C N X - C R I @ วั น พ่ อ ด้วยความตั้งใจว่าสิ้นปี54 อยู่โยงเฝ้าบ้านชลบุรี เพราะว่าไม่อยากเดินทางช่วงเทศกาล คนเยอะมาก สงสารลูก ๆ ยังไม่โตพอที่จะอดทนเหมือนผู้ใหญ่ ไว้รู้เรื่องกว่านี้แม่จะขนไปให้ครบเลย เลยพากันขึ้นเหนือตั้งแต่วันพ่อที่ผ่านมา แต่ว่าน้าเปรดันลางานไม่ได้ ย่าเลยกลัวพ่อโยเหนื่อย จึงอาสาดูแลพี่ไวร์ งานนี้จึงมีแต่โอเคไปลั้นลาเมืองเจียงใหม่ ระหว่างทางเรายังเห็นร่องรอยน้ำท่วมภาคกลาง ถนนพังเยอะมาก น้ำยังคงขังตามทุ่งนาในภาคกลางเยอะมาก ชวนให้คิดว่า ปี 2555 ก็คงจะท่วมอีกแหละ จนป่านนี้ยังระบายออกจากพื้นที่ไม่ได้ ไม่ต้องนับน้ำในเขื่อน เฮ้อ ประเทศไทย เราถึงเชียงใหม่ 6 โมงเย็น น้องโอเค เมารถตอนค่ำนี่เองเพราะเป็นช่วงเลิกงาน ขับเร็วไม่ได้ ลูกอ๊วกก่อนถึงบ้านยายซะอย่างงั๊น อากาศเชียงใหม่ก็หนาวแล้ว รีบอาบน้ำ แล้วก็นอนด้วยความเหนื่อยจากการเดินทาง นอนบ้านเราเอง เป็นการนอนหลับที่มีความสุขจริง ๆ ช่วงนี้แม่นกมันบ้ารูป Lomo ครับ ทั้งในมือถือ และ Photoscape แฟนบล็อกทน ๆ เอาหน่อยนะครับ 555 ตื่นเช้ามาพ่อโย มีอาการโหยกาแฟครับ เราเลยไปร้าน "ข้าวแฝ่" ของน้าแจนคนสวย จังหวะดีมาก กำลังชงชาแก้วนี้อยู่ น่ากินมากเลยครับ บรรยากาศก็น่านั่ง ไม่แค่กาแฟที่อร่อย อาหารเหนือนี่สุดยอด โดยเฉพาะแกงอ่อม แม่นกโปรดปรานมาก แต่โอเคกินก๋วยเตี๋ยวอิ่มอร่อยไปเลยคร๊าบบบ ที่เหลือคือดูปลากับวิ่งไปทั่ว แล้วแม่ก็เก็บลูกใส่รถ ตั้งใจจะไปค้างท่าตอน แล้วเช้ามาค่อยไปต่อเชียงราย ทว่าไม่มีใครเห็นด้วยกับแม่ ระหว่างทาง พ่อแม่ก็ระลึกอดีต ที่ 11 ปีก่อน มาทำงานที่ฝาง หลายอย่างเปลี่ยนไป หลายอย่างยังคงอยู่ในความทรงจำครับลูก ที่ดินว่างริมถนน แบบว่าเปลี่ยว ๆ ตะก่อนไม่มีแล้ว บ้านเรือนร้านค้าขึ้นเต็ม 2 ข้างทาง ที่หาไม่เจอ คือ วัดพม่าวัดนึง ที่แม่เคยมาทำบุญ แต่ลืมชื่อและไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน มาถึงท่าตอนก็ค่อนข้างเงียบ ๆ อาจเพราะมีที่ท่องเที่ยวที่ดังขึ้นมา คนก็แห่ไปที่นั่นมากกว่าจะมาที่นี่ ท่าตอนจะคึกคักช่วงลอยกระทงมากเลย แม่แก่ว่ะ คิดถึงอดีตเยอะไปละ พอผ่านไปถึงแม่อาย แวะกินน้ำส้มที่สวนส้มธนาธรครับ เห็นรถรางแว๊บ ๆ แต่ยังไม่ได้ขึ้นเพราะฝนลงเม็ด ต้องวนกลับมาทางเดิม นี่แหละ เสียชื่อเนอะ ทำงานอยู่ที่ฝางตั้งนาน ไม่ยักรู้ว่าเค้าเปิดให้เข้าด้วย บ่ายวันรุ่งขึ้น (วันพ่อ) หลังจากกินข้าวเที่ยงที่เชียงราย เราก็กลับมาแวะธนาธรจนได้ รถรางรอบนั้นมีแต่ครอบครัวเราเลยครับ คนขับต้องเป็นไกด์ไปด้วย ไร่ธนาธรที่แม่อายมีเนื้อที่เป็นพัน ๆ ไร่ ต้นส้มให้ผลิตได้ยาวนาน ถึง 35 ปี แต่ต้องมีการบำรุงต่างๆ นานา ไม่ใช่แค่ใส่ปุ๋ย พ่นยาเท่านั้น ส้มส่วนใหญ่ส่งออกครับ เหลือให้คนไทยกินไม่กี่พันธุ์ เช่น สายน้ำผึ้ง นัมเบอร์วัน ส้มจี๊ดกินเปลือกได้ ฮันนี่ควีน วิวจากด้านบนจุดชมวิว ครับ Panorama by แม่นก คงจะคุ้น ๆ ตา ในฉากละครหลายเรื่องเลยทีเดียว ล่าสุดก็รักปาฏิหาริย์ไงครับ สุดลูกหูลูกตามีแค่ภูเขา กับอากาศดี ๆ บ้านเรามันน่าอยู่แบบนี้นี่เอง โอเคกินส้มเข้าไปเยอะมาก เข้าทางล่ะ เพราะน้องโอเคชอบกินส้มสุด ๆ มากกว่าข้าว มากกว่านม (ย้อนกลับมาวันแรก) ครึ้มฟ้าครึ้มฝนจากแม่อาย ทุกคนเลยบอกว่าไปนอนเชียงรายจะดีกว่า ก่อนไปถึงเชียงรายเราแวะเข้าไปดอยแม่สลอง หนาวได้ใจจริง ๆ ต้องเอาเสื้อ Giant ออกมาใส่ แม่สลองเคยดังมากแต่ก่อน เพราะตอนนั้นเป็นที่เดียวที่สามารถปลูกดอกซากุระได้ ซึ่งเดี๊ยวนี้มีให้เห็นทั่วไป ที่นี่เลยเงียบ ๆ ไปอีกเช่นกัน ที่นี่ต้องชิมชา ชาเขียว ชาอู่หลงก้านอ่อน ขึ้นชื่อมาก ๆ เรียกว่าต้องติดมือลงมาด้วย เพราะราคาถูกกว่าพื้นราบสักเท่าตัวเลยทีเดียว ที่ถูกได้ใจ คือผักหากินยาก อย่าง ผักตั้งโอ๋ กำละแค่ 5 บาท (3 จาน MK) ระหว่างทางอย่าชะโงกลงไปดูข้างทางนะ เพราะเสียวมาก ถนนเส้นนี้ตัดบนสันเขาเลยครับ โอเค ได้หมวกม้ง Handmade มาด้วย 1 ใบ พร้อมกับได้ถ่ายรูปกับสาวด้วย ถ้าล้างหน้าให้เอี่ยม ๆ พี่สาวคนนี้เค้าก็เรียกว่าน่ารักทีเดียวอ่ะครับ ทัวร์นี้ประมาทมาก เรื่องที่พัก ไม่ได้จองก่อนทั้งที่เป็นวันหยุดยาววันพ่อ เกือบทำลูกลำบากไปด้วยแระ แม่โทรถามน้าโอ๋ สะใภ้เชียงราย ถึงโรงแรมที่คิดว่าเราจะพักได้ แต่ไฟฟ้าแสงสว่างที่ถนนและป้ายไม่เป็นใจ ต้องโทรถามน้เจี๊ยบ ที่ทำงานแม่ ว่าเคยพักที่ไหน แล้วก็ไปตามทางที่ Google Map บอก ทว่า สัญญาณ 3G ปลอม ๆ มันไม่จับพิกัดเรา Real Time ทำให้วนในเมืองเชียงรายอยู่หลายรอบ จนถอดใจ จะจอดถามร้านค้า ก็เหลือบไปเห็นโรงแรมชื่อนั้นพอดี แต่พอเข้าไป ขอโทษห้องพักเต็มแล้ว ซวยสิ ดีที่เค้าแนะนำโรงแรมใกล้ ๆ ให้เลยได้อีกที่นึง 2 ห้องสุดท้าย เอาของไปเก็บเสร็จ ก็ออกมากินข้าว โอเค เป็นเด็กที่อดทนมากเลยลูก 2 ทุ่มยังไม่ได้กินข้าว ลูกก็ไม่ร้องไห้สักแอะ กินหนม กินน้ำไปก่อน รอได้ อดทนได้ (ถ้าเป็นไวร์คงร้องไห้ไม่เหลือแระ) 2 ทุ่ม 20 กินข้าวยังไม่เสร็จดี ร้านอาหารเก็บข้าวเก็บของ ปิดไฟหน้าร้าน ไม่รับแขกข้างนอกแล้ว ถามเจ้าของ เค้าว่า ปกติ ทุ่มกว่าก็ปิดแล้ว อันนี้หยุดยาว ปิดตั้ง 2 ทุ่ม ถือว่าดึกมากของที่นี่ ออกจากร้านข้าวเดินไปเห็นบัวลอยไข่หวาน อยากกิน เค้าบอก มะพร้าวอ่อนหมด เหลือแต่บัวลอย (นึกในใจว่า ถ้าเป็นเชียงใหม่ ในเทศกาลแบบนี้ เค้าจะขายกันยันตี 2 เปิดไฟสว่างไสวทั้งเมือง ของขายทำเผื่ออย่างเยอะ) วิถีเชียงราย ช่างแปลก แตกต่างจริง ๆ เช้ามาเรามุ่งลงใต้ ไปวัดร่องขุ่น เพราะลูกครึ่งเชียงรายอย่างพ่อโยยังไม่เคยเห็น (คนเยอะมากวันพ่อ) วันนี้เปิดบ่ออธิษฐานจิต คือ โยนเหรียญให้ลงตรงดอกบัวสีทองซึ่งอยู่ใต้น้ำ กับเขียนใบระกาเป็นที่ระลึก แล้วเขาจะเอาไปประดับที่โบสถ์ อีกส่วนนึง คือ ส่งของ Gallery ผลงานของ อ.เฉลิมชัย (ถ่ายรูปไม่ได้) ได้มีโอกาสเห็นลายพระหัตถ์พระเจ้าอยู่หัวที่ Comment ภาพร่างเหรียญที่ระลึก ที่จะพระราชทานให้กับทีมแพทย์ที่รักษาพระอาการโรคหัวใจของพระองค์ท่าน เป็นรูปช้าง 3 เชือกชูรูปหัวใจ ภอ. ทรงเขียนว่า "ช้างหน้าดุไป" จากวัดสีขาว เราหันกลับขึ้นเหนือ ก่อนถึง อ.แม่จัน เราแวะ "บ้านดำ" Gallery ของ อ.ถวัลย์ ดัชนี ซึ่งทุกอาคาร ทุกหลัง มีแต่สีดำ เป็นบ้านที่ใช้แสดงผลงาน และของสะสมของ อ.ถวัลย์ ดัชนี อาคารหลักวีดำทรงวิหารในวัด จะมีโต๊ะอาหารยาว ๆ อารมณ์คล้าย ๆ โรงเรียนเวทมนต์ฮอกวอต ในแฮรี่ พอตเตอร์ แต่งด้วยซากงู ซึ่งถ้าน้ามุก อวัสดา จะไปแม่นกว่า ห้ามเข้าอ่ะครับ ที่นี่เปิดเข้าชมฟรี พักเที่ยง เค้าจะให้คนออกไปก่อน แล้วกลับมาเปิดอีกทีบ่ายโมง เดินได้ไม่ทั่วเพราะติดเที่ยง และติดเด็กโอเคปวดอึ สรุปว่า โอเคถึงเชียงรายถึงบ้านดำ อยู่คนเดียว พอหาข้าวเที่ยงกินเรียบร้อย ก็ย้อยกลับทางแม่จัน-แม่อาย เหมือนเดิม ไปแวะไร่ธนาธรที่แม่นกเล่าไปแล้วครับ เช้าวันที่ 6 มีภารกิจติดเครื่องกรองน้ำ RO ให้ตากับยาย เลยมาจนถึงบ่าย ซึ่งได้เวลานัดเพื่อน ๆ พระทัยของแม่นก พอดีเป็นวันทำงานเลยมาได้แค่น้าอีฟ น้าตาล น้าปุ้ม น้ากุง เจอกันก็เม้าท์แตกแหลกราญ โอเคท่าจะงง ทำไมผู้ใหญ่พวกนี้คุยกันเสียงดังจัง คุยได้สักพัก เวลาผ่านไปเร็วมาก อีฟกับตาลก็ต้องรีบไปรับลูกแระ ขอบใจเพื่อน ๆ ที่แวะมาอัพเดทนะ เอาไว้ลูกโตอีกนิด คงจะเจอกันได้สะดวกกว่านี้ เมาท์มอยกัน สนุกดีจ้ะ ขอบใจกุง ที่อนุญาตให้เสียงดังคับร้าน 555 คิดถึงนะเพื่อนๆ เช้ามาวันที่ 7 ต้องกลับแล้วครับ ตายาย กับแม่นกแวะพาโอเคไปสวัสดียายทวด (อุ๊ยหม่อน) กับยายนี เสร็จแล้วก็แวะส่งตายายที่บ้าน โอเคร้องไห้ไม่ยอมให้ตายายลงจากรถ ลอดออกทางหน้าต่างให้ตาอุ้มออกไปเฉยเลย ทำตายายน้ำตาไหลตามไปด้วย ต้องแก้ไขโดยการลงไปถ่ายรูปตรงกลาง(ล่าง)นั่น แล้วฉวยโอกาสอุ้มโอเคขึ้นรถกลับมาเลย ความผูกพันกันทางสายเลือดเป็นอย่างนี้นี่เอง (อีกไม่เกิน 10 ปีหรอกครับตากับยาย แม่นกจะต้องกลับมาดูแลตากับยายแน่ ๆ) บ ล็ อ ก นี้ ย า ว ม า ก พ อ ๆ กั บ ลำ ป า ง ห น า ว ม า ก   Create Date : 30 ธันวาคม 2554 8 comments Last Update : 12 มิถุนายน 2556 5:33:57 น. Counter : 865 Pageviews. Share Tweet

Blogนี้ยาวถูกใจ โอเคน่ารักมากๆเลยอ่ะ มีลูกเล็กๆ มันชื่นใจดีนะเนี่ย   โดย: Pomm IP: 110.49.248.0 8 มกราคม 2555 17:04:02 น.

ยาวถูกใจแฟนบล็อกมากๆ พี่น่าจะทำบล็อกนี้ก่อนนู๋ไปเชียงใหม่นะ จะได้ตามทริปเก็บให้ครบกว่านี้ บล็อกนี้เคเค่น่ารักมากเลยครับ รูปสวยๆเยอะสะใจไปเล้ยยยยยยย ปล.อยากย้ายขึ้นไปเป็นสาวเหนือบ้าง ไรบ้าง   โดย: นุ่น IP: 180.183.185.150 8 มกราคม 2555 17:12:55 น.

เคเค่ น่ารักมากก แต่ไหงถ่ายรูปกับสาวถึงไม่ยิ้มเลยอ่ะ เขินป่ะเนี่ย ทริปนี้น่าสนุก ไปเที่ยวเยอะดีๆๆๆๆ พี่นกน่าไปเขียน Blog ท่องเที่ยวนะเนี่ย   โดย: ปลา IP: 58.137.63.178 8 มกราคม 2555 17:21:02 น.

ได้มีโอกาสพาพ่อแม่เที่ยวด้วยแบบนี้น่ารักมากน้องนก อีกอย่างไม่แปลกใจเลยว่าหลานติดตากับยายขนาดนี้ ว่าแต่ทำไมรอนานจังสิบปีเชียวนึกว่าจะใกล้กลับไปอยู่ชม.ล่ะ   โดย: พี่อ้อย IP: 68.47.26.11 9 มกราคม 2555 3:22:46 น.

รูปเยอะมากกกก อิอิ ปล.ชอบโลโม่เหมือนกานเลย   โดย: khunya IP: 101.108.172.38 10 มกราคม 2555 22:35:44 น.

อ่านแล้วอิ่มเอิบ อบอุ่นไปด้วยเลย อยู่บ้านเรามันดีจริงๆ ละเนอะ   โดย: emma IP: 202.28.78.12 12 มกราคม 2555 17:35:36 น.

น่าอิจฉาจังเลยนะค่ะ ได้กลับไปหาครอบครัวและได้ไปเที่ยวด้วย น้องโอเคโตเปงหนุ่มแล้วเหมือนคุณตากะคุณแม่มากเลย   โดย: บุ๋ม IP: 125.26.120.99 18 มกราคม 2555 11:34:56 น.

เพิ่งจะได้มาเปิดดู ยาวมาก รูปเยอะมาก แล้วก็ชอบมากก   โดย: toeihomm IP: 71.187.251.158 7 กุมภาพันธ์ 2555 10:14:29 น.