บันทึกการเดินทาง จากนักอนุรักษ์  เป็นอีกหนึ่งเดือนที่ผ่านพ้น หลังจาก วันเกิดของตัวเอง ที่ผ่านมาอีก 1 ปี กับหลายสิ่งหลายอย่าง บางอย่างเหมือนเดิม ชีวิตบางช่วงเปลี่ยนไป ความฝันบางตอนก็พลิกแพลง และชีวิตวันนี้ก็ยังคงหมุนตามวันเวลา ได้รับจดหมายจากคนๆหนึ่งเป็นฉบับที่สอง กับการจัดรายการ และการทำหน้าที่ตรงนี้ อักษรที่บรรจงจรด ด้วยปลายดินสอ อย่างตั้งใจ จากใจนักอนุรักษ์ที่รอนแรม เดินทางสานต่องานที่ตัวเองรัก .....พี่เมฆา(ขออนุญาตเอ่ยชื่อ) พี่คนหนึ่งที่เคยผ่านมาฟังรายการได้ ระยะช่วงเวลาหนึ่ง แต่ยังคงติดต่อ เพื่อให้กำลังใจเสมอมา ทุกๆถ้อยคำ ที่กลั่นจากประสบการณ์การทำงาน และงานอนุรักษ์ จากพี่ชายคนนี้ ดูอบอุ่น และมั่นคงด้วยอุดมการณ์ วันนี้จึงเก็บทุกถ้อยคำในจดหมายที่ส่งมาจากทะเลโพ้นไกลเป็น ฉบับที่สอง หลังจาก ฉบับแรก ได้บอกเล่าการเดินทาง และความรู้สึกมากมาย ในผืนป่าฝั่งตะวันตก...แม่เสรียง จดหมายฉบับที่สอง .....จากยอดดอยสูง ...ถึงถิ่นทะเลโพ้น .....หยาดเหงื่อที่ไหลหลั่งรินท่วมกาย เหมือนดังจิตใจของชายอุดมการณ์แรงกล้า ซวนเซ เซซังพลัดรังจนใจอ่อนล้า ถึงถิ่น"บูรพา" สุดแคว้น แดนไทย ด้วยจิต และใจมุ่งหมายทำงานสร้างสรรค์ ไว้เพื่อสืบสร้างเป็นตำนานผืนป่าแผ่นดินไทย จะอุทิศทั้งชีวิต กาย จิตใจ เพื่อให้เมืองไทยสวยสด งดงาม... ...ชีวิตไม่สิ้นหวัง ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ แม้ความหวัง- แสนลำเค็ญเหนื่อยยากเพียงไหน เหงื่อหยดรดกายชาติชายนักสู้รินหลั่ง เดินทางรอนแรม ก้าวไปด้วยแรงกำลัง ด้วยมือและแรงแห่งแสงพลังอันเจิดจ้า อย่ามองแค่เพียงรูปกาย มองถึงข้างใน ความรักมีล้นเต็มดวงใจ ขอยอมพลีไว้เพื่อมวลหมู่ชน...... ...จากผืนป่าฝั่งตะวันออก เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าเขาชะเมา - เขาอ่างฤาใน บนฟากฟ้าอันเวิ้งว้าง กลางแสงแดดอุ่น บนขุนเขาอันสลับซับซ้อน สายหมอกสงบตัวนิ่งอยู่กลางหุบเขา และลุ่มน้ำลำธารกลายเป็นแผ่นผืนทะเลหมอกยามเชข้า ราวกับกำลังห่มคลุมด้วยผ้าห่มแพรสีขาวบริสุทธิ์ ผ้าห่มแพรที่ทิ้งรอยยับย่นของเนื้อแพรพรรณอันเนียนระยับไว้ตามหุบเขา ลุ่มธาร - สายหมอก เป็นเสมือนนักเดินทางที่มาเยี่ยมเยือนขุนเขาเสมอ.. มันเหมือนเป็นวันเวลาแห่งการหวนคืนกลับมาอีกครั้ง ของวันที่ดีที่สุดวันหนึ่งของชีวิต ในยามสายลมหนาวมาเยือน แต่ลมหนาวก็ไม่อาจพัดพาเอาวันเวลาแห่งชีวิตของนักเดินทางผู้ยิ่งใหญ่ที่จากไปพร้อมกับสายลมหนาวให้หวนกลับคืนมาได้... น่าเสียดายที่วันเวลานั้นช่างสั้นนัก และขอบคุณสายลมหนาวที่ช่วยย้ำเตือนให้หวนคิดถึงวันเวลาของชีวิต...วันอันมีค่า... ในยามที่สายลมหนาวกลับมาเยือน และอีกไม่นานก็จะจากไปเช่นกัน ที่เป็นเวลาเดียวกับที่ท้องทะเลกว้างนาม"อ่าวไทย" เริ่มเปิดอ้อมแขนรับนักเดินทางอีกครั้ง ท้องทะเลที่เคยปั่นป่วนด้วยคลื่นสีเทาหม่นกลับราบเรียบสงบนิ่ง ฉาบฉายสีสันเล่นล้อกับแสงตะวันยามฟ้าใส กับความวาววามครามใส ความงดงามในโลกสีคราม ด้วยลีลาอันงดงาม .............พี่ที่รู้ใน นายที่รักของน้องๆ เพื่อนร่วมทางผู้เอื้อาทร และเปี่ยมล้นด้วยไมตรีจิตต่อทุกคนที่ร่วมงาน และอีกหลายคำจำกัดความที่ล้วนก่อเกิดขึ้นจากสายใยแห่งความอาลัยรักและผูกพัน...เข้าถึงชีวิตวัญญาณทุกสิ่งที่พบเห็น และถ่ายทอดออกมาเป็นความละเมียดละไม อ่อนไหว พิถีพิถัน อันเปี่ยมล้นด้วยสุนทรียภาพ..... ....คนป่า........ ขอบคุณพี่ชายที่ส่งเรื่องดีดีมาให้ ทุกเรื่องราวในรายละเอียดที่เก็บด้วยหัวใจนักอนุรักษ์ บันทึก บอกเล่าผ่านตัวอักษร ส่งมาด้วยกำลังใจดีดี ....ขอบคุณค่ะ พี่เมฆา..........
บล็อกสวยจ้าาาาา
 โดย: ga_tan_u
 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:38:59 น.นอกจาก อนุรัษ์ ธรรมชาติแล้ว
ต้องอนุรักษ์ ความรู้สึกดีๆ ด้วยนะเออ  โดย: แร้ไฟ
วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:49:32 น.น้องสาว สบายดีนะคะ จุ๊บ จุ๊บ  โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ
 ) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:37:59 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [