เข้ามาคนแรกเลยค่ะพี่ส้มตำ

เห็นหลวงพ่อหลวงพี่หลายท่านนี้ หนิงเคยเห็นเมื่อตอนไปทำบุญขึ้นบ้านใหม่พี่คนไทยแถวนี้ ท่านมาจากวัดพระศรีฯ ใช่ไหมคะ

ขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่เสียชีวิตด้วยนะคะ
อยากให้พี่ส้มตำเล่าเรื่องราวของผู้ตายด้วยได้ไหมคะ ดูแล้วน่าจะเป็นคนไทย

ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับครอบครัวด้วยนะคะ

หวัดดีจ้าหนิง
ขอคุณที่เข้ามาทักทายและแสดงความเสียใจร่วมกับครอบครัวพี่ดา

พี่มีเรื่องที่จะเล่ามากมาย
แต่ต้องรอหน่อยนะ
พี่แทบจะไม่ใหวเหมือนกัน

แต่เรื่องทุกอย่างกำลังจะเสร็จแล้ว

วันที่..14...นี้พวกเราก็จะไปทำบุญที่วัดไทยให้น้องดา.

พี่มีเรื่องราวมากมายที่จะมีประโยชน์ต่อคนไทยในสวิสฯเกี่ยวกับเรื่องนี้

รอหน่อยแล้วกันนะหนิงเพราะเรื่องมันยาวมาก

พี่ต้องเรียบเรียงอีกหน่อย

ดาพี่เสียใจจริงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เสียใจจนต้องมานั่งเขียนถึงดา....เพราะพี่อยากระบาย....ความเจ็บปวดในใจจะได้เบาบางลงไป.

มันเร็วเกินไป
อย่าโกรธพี่นะน้องรักที่พี่นำเรื่องราวของเธอมาลง

เพราะพี่รู้ว่าเรื่องนี้ต้องมีประโยชน์มากมายกับคนไทยในสวิสฯ

และพี่ก็ได้ขออนุญาติหลวงพ่อก่อนถ่ายรูปนะน้องรัก

พี่เขียนพี่ก็ได้ระบายความรู้สึกในใจที่มีต่อเธอ....และคงอีกนานที่พี่จะทำใจให้ยอมรับความจริงได้...ว่าดาไปแล้ว....พี่ไม่มีโอกาศได้เห็นดาอีกแล้ว....แต่พี่ยังดีใจที่มีโอกาศได้ยินเสียงของดาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ดาจะเสียหนึ่งวัน.

เพราะพี่ไม่มีโอกาศได้บอกเธอเพราะพี่คิดไม่ถึงจะมีวันนี้.

มันเร็วเกินไป...เร็วจนกว่าพี่จะทำใจได้ไม่ให้เสียใจ.

แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับดาทำให้พี่ได้เรียนรู้หลายๆอย่างมากมาย.

ความรู้สึกของพี่ที่มีให้เธอ...พี่จึงเอามากลั่นออกเป็นตัวหนังสือ.

ตัวของเธอแม้จะจากไปแล้ว....แต่ความดีของเธอจะไม่จากตามเธอไปนะดา....ความดีของเธอจะอยู่กับพี่ตลอดไป.....ความดีที่ไม่มีวันตาย.

เป็นอย่างอะไรบ้างคริสตมาสและปีใหม่ปีสำหรับเธอคงไม่สนุกเพราะน้องรักของเธอมาจากไปอย่างกระทันหันเราได้ยินเรืองทั้งหมดแล้วก็เศร้าใจด้วยและขอแสดงความเสียใจด้วยนะแต่ก็ดีใจด้วยกับดาที่เขาย้งมีพี่ๆๆทีดีและเพื่อนๆๆที่ดีจัดงานให้ขนาดอยู่ต่างแดนและเรืองทุกอย่างคงคลีคลายแล้วว่าดาเขาเสียเพราะสาเหตอะไร

เข้ามาไว้อาลัยให้พี่คาอีกรอบค่ะ

ถึงแม้เราจะไม่เคยรู้จักกัน
แต่ในนามคนไทยในต่างแดน ที่อาศัยอยู่ในประเทศเดียวกัน
ได้รับรู้ถึงชีวิตหญิงไทยหลายคนที่นี่ ที่เค้าสู้ชีวิต ลำบากตรากตรำ ใครว่าอยู่เมืองนอกสบาย ?
พี่ดาคงเป็นผู้หญิง ที่สู้ชีวิตคนนึงเป็นแน่ๆเลยค่ะ
ขอให้หลับสบาย ไม่ต้องเหนื่อยอีกต่อไปนะคะ

****************

หนิงขอให้กำลังใจพี่ส้มตำค่ะ
ขอให้พี่คิดจะทำสิ่งใด คิดจะช่วยเหลืออะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
หนิงก็ขอให้เรื่องทุกเรื่องผ่านไปด้วยดีค่ะ

เสียใจด้วยนะคะ

..
. ....

ขอให้ดวงวิญญาณคุณดาไปสู่สุขคติภพค่ะ

พึ่งเลิกงาน
ต้องมานั่งเขียนถึงดาเพื่อรอให้ลูกๆตื่น.

และต้งลบภาพงานของดาออกบางภาพเพราะทนดูไม่ได้.

เลยเหลือไว่แค่สามภาพเพราะมันเศร้าจังเลยถึงต้องลบภาพออกไปในบางส่วน.

ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อว่ามันไม่ง่ายเลยกับเหตุการณ์ที่เกิดกับผู้หญิงตัวคนเดียวแบบดา.

ดารู้ใหมป่านนี้ยังไม่มีใครจัดการเรื่องกระดาษสำคัญให้ดาเลย

เพราะที่นี่เขาไม่ได้ทำให้ง่ายๆถ้าไม่มีญาติ.

เพราะพวกเราไม่สามารถจะไปยื่นเรื่องอะไรเกี่ยวกับกระดาษสำคัญของดาได้เลย.

แม่ดาก็อยากจะรู้ว่าเรื่องมันไปถึงใหนกันแล้ว.

ดาพวกพี่จะทำยังไง...ที่เรื่องมันจะเดินไปได้ไวๆ.

เพราะพวกพี่ไม่มี..Vollmacht....ไม่มีใบรับมอบอำนาจที่จะจัดการอะไรให้ดาได้....

พวกเราตัองรอการตัดสินใจของแม่ดาว่าจะมอบอำนาจให้ใครทำ.....เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายนะ.

ตู้...จ.ม...ของดาตั้งแต่ดาจากไปไม่มีใครไปเปิดตู้...จ.ม..ให้ดาเลย.

จ.ม...เต็มตู้นะเพราะพี่ไปถามพนักงานไปรษณีย์มาแล้วว่าไม่มีใครจัดการเรื่องนี้เลย.

พวกพนักงานไปรษณีย์ก็จะเอา...จ.ม..ไปยัดใส่ตู้ไว้จนแน่น.

แล้วพี่จะต้องทำอย่างไร.

พี่คิดว่าต้องติดต่อไปที่สถานทูตเสียแล้วเพราะไม่มีใครทำอะไรได้เลย

ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่มาแสดงความเสียใจร่วมกัน

ดาคือผู้หญิงแกร่งคนหนึ่งที่น่ายกย่องที่ใช้ชีวิตในต่างแดนตัวคนเดียว.

ทำงานงกๆไม่เคยงอมืองอเท้าไปขอความช่วยเหลือจากใครแม้จัวเองจะลำบาก.

ดาไม่ใช่สาวอีสานที่ฐานะยากจน.

ฐานะทางบ้านของเธอมีอันจะกิน.

โชคชะตาทำให้เธอเดินทางมาอยู่ที่สวิส.

พี่ไม่เคยรู้ว่าดามาอยู่ที่สวิสกี่ปี.

พี่ไม่เคยรู้ว่าดาใช้ชีวิตอยู่กับอดีตสามีของเธอมากี่ปี.

พี่ไม่เคยถามและไม่คิดจะถาม.

แต่วันงานของดาทำให้พี่รู้ว่าดามาใช้ชีวิตอยู่ที่สวิสฯ...13-14 ปี

และได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับอดีตสามีของเธอมาสี่ปี.

หลังจากนั้นมาจนถึงวันที่เธอจากไปดาทำงานอยู่คนเดียวมาตลอด.

ดาเป็นผู้หญิงที่หยิ่งมากเรื่องผู้ชาย....ไม่ชอบเขาจะไม่อยากได้ของเขาเธอบอกพี่เสมอ.

ดาไม่อยากโกหกตัวเองและพวกเขาเหล่านั้น.

เธออยากได้คนที่เธอรัก....ไม่ใช่อยากได้เงิน...ด้วยเหตุนี้ดาจึงต้องอยู่คนเดียวตลอดมา....แต่เธอมีเพื่อนที่รักเธอเยอะ.

เพราะเธอเป็นคนอัธยาศัยดีกับทุกๆคน

อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ

ถึงจะไม่รู้จักกับ จขกทและผู้จากไป แต่ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งค่ะ RIP...

เข้มแข็งนะคะ

อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ

ถึงจะไม่รู้จักกับ จขกทและผู้จากไป แต่ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งค่ะ RIP...

เข้มแข็งนะคะ

ขอบคุณกับคำดีๆของเพื่อนๆที่แวะผ่านมาปลอบใจ.
เราเศร้าและเสียใจเจ็บปวดใจและสงสารเธอมากมายแต่ช่วยอะไรมาหไม่ได้เพราะกฎหมายค้ำคอเราอยู่.

เราจะทำอะไรแบบที่เราคิดไม่ได้ง่ายๆ
ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ

งานศพดามีคนมาอย่างล้นเหลือ....เพราะดาเป็นคนดีไม่มีพิษมีภัยกับใคร.

พี่ๆเพื่อนๆน้องๆได้ร่วมใจกันจัดงานให้ดาเพราะดาตัวคนเดียว.

พวกเราไม่ได้ไปขอความช่วยเหลือจากทางสถาทูตเลยเรื่องงานศพ.

พวกเราทำกันเองและเกือบจะเสร็จสิ้นแล้วเรื่องงานพิธีไทยๆของเรา.

แต่ทางกฎหมายเรื่องกระดาษต่างๆและเงินที่ดาจะได้รับหลังจากที่เธอเสียชีวิตต้องรออีกนานและคงยุ่งพอสมควร.

ยุ่งยากเพราะว่าดาไม่มีใครและไม่ได้ทำใบมอบอำนาจให้ใครไว้ว่าหลังจากเธอเสียชีวิตใครจะเป็นคนจัดการเรื่องกระดาษต่างๆและเงินที่จะได้รับเพื่อเอาไปให้แม่ของเธอที่เมืองไทย.

ที่สวิสฯเงินต่างๆที่จะได้รับแม้จะไม่มีญาติที่นี่เขาก็ไม่โกงเรา.

เพียงแต่เรื่องต้องเดินช้ากว่าธรรมดาเพราะญาติของเธออยู่ที่เมืองไทย.

ต้องรอให้เขาเรียกเอากระดาษต่างๆที่เป็นการยืนยันว่าเขายังมีญาติที่ใกล้ชิดอยู่และมีตัวตนจริงๆ.

เราทุกๆคนในฐานะเพื่อนก็ช่วยเท่าที่เรามีกำลังจะช่วยได้....และพวเราก็ช่วยกันอย่างเต็มใจ.

เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนพี่ดาค่ะ

หลับให้สบาย อย่าทุกข์อย่าทน อย่าต้องกังวลใดๆอีกนะคะ

หนิงขอให้พี่ส้มตำ ดำเนินการใดๆเกี่ยวกับเรื่องพี่ดา ขอให้ผ่านไปด้วยดีนะคะ

หวัดดีจ้ะหนิง

วันนี้พี่ไม่ได้ทำงาน....แต่พี่ซักผ้ากองโต.

สมองพี่มีแต่เรื่องขอดานะตอนนี้.

ขอบคุณที่หนิงเข้ามาคุยกับพี่....และส่งใจไปให้พี่ดา

ถ้าเธอรับรู้ได้เธอคงจะดีใจที่รู้ว่าเพื่อนๆยังนึกถึงเธออยู่.

ดายอมลำบากเพื่อให้แม่ของเธอที่เมืองไทยสบาย.

เธอไม่ได้สบายนักหรอกทำงานงกๆตลอดเพราะเธอตัวคนเดียว.

ไม่มีใครจุนเจือ.....พักอาศัยอยู่ห้องเล็กๆเพื่อเป็นการประหยัดไปในตัว.

แต่เธอโชคดีมีงานประจำที่ดี..ที่ทำให้เธออยู่ได้อย่างไม่เดือดร้อนมานับสิบๆปีจนถึงวันสุดท้ายของเธอ...

สุขบ้างทุกข์บ้างตามแต่โอกาศ.

ดาบอกพี่ว่าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นและมีลูกเล็กๆซักคนสองคน.

เพราะดายังไม่แก่....แค่..39...ปีเอง.

พี่พยายามช่วยดาให้สมหวังตามที่ดาฝัน.

แต่ดาไม่ใช่คนที่เห็นแก่เง็นได้ยังไงก็เอาอะไรแบบนั้น.
เธอบอกอยากได้คนที่เธอรักแม้จะไม่มีเงินก็จะเอา.

คนที่มีเงินให้เธอ...เธอก็ไม่ได้ชอบเขา...และหลอกเขาและหลอกตัวเองไม่ลง.

เธอรักศักดิ์ศรีของเธอและเทิดทูลความรักมากว่าเงิน.

เราสามคนชอบไปนั่งรวามหัวกันกินข้าวที่ห้องดา.

ดาจะหาผ้ามาปูให้พวกพี่ๆนั่ง...แต่เธอกลับนั่งที่พื้น.

เพราะห้องดาเล็กเราเลยต้องนั่งกินข้ากับพื้นแบบเมืองไทยเรา...กินอิ่มก็นอนคุยกันตรงนั่นแหละ....นอนเฝ้าจานอาหารแพราะอิ่มแล้วเหนื่อยเลยต้องนั่งบ้างนอนบ้าง.

ดารู้ว่าพี่ชอบอะไรเธอจะพยายามหามาให้เรากิน....พี่ชอบกิน...แต่ดาชอบดื่ม....ไม่เป็นไรพี่ถือไวน์ไปให้ดา....แต่พี่ไม่ดื่มเพราะไม่ชอบดื่ม....พี่จะชอบกินมากกว่า.

เธอไม่ชอบดื่มกาแฟ....แต่เธอรู้ว่าพี่ชอบดื่มกาแฟ...เธอรีบไปหาซื้อที่ทำกาแฟมาไว้ที่บ้านเธอเลย...เพื่อไว้ให้พี่ดื่ม.

ดาคือคนที่มีน้ำใจคนหนึ่ง....ที่เพื่อนๆหลายๆคนบอก.....ไม่มีแค่พี่คนเดียวที่รู้.

เราไม่ได่นัดเจอกันบ่อยนักหรอก....เราอยู่คนละหมู่บ้านแต่หมู่บ้านติดกันเดินไปหากันได้.

ความเข้าใจกันฉันเพื่อนแม้จะไม่ได้คบกันมานาน....แต่เราก็มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน....ความรู้สึกนี้แม้ตัวเขาจะจากไป...พี่ก็ยังเต็มใจและพร้อมที่จะช่วยเหลือดาถ้าพี่ทำได้.

พอรู้ข่าวว่าดาเสียพรุ่งนี้เช้าพี่รีบหาข้อมูลเพื่อที่จะทำอะไรให้ดา....เพราะพี่รู้ว่าดาไม่มีใคร.

พี่ตั้งใจว่าจะซื้อบ้านให้ดานอนในวันนั้นไง.

บ้านที่ทุกคนต้องนอนเมื่อในวันนั้น.

แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เพราะปัญหาต่างๆที่พี่จะเอามาเล่าทีหลัง.

Was tun im Todesfall?

ถ้ามีการเสียชีวิตเกิดขึ้นเราต้องทำอย่างไร?

การจากไปของดาทำให้เราได้เรียนรู้มากมายก่ายกองเรื่องการเสียชีวิตลงในสวิสฯ

17...ปีแล้วที่เรามาอยู่ที่สวิสเราไม่เคยสนใจเรื่องแบบนี้เพราะมันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยกับการที่จะเรียนรู้.

เราคิดผิดอย่างมากเลยที่ไม่อยากเรียนรู้เรื่องแบบนี้.....และคนไทยหลายๆคนคงคิดแบบเราเหมือนกัน.

เราทุกๆคนควรจะเรียนรู้กันไว้บ้าง....เพราะทุกคนต้องไปที่เดียวกันจะเร็วหรือช้า.

การเรียนทุกอย่างไม่เสียหลาย....เพราะถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับครอบครัวของคุณคนใดคนหนึ่ง......เราสามารถรู้และทำได้ทันทีว่าเราต้องเริ่มต้นอย่างไรและแบบใหน.

ไม่ใช่แค่คาดเดากันไปต่างๆนาๆกับพิธีของงานว่าต้องทำและเดินกันไปอย่างไรกันบ้าง.

ดาได้เสียชีวิตลงแบบกระทันหันด้วยวัย...39....

พวกเราทุกคนในฐานะเพื่อนๆก็ได้ช่วยกันคนละไม้ละมือ.....ในพิธีกรรมทางศาสนาแบบไทยๆของพวกเรา.

ดาคือผูเหญิงแกร่งที่มาใช้ชีวิตอยู่ที่สวิสฯนานถึง...13 - 14..ปี

ที่นี่ไม่ใช่เมืองไทย
เราไม่มีพ่อแม่พี่น้องหรือญาติๆบ้านใกล้เรือนเคียงที่จะมาประสานงาน...งานนี้ให้เดินไปได้แบบง่ายๆ

เราคนไทยนับถือศาสนาพุทธ...ก็ต้องมีพิธีกรรมแบบชาวพุทธไม่มากก็น้อย.

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคนไทยทุกๆคนที่มาใช้ชีวิตอยู่ที่สวิสฯ.....ถ้ามีการเสียชีวิตลง.....จะได้ทำพิธีทางศาสนาแบบไทยๆกันทุกๆคน.

ขั้นแรกต้องดูที่คนที่เสียชีวิตก่อนว่าเขามาใช้ชีวิตอยู่ที่สวิสฯแบบใหน.

เขามีครอบครัวใหม?
หรือว่าหย่าร้างกันแล้วอยู่คนเดียว
เขามีญาติคนอื่นๆที่สวิสฯหรือไม่?

อันนี้ขอยกตัวอย่างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนไทยที่ไม่มีครอบครัวที่สวิส.....แบบเขาตัวคนเดียวอย่างน้องดา

ที่นี่การทำ...Kremation...หรือการ....ฌาปนกิจ.....ทำได้สองวิธีคือเผาและฝัง.

แน่นอนคนไทยเราก็ต้องเผา
ก่อนเผาเราก็ต้องทำพิธีทางศาสนาก่อน
พิธีกรรมทางศาสนาต่างๆต้องคุยกับพระท่านก่อนว่าจะทำอย่างไร
และผู้ที่เสียชีวิตนั้นแบบใหนและอย่างไร
เพราะว่าที่นี่ไม่ใช่เมืองไทยที่จะทำให้เหมือนเมืองได้

พิธีกรรมทางศาสนาที่จะทำก็ต้องให้เหมาะเจาะกันกับเวลาที่จะทำการ...เผา....เพราะเมรุที่นี่มีตารางวันและเเวลาให้เผาได้....ไม่ใช่เราอยากเผาเมื่อไหร่ก็ได้

พิธีกรรมทางศาสนาแบบไทยๆเรามีค่าใช้จ่ายไม่น้อยเหมือนกัน....เพราะดาเขาไม่มีใคร....พวกเราทุกคนจึงได้ช่วยกันคนละไม้ละมือเพื่อที่จะไห้มีพิธีกรรมทางศาสนาของไทยเรา......เพื่อที่น้องดาเขาจะได้เดินทางไปในภพของเขาได้ถูกต้อง.....พวกเราทุกๆคนช่วยกันบริจาคเงิน.....และลงแรงช่วยกันคนละเล็กละน้อยเพื่อที่ทุกอย่างจะได้เสร็จไปแบบไทยๆเรา...ด้วยความรักและเต็มใจทำและช่วย.

(1)....การที่เราจะนิมนต์พระมาสวดให้คนที่เสียชีวิตนั้น....เราต้องไปรับพวกท่านมา.....ใครมีเวลาก็รับอาสาจุดนี้ไป....ไม่มีค่าจ้าง

(2)....เราจะนิมนต์พระมากี่องค์....อันนี้ให้คิดกันก่อนนิมนต์.....ว่าเราจะมีกำลังที่จะถวายทานพวกท่านได้มากน้อยแค่ใหน...นิมนต์มาหลายรูปเราก็ต้องถวายปัจจัยมากตามไปด้วย....อย่าลืมว่าเราไม่มีเงินกองกลางไว้ให้อุ่นใจว่าจะทำอะไรก็ได้....ทุกอย่างเราต้องทำก่อนคิดเรื่องค่าใช้จ่ายเพราะเราทำคนเดียวไม่ได้.....เพราะเราไม่จำเป็นต้องทำให้ได้อย่างเมืองไทยเราเอาแค่ทำตามประเพณีเล็กๆน้อยๆก็พอเพื่อผู้ที่เสียชีวิตจะมีสิ่งนำทางไปในภพของพวกเขาได้ถูกต้อง....หมายถึงปัจจัยที่ใส่ซองที่จะถวายพระ.....เพราะรู้สึกว่ามันเป็นประเพณีมานานแล้ว....มากน้อยต้องถวายปัจจัยใส่ซอง.....อันนี้เราพูดตามที่เราเห็นมาตามงานศพ......เพราะว่าพระท่านก็ต้องมีค่าใช้จ่ายสว่นตัวในบางสิ่งบางอย่าง......เพราะว่างานนี้ไม่มีใครเป็นเจ้าภาพ.....พวกเราคือเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ช่วยกันคนละไม้ละมือ....งานนี้พี่คนที่ไปนิมนต์พระเธอนิมนต์มาสี่รูป

(2)....อาหารที่จะถวายเพลพระ.....ว่าต้องทำอย่างไรใครจะทำ
งานนี้พวกเราขอให้แม่ครัวฝีมือดีทำกับข้าวไทยมาถวายเพลพระ....ค่าใช้จ่ายราคาที่เขาทำมาวันนั้นเรายังไม่รู้เพราะงานยังไม่เสร็จ.

(3)....ดอกไม้ก็มีไม่มากเราเอาแค่หนึ่งกำใหญ่ๆ....แต่ทางโรงงาน....Lindt & Sprüngli AG....ที่เธอเคยทำงานมาเป็นสิบๆปีจนถึงวันสุดท้าย.....ได้ส่งพวงหลีดที่สวยงามมาให้หนึ่งพวง...ก็ขอขอบคุณมากๆสำหรับดอกไม้....Vielen Dank

เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนพี่ดาค่ะ

น่าปลาบปลื้มใจนัก ที่ยังมีกลุ่มคนไทย ที่รักคนไทย
แม้กระทั่งตัวตายก็ยังไม่ทอดทิ้งกัน

อาจจะเป็นเพราะพี่ดาเป็นคนดี ยามเมื่อมีชีวิตอยู่เป็นที่รักของผองเพื่อน

ความดีนั้นไม่ได้สิ้นไปกับอายุเลยค่ะ

หนิงขอเป็นอีกกำลังใจหนึ่งให้กับพี่ส้มตำค่ะ

มีอะไรเรียกใช้หนิงได้ตลอดเลยนะคะ อย่างน้อยตอนที่พี่ส้มตำอยากมีคนรับฟังหรือพูดคุยด้วย

หวัดดีจ้าหนิง
พี่กำลังจะส่งลูกไป รร

แล้วพี่จะเลยไปเอากล้วยกับใบตองที่ร้านไทย

เมื่อวานโทรสั่งเขาไว้เพราะพวกพี่จะทำบุญเก็บกระดูกให้ดาในวันอาทิตย์ที่...14...นี้

หนิงอยากมาหรือมาได้ก็มานะเพราะพวกเราจะไปรวามตัวกันในวันนั้นและทำบุญกันให้ดา.

ราวๆเดือนมีนาเพื่อนของดาอีกคนจะไปเมืองไทยแล้วนำเถ้าของดากลับไทยไปให้ญาติๆของเธอ.

ส่วนเรื่องกฏหมายต่างๆเรื่องใบอะไรต่างๆของดาพวกเราไม่สามารถทำอะไรได้ต้องรอทางแม่ของดาไปร้องทุกข์ต้อกระทรวงต่างประเทศก่อนแล้วพวกเขาถึงจะประสานงานมาที่สวิสฯ....เพราะดาเขาไม่ได้ทำใบไว้ให้ใครจัดการเรื่องของเธอตามกฎหมายถ้าเธอเป็นอะไรไป.

ขอบคุณนะหนิงที่เข้ามาคุยกีบพี่และแสดงความสงสารพี่ดา.

จำไว้เลยหนิงความดีไม่มีวันตายตามเราไปเหมือนพี่ดาเป็นต้น.

พี่ต้องไปแล้วนะหนิงพี่จะเข้ามาเขียนบ่อยๆถ้ามีเวลาเพราะมีเรื่องอีกมากมายให้พี่เขียนเพื่อเป็นประโยชน์กับคนอื่น

ขอให้คุณดาไปสู่สวรรค์ชั้นบนที่ขาวสะอาด เงียบสงบและสวยงามไปด้วยความรัก...
ติ๊กขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวและเพื่อนพ้องมิตรสหายที่รักคุณดาค่ะ
คุณส้มตำค่ะมาเล่าต่อนะค่ะอยากฟังเรื่องราวผู้หญิงสู้ชีวิตอย่างคุณดาค่ะ

ดาน้องรัก
เมื่อวานพวกพี่ได้ไปทำบุญเก็บกระดูกให้ดาที่วัดไทย.

พี่หวังว่าดาคงเดินทางไปถึงเมืองไทยบ้านเกิดแล้ว.

ดาเอ๋ยพี่สงสารเธอเหลือเกิน...เรื่องกระดาษสำคัญของเธอยังไม่เดินอะไรเลย.

ดารู้ใหมแม่ของดาบอกอยากมาสวิส....แม่ของดาสับสนนะตอนนี้เรื่องกระดาษ

พี่กับพี่โรสอธิบายไปหมดทุกอย่างแล้วว่าต้องทำอย่างไร...แต่แม่ของดาก็ยังวนไปวนมากับเรื่องกระดาษ.

เรื่องนี้มันไม่ใช่ง่ายๆ....แม่ของดาแก่แล้วคงกลัวไปหมดทุกอย่าง...ถ้ากลัวมากก็มีทางเดียวแม่ของดาต้องหาทนายความเพื่อให้เขาจัดการให้ทุกอย่าง.....แต่ค่าทนายต้องแพงน่าดูเพราะต้องติดต่อระหว่างสองประเทศ.

นี่คือทางเดียวที่แม่ของดาจะทำได้แบบไม่กลัวอะไรมาก.

พี่ก็ไม่รู้ว่าแม่จะเอาอย่างไรกันแน่....ถ้าแกมัวแต่กลัวไม่กล้าตัดสินใจเรื่องจะมอบฉันฑะให้ใครทำมันก็คงยืดเยื้อไปอีกนาน.

แม่ของดาไม่มีทางเลือกมากนักหรอกดาต้องไปช่วยแม่ของดาตัดสินใจนะ.

ขอขอบคุณทุกๆน้ำใจที่หลั่งใหลมาให้น้องดาในวันนี้ค่ะ

เนื่องจากน้องดามี่เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่รักเธออยู่หลายที่ในเขตุซูริค

เลยมีสองกลุ่มที่ที่เป็นคนจัดการเรื่องรับบริจาคเพื่อจัดการงานศพให้น้องดา

เงินที่ได้รับบริจากทั้งหมดๆได้ราวๆ 5000 สวิสฟรังค์

เงินกลุ่มของพวกเราบ้านเก่าของน้องดาก็มีรายนามมาให้ดูข้างต้นนั้น

ส่วนของกลุ่มนั้นพวกเราไม่ได้ยุ่งเกี่ยวว่าเขาเอาไปทำอะไรกันให้น้องดาบ้าง

เราจะแจงแค่กลุ่มของพวกเราว่าได้เท่าไหร่และใช้จ่ายไปกับเรื่องราวต่างๆของน้องดาเท่าไหร่ต้องหักลบดูกันอีกทีเพราะงานเก็บกระดูกพึ่งจะเสร็จไปเมื่อวานนี้

กลุ่มของพวกเรายังไม่สามารถเคลียเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆออกมาให้หมดได้เพราะต่างคนก็ยุ่งกันมามากพอแล้ว

ฉะนั้นเราจะค่อยๆทะยอยนำมาให้อ่านกันว่าอย่างไรและแบบใหน

ที่นำมาเล่าและแจงรายละเอียดให้ฟังนั้นเพื่อเป็นตัวอย่างให้เห็นว่าความดีของคนเราจะไม่ตายตามเราไป.

ถ้าเราเมื่อตอนยังมีชีวิตอยู่ทำแต่เรื่องไม่น่าคิดถึงตายไปก็คงไม่มีคนคิดถึง(( ต้องขออภัยที่พูดตรงเกินไปเพราะความจริงคือแบบนี้จริง))

ยิ่งเราคนไทยในต่างแดนจะได้เห็นนิสัยใจคอของกันและกันง่ายมากเพื่อที่เราจะได้คบหากันว่าเราไปกันได้ใหม??.....เป็นเพื่อนกันได้ใหม........คบแล้วสบายใจใหม.......และอีกต่างๆของคนเราที่จะคบกันได้

เพราะเราทุกคนก็ต้องชอบในสิ่งดีๆที่จะได้รับของการคบเพื่อนคือความสบายใจ.....คบคนคนนี้แล้วสบายใจเราก็อยากสานความเป็นมิตรของเราต่อไป........แต่ถ้าคบแล้วไม่สนุก....ไม่สบายใจ.....และอีกต่างๆของความแตกต่างที่ไม่สามารถเข้ากันได้......เราก็มิอาจจะคบเพื่อนคนนั้นต่อไปได้

งานวันเผาดา
พี่ได้ยินว่าหลายๆคนรวมทั้งเพื่อนๆที่โรงงานของดาอยากจะดูดาเป็นครั้งสุดท้าย.....แต่ทุกคนไม่มีโอกาศได้ดูเพราะที่นี่จะไม่เปิดให้ดูถ้าเจ้าภาพไม่บอกก่อนล่วงหน้า.

ตอนที่ดาอยู่ในห้องเย็นทางตำรวจอนุญาติให้ญาติๆเพื่อนเข้าเยี่ยมดาได้ทุกวันตามเวลาราชการ.....แต่ไม่มีใครไปดู.

แต่พอวันเผากลับอยากดูกันมันก็เป็นไปไม่ได้แล้ว....เพราะเราต้องบอกทางเจ้าหน้าที่ของเมรุล่วงหน้าว่าอยากมีคนจะมาดูดาเป็นครั้งสุดท้าย...เจ้าหน้าที่เขาก็จะเปิดให้ดูตามเวลาที่เขากำหนดก่อนทำการดเผา.
พี่แทบไม่น่าเชื่อครั้งแรกที่พี่เห็นดาที่ที่ทางเมรุจัดไว้ให้ญาติๆไปทำพิธีกัน...พี่ต้องรีบคลานเข้าไปกราบศพดา...และพี่ได้เคาะโลงศพบอกด่ว่าพี่มาแล้วมาลาดา....และพี่ถามดาว่าทำใมต้องเป็นแบบนี้.

พิธีเริ่มขึ้นตามกำหนดเวลาที่กำหนดไว้.

หลวงพ่อได้พาพวกเราทำพิธีต่างๆและสวดมนต์ในบทต่างๆให้ดาพี่แทบหัวใจจะสลาย....

ตอนหลวงพ่อเริ่มสวดพี่ได้บอกพี่มิดไปเคาะโลงบอกดาไห้ยกมือรับพรกับหลวงพ่อและรับเอากระแสความอาดูรของพวกเพื่อนๆพี่ๆน้องที่มาในงานของเธอในวันนี้.

พอทำพิธีเสร็จทางเจ้าหน้าที่ของเมรุสองท่านก็มาเก็บดอกไม้ออกไปบางส่วนเพราะที่ตั้งโลงศพดามันเป็นลิฟยกขึ้นยกลงด้วยการบังคับของไฟฟ้าจึงต้องเอาดอกไม้ที่วางบนโลงศพดาออกนิดหน่อยเพื่อที่ลิฟจะได้ลงไปยังห้องเผาได้สดวก.

ดาน้องรักพี่ไม่มีคำพูดใดๆนอกจากบอกว่าไปดีนะดาตอนที่ลิฟเลื่อนลงไปข้างล่าง.
เจ้าหน้าที่บอกว่าอนุญาติให้พวกเราตามลงไปห้องเผาได้ห้าคน....พี่ไม่ลงไป...พวกเราลงไปกันห้าคนรวมทั้งอดีตสามีของดาด้วย.
พอลงไปเจ้าหน้าที่เมรุบอกว่าใครจะเป็นคนกดสวิทไฟฟ้าเตาเผา....พี่โรสเลยบอกให้อดีตสามีของดาเป็นคนกดสวิท....เพราะเขาเป็นคนพาดามาเสียชีวิตที่นี่.

พิธีฌาปนกิจศพดาผ่านไป....ทางเจ้าหน้าที่เมรุบอกให้มารับกระดูกได้พรุ่งนี้คือ....ฌาปนกิจวีนศุกร์....วันเสาว์มารับกระดูกไปไว้ที่วัดไทยเพื่อจะทำบุญเก็บกระดูกในวันอาทิตย์ที่....14 มกราคม 2007....ที่ผ่านมา

เข้ามาเป็นกำลังใจให้พี่ส้มตำค่ะ

หนิงขอให้เรื่องต่างๆ มีทางออกที่ดีที่สุด และเร็วที่สุดนะคะ

รูปพี่ดารูปนี้ สวยมากเลยค่ะ พี่ดาคงเป็นคนสวยมากแน่ๆเลย

หลับให้สบาย อย่าได้มีห่วงใดๆเลยนะคะพี่ดา

หวัดดีจ้าหนิง
พี่ทำงานนะอาทิตย์นี้และมีโปรแกรมเพรียบเลย...ยุ่งที่สุดเลยอาทิตย์นี้
วันเกิดเดมี่เมื่อวานยังไม่มีเวลาแปะขอพรให่ลูก.

วันนี้ต้องเอาขนมไปให้เพื่อนๆของเดมี่ที่โรงเรียน

พรุ่งนี้ประชุมพ่อแม่ของเดมี่เรื่องการเรียนและอื่นๆ

วันเสาว์พี่มีกินเลี้ยงคริศมาศของบริษัท.

สิ้นเดือนมกราโน่นแหละเรื่องต่างๆคงเบาบางลง

เรื่องของดางานศพผ่านไปแต่เรื่องกระดาษยังไม่เริ่มเลยสงสารดาเธอมากนะ.

แต่ดาไปดีหมดเวรหมดกรรมแล้วล่ะ
เธอได้พักผ่อนแล้วล่ะ

ภาพนี้พี่เป็นคนถ่ายให้ดาเมื่อปีที่แล้วเองจ้ะ