เช้าวันหนึ่ง  (This Morning)

แค่รู้สึกไม่อยากอยู่กับมุมซ้ำๆ ต้องเคลื่อนคลายออกจากขมวดปมที่เราติดอยู่.. ไม่ได้ จะต้องออกมาให้ได้..

มีความรู้สึกอย่างนี้บ่อยครั้ง... คิดแล้วก็อยากทำอะไรสักอย่างไม่ให้ตัวเองติดอยู่อย่างนี้ หลายๆ ครั้งที่คนรอบข้างไม่สามารถ

ที่จะเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นได้  ได้แต่บอกกับตัวเองว่ามันเป็นความพิเศษอย่างหนึ่ง... ว่าแต่พิเศษหรือว่าผิดปกติเนี่ย !!

รู้สึกอิจฉา..คนที่บินได้อย่างอิสระ  ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้เป็นอิสระหรอกนะ เพียงแต่ในบางครั้งเราไม่มี “gift”

เหมือนกับใครคนนั้นและอีกหลายๆคน... อย่างแรกคือเพลง.. อ่า ถ้าเราฟังเพลงอะไรซ้ำๆ ไม่แน่ว่ามันจะหลอกหลอนเรา

อยู่อย่างนั้น.. ตอนนี้อยากหนีจากเพลงที่ฟังเมื่อวาน.. อืม.. มีเพลงหนึ่งของวง Owl City ไม่ได้เป็นเพลงใหม่อะไรนัก

แต่เป็นเพลงที่ฟังแล้วอบอุ่นดี.. ชื่อเพลง  “If My Heart Was a House” ลองฟังนี้ไปเรื่อยๆ แล้วจินตนาการว่ากำลังเดินกับไปคนที่เรารักละกันนะคะ :)