ลำพัง ตอนที่เธอหมุนรอบตัวเอง....เขายืนอยู่ตรงนั้น.. เธอมองไม่เห็นว่าเขายืนอยู่....กำลังมองสิ่งที่เธอเป็นอยู่.. เขารู้สึกว่าโลกของเธอหมุนเร็วเกินไป...ก่อนนั้น!!!! ตอนที่เธอเริ่มหมุนรอบตัวเองเขายังมีโอกาสได้สบตาเธอบ้าง ยิ้มให้เธอบ้าง ..เมื่อครั้งหนึ่งที่เขาถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง...!!!! และเธอก็หมุนรอบตัวเองไปเรื่อยๆ..ลืมที่จะสบตากับเขาในบางที...เขายังคงมองอยู่... เธอไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร..??? เขาอึดอัดที่จะพูด ปล่อยให้กาลเวลาผ่านไป...เขาเรียนรู้ที่จะปรับตัว... พยายามหาเหตุผลเติมในช่องว่างของความรู้สึก “ลำพัง” พยายามปรับตัวกับความไม่ชิน....คล้ายๆเขาถอยกลับไปอยู่ที่เดิม ตรงไหนสักแห่งของห้วงเวลาที่ผ่านมา...ความรู้สึกเช่นนี้.... ช่องว่างเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับเขา แต่ทุกครั้งมันก็ไม่ใช่ความเคยชิน เขาแค่ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน ลำพังไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวถ้าวันหนึ่งที่ไม่มีใคร... แต่...ลำพัง...อาจดูน่ากลัว...ตอนที่มีผู้คนมากมาย...แต่กลับรู้สึก......“ลำพัง”.....
|
BlogGang Popular Award#20
 สมาชิกหมายเลข 7582113
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] |
|||||||||||||||||||||||
 |
|
