|
|
 |
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
|
 |
2 ธันวาคม 2550
|
|
|
|
|
ห่างไกล...เหลือเกิน
เท่าที่จำความได้
เราพบเจอกับความสูญเสียมาหลายครั้ง
และแทบจะทุกครั้ง...มันมาพร้อมกับความเจ็บปวด
เราเคยเสียใจที่หมาตัวสีดำจากไป
เคยเสียใจ...เพราะต้องเสียเพื่อนสนิทไปตลอดกาล
และเสียใจแทบขาดใจ...เมื่อบุพการีจากไป
เสียใจ...ที่ตัดสินใจผิดในหลายๆ เรื่อง
วันนี้...เราเดินมาถึงช่วงกลางคนของชีวิต
มองย้อนกลับไป...ในวันวาน
เรา...พบว่า
คนที่เรารัก...มักจากเราไปเสมอ
ทุกคนล้วนอยู่ไกล...แสนไกล
ไม่ว่าจากเป็น...หรือจากตาย...มันคือการลาจากที่รับรู้ได้ในแบบคล้ายกัน
ถ้าวันนี้...เราต้องพบเจอกับความสูญเสียอีกครั้ง...ก็คงไม่แปลกอะไร
เพราะมันคงผ่านมาเพื่อสร้างความเจ็บปวด...และผ่านไปพร้อมกับเวลา...ที่คอยเยียวยาให้ดีขึ้น
ปล. ขอบคุณทุกๆ ความสูญเสียที่ทำให้เราได้เรียนรู้...แม้ใจจะชาๆ ไปบ้าง...แต่เรากำลังเข้มแข็งขึ้น
| Create Date : 02 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 2 ธันวาคม 2550 23:37:50 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 511 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ดอกคูณที่จากไป |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
การสุญเสีย การเสียใจแต่ละครั้ง เป็นเหมือนวัคซีนให้เราแข็งแรงขึ้นนะค่ะ....
ปล. แต่ไม่ค่อยอยากได้วัคซีนบอ่ยๆ แฮะๆ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ