ถ้าอยากจะรอคนที่ใช่...จะแปลกอะไรที่จะเหงา
เพิ่งกลับมาจากเสม็ดครับ เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ก็สนุกดีครับไปกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่สนิทกัน 5 คน และก็มีเพื่อนใหม่เป็นชาวฮ่องกง 2 คน เป็นการไปเสม็ดที่สั้นเอามาก ๆ ขอบคุณทุกท่านที่ทำให้ทริปแสนสั้นนี้ มีเรื่องสนุก ๆ มันส์ ๆ ฮา ๆ ได้มากมายครับผม ความจริงก็มีแอบไปเหงาบ้าง ตอนเดินริมทะเลคนเดียว รู้สึกได้เลยว่าทะเลมันทำให้คนเหงาได้อย่างมากมายยย

เมื่อวานไปกินเบียร์กันมาครบแก๊งค์ 5 คนเดิม ก็มีคนเอาเรื่องราวต่าง ๆ มาปรึกษากันมากมาย พอดีมีเรื่องของพี่คนนึงที่เค้ากำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง ผมไม่ขอเล่าลงรายละเอียดละกันนะครับ แต่เค้ากำลังเลือกระหว่างจะยอมคบกับคนดีดีที่มาชอบเค้าดีหรือเปล่า ซึ่งก็มีหลายความเห็น บางคนก็บอกคบไปเลย บางคนก็บอกว่าอย่าคบ ผมก็เป็นคนนึงที่อยู่ฝั่ง อย่าคบเลย ผมมองว่า Ok เค้าก็เป็นคนดี อยากจะลองคบก็ได้ แต่ไม่กลัวหรือครับว่าถ้าลองคบไปแล้ว สักวันนึงเราเกิดรู้สึกว่ายังไงก็ไม่ใช่ สุดท้ายเราก็จะต้องทิ้งเค้าไป ผมคิดว่าสู้รอเจอ คนที่ใช่ จะดีกว่า อย่างน้อยเราก็มั่นใจ ได้ว่าเค้าใช่เราถึงได้คบ อาจจะไม่ใช่ในภายหลัง แต่ก็ยังดีกว่าคบไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่ใช่
ผมก็โดนแซวทันทีว่า ผมอยู่ในโลกของแฟนตาซี ไม่ได้อยู่ในโลกของความจริง ผมมัวแต่รอจะเจอคนที่ใช่ แล้วก็เอาแต่ปฏิเสธหรือกันท่าคนที่ไม่ใช่ เหอเหอ....โดนคร้าบบบ 

อยากจะบอกว่าไม่ได้ปฏิเสธหรือกันท่าอะไรหรอกนะครับ อย่าเข้าใจผมผิด แต่มันเหมือนเป็นปมในใจ ที่ผมเคยเจอประสบการณ์เลวร้ายอันนึงมาจากอดีต... คือผมเคยโดนต่อว่าอย่างรุนแรง... ที่หาว่าผมไม่ได้คิดอะไรทำไมถึงไม่บอกเค้าไปตรง ๆ ขนาดว่าตอนนั้นผมบอกไปตรง ๆ เค้าก็ยังคิดว่าผมอายหรือเขิน ผมก็เลยติดนิสัยพยายามกัน ๆ อะไรอย่างนี้อยู่อ่ะครับ เลยพยายามไม่ทำตัวเล่น ๆ กับใครที่เข้ามาชอบเรา ทั้งที่เราไม่ได้คิดจะเป็นแฟนเค้า... ก็พยายามลดนิสัยนี้อยู่อ่ะครับ เพราะมันทำให้ผมดูเป็นคนชอบกัน ๆ คนออกห่าง ผมไม่ได้หยิ่ง ไม่ได้ก่อกำแพงอะไรทั้งนั้นครับ จริง ๆ แค่กลัวมีปัญหาทีหลังแค่นั้น ตอนนี้ก็เลยพยายามไม่ทำตัวกัน ๆ คบเป็นเพื่อนกันก็ได้ เผื่อสักวันคนดีดี อาจจะทำให้รู้สึกว่าใช่ก็เป็นได้ แหมก็...ถ้าผมหน้าตาดีก็ว่าไปอย่าง อิอิ นี่หน้าตาก็ไม่ดียังติดนิสัยแย่ ๆ อย่างนี้อีก ใครจะกล้าเข้ามา เหอ ๆ เศร้าอ่ะ 

แต่ถ้าพูดถึงตอนนี้ผมก็ยังเห็นด้วยกับกรณีที่จะรอเจอกับคนที่ใช่ และคงให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนที่ดีกับคนดีดีที่เค้ามาชอบเรา ก็เพราะผมเป็นอย่างนี้ละมั๊งครับ ถึงต้องเหงาอ่ะครับ แต่ก็ทำให้เข้าใจแล้วล่ะครับ ว่าทำไมผมถึงต้องเหงา ตอนนี้เลยเฉย ๆ แล้ว แต่ก็มีแอบเหงาเป็นวูบ ๆ
ถ้าผมยังอยากจะตามหาคนที่ใช่อยู่ จะแปลกอะไรที่ผมจะต้องเหงา.... 

เพลงประกอบ Blog ครับ
เพลง : เหงา..เข้าใจ ศิลปิน : ปาน ธนพร
ไม่ได้หยิ่ง ไม่จริง ไม่ได้ก่อกำแพงเอาไว้ ไม่รังเกียจถ้าใครจะเดินเข้ามาทั้งนั้น
(เพราะ)ก็ฉันมันคนหัวใจมีแผล อาการแย่มาเมื่อวาน วันนี้แค่ยังหวั่นหวั่น ไม่อยากหางานให้ใจ
อยู่คนเดียวมันเหงาเท่าไหร่ ดีกว่าคนใจร้ายเข้ามา มาทำให้เจ็บ ให้มีน้ำตาให้ผิดหวังฟรีฟรี อยู่คนเดียวมันเหงา...เข้าใจ ก็ประคองตัวไปอย่างนี้ ถ้าเจอไม่ดี ไม่มีคงปลอดภัยซะกว่า
ไม่ได้ปิดประตู ก็ยังเปิดเปิดอยู่วันนี้ ไม่รังเกียจคนดีดี แต่คงต้องดูนานนาน...
|
เดี๋ยวก็เจอน๊า..ว่าแต่เมื่อไหร่