Japan @Day1 : Nagoya
สงกรานต์ปีนี้เราวางแผนไปหาน้าเปรที่ญี่ปุ่น เพราะน้าเปรจะกลับไทยถาวรเดือนสิงหานี้แล้ว
ถ้าต้องพาตายาย และเด็ก ๆ ไปเที่ยวญี่ปุ่น สักครั้ง ก็คงต้องไปตอนที่น้าเปรยังอยู่ที่นั่น
น้าเปรวางแผนให้ขับรถเที่ยวกัน จะได้ไม่ต้องห่วงขนกระเป๋าขึ้นรถไฟ ไป ๆ มา ๆ
และไม่อยากให้เราเป็นทัวร์ชะโงก ที่ต้องเที่ยวตามตารางเวลาทัวร์
รถใหญ่ที่สุดที่น้าเปรหาได้ คือ Toyota Ultima 8 ที่นั่ง ซ้ำใบขับขี่น้าเปรหมดอายุ
ต้องให้น้าตุ๊ต๊ะ แฟนน้าเปร มาช่วยขับ แล้วน้าเปรบอกทาง เป็นเหตุให้เราไปได้เท่านี้
ไว้โอกาสดี ค่อยให้พ่อพาย่าไปเที่ยวกับอานุชบ้างนะ
ตอนทำ Passport ซึ่งใช้เวลาถึงเกือบวัน พอมาถึง Visa แม่เปลี่ยนแผนเป็น ยื่นผ่านไปรษณีย์ ศรีราชาไปเลย
ลูกยังไม่ถึง 7 ขวบ แม่ลองขอกรอกข้อมูลเป็นยังไม่ศึกษา แค่ฝากเลี้ยง เลยไม่ขอหนังสือรับรองจากโรงเรียน
พอไปรษณีย์ศรีราชาตรวจและส่งเอกสารไป ทางสถานฑูตโทรมาถามแค่ชื่อโรงเรียนกับเบอร์โทรเท่านั้น
อาทิตย์กว่า ๆ เราก็ได้วีซ่าแล้ว เค้าคิดค่าบริการเพิ่มที่ ปณ. คนละ 535 บาทจากวีซ่า Visit relation ถือว่าสะดวกมาก ๆ ส่งถึงบ้าน
คืนวันที่ 13 เมษายน ออกเดินทาง นี่คือการเดินทางไกลมากพร้อมเด็ก ๆ และคนแก่
(ยังไม่ถึงไหนเลย แม่ซื้อที่ดัดขนตาให้เพื่อนอานุชได้อันนึงแล้ว)
เที่ยงคืน เครื่องขึ้นปั๊บ น้องโอเคงอแง เพราะเบาะแคบ ไม่ได้กลิ้งบนเตียง
ถึงกับบอก "โอเคไม่ไปญี่ปุ่นแล้ว จะกลับบ้านไปหาย่าจ๋า" งานเข้าแล้วไง
ถึงเวลาเสิร์ฟอาหารอะไรก็ไม่เอาสักอย่าง หลับยาว เหยียดกลางระหว่างแม่กับยาย
ส่วนพี่ไวร์ ครั้งนี้ถือว่ารู้เรื่องมากแล้ว พอคุยกันได้ สนใจกับพวกอุปกรณ์หูฟัง แผนที่ แล้วก็หลับกับพ่อและตา
- - -
เวลาที่ญี่ปุ่นเร็วกว่าไทย 2 ชั่วโมง เราไปลงที่สนามบิน NGO (Nagoya) น่าจะเป็น 8 โมงเช้าของที่นั่น
ได้หลับนิดเดียวเอง หูยยย ไหนว่าไม่หนาวมากไงน้าเปร นี่มันหนาวกว่าฤดูหนาวเชียงใหม่อีกนะ
สนามบินนาโกยาอีกบนเกาะเลยค่ะ เห็นเรือบรรทุกสินค้าแล่นอยู่ใกล้ ๆ
เงียบ สงบ สะอาด Wifi free แรงดีจริง ๆ
น้าเปรมารับช้า เพราะหลงทาง รถที่หาได้ Navi ไม่อัพเดท เรารอนานเลย
ห้องน้ำสะอาด ช่างแตกต่างกับอารมณ์ตอนไปอินเดียซะจริง ๆ
ปุ่ม Flush คือ วงกลมในสี่เหลี่ยมจัตุรัสแดงนั่น
เอ็นไวร์ชอบมาก เพราะไฮเทค มีปุ่มสารพัด เรียงจากซ้ายไปขวา ตามรูปนี้ครับ
1.ปุ่มหยุด 2.ปุ่มล้างก้นแบบแรง 3.ปุ่มล้างแบบนุ่มนวล
4.ปุ่มล้างของผู้หญิง(Bidet อ่านว่า บิ-เดท์ จะออกมาด้านหน้าหน่อย) และ 5.ปุ่มเป่าแห้ง
ก่อนล้างและเก็บ จะมีการ Flush หัวฉีดก่อนทุกครั้งครับ
เข้าห้องน้ำทีไร เอ็นไวร์หัวเราะคิกคัก กด ๆ ชอบนัก
ทิชชู่ทิ้งในโถส้วมได้เลย เพราะมีเครื่องสับก่อนลงระบบบำบัดอยู่แล้ว
ถังเล็ก ๆ ในห้องน้ำใช้สำหรับทิ้งผ้าอนามัยห่อแล้วเท้านั้นจ้ะ - - > ส้วมญี่ปุ่น
แวะเอากระเป๋าน้าเปรที่อพาร์ทเมนท์ โอเอซิส ไกลจากสนามบินสัก 60 km. ได้
ปวดฉี่อีกสิ มันหนาว ทำทีเป็นแวะซื้อขนม 7-11 เหอ ๆ และขอเข้าห้องน้ำ
มีกาแฟสตาร์บั๊คส์สำเร็จรูปขาย 70 บาท เสร็จพ่อแม่มัน
ขนม อาหาร ดูดี กว่าร้านสะดวกซื้อบ้านเรามากนัก
นมหวานไม่มีขาย ต้องซื้อนมจืดมาใส่น้ำตาลเอาเอง เด็กบ้านนี้กินนมหวาน
--> ญี่ปุ่นส่งเสริมให้คนดูแลสุขภาพ (ป้องกัน) มากกว่าการป่วยแล้วหาหมอ (แก้ไข)
คนญี่ปุ่นมีระเบียบในการคัดแยกขยะมาก ถือลงมาจากรถมาทิ้งนี่ต้องแยก ๆ
ไม่ทิ้งมั่ว ทิ้งรวมกันแบบประเทศเรา ระบบกำจัดเค้าก็แยกตามขยะแต่ละประเภท
เราย้อนเข้านาโกยา จะไปกินราเมงร้านอร่อยที่น้าเปรแนะนำ
โอเคมีอาการเมารถ ซึ่งเป็นเพราะท้องว่างด้วย ไม่ยอมกินไรบนเครื่องบินเลยนี่ยา
เมืองนี้เป็นเมืองที่ Toyota city ตั้งอยู่ เป็นเมืองคนทำงาน วันนี้วันอาทิตย์ไม่ค่อยเห็นผู้คนสักเท่าไหร่
เงียบ เย็น แดดออกแต่ไม่ร้อน ผู้คนดูเป็นมิตร แต่พูดภาษาอังกฤษได้น้อยมากค่ะ
ร้านราเมงนี้อยู่ในเมือง ต้องไปจอดรถในที่รับฝาก ระบบรับฝากจับเวลาจอด
Lock ล้อ จ่ายเงินอัตโนมัติทุกอย่าง (โอเคหน้าเริ่มแย่)
พนักงานเสิร์ฟ ทุกคน ทำหน้าที่ดีเยี่ยม ทำเต็มที่ ไม่มีไม่สนใจลูกค้า
--> คนญี่ปุ่นทำงาน ทำหน้าที่จริงจังทุกคน
สั่งข้าวหน้าหมูอบให้ลูก แต่โอเคไม่ยอมกิน ไม่กลืน พะอืดพะอม และสุดท้ายอ๊วกออกมา
เราเลยไม่มีอารมณ์จะถ่ายรูป ราเมง ชายเท่าอ่าง กินแก้เลี่ยนคู่กับผักดองไม่อั้น มาให้ดูอ่ะนะ
ร้อนถึงน้าเปรต้องเอาไปเทในห้องน้ำให้ 
โอเค วัย 3 ขวบครึ่ง ยังเล็กไปสำหรับการเดินทางต่างประเทศ ยังไม่รู้เรื่องดี
- - -
หมดแรงเมื่อคืนบนเครื่องไม่ได้หลับเลย ทุกคนสลบไสล ไม่มีอารมณ์มาถ่ายรูปห้องพัก
--> ห้องพักแคบมาก แต่ทว่า มีอุปกรณ์ครบครัน ระบบน้ำ และสุขภัณฑ์เป็นเลิศ
เย็นนี้ตื่นมาอีกที 17.30 น. เดินไปกินปีกไก่ทอดขึ้นชื่อ ร้านยามะจัง
ตานูดื่มสาเกญี่ปุ่น (แน่นอนว่าต้องดื่มทุกเย็น)
เอ็นไวร์กินหมูทอด ไก่ทอด และข้าวญี่ปุ่น
โอเคกินยากิโซบะ (กินเส้น ๆ พอกินได้) เย็นนี้กินเยอะมาก ค่อยดูดี
^ ^ แต่ที่แม่นกชอบ เห็นจะเป็นต้มยำกิมจิใส่เต้าหู้นี่แหละ ถูกปากมาก ๆ ซ้ายมือสุด
อิ่มแล้วเอ็นไวร์เริ่มมีอาการ อยากออกไปกดตู้น้ำ กด กด กด เสียเงินค่ากดไปเยอะมาก
แต่ไม่กิน
จากนั้นเราก็เดินชมเมืองกัน ที่นี่เค้าให้ความสำคัญกับทรัพยากรมนุษย์จริง ๆ
ตามถนนจะมีสัญลักษณ์ เตือน ทางเดินคนตาบอด ทุกแยกมีสัญญาณให้คน และจักรยานข้าม (เสียงนก)
พื้นที่น้อยนิด พยายามปลูกดอกไม้ ใส่สวนสาธารณะลงไป
เด็กน้อยอย่างโอเคอ้าแขนให้อุ้ม พร้อมบอกว่า น้องโอเคเล็กอยู่อุ้มหน่อย ๆ
น้ำพุบริเวณก่อนถึง Nagoya Tower
เดินไปหยุดไป เด็กเหนื่อย หมวกหลุด ถุงมือ ฯลฯ เยอะ
--> เที่ยวก่อนมีลูกเป็นลาภอันประเสริฐ
รูปครอบครัวเหรอ น้อยมาก เอ็นไวร์ช่างไม่ให้ความร่วมมือ
เดินต่อไปอีกนิดจะถึง Oasis21 เป็นกึ่ง ๆ สวนสาธารณะ และอาคารห้างสรรพสินค้า
ที่มีดาดฟ้า เป็นน้ำมองทะลุลงมาข้างล่างซึ่งเป็นห้างได้
ซากุระที่จังหวัด Aichi นี้ บานแทบโรย แต่ก็ได้เจอกันสักทีนะ ซากุระน้อย
ใกล้กันเป็นศูนย์กระจายเสียง สถานีโทรทัศน์ NHK
เป็น landmark ของนาโกยาครับ
เค้าพยายามออกแบบให้คล้ายสถานีอวกาศ มีลิฟท์แก้ว ทางเดินมีหลอดไฟฝังที่พื้นดิน
จากนั้นเราก็เดินกลับโรงแรม คนญี่ปุ่นเดินเก่ง เดินเร็วมาก แต่พี่ไทยเดินเนือย ๆ
เหนื่อยแค่ไหนก็เที่ยวไหว เพราะตายาย และลูก ๆ ยิ้มออกนี่แหละ
พรุ่งนี้เราจะไปเกียวโต และโอซาก้ากันครับ
- - -
รูปเยอะมาก ไม่ได้อัพนาน อัพช้าเหลือเกิน
เมื่อวานนี้วันดี 3 พ.ค.56 วันเกิดน้าเปร HBD นะครับน้าเปร
อายุ 27 ปีแล้ว หน้าที่การงานดี ความรักดี มีบ้านเป็นของตัวเอง
ตา ยาย แม่นก และพวกผมภูมิใจในน้าเปรมากครับ
แม่นกรักน้าเปรมากนะ พวกผมก็เหมือนกัน
ดูแลตัวเอง เดี๋ยวก็ได้กลับไทยถาวรแล้ว สู้ ๆ 
ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีใครดูแลตอนแก่ โอเคจะดูแลน้าเปรเองครับ
- - - - - -
| Create Date : 03 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 14 มิถุนายน 2556 14:35:49 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 2861 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [
พี่ไวร์ดูเป็นหนุ่มขึ้นมาก ส่วนน้องเคก็น่ารักเหมือนเดิม อิอิ