ทะเลเปลี่ยนสี ![]() ![]() ![]() เขาอยากทอดกาย...ทิ้งตัวลงกลางฟองคลื่นให้น้ำทะเลซัดเข้าหาฝั่ง ....ปล่อยกายให้ล่องลอย....ปล่อยใจไปสุดขอบฟ้า....จ้องสบตากับดวงตะวัน ที่แอบอยู่หลังม่านเมฆสีขาวตัดกับท้องฟ้าสีคราม ...ฟังเสียงหัวเราะของเด็กน้อยบนชายหาด...นั่งรอ.... ตอนที่พระอาทิตย์สีส้มทิ้งตัวลงสู่ผิวน้ำ อาจมีเรือบางลำแล่นผ่านมา.... แล้วเข้าไปซ่อนตัวอยู่หลังหมู่เกาะที่แลเห็นอยู่ลิบๆ..... ![]() ................................. เส้นขอบฟ้าในยามนี้ช่วยเติมเต็มความรู้สึกบางอย่างที่ขาดหายไป ....ความรู้สึกที่เขาคิดว่ามันคงจะมีอยู่จริง.....และเขาจะตามไปหามัน ![]() ![]() .............................. จนวันหนึ่ง....เขาพบว่า....ไม่มีความรู้สึกใดๆหลงเหลืออยู่ที่ชายหาดแห่งนั้น คลื่นยังคงซัดเข้าหาฝั่ง เมฆสีเทา ท้องฟ้าสีคราม เด็กน้อยยังคงวิ่งเล่น ....เขาทำความรู้สึกบางอย่างหล่นหายตรงชายหาด....แล้วเขาก็หามันไม่เจอ ...หลังจากวันนั้น....เขารู้สึกว่าน้ำทะเลเริ่มเปลี่ยนสี ลมพัดแรง และคลื่นลูกใหญ่พัดกระแทกชายหาด ![]() ![]() ![]() ![]() ........เกือบเดือนแล้วที่น้ำทะเลเปลี่ยนสี.....ทะเลดูสงบเงียบ.... ลมทะเลโชยมาแผ่วๆ....พัดพาคลื่นลูกเล็กๆมากระทบชายผั่ง แล้วเงียบหายไป... ทิ้งไว้เพียงเศษซากของเปลือกหอยและเศษไม้เก่าผุเกลื่อนหาด รอคลื่นลูกใหม่มาพัดพากลับสู่ทะเลแล้วก็พาเศษซากอันใหม่ มาฝากไว้บนชายหาดแห่งนั้น ................................. เขายืนเดียวดายอยู่บนชายหาด มองคล้ายเศษซาก แต่ยังมีชีวิต สายตาทอดออกไปไกลจนสุดขอบฟ้า....ลมทะเลพัดมาเบาๆ.... เขาต้องยกมือขึ้นมาปัดเส้นผมบางเส้นออกจากลานสายตา.... ลมทะเลยังคงพัดเอื่อยๆ.... .คลื่นลูกเล็กๆยังคงผลัดเปลี่ยนกันมากวาดเอาเศษซากชีวิตลงสู่ท้องทะเล... ครั้งแล้วครั้งเล่า...เขายังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม....ลมพัดแรง... และคลื่นลูกใหญ่ถาโถมอยู่ในใจเขา....ในใจเขาสับสน...อื้ออึง คลื่นของความรู้สึกบางอย่างกระแทกอยู่ในใจ....ครั้งแล้วครั้งเล่า.... เขาเอามือกอดอก...พยายามฟังเสียงคลื่นลูกเล็กๆบนชายหาย.... สัมผัสกับสายลมเย็นๆที่ลูบไล้ไปตามใบหน้า....มองไปยังเส้นขอบฟ้าตรงหน้า อีกครั้ง ที่มันดูแสนไกล...และเดียวดาย...คล้ายความรู้สึกของเขา... เนิ่นนานที่คลื่นยังถาโถมอยู่ในใจ...แต่เขาคล้ายๆไม่รู้สึกอะไร. ..เขาพาเศษซากความรู้สึกกลับบ้าน รอวันที่คลื่นลูกใหม่จะพัดพามันลงสู่ทะเล..... ![]() ![]() ![]() |