12-1-11 ลาก่อน เพื่อนร่วมทางที่แสนดีของเรา เมื่อวานอารมณ์สุขสมดังใจหมาย เพราะได้รถใหม่ ในขณะที่วันนี้ ความรู้สึกช่างแตกต่างกันแบบคนละขั้ว เพราะเจ้าของใหม่ ของรถคันเก่า เขาจะมาเอาเธอไปแล้ว ขับรถมาทำงานวันนี้ด้วยความรู้สึกอาลัย อาวรณ์ จัง เพราะอะไร เพราะเธอคือความผูกพัน นับตั้งแต่วันที่ 21/11/46 เพราะเธอทำให้เราได้เป็น นักซิ่งได้จนถึง ทุกวันนี้ เพราะเธอ พาเราไปไหนต่อไหน ตามที่ใจจะพาไป และอีกหลายๆเหตุผล ที่ทำให้เรา รู้สึก เสียดาย ยลโฉมกันก่อนจาก หน้าใสๆ สวยๆ แม้อายุจะเกือบ 12 ปี  เบื้องหลังงามๆที่เธอช่างมีครบและเพียบพร้อมที่สุดในรุ่นเดียวกัน  แก้มขวา ที่เราไม่รักดี ทั้งเฉี่ยว ทั้งชน แต่เธอก็อยู่กับเรามาตลอด  ภายในที่ไม่ต้องพึ่งเบาะหนัง ก็หรู และ แสนดีที่สุดสำหรับเรา  เก้าอี้ที่นั่งประจำตำแหน่ง แบบไม่ต้องมีใครมาช่วงชิงหรือแย่งตำแหน่งให้กวนใจ  โซนนี้ ให้ชื่อว่า โซนประจำ เพราะทุกอย่างเราใช้งานมาหมด และถือว่าเป็นหัวใจของความเป็นเพื่อนร่วมทางที่ดีด้วยกันมาตลอดเวลา  ขอบคุณที่พาเราและครอบครัวไปไหนต่อไหน ตั้งแต่ยัยนี่ยังเด็กๆ  ขอบคุณที่พาเราไปไกลสุดถึง เชียงใหม่  ได้เจอหนาวที่สุด ก็เพราะเธอ  ได้เที่ยวสูงที่สุดของเมื่องไทย ก็เพราะเธอ  ได้เจอประสบการณ์การขับขี่แบบสุดหิน ยากโครต ทั้งโค้ง ทั้งชัน ก็เพราะเธอ  ได้เห็นใบเมเปิ้ล ที่เราชอบที่สุด ได้มีรูปสวยๆแบบนี้ ก็เพราะเธอ  และวันสุดท้าย เราขอบอกทุกอย่างจากใจ ขอบคุณ...ที่ทำให้เราได้อยู่เบื้องหลังพวงมาลัย ได้ประสบการณ์บนท้องถนนที่เก่งกล้าพอที่จะ ขับเคลื่อนต่อไปในทุกองศาของชีวิต  ขอบคุณเข็ม ไมค์ และตัวเลขที่แผงหน้าปัด ที่ทำให้เรารู้จักถึงความมีสติ ในการขับขี่ การควบควบคุม  ขอบคุณเกียร์อันเก่ง ที่เราใช้งาน ได้ทุกวัน ทุกเวลา  ขอบคุณทุกล้อ ทุกยาง ที่พาเราไปทุกที่ และขอโทษที่บ่อยครั้ง ก็ละเลย ไม่เคยดูแลเธอให้ดีเท่าที่ควรจะเป็น  ขอบคุณผู้อยู่เบื้องล่าง อย่างเบรค และคันเร่ง ที่ทำให้เรา ต้องเป็นตามสภาพที่เห็น คือ สิงห์ตีนขวาเปล่า เพราะอย่างไรแล้ว เราก็ชอบและรักในแบบที่เป็น และไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้มาจนถึงทุกวันนี้  ขอบคุณเบาะผู้อยู่เบื้องหลัง ที่บ่อยครั้งพาใครต่อใคร ไปไหนต่อไหน และบ่อยครั้งก็ปราศจากใครๆ นอกจากเราผู้เดียวในรถ  ขอบคุณ....นักดนตรี ที่ช่วยผ่อนคลาย ช่วยเติมข่าวสาร ช่วยคลายเหงา ช่วยทำให้เราร้องเพลงใหม่ๆเป็นในห้องโดยสารแห่งนี้ และน้องแอร์ที่เย็นๆ ดับร้อน คลายเครียด ไม่เคยเกเร สักครั้งเดียว  แม้หนทางเบื้องหน้าจะไม่ราบเรียบ หรือราบรื่น เธอก็พร้อมไปกับเรา  ขอเพียงเราแค่โอบและประคอง เธอก็พร้อมลุยพาเราไปด้วยกัน  ขอบคุณกระจกเล็กๆ ที่ทำให้เราเห็นวิสัยทัศน์เบื้องหลังที่กว้างไกล  ขอบคุณ 2 แม่ลูกน้องหมี ที่นั่งไปเป็นเพื่อน และไปไหนก็ไปด้วยกับเรา ทุกวัน  ขอบคุณ พวงกุญแจที่สุดแสนจะธรรมดา แต่ ความจริงแล้ว วิเศษที่สุดสำหรับเรา  ขอบคุณ ปีกเล็กๆ ข้างๆที่เป็นเหมือนตาซ้าย ตาขวา ให้เราได้ดูเพื่อนร่วมทางที่อยู่ข้างเคียง รักษาระยะให้ปลอดภัย  วิวยามเย็นวันสุดท้ายของเราวันนี้ ทำไมดูเหงาๆ ปนกับสวยงามจับใจแบบนี้ พูดไม่ถูกเลย  หนทางเบื้องหน้าก็ช่างเป็นใจ เพราะ ว่างเปล่า มีแค่เราช่วยซึมซับความรู้สึกที่ดีกับสองคน  อีกไม่นานแล้ว ที่เราต้องจากกัน ดวงอาทิตย์วันนี้ คงเป็นวิวของวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ดูในรถคันนี้  ก่อนจาก แวะพาเราเดินซื้อกับข้าว และกลับบ้านด้วยกันเหมือนทุกวันนะคะ  ลาก่อน คำทักทาย HELLO ของท่านนักดนตรี ที่แสนไพเราะ  ไม่ว่าจะติดมากี่สักไฟแดง เราก็ผ่านมาด้วยกันเป็น หมื่นๆ ทางแยก  ไม่ว่าจะกี่ค่ำคืน ทั้งฝนตก น้ำท่วม ทั้งเหงา ทั้งอ้างว้าง ทั้งรีบไปถึงจุดหมาย เราก็ผ่านทุกอย่างมาด้วยกัน  และแล้ว ช่วงเวลาสุดท้าย ของเรา ก็มาถึง ที่ภาพนี้ ก่อนจาก จะบอกว่า "โครตรักแกเลยว่ะ " เหมือนเธอเป็นสิ่งมีชีวิต ที่ดีที่สุด ที่เป็นส่วนตัว และเป็นเราที่สุด แม้ในช่วงเวลาที่เราไม่มีใคร ขอบคุณตลอดเวลาที่อยู่ร่วมกับกับเรานะคะ ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ และดีใจด้วยที่เจ้าของใหม่ของเธอเป็นช่างซ่อมรถ เขาคงดูแลเธอได้เป็นอย่างดี รักและผูกพัน ถ้าว่าง จะไปเยี่ยมเยียนนะคะ ดูแลตัวเองด้วย  สุดท้ายแล้ว.... บ้าหรือเปล่าไม่รู้ที่เสียน้ำตามากมายในขณะที่ทำบันทึกรักครั้งสุดท้ายให้รถคันนี้ ......  
อ่านแล้วรักรถตัวเองขึ้นมาอีกเยอะเลยครับ
โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร
 วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:16:27:36 น.ไม่แปลกครับ ตอนผมขายน้อง Bumble Blue ของผม ผมก็เศร้า
โดย: LinkinArt IP: 58.11.35.219 วันที่: 22 มิถุนายน 2554 เวลา:9:46:28 น.
แวะมาอ่านค่ะประกันภัยรถยนต์
โดย: carinsurance (loveyoupantip
) วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:07:53 น.แวะมาอ่านค่ะฝากเว็บหน่อยนะค่ะรถมือสอง
โดย: secondcar (loveyoupantip
) วันที่: 30 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:29:24 น.อ่านแล้วเรายังเกือบเสียน้ำตาเหมือนกันค่ะ เหมือนเค้ามีชีวิตเลยนะค๊ะ
โดย: อู IP: 124.121.123.166 วันที่: 4 มกราคม 2555 เวลา:12:52:44 น.
อ่าน แล้วน้ำตาจะไหล
พาลนึกถึงรถกระบะคันเก่าสีเขียวที่เคยนั่งอ่ะ มันพาเราไปทุกที่ อย่างปลอดภัย ไม่เคยเกเร ให้เราต้องโมโห ไม่เคยเฉี่ยวชน รึทำให้เราบาดเจ็บ ช่วยให้เรา และครอบครัวมีกิจการอย่างทุกวันนี้ได้ แรกๆที่มันจากไป เรานอนร้องไห้เลยค่ะ เพราะมันจากไป แล้วกระทันหันมากๆ ไม่มีใครรู้มาก่อนว่าต้องจาก แต่ยังไงเราก็ อยากบอกรถคันนั้นเหลือเกิน ว่าเรารักและคิดถึงมันมากๆ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง และวันเวลาดีๆที่เคยทำร่วมกันมา T T โดย: Kitty1234_cm IP: 14.207.37.20 วันที่: 4 กรกฎาคม 2556 เวลา:18:20:18 น.
วนกลับมาอ่านอีกที วันนี้ก็ยังรู้สึกเหมือนกับที่เขียนไว้ค่ะ
เสียน้ำตาจนได้ เมื่อนึกถึงเธอขึ้นมา  โดย: By_My=ใบไม้
วันที่: 12 กรกฎาคม 2556 เวลา:12:02:44 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [