กลับมาพร้อมผลงงานภาพประกอบที่ทำไว้
ในหนังสือวรรณกรรมเยาวชนเรื่อง "เด็กชายในเงา"
ผลงงานของ ตวงทิพย์ ยุวชิต
เป็นผลงงานวรรณกรรมเยาวชน เข้ารอบสุดท้าย
รางวัลนายอินทร์อะวอร์ด ปี พ.ศ.๒๕๔๙
สำนักพิมพ์แพรวเยาวชน



ภาพปกที่วาดไปเค้าไปใช้เป็นปกหลัง...
เข้าใจเอาเองว่าฉากรถเข็นมันคงเล่าเรื่องมากไป...
เลยเอารูปไวโอลินมาใส่แทน...



อันนี้เป็นต้นฉบับที่วาดไป...เออ..จริงๆ มันมีเเบบร่าง
แต่หาไม่เจอ...



สีไม่เพี้ยนเท่าไหร่...เราชอบนะ...
สีฟ้าสวยดี...กราฟฟิคยังช่วยเติมเเสงดาวให้ด้วย...
เอ๊ะ...หรือเค้าพากันไปดูหิ่งห้อย...


ภาพลายเส้นที่วาดในเล่มบางส่วน...






เอามาให้ดูแค่สามภาพ...เพราะมีเรื่องอื่นจะเล่าต่อ...
และอยากให้ตามไปดูเล่มจริงกันค่ะ...
เป็นเรื่องราวความสัมพันธ์ของพี่น้องที่น่าประทับใจค่ะ



ส่วนข้างล่างนี้เป็นภาพที่วาดขณะรอเวลาในการลงโปรแกรมให้คอมพิวเตอร์...
มันช่างใช้เวลายาวนานมากๆ นานพอที่จะวาดนกได้สักฝูงเลยทีเดียว...



จริงๆ มันก็เป็นงานที่จะต้องเริ่มทำอีกชุดด้วย...



กิ้งก่าที่ไม่ได้ทอง...แต่น่าจะได้แมลงของโปรด



แบบร่างเด็กในงานที่เพิ่งพิมพ์เสร็จ...
ถ้าได้ต้นฉบับงานภาพประกอบที่ลงสีกลับมาเเล้ว
จะเอามาลงให้ดูกันค่ะ...



อันนี้เป็นแบบร่างเด็กๆ ของงานที่กำลังทำ...
เด็กยั้วเยี้ยไปหมด....เล่มนี้เป็นสารคดีที่ทำให้เด็กสามจังหวัดชายเเดนใต้



ส่วนอันนี้ไม่เกี่ยวกับงาน แต่เป็นของโปรดคือ บ้าอุปกรณ์
หลายวันก่อนได้ด้ามปากกาวาดการ์ตูนมา..ได้มาเเค่ด้ามนะ
จริงมันก็คือ ด้ามปากกาคอเเร้งนั่นเอง
อันเดิมของเก่าเป็นพลาสติกสีชมพู...มันขัดใจมาก...
อันนี้เป็นด้ามไม้...สวยงาม...น่าใช้มาก...
ระหว่างรอให้คอมพิวเตอร์มันจัดการตัวเอง...ก็ได้ภาพพวกนี้มา...



เดี๋ยวนี้ตัวหัวปากกาแบบดีๆ ทนทานนั้นหายากขึ้นทุกวัน
เวลาไปร้านเครื่องเขียนที่ไหนก็ตาม ต้องไปหา...
บางร้านรู้ว่าอยากได้...ก็จะขายเเพงกว่าปกติ..
ต้องทำหน้าตาไม่ค่อยอยากได้...แต่พอซื้อที่เยอะๆ เค้าก็คงรู้...





เราว่าเส้นที่ได้จากปากกาแบบนี้มันสวยกว่าปากกาที่เราใช้ๆ กันในปัจจุบัน
เพราะมันมีน้ำหนักและร่องรอย....ถึงว่าพวกเขียนการ์ตูนชอบใช้กัน
นักวาดภาพประกอบของต่างประเทศก็ชอบใช้...คนไทยใช้เยอะ
พวกเขียนการ์ตูนสมัยก่อนนี่คงใช้แต่เเบบนี้
เพราะเส้นที่ได้ออกมานั้นสวยกว่าปากกาหัวสักหลาด