เสียงปืนที่ดั่งลั่น ตัวแม่นั้นต้องสิ้นใจ
ลูกน้อยที่กอดไว้ กระดอนไปเพราะแรงปืน
ฝืนใจเข้ากอดแม่ หวังแก้ให้แม่ฟื้น
แม่จ๋าเพราะเสียงปืน จึงไม่คืนชีวิตมา
โทษใดให้ประหาร ศาลไหนพิพากษา
หากลูกท่านเป็นสัตว์ป่า ใครเข่นฆ่าท่านยอมไหม
ชีวิตใครก็รัก ท่านประจักษ์บ้างหรือไม่
โปรดเถิดจงเห็นใจ สัตว์ป่าไซร้ก็เหมือนกัน
อนิจจา สัตว์ป่าผู้น่าสงสาร ถูกล้างผลาญเข่นฆ่าให้อาสัญ
ผิดด้วยหรือต้องถูกฆ่าให้จาบัลย์....
โอ.. มนุษย์นั้นจะโหดร้าย ถึงไหนกัน......
..........................................................................................
บทเพลง ที่งดงามเยี่ยงบทกวี
สะท้อน สะเทือนความรู้สึกของหลายๆคนเมื่อได้ฟังได้อ่าน
ภาพของชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนเรือ พยายามทุกวิถีทางที่จะช่วยเหลือ
"เพื่อน"จากการจมน้ำตาย เหน็ดเหนื่อย ไม่ย่อท้อ แม้บางคนดูแล้วบอกว่า
เป็นภาพที่"โง่" ทำไปทำไม ปล่อยให้สัตว์พวกนั้นมันตายๆไปก็ได้..
แต่สำหรับคุณสืบ สัตว์ทุกตัวคือ เพื่อน ที่เค้าต้องรักษาชีวิตไว้ให้ได้มากที่สุด
แม้มันจะเป็นการงมเข็มในมหาสมุทรที่ลางเลือนก็ตามที
.........................................................................
เขื่อนเขาแหลม หรือเขื่อนวชิราลงกรณ์ เป็นเขื่อนขนาดใหญ่ที่สร้างพาดผืนป่าที่สมบูรณ์มากของภาคตะวันตก หลายผืนป่าเข้าด้วยกัน
เขื่อนเชี่ยวหลานครั้งหนึ่งเคยเป็นเวทีการต่อสู้ของคุณสืบ
ทั้งการต่อสู้ระหว่าง"คน"ด้วยกันเอง
ทั้งการต่อสู้กับวินาทีชีวิตของการอยู่รอดของสัตว์ป่า
เรื่องราวล่วงเลยมานับสิบปี
อนุสรณ์การต่อสู้ที่เหลืออยู่ คือเขื่อนขนาดใหญ่
ร่อยรอยการต่อสู้ เปลี่ยนเป็นภาพวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อยู่ริมเขื่อน
บทเรียนจากเขื่อนมากมายรอการพิสูจน์
ในขณะที่ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป
คนที่เป็นแขกอย่างเรา เมื่อผ่านมา ก็ผ่านไป
ทำได้เพียงรำลึกเรื่องราวในอดีต..
(สันเขื่อน)
(สันเขื่อน)
(สมาชิกประจำของเขื่อน)
แสงยามเย็นที่ริมเขื่อน
(ท้องฟ้าแจ่มจริงๆ)
ผืนป่าตะวันตก เป้นผืนป่าที่น่ามหัศจรรย์
เป็นป่าสมบูรณ์ผืนสุดท้ายที่อยากให้ทุกคนช่วยกันดูแลค่ะ
) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:05:28 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [