ปลาที่ร่วงหล่นจากฟ้า คือ
ของขวัญแด่แมวจรจัด
สฟิงค์ตาบอดที่เฝ้าประตูพึงพอใจ

เมื่อประตูเปิด คนลืม, คนทิ้ง, คนถูกทิ้ง มาพบกันใน
โลกที่ไร้กาลเวลา(โลกหลังความตาย!!!)
ปลิงยักษ์ที่เป่าขลุ่ยวิญญาณแมว
กำลังคืบคลานเข้ามาเพื่อขโมยความรู้สึกและวิญญาณที่มันไม่เคยมี

หลังจากความกลัวอันสุดท้ายดับสูญ จะเหลืออะไร?
นอกจากมีชีวิตอยู่เพื่อนั่งมองกาดำบนหาดทรายขาว
และฟังเพลงของเขา

"ยามที่เธออยู่ ณ ขอบโลก ฉันอยู่ในปล่องภูเขาไฟที่มอดดับ
ถ้อยคำไร้อักษร ยืนซ่ิอนอยู่ในเงาของกรอบแห่งประตู

แสงจันทร์อาบส่องจิ้งเหลนหลับใหล ปลาเล็กปลาน้อยร่วงหล่นจากฟ้า
นอกหน้าต่างทหารยืนยาม หาญกล้าท้าความตาย

คาฟกานั่งบนเก้าอี้ริมหาด นึกถึงลูกตุ้มนาฬิกาขับเคลื่อนหมุนโลก
ยามใดที่หัวใจปิดลงแล้ว เงาของสฟิงซ์นิ่งงัน จะเป็นมีดกรีดผ่าความฝัน

ปลายนิ้วของหญิงสาวที่จมน้ำ ไขว่คว้าหาศิลาเบิกทวาร
และมากกว่านั้น...
หยิบชายกระโปรงสีฟ้าผ่อง เธอจ้องมองคาฟกาบนชายหาด"