เธอ กับ เขา  เธอกับเขา...เจอกันตอนที่ความเหงาเข้ามาเกาะกินเต็มหัวใจ ....เธอโดนทำร้ายด้วยใครสักคน....เธอลืมเขาไม่ได้.... เขา...เก็บหัวใจที่บอบช้ำมาหลายปี จมอยู่กับความรู้สึกบางอย่าง ที่ยังค้างอยู่เต็มหัวใจที่ว่างเปล่า เธอ...เดินผ่านมา หยุดอยู่ใกล้ๆ ลังเลที่จะเดินต่อ... เหมือนว่าเธอกำลังรอใครสักคน...เขาคงอยู่ที่ไหนสักแห่ง เขา...เฝ้ามองสิ่งที่เธอเป็นอยู่ เห็นความเศร้าในแววตาของเธอ เธอยังคงหยุดอยู่และลังเล... เขาเดินเข้ามาใกล้ๆ ทิ้งระยะห่างพอสมควรเพื่อจะมองแววตาเธอได้ชัดขึ้น เธอไม่เห็นตอนที่เขาเดินเข้ามาใกล้ เนิ่นนานที่เขายืนเฝ้ามองเธออยู่แบบนั้น เธอเริ่มหันมา...และเห็นว่าเขาอยู่ตรงนั้นใกล้ๆเธอ เธอแค่รับรู้แต่ไม่ได้ใส่ใจ ยังคงยืนอยู่ที่เดิม... เขาอยากเดินต่อ แต่ในใจนึกเป็นห่วง เขาขยับตัวบ้าง เธอหันมา และส่งยิ้มให้...เขาหยุด!!!! เริ่มลังเล ที่จะเดินต่อเหมือนกัน ไม่มีใครเดินผ่านมาในเส้นทางที่เธอรอคอย บางครั้งคล้ายกับเธอจะมั่นใจว่าใครสักคนจะผ่านมาตรงที่ที่เธอยืนอยู่ เขาขยับเข้าไปใกล้เธอมากขึ้นความรู้สึกบางอย่างที่เคยหายไปแวบเข้ามาในใจเขา เธอสัมผัสได้ถึงไออุ่น รู้สึกปลอดภัย..เขายังคงนิ่ง เธอขยับตัวเล็กน้อยเข้ามาใกล้เขาเพื่อสัมผัสไออุ่นจางๆจากเขา เนิ่นนาน!!!!.ใครสักคนยังไม่ผ่านมา แววตาเธอยังมีความหวัง ความรู้สึกบางอย่างเริ่มเข้ามาแออัดในความรู้สึกของเขา ใจที่เคยว่างเปล่ามันคล้ายจะเติมเต็ม เขาไม่มั่นใจ..เธอกำลังคอยใคร เนิ่นนาน เขาเดินเข้าไปใกล้จับมือเธอ....เธอปล่อยให้เขาจับมืออย่างเต็มใจ เขาพาเธอออกเดิน เธอเดินตามเขาไปอย่างช้าๆ.. ในแววตายังคงรอคอยอย่างมีความหวัง... ว่าใครคนนั้นคงจะเดินสวนทางมา...ในขณะที่เขากำลังจูงมือเธอไป.... เขาเดินจูงมือเธอไปอย่างเงียบๆไม่กล้าสบตาเธอ... กลัวจะเห็นแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังและการรอคอย!!!!!
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [