วันหยุดที่..เกาะช้าง...

กำลังคิดอยู่ว่าจะเอาอะไรเขียนขึ้นบล็อกดี เพราะชีวิตช่วงนี้ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น นอกจากงาน งาน งาน และงาน และทะเลาะกับลูกค้าเป็นของแถม


แต่ท่าทางความคิดวิตกจริตเรื่องบล็อก จะส่งไปถึงน้องๆที่ออฟฟิศ long weekend สามวัน 6-8 เมษายน เลยวางแผนกันว่าจะหอบผ้าหอบผ่อนไปหัวหิน ....หัวหิน!!!


“หัวหิน อีกแล้ว”... เป็นคำแรกที่เราพูดกับน้องๆ เมื่อได้ยินคำชักชวนของพวกมัน กับสถานที่น่ะไม่เท่าไหร่ แต่กับตัวสมาชิกที่ไปน่ะน่าสนใจ เพราะเป็นบรรดาเทพฝีปากกล้าแห่งบริษัททั้งนั้น
เราก็เลยรับปากไปว่าจะไปด้วย... จนกระทั่งเช้าวันเดินทาง....


เพื่อนอีกคนหนึ่ง (ใช้นามสมมุติว่า “แป๊ะ” ) โทรมาถามไถ่ว่า... หยุดสามวัน ไปไหนหรือเปล่า เห็นบ่นอยากไปเกาะช้างมาตั้งแต่เดือนกุมภาฯ ก็เลยถามว่าหยุดสามวันนี้จะไปกันมั้ย


เอาล่ะสิ หัวหิน ..เกาะช้าง หัวหิน..เกาะช้าง...

ใช้เวลาคิดอยู่ประมาณ 5นาที ก็ตัดสินใจ เปลี่ยนเป้าหมายการเดินทางไปเกาะช้างทันที จัดกระเป๋าและออกเดินทาง โดยมีสมาชิกทั้งหมด สอง คน -_-“ พร้อมกับทิ้งสมาชิกอีก 6 คนไว้ที่หัวหิน พร้อมกับคำก่นด่าที่เราชิ่งหนีไปซะงั้น...


หญิงสาวสองคนตัดสินใจขับรถออกจากกรุงเทพตอนเที่ยงคืน ตีหนึ่ง เพื่อไปให้ถึงเกาะช้างตอนเช้าให้ทันเรือรอบแรก อีกเหตุผลที่ออกเดินทางดึก คือ ถนนโล่ง ขับสบาย...แป๊ะ เพื่อนที่แสนดี ชวนเราคุยตลอดทางเพื่อไม่ให้ง่วง
ในที่สุดเราก็มาถึงเกาะช้างกันจนได้....ในสภาพที่...ง่วงงงงงงงงงมากกกกก
(ในขณะที่คุณแม่ ยังคงนึกว่าลูกสาวไปนอนแช่น้ำอยู่หัวหิน 55555)








เรากลับมาที่เดิม ที่ Blue lagoon รีสอร์ตเล็กๆบนหาดคลองพร้าว สถานที่คุ้นเคยมากๆของแป๊ะ และเป็นที่คุ้นเคยของเรา คอนเซ็ปต์การมาเกาะช้างครั้งนี้ ของแป๊ะคือ เพื่อบำบัดทุกข์ บำรุงสุข ให้กับชาว บลูลากูน ในขณะที่สำหรับเรา ทริปนี้มาเพื่อพักผ่อนอย่างแท้จริง พร้อมกับ ถือศีลอดไปด้วย (อดเหล้า อดบุหรี่)










เรามาทำความรู้จัก บลูลากูน (blue lagoon resort) กันสักเล็กน้อยดีกว่า


บลูลากูน (blue lagoon resort)





นี่คือ หน้าตาของ เจ้าของ รีสอร์ต เพื่อนสนิทของแป๊ะ...
เราเลือกเอาหน้าตาของเจ้าของรีสอร์ตมาให้ดูก่อน เพื่อทำลายกำแพงแห่งความคาดหวังว่า บลูลากูน ณ คลองพร้าว จะเป็นบูติครีสอร์ทสุดหรู ที่ราคาต่อห้อง ต้องห้าพันอัพขึ้นไป เพราะจริงๆแล้วราคาห้อง ห้าร้อยอัพขึ้นไปต่างหาก












มาถึงเรื่องที่มาของชื่อ Blue lagoon หรือ ทะเลสาบสีมรกต
ก็ตรงตามคำแปลนั้นแหละ เพราะที่นี่ ตั้งอยู่ปลายน้ำ ปลายคลองที่เชื่อมต่อกับทะเล เลยทำให้น้ำแถวๆนี้ มีสีเขียวฟ้า เหมือนมรกต (แต่ระยะหลัง สีมันหม่นลงไปบ้าง เพราะน้ำเสียจากโรงแรมที่อยู่ต้นน้ำ)







ด้วยความที่เจ้าของเป็นคนบ้าพลัง นอกจากห้องพักแล้ว ยังมีทำเป็น โรงเรียนสอนทำอาหารไทย ร้านอาหารไทย และชักชวนเพื่อนสนิทมิตรสหายชาวฝรั่งเศส เปิดเป็นที่ฝึกโยคะอีกด้วย และทำอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย จนเพื่อนๆต้องห้ามไว้ เกรงว่า บลูลากูนจะกลายเป็นธุรกิจครบวงจร เหมือนกับ TRUE (ฮา)




นับจากครั้งสุดท้ายที่มาที่นี่ ก็ประมาณ สองปีที่แล้ว มีการเปลี่ยนแปลงไประดับหนึ่ง ห้องพักมีเยอะขึ้น ตกแต่งน่ารักขึ้น

บรรยากาศแค่นี้แหละก็ทำให้เราไม่อยากออกไปไหนแล้ว






ตรงนี้เป็นทางเดินเพื่อเชื่อมออกไปยังชายหาด ชายหาดตรงนี้ คนน้อย น้ำใส หาดลาดตื้น เพราะส่วนใหญ่ คนจะไปกระจุกอยู่ที่หาดทรายขาว หาดไก่แบ้และแหลมไชยเชษฐ์





















พูดถึงหาดไก่แบ้ ทำให้นึกย้อนกลับไป ประมาณ สิบปีที่แล้ว สมัยที่ยังเรียนอยู่ปี สอง
นั่นคือการมาเกาะช้างครั้งแรก ถนนรอบเกาะยังเป็นทางลูกรัง ไม่มีเฟอรรี่ที่จะเอารถขึ้นมา ต้องนั่งสองแถวเพียงอย่างเดียว หัวสั่นหัวคลอนกว่าจะถึงที่พัก
และเลือกหาดไก่แบ้ เป็นที่พักพิงของเรา เพราะสงบที่สุดและถูกที่สุดในยุคนั้น ตอนนั้นเราเลือกนอนที่กระต๊อบ คืนละ 100 บาท ห้องน้ำรวม ในภาวะที่ยังเป็นนักศึกษางบน้อย ที่พักร้อยนึง ถือว่าโอเคที่สุดแล้ว และเมื่อมาเทียบกับไก้แบ้ในตอนนี้ ต้องยอมรับว่าเปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ


ยามเย็นที่หาดคลองพร้าว จะพบกับพระอาทิตย์ไข่แดงกลมโต ตกลงทะเลที่หน้าหาด

แต่น่าเสียดายที่ฝนตกก่อนนห้านี้ เมฆเยอะ เลยได้เห็นแต่เพียงฟ้าสีหม่นหลากสียามเย็นแทน












เดี๋ยวบล็อคหน้า มารู้จักเพื่อนใหม่ ที่บลูลากูนกัน...

Create Date : 09 เมษายน 2550 Last Update : 9 เมษายน 2550 9:08:11 น. Counter : 1761 Pageviews.		25 comments
Share Tweet

	สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)		พบเจอภาพอะไร? ส่วนหนึ่งของภาพน่าสนใจจึงตัดมาใช้ คุกกี้คามุอิ (1 ม.ค. 2567 03:56:23 น.)
	ไม่ลอดช่องโหว่ ปัญญา Dh (2 ม.ค. 2567 13:44:30 น.)		BUDDY คู่หู คู่ฮา multiple (3 ม.ค. 2567 04:49:04 น.)