาะออกใส่ตู้เย็นรอลูกลูกกลับจากโรงเรียนมากิน คิดไปคิดมาเราน่าจะหากล่องสวยสวยให้แฟนใส่ไปนะ ทุกวันนี้กล่องธรรมดามากไม่เร้าใจเลย พลางนึกไปถึงปิ่นโต สะกิดแฟนที่นอนข้างข้างว่านี่เธอรู้จักปิ่นโตไหม ที่มันเป็นชั้นชั้นน่ะ แฟนก็อือออ อ๋อเคยเห็นตอนไปไทยที่โลตัส เราก็เล่าต่อ เออนั่นแหล่ะ อันนั้นปิ่นโตไปถวายพระ ตอนเด็กเด็กนะชั้นมีปิ่นโตเล็กเล็กสแตนเลสมี 3 ชั้นนะน่ารักเชียว ไปโรงเรียน ตอนนั้นน่ะอายที่หิ้วปิ่นโตอยากเอาตังค์ไปซื้ออาหารที่โรงเรียนกินเหมือนเพื่อนบ้าง มันดูโก้ดี(คิดแบบเด็กเด็ก) ทั้งที่ปิ่นโตน่ะมีเสน่ห์จะตายนะ อาหารฝีมือแม่ก็สะอาดอร่อยกว่าที่ขายอีก แต่ตอนนั้นมันอยากลองซื้อกินบ้างคงสนุกดี เปิดดูทีละชั้นมันตื่นเต้นว่าแม่ทำอะไรใส่มาให้หนอ ชั้นบนเป็นขนม ชั้นกลางเป็นกับข้าว ล่างสุดเป็นข้าวสวย วันไหนมีแบบน้ำน้ำแม่จะบอกให้เดินระวังอย่าแกว่งมาก เดี๋ยวจะหกเลอะเทอะ เราก็พล่ามต่อไม่รู้แฟนหลับไปยัง นี่นี่ไปเมืองไทยชั้นจะซื้อปิ่นโตเล็กเล็กน่ารักมาให้เธอกับราฟาเอลคนละอันนะ (เขาเรียก เถา ใช่ไหมเอ่ย) นี่มันชามมิ่งมากรู้ไหม ไทยสไตล์น่ะ เอ้าเอาเข้าไป พล่ามเป็นไทยปนฝรั่งเศสปนอังกฤษ ว่าแล้วก็อยากไปไทยเร็วเร็ว
ไปคราวหน้าตั้งใจว่าจะให้ป้าทำแกงส้มปลาริวกิว ผัดเครื่องในปลาทู ปลาโป๊ะทอด หอยดอง ปูต้ม ที่สั่งตรงมาจากแม่กลอง (คงต้องสั่งให้ป้าแหล่ะซื้อมา หรือไม่ก็ต้องไปแม่กลองเลย) ตอนโน๊นที่แม่ยังอยู่เราไปกันทุกปีวันสงกรานต์ เอ๊ะเก็บไว้เขียนช่วงสงกรานต์ดีกว่าเดี๋ยวไม่มีอะไรเขียน