|
 |
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
 |
26 พฤศจิกายน 2549
|
|
|
|
เรื่องของผมกับ OFFICE ครับ
สวัสดีครับ มิตรรักแฟนบล็อกเด็กอ้วนทุกท่าน 
อิอิ ช่วงที่ผ่านมาดองบล็อกนานไปหน่อยครับ แบบว่ายุ่งหลายเรื่องทั้งเรื่องงาน และเรื่องของตัวเอง
ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ช่วงนี้ผมหงุดหงิดกับที่ทำงานง่ายมาก ประมาณเอาเหตุผลอะไรนิดอะไรหน่อยมาหงุดหงิด ไม่พอใจ วันนี้เลยมาเมาส์เรื่องเกี่ยวกับ office และที่ทำงานผมดีกว่า 

ใครไม่อยากฟังเด็กอ้วนบ่น ในสไตล์ บล็อกน่าเบื่อของคนขี้บ่น (ยืมคำพูด มาจากพี่คนนึง) ก็ข้ามบล็อกนี้ไปก่อนนะครับ เพราะคราวนี้มาสไตล์เด็กอ้วนขี้บ่น




เรื่องที่ 1 เรื่องของผมกับผู้บริหาร
เมื่อวันพุธก่อนผมมีนัดประชุมกับผู้บริหารที่บริษัทตอน 4 โมงครึ่ง ผมก็วางเรียบร้อยแล้วว่าประชุมเสร็จประมาณ 5 โมงครึ่ง ผมก็นัดเพื่อนไปฟิตเนสกันเรียบร้อยแล้วประมาณ 6 โมง แล้วตั้งใจว่าเสร็จแล้วจะไปดูหนังต่อกับที่บ้านตอน 2 ทุ่ม
ปรากฏว่าท่านผู้บริหารที่ผมนัดประชุมด้วย พี่แกเล่นมาเลท เลทแบบนะ เริ่มประชุมเอาเกือบ 6 โมง วันนั้นผมโมโหมาก เลยไปแอบโวยวายกับพี่ที่ทำงาน พอแกมา ก็ไม่มีคำว่าขอโทษหรืออะไรเลย แถมเข้ามาสักพัก แกก็แวบออกไปอีกสักระยะ กว่าผมจะเลิกก็เกือบทุ่มนึง ตารางนัดทุกอย่างรวนหมด เฮ้อ.... 
ถ้าเป็นปกติผมคงไม่เดือดร้อนเลย ตารางนัดรวนจนเคยชิน ก็เค้าเป็นผู้ใหญ่นี่เนาะ งานเค้าเยอะ ผมมันแค่ผู้น้อยต้องเข้าใจเค้าบ้าง แต่แปลกแฮะ ที่ช่วงนี้ผมกับหงุดหงิดด้วยเรื่องนี้ ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปกติ office ผมเรื่องของเวลาเคยมีความสำคัญ ตรงไหนด้วยเหรอ 555 

เรื่องที่ 2 เรื่องวันเกิดน้องในทีม
ที่ผ่านมา ผมกับคนในทีมของผมจะค่อนข้างสนิทกันมาก เพราะมี Project งานที่ต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขกันตลอดเวลา บางทีกินข้าวด้วยกันมากกว่ากินข้าวกับที่บ้านอีก แต่หลัง ๆ ผมเริ่มโดนจับออกมาทำ Project คนเดียว ไม่ค่อยได้ยุ่งเกี่ยวกับน้อง ๆ ในทีมเท่าไหร่ แค่คอยโทรถามเวลามีปัญหา ไม่ได้ไปทำงานด้วยกันตลอด
ซึ่งเป็นช่วงที่ผมกำลังเข้าบอร์ดพอดี ผมก็เลยใช้เวลาส่วนใหญ่ ในการเข้าบอร์ด ทำให้ค่อย ๆ ห่างจากลูกทีมตัวเองออกไปเรื่อย ๆ โปรเจกต์ที่ผมโดนแยกเดี่ยวจากทีมเริ่มใช้เวลานานขึ้นเรื่อย ๆ จนลูกทีมบางคนย้ายไปเป็นลูกทีมคนอื่นเรียบร้อยแล้ว เหอเหอ
จนกระทั่งผมได้รับ assign ลูกทีมมาใหม่คนนึง ผมยอมรับเลยครับว่า ผมมีเวลาใส่ใจน้องคนนี้น้อยมาก แทบจะเรียกว่าน้อยมาก ๆ เวลาน้องผมคนนี้เค้าชวนผมไปดูหนัง ผมก็จะต้องติดนัดประจำ ก็เล่นชวนกันเป็นแต่วันศุกร์นี่เนาะ ผมต้องไปตีแบดวันศุกร์อ่ะ 
จนกระทั่ง ล่าสุด ถึงวันเกิดน้องคนนี้ เมื่อศุกร์ก่อน ผมก็เพิ่งรู้ตอน 9 โมงเช้าของวันเกิดเค้า พอดีพี่ที่ทำงานคนอื่นบอกมา เหอเหอ ผมเลยรีบจัดแจง เตรียมเซอร์ไพรส์ทันที ก็ Ok เอาตัวรอดมาได้ 
แต่พอตกตอนเที่ยง เพื่อน ๆ ที่ทำงานคนอื่นก็มาชวนผม ให้ไป Karaoke กันตอนเย็น เลี้ยงวันเกิดน้องเค้า ผมก็บอกว่า ผมติดนัดแล้ว ก็คือผมมีนัดไปตีแบดวันศุกร์เย็น แล้วไม่ได้ไปมาหลายอาทิตย์แล้วด้วย

ในใจก็รู้สึกผิด ว่าคนอื่นที่ไม่ใช่หัวหน้าทีมยังไปเลย แล้วเราทำไมไม่ไปหว่า เราเริ่มทำตัวออกห่างจากน้องเค้ามากไปหรือเปล่า 
สุดท้ายผมก็คิดได้ เพราะ ลูกทีมผมคนอื่นไม่ไปกันเลย ทุกคนติดนัดหมดแล้ว พวกมีแฟนกันก็อย่างนี้แหละครับ วันศุกร์เย็นไม่เคยว่าง ถ้าผมไม่ไปอีกคนแสดงว่า ไม่มีคนจากในทีมไปเลี้ยงน้องเค้าเลย ขณะที่คนจากทีมอื่นไปกันเยอะแยะ ครับสุดท้าย ผมก็เลยไป แล้วผลลัพธ์ที่ออกมาก็รู้สึกดีนะครับ เพราะผมไม่ได้ร้อง Karaoke กับที่ทำงานมานานมาก ๆ ได้ทำอะไรบ้า ๆ ที่ไม่ได้ทำมาตั้งนาน เช่นเต้นเรียนแบบไอซ์ในเพลง คนใจง่าย โดยมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกันเป็น ปานวาด อย่างขำเลย 
ครับ ไม่บ่นแล้ว ไม่งั้นจะมี เรื่องผมกับเพื่อนร่วมงานบางคน ผมกับแผนก HR ผมกับหัวหน้า ผมกับลูกค้าราชการ และผมกับลูกค้าเอกชน ตามมาเป็นระลอก ๆ

แต่พูดจริง ๆ นะครับช่วงนี้ผมสับสนตัวเองเหมือนกัน และยอมรับว่าความรู้สึกระหว่างผม กับที่ทำงานเปลี่ยนไป ความสนุก ความใกล้ชิด มันน้อยลง มีอคติ และการมองโลกในแง่ร้ายมากขึ้น ผมกำลังพยายามจะจูนตัวเองกลับมาอยู่ครับ เพื่อจะได้สบายใจในการทำงานมากกว่านี้ครับ ช่วงนี้ผมกำลังอยู่ในระหว่างการจูนตัวเองกลับมาก็เลยยุ่ง ๆ นิดนึงอ่ะครับ 
แต่บทสรุปสุดท้ายคงมีได้ 2 แบบ ว่าผมสามารถจูนตัวเองกลับมาเป็นเด็กอ้วนคนเก่าใน office แล้วเติบโตต่อไปเรื่อย ๆ ใน office นี้ หรือผมไม่สามารถจูนตัวเองกลับมาได้ และเลือกที่จะเดินทางออกไปหาสิ่งใหม่ ๆ ในโลกกว้าง ก็คงต้องดูบทสรุปกันต่อไปครับ
   
แถมเพลงครับ - หยดน้ำ เบิร์ดธงไชย ปล. ยืมเพลงมาจากน้องสาวคนนึงครับ
เพียงวันละเล็ก ละน้อย ให้มันเป็นไปอย่างนี้ทุกวัน ให้เหมือน หยดน้ำที่มันหยดลงที่เดิม...เสมอ รักน้อย ๆ แต่มาคงที่เถอะเธอ ก็พอชื่นใจ
ให้เป็นแค่น้ำ หยดน้อย หยดลงเบาๆ ที่พื้นหัวใจ ให้รัก ซึมซับลงไปประจำทุกวัน..เสมอ รู้ว่ารัก แต่อย่าใจร้อนเลย...นะเธอ
ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม
ทำทีละนิด ละน้อย และคอยดูแลให้รักงดงาม หยดน้ำ ไม่นานจะเป็นดั่งธารน้ำเย็น...สดใส และให้รู้ว่าเป็นความรักจากใจ เพียงไม่ช้าไม่นาน
ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม
|
|
โดย: zmen วันที่: 26 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:20:41 น. |
|
|
|
โดย: ราชันย์เมฆา IP: 203.144.187.18 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:53:26 น. |
|
|
|
โดย: ลิ้มทั่งตง วันที่: 26 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:13:13 น. |
|
|
|
โดย: ลิ้มทั่งตง วันที่: 26 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:23:05 น. |
|
|
|
โดย: aus_aus วันที่: 26 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:07:21 น. |
|
|
|
โดย: zero IP: 58.64.27.130 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:9:16:06 น. |
|
|
|
โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:07:24 น. |
|
|
|
โดย: Ryukun IP: 210.1.18.252 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:08:58 น. |
|
|
|
โดย: man@ (manatto ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:35:45 น. |
|
|
|
โดย: ราชันย์เมฆา วันที่: 4 ธันวาคม 2549 เวลา:1:55:48 น. |
|
|
|
โดย: zeeson (zeeson ) วันที่: 5 ธันวาคม 2549 เวลา:17:26:37 น. |
|
|
|
โดย: วิคกี้ IP: 124.121.97.234 วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:12:45:24 น. |
|
|
|
| |
|
 |
Rovivrus |
|
 |
|
|