รัศมีจันทร์ (นิยายไทย)

ผู้แต่ง ลักษวดี
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม พิมพ์รวมเล่มครั้งที่ห้า สิงหาคม ๒๕๓๘


เรื่องนี้อ่านครั้งแรกเมื่อสิบกว่าปีก่อน โดยยืมจากห้องสมุดประชาชน เป็นหนึ่งในหลายๆเรื่องที่ตั้งใจว่าทำงานมีเงินเดือนเมื่อไหร่ จะซื้อมาเก็บไว้ อะแฮ่ม...และก็เพิ่งหามาเก็บได้เมื่อไม่นานมานี้ แม้จะเป็นมือสองก็เถอะ แต่สภาพดีมาก รอยพับมุมกระดาษก็ไม่มี! ต้องขอบคุณเจ้าของมือแรกมา ณ ที่นี้ด้วย เห็นได้ชัดว่าเก็บมาเป็นสิบปีแต่รักษาให้อยู่ในสภาพอย่างนี้ได้แสดงว่าเป็นคนที่รักหนังสือจริง

ระหว่างที่อ่านเรื่องนี้ก็เกิดความคิดผุดขึ้นมาว่า น่าจะรวบรวม “นางในนิยาย” ขึ้นมาสักครั้ง นางในวรรณคดี นิตยสารกุลสตรียังรวบรวมเป็นรูปเล่มขึ้นมาได้อย่างสวยงาม และน่าสะสม ถ้าเราจะเพิ่มบล็อก นางในนิยายก็น่าจะเป็นประโยชน์ ที่ไม่ใช้คำว่านางเอกก็เพราะว่า คงจะไม่พูดถึงเฉพาะนางเอก แต่จะรวมถึงนางร้ายแท้ๆ และนางร้ายในคราบนางเอกด้วย

สองนางที่น่าจะต้องกล่าวถึงเป็นคนแรกๆก็คือ องค์เทพีรัศมีจันทร์และเจ้าหญิงเอลยาในเรื่องรัศมีจันทร์นี่แหละ เล่นเอาผู้ชายในเรื่องไม่ว่าจะเป็นสุลต่านหรือข่าน รวมทั้งพระเอกเป็นแค่ตัวประกอบไปเลย ถ้าจะให้พูดตรงๆแบบไม่ไว้หน้าพระเอกก็คือ นายอับดุลลา ข่าน กลายเป็นเครื่องมือของผู้หญิงทั้งสองคนนี้!

เรื่องราวเกิดในดินแดนทะเลทรายที่เต็มไปด้วยน้ำมัน ดินแดนที่ความศรัทธาในสุริยเทพยังคงอยู่ ความลึกลับแห่งพีระมิดและสมบัติฟาโรห์ยังเป็นเสน่ห์ดึงดูดผู้คนให้เข้าไปค้นหา เมืองสมมติจะเป็นที่ใดก็ช่างเถอะ ถ้าคุณอ่านไปคิดไปว่ามันเป็นประเทศอียิปต์ จะเสียอรรถรสไปเลย คติของเราเวลาอ่านนิยายคือ อย่าไปคิดว่ามันคือประเทศนู้นประเทศนี้ ถ้าคนเขียนเขาไม่อยากให้เรารู้ หรือเขาสมมติมาให้เราอย่างนั้นก็จงเชื่อตามนั้นเถิดพี่น้องเอ้ย (ดู ASTV มาก จะติดคำฮิตมาบ้าง ขอโปรดเข้าใจ)

ยังจำได้ว่าอ่านครั้งแรก เราทั้งทึ่ง ทั้งงง ทั้งประหลาดใจ กับเรื่องขององค์เทพี นี่มันคนหรือไม่ใช่?! อ่านรอบสองนี่ไม่งง แต่จะเพิ่มความสงสาร องค์เทพี เข้าไปอีกสองเท่า องค์เทพีก็คือเด็กผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งที่คณะนักบวชแห่งสุริยเทพคัดสรร โดยที่เธอจะต้องมีสัญลักษณ์รูปจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่หน้าผาก องค์เทพีของเราไม่มี! แต่ทำให้มีได้ เพื่อที่จะได้ดำรงตำแหน่งเทพีแทนเจ้าหญิงเอลยาผู้ซึ่งมีรอยจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่ข้อมือมาตั้งแต่กำเนิด การห้ำหั่นชิงไหวชิงพริบของผู้หญิงทั้งสองคน น่าติดตามจนวางหนังสือไม่ลงเลย และเช่นเดิมเรายังคงยึดมั่นในนโยบายไม่เล่าเรื่องย่อเพราะเราขี้เกียจ ก็แหม...กลัวพี่น้องที่ยังไม่ได้อ่านจะหมดสนุกในการตามอ่านด้วยตัวเองน่ะ แหะแหะ

องค์เทพีรัศมีจันทร์องค์นี้ชื่อว่ากามาร่า อ่านถึงตรงนี้แล้วค้ำขำ เพราะชวนให้นึกถึงหนังญี่ปุ่นประเภทสัตว์ประหลาด คนแต่งจะนึกถึงชื่อนั้นได้ยังไงไม่รู้ แต่เราว่าเหมาะกับเธอแล้ว เพราะเธอมีอะไรประหลาดๆในตัวเยอะซะเหลือเกิน เธอเป็นทั้งธิดาสุริยเทพ เป็นทั้งหมอจบจากโลซานน์ ทั้งทหารที่มีกองทัพปีศาจเป็นของตัวเอง เป็นนางแบบในยามว่าง ภิกษุณี นักสะกดจิต นักโหราศาสตร์ ถ้าจะมีการมอบรางวัลนางในนิยายผู้รอบรู้ที่สุด เทพีรัศมีจันทร์ได้ไปครองแน่ แหม คนอื่นจะเทียบได้ไงคะ แค่สมองอันชาญฉลาดของนางในนิยายเรื่องอื่นน่ะไม่พอหรอกค่ะ ผู้หญิงคนนี้มีทั้งสมองที่ดีเยี่ยมและยังได้รับการประสิทธิ์ประสาทวิชาแขนงต่างๆ ทั้งแบบโบราณสมัยพันปีก่อนและแบบสมัยใหม่จากคณะนักบวชสุริยเทพระดับด๊อกเตอร์นี่ ใครอื่นจะสู้ได้เล่า
แล้วยังสวยมาก จนมีโศลกสรรเสริญความงามเธอว่า

...งามโอษฐ์ดุจจะแต้ม ละม้ายแย้มติดตราตรู
งามเนตรมลักหมู่ ดาริกาอันพร่าพราว...

กลิ่นกายเธอก็หอมและเป็นเอกลักษณ์ เพราะเธอใช้สารสกัดจากดอกกระบองเพชร ที่เป็นสูตรเฉพาะของเหล่านักบวชเท่านั้น ไหมล่ะ บอกแล้วว่าเธอประหลาด เอ้ย พิเศษ!
มารักกับพระเอกได้ไงนี่ยังคิดไม่ตก คงเป็นเพราะพระเอกเป็นคนแรกที่กล้าแตะต้องชายพระภูษาปิดพักตร์ของเธอโดยไม่กลัวตายมั้ง หรืออาจจะเป็นเพราะเธอรู้ชะตาตัวเองมาตั้งแต่แรกแล้วว่าผู้ชายคนนี้คือเนื้อคู่ คนที่จะพาเธอหลุดพ้นจากตำแหน่งองค์เทพี
และแล้วก็จบแบบเดียวกับอีกหลายเรื่องที่ปัญหาที่ติดตัวนางเอกหรือพระเอกมาไม่ว่าเธอและเขาจะเป็นเจ้านายหรือเทพีเทโพ จะหมดลงโดยการสละตำแหน่งและไปอยู่ต่างประเทศครองคู่อย่างมีสุข
ข้อดีของการอ่านนิยายมาเยอะคือคุณจะสบายใจได้ว่าไม่ว่าเขาและเธอจะสถานะต่างกันเพียงใด แม้แต่คนกับผี คนแต่งเขาก็จะหาทาง “ลง” ให้พระเอกนางเอกจนได้

มาถึงเรื่องของเจ้าหญิงเอลยาผู้เลอโฉมบ้าง เป็นคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อทีเดียว แต่น่าสงสารที่เจ้าหญิงต้องทำงานโดดเดี่ยว เพราะขาดแรงศรัทธาจากผู้คน! ระยะแรกๆคนอ่านจะสงสัยอยู่หน่อย ว่าเจ้าหญิงนี่ล่ะมั้งเป็นนางเอก เธอเป็นตัวแทนของผู้หญิงสมัยใหม่ มีความเข้มแข็ง อ่อนหวาน แต่ช้าก่อนท่านทั้งหลาย องค์เทพีของเราถึงกับตั้งรหัสแทนตัวเจ้าหญิงว่า ‘ดอกไม้พิษติดน้ำหวาน’ เชียวน้า ...ไม่ธรรมดาแน่นอน
ผู้หญิงสองคนนี้ไม่ได้ชิงรักหักสวาท ตบตีแย่งผู้ชายกัน แต่ใช้เล่ห์อุบายด้านการทหาร การเมือง การปกครองมาต่อสู้กัน โดยสิ่งที่วางเป็นเดิมพันก็ไม่ใช่พระเอก (ไม่รู้จะแย่งไปทำไม แค่ผู้ชายหนึ่งคน) แต่เป็นแคว้นรุไบยา!
คิดไปก็น่าสงสารเจ้าหญิง เธอจะได้เป็นองค์เทพีที่มีอำนาจเหนือใครๆในรุไบยาอยู่แล้ว แต่เพราะเธอเป็นธิดาของข่าน ทำให้คณะนักบวชเกรงว่าจะมีการเมืองเข้ามาแทรกแซง เลยไม่ยอมรับเธอ แล้วไปควานหาองค์เทพีจนได้ ภายนอกดูเหมือนเธอต่อต้านความเชื่อโบราณ เพราะถือเป็นเรื่องงมงายไร้สาระ เพื่อให้รุไบยาก้าวไปสู่ความทันสมัย แต่ใจจริงแล้วเธอพยายามจะล้มล้างความเชื่อนั้นเพราะเธอริษยาองค์เทพี ความศรัทธาของชาวรุไบยานั้นน่าจะเป็นของเธอต่างหาก นี่ถ้าเจ้าหญิงรู้ว่าเทพีองค์นี้ไม่ได้มีสัญลักษณ์รูปจันทร์ครึ่งเสี้ยวมาแต่กำเนิด เป็นเพียงหลานกำพร้าของนักบวชด้วยแล้วล่ะก็ เธอคงแทบจะกระอักเลือดด้วยความแค้น เจ้าหญิงเอลยานี่ก็สุดยอด จบเลขานุการมา แต่บัญชาการรบได้คล่องแคล่ว

อ่านเรื่องที่มีแต่คนฉลาดๆนี่ เล่นเอาคนอ่านที่ฉลาดน้อย เช่นเดี๊ยนเอง ^^ ตามไม่ค่อยทัน เอ...แผนอะไรฟะนี่ ต้องอ่านหน้านั้นซ้ำสองครั้งก็มี เพื่อจะได้ไล่ตามแผนของทั้งองค์เทพีและเจ้าหญิงได้ทัน

สรุปว่าเรื่องนี้สนุกค่ะ ถ้าคุณชอบความลึกลับของทะเลทราย อยากรู้ความลับอภินิหารของเทพ ประเพณีโบราณ การทำมัมมี่ ชอบเรื่องการวางแผนแก้เกมชิงไหวชิงพริบ ชอบเรื่องที่ไม่กุ๊กกิ๊กหวานแหวว ไม่นิยมนิยายประเภทตบจูบ ขอแนะนำเรื่องนี้ค่ะ

Create Date : 18 มีนาคม 2549 Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 13:09:34 น. Counter : 8802 Pageviews.		21 comments
Share Tweet

	봄 처녀(Virgin spring) by 홍난파(NanPa Hong) ปรศุราม (17 เม.ย. 2567 10:09:12 น.)		แพ้เนื้อจากการโดนเห็บกัด alpha-gal allergy สวยสุดซอย (17 เม.ย. 2567 14:07:10 น.)
	๏ ... ขอฝน แทน พรวันมหาสงกรานต์ ... ๏ นกโก๊ก (15 เม.ย. 2567 15:30:08 น.)		15 เมษายน 2567 คุกกี้คามุอิ (15 เม.ย. 2567 04:15:53 น.)