ลำพัง  ตอนที่เธอหมุนรอบตัวเอง....เขายืนอยู่ตรงนั้น..เธอมองไม่เห็นว่าเขายืนอยู่....กำลังมองสิ่งที่เธอเป็นอยู่.. เขารู้สึกว่าโลกของเธอหมุนเร็วเกินไป.. .ก่อนนั้น!!!!ตอนที่เธอเริ่มหมุนรอบตัวเอง เขายังมีโอกาสได้สบตาเธอบ้าง...ยิ้มให้เธอบ้าง  ..เมื่อครั้งหนึ่งที่เขาถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง...!!!! และเธอก็หมุนรอบตัวเองไปเรื่อยๆ..ลืมที่จะสบตากับเขาในบางที ...เขายังคงมองอยู่...เธอไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร..??? เขาอึดอัดที่จะพูด...ปล่อยให้กาลเวลาผ่านไป... เขาเรียนรู้ที่จะปรับตัว...พยายามหาเหตุผลเติมในช่องว่าง ของความรู้สึก “ลำพัง”....  พยายามปรับตัวกับความไม่ชิน....คล้ายๆเขาถอยกลับไปอยู่ที่เดิม ตรงไหนสักแห่งของห้วงเวลาที่ผ่านมา...ความรู้สึกเช่นนี้.... ช่องว่างเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับเขา แต่ทุกครั้งมันก็ไม่ใช่ความเคยชิน เขาแค่ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน   ลำพังไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวถ้าวันหนึ่งที่ไม่มีใคร... แต่...ลำพัง...อาจดูน่ากลัว...ตอนที่มีผู้คนมากมาย ...แต่กลับรู้สึก......“ลำพัง”..!!!!!!
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [