เชื่อไหม
บางครั้งผมเบื่อนะคำประเภทนี้
"พี่แมร่งผมอยากเป็นเหมือนพี่โคตร"
"ชีวิตมรึงแมร่งโคตรน่าอิจฉา"
"พี่แมร่งเคนโกรธใครปะ"
"พี่มองโลกในแง่ดีจัง"
ฯลฯ
ตอนนี้สภาพของคนพิมพ์คือ แด-กะ เบียร์ไปหนึ่งลิตร ยำปลาดุกพูไปหนึ่งจาน ไส้ย่างหนึ่งขด แหนมเนื้อ อีกสี่ก้อนเล็ด ยอมรับว่า มึนๆ
แต่คาใจ
ผมคิดว่าไม่มีใครหรอกที่พึงพอใจในชีวิตของตนเอง(ถ้ามีก็ขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วย) เนื่องจาก "คน"เรามันมีกิเลส
อยากได้อยากมี
การมีชีวิตแบบผม ใครก็มีได้
ผมไม่ใช่ดารา แต่ผมก็ถูกตราหน้าว่าเป็นคนของประชาชน "ในระดับหนึ่ง"
การเป็นคนแสนดีนั้นมันไม่ยากหรอก แต่มันไม่สนุกเอาเสียเลย
ผมยอมรับว่าผมเป็นคนดี แต่ไม่ได้แสนดีขนานนั้น เข้าใจบ้างไหมผมก็ "คน"
ไม่เคยเห็นผมร้องไห้ไม่ได้หมายความว่าผม ไม่มีน้ำตา
ไม่เคยเห็นผมโกรธไม่ได้หมายความว่าผม ไม่มีอารมณ์
ไม่เคยผมใจร้ายไม่ได้หมายควาย (ไม่ได้พิมพ์ผิดแต่จงใจ) ไม่ได้หมายความว่าผมเป็นคนใจดี
ถ้าคุณอยากเป็นอย่างผมคุณ "กล้า"ที่จะทิ้งบางสิ่งหรือเปล่าละ
การที่จะเป็นคน คนที่คนอื่นอิจฉา มันไม่ง่ายหรอกนะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เป็นอะไรมากหรือป่าวนะ ...
เครียดเหรอ ... คิดมากน่า
ปล่อยวางไปบ้างเถอะ ... อะไรที่เราแบกรับมันจนเกินทน
ลองวางมันลงสิ ... และจะรู้สึกสบายตัวมากขึ้น
มันไม่ยากอย่างที่คิดหรอก ...
พูดเหมือนตัวเองจะทำได้เลยเนอะ ... ว่ามั้ย
อืม ... แยกย้ายกันจัดการชีวิตแต่ละคนให้เข้าที่เข้าทางกันดีกว่า
ใกล้จะปีใหม่แล้ว ... จะได้เริ่มต้นอะไรใหม่ๆ เสียที
ตั้งแต่รู้จักกัน .. เพิ่งจะครั้งนี้แหล่ะที่พูดเป็นงานเป็นการ หุหุ
ไปล่ะ ไม่ชินกับบทบาทแบบนี้ว่ะ