เพราะยังคงเดินทางและค้นหาตัวเองอยู่จ้า... ผ่านมาเนิ่นนานแล้วเนอะ...

ตอนนี้ เราวนเวียนอยู่แถวๆ การทำหนังสือ การเป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง..

ซึ่งชีวิตของเราหลังจากเรียนจบ ป.โทนั้น ก็ยังไม่ได้สบายอย่างที่คิด มีหางาน มีทำงาน มีป่วย มีเหนื่อย มีเครียด สรุปว่ามีทุกอย่างอะนะ.. ใช่ ความสุขก็มีด้วย !! แต่ถึงจุดหนึ่ง เรากลับรู้สึกว่า สิ่งที่นำพาเรามาถึงจุดนี้ ไม่ได้ปลอบประโลมจิตใจเราอย่างที่อยากจะเป็น เราอยากออกไปดูโลกกว้าง.. ถึงแม้ว่าบางส่วนของตัวเราจะชินชากับอะไรมากมายที่เข้ามาจนไม่คิดว่าคงจะรู้สึกอะไรอีกละ (แบบว่าแอบจิตตก เศร้าเล็กๆ หมดหวังกับชีวิตอย่างแรง) แต่ถึงอย่างงั้น ก็ยังไม่ตายนะ ยังพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอะ

บางที..อาจเป็นเพราะคนข้างๆ ก็เป็นได้ :)

อ๊ะ ! ยังไม่ได้พูดอะไรถึงหัวข้อเลยนี่ ก็นี่คือความหวังครั้งใหม่ของเราไง..มันคือการเดินทางหละ !

ต่อไปนี้ เราอยากจะไปเห็นธารหิมะด้วยตนเอง :)

หลังจาก Work and Travel 2005 เราก็ไม่ได้ไปไหนอีกนอกเขตประเทศไทย (ไม่นับลาวและเมียนมานะ) คือเราไม่ได้เดินทางไกลอีกเลย.. อาจจะมีทริปย่อยๆ ในประเทศบ้าง แต่เราก็ต้องทำงานจนไม่ได้ไปไหนอยู่ดี.. แล้วความเครียดจากการทำงานมันก็ทำให้เราค่อยๆ เปลี่ยนไป 

จากที่เคยมีความฝันอยู่เต็มเปี่ยม กลายเป็นคนเครียด จริงจัง และจริงจังยิ่งขึ้นไปอีก (เพื่ออะไร?)

กลับมาที่นี่ต่อ.. เรามีโอกาสได้ทำงานแผนที่ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่านี่เป็นจุดแข็งของตัวเองมาก่อน..แต่พอได้ทำ ก็เริ่มซึมซาบมันเข้าไปทุกที เราหาจุดเมือง วาดลักษณะภูมิประเทศขึ้นมาจากความว่างเปล่า (แผ่นงาน) อันที่จริงก็เป็นการยืมข้อมูลมาจากหลายๆ ที่แต่เราครีเอทมันด้วยตัวเอง จากนั้น คือการเดินทางของเรา ที่ไม่ได้ใช้ยานพาหนะใดๆ ก็ได้เริ่มต้นขึ้น..

นั่นคือการท่องเที่ยวในแผนที่ !!!

แต่แล้ว.. มันก็เป็นแรงบันดาลใจให้เราเดินทางค้นหาความจริงจากเรื่องจริง มากขึ้นๆ

จนกระทั่งเราได้ดู A Secret Life of Walter Mitty - - ชีวิตอันลึกลับของนายมิตตี้.. "เราก็ได้ตาสว่าง" 

เรากลับมามีชีวิตอีกครั้ง.... เพราะความฝันของเราคือ "การเดินทางรอบโลก" ถึงความจริงเราอาจจะไม่สามารถจะไปได้จริงทั้งโลกก็เถอะ แต่ขอให้ได้ไปในที่หลักๆ.. แค่นี้

จิตวิญญาณเราก็สงบลงแล้ว.. เราคิดจะมีชีวิตอยู่.. เพื่อสิ่งนั้นแล้ว !! แล้วเราคิดว่ามันใช่และจริงยิ่งว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเสียอีก..

ทุกสิ่งที่หลอมรวมมา สร้างขึ้นแล้วเสื่อมสลายสูญหายไป.. ความสำคัญบางอย่างถูกลดทอนและจางหาย แล้วเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา.. "ชีวิตมนุษย์" มันเป็นแบบนี้เองรึ?

เรายังคงหาคำตอบมันต่อไป.. และคราวนี้ เราคิดว่าย่างก้าวนั้นลึกซึ้งขึ้นแล้ว... 

เพราะมีเธอ !! Himalaya !!!