ตอนที่ 77 อย่าหยุดรัก...2 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านค่ะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)









คนถูกถามสะดุ้งรีบส่ายหน้าปฏิเสธ อ้างว่าคิดเอง....

“ไม่มีใคร! ไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นแหละ! แต่ผมคิดได้เองไง ผมไม่อยากเอาแต่พึ่งคุณ!

ผมอยากทำธุรกิจของตัวเองบ้าง...เอ่อ....ก็ใช่ มันเป็นร้านของเรานะ ..ผมไม่ได้บอก

ว่าจะไม่ยอมให้คุณมีส่วนร่วมด้วยซะหน่อย ขอทำคนเดียวก็แค่ตอนนี้..เท่านั้น..

ซักพักอ่ะ...ไว้อีกหน่อยพอสร้างฝันของผมเสร็จแล้วคุณก็ค่อยมาช่วยผมทำต่อไปไง...นะ

ก็....เอ่อ...คือก็แบบว่าคุณช่วยปล่อยให้ผมอยู่ของผมคนเดียวซัก..สอง..สามเดือนได้มะ..”


“ไม่มีทาง!!!”

“เอส!”

“ปล่อยคุณไว้ คุณจะทำอะไรบ้างก็ไม่รู้! |||||||||| ผมไม่ยอมย้ายไปไหนหรอก!”

“เฮ้ยพูดยากจังวะ!”

“ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้น! คุณไม่ต้องพูดแล้วน้ำ!”

“โอเค!!! งั้นผมสรุปให้คุณเลยแล้วกันนะเอส”

“สรุปอะไรน้ำ! คุณจะมาสรุปอะไรของคุณ!”

เอสทำหน้าบึ้งไม่ยอมรับฟังคำพูดน้ำอีกแล้ว เขาหงุดหงิดจนเหมือนจะพาลโมโห

ไม่เข้าใจอารมณ์คนรักเลย ไม่มีเรื่องให้ชวนทะเลาะแล้วหรือไงนะ ตอนกลับมาถึงก็ยัง

หวานกันอยู่แท้ๆ ตื่นมาแล้วไหงดันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ...หรือนี่ที่จริงเขายังไม่ตื่น?..

เอสลองหยิกแขนตัวเองดู.................... มันก็เจ็บ.. (เรื่องจริงสินะ .. |||||||||||)



คนหล่อกอดอกตีหน้าเข้ม..คิดหาทางจัดการกับคนดื้อตรงหน้า

แต่ดูเหมือนน้ำจะไม่ให้เวลาเอสได้คิด รีบเข้ามาลากแขน ดึงให้เดินตามออกไปหน้าบ้าน

“เฮ้ยอะไรเนี่ยคุณ!? น้ำๆๆ!!! จะให้ผมไปไหน!?”

เอสเหวอ โวยถามน้ำก็ไม่พูดเอาแต่ทำหน้าบึ้ง พอพากันเดินพ้นนอกประตูบ้านไป

น้ำก็โถมแรงผลักเอสให้เซออกห่างจากตัว แล้วรีบถอยหลังกลับมาดึงประตูเข้า

ตะโกนใส่หน้าเอสเสียงดังขับไล่

“ไปให้พ้นจากบ้านผมเลย! สรุปเราเลิกกัน!”

“เฮ้ย||||||||||||*|| ได้ไง! คุณอย่ามาไม่มีเหตุผลแบบนี้นะน๊ามมมมม!!!!”

“.....ไม่รู้ล่ะผมพูดแล้วคุณไม่ฟังเองนี่... ถ้าจะมาขอโทษทีหลัง....ผมก็อนุญาตนะ....

แต่บอกไว้ก่อนช่วงนี้ผมจะไม่ค่อยว่างหรอก.... เอิ่ม.....โทรมาหาบ้างก็ได้...แต่...

ผมบอกไว้ก่อนเหมือนกันว่าผมไม่ยกโทษให้คุณง่ายๆหรอกนะ..... แล้ว...เอ่อ..

ผมก็ไม่อยากจะเลิกกับคุณหรอก แต่..เอาเป็นว่า..เราเลิกกันไอ้บ้าเอส!!! ไปให้พ้นเลย!”

น้ำพูดเสียงดังไล่เอสแล้วปิดประตูใส่หน้า เอสตกใจตามเคาะแหกปากเรียกแล้วเรียกอีก

น้ำกลับล็อคลูกบิด ตะคอกไล่ให้เอสกลับคอนโดไปด้วยความลำบากใจ


“น้ามมมมม! คุณจะบ้าเรอะ!!! ล้งเลิกอะไรกัน พูดคนเดียว เออออคนเดียว!

โกรธผมถึงขนาดไล่ผมออกจากบ้านแบบนี้ได้ไง! ผมผิดอะไรที่อยากอยู่กับคุณ!?

ก็ผมรักคุณนี่!!!”

...... ได้ยินเสียงเอสตะโกนว่าอยู่นอกประตู .. น้ำก็คลี่ยิ้มออกมา...หัวใจมันเต้นตึกตัก

เขารู้สึกดีใจจนบอกไม่ถูก.........กลั้นยิ้มไม่อยู่....

ใช่...นี่แหละ..ความรู้สึกที่รักเขาแบบนี้..........อย่าลืมนะเอส..

“อย่าหยุดรักผมนะ” เสียงหวานพูดเบาราวกับอยากกระซิบ

ให้คนรักที่โวยวายอยู่อีกฟากของบานประตูได้ยินเหลือเกิน...


แล้วน้ำก็ตัดสินใจแง้มประตูออกไปจ้องหน้าคนที่ยังโวยวายไม่หยุดอีกครั้ง..

เอสที่กำลังงงกับชีวิตรีบผวาเข้ามาดันประตูให้เปิดกว้าง แต่ก็โดนน้ำตวาดแว้ดใส่

“ออกไปเลย! เอามือออกไปจากประตูบ้านผมเลย!!! ใช่สิผมมันคนงี่เง้า บ้าๆบอๆ

คุณคงคิดอย่างนี้ใช่มั้ย! ผมขอเวลาทำอะไรคนเดียวบ้างมันผิดตรงไหน! คุณเป็นเด็ก

สามขวบรึไง ทำไมเราจะแยกกันอยู่บ้างไม่ได้! หรือว่าแค่ห่างกันแค่นี้

คุณจะไม่รักผมแล้ว!?”


แม้โดนไล่ โดนต่อว่ายังไงเอสก็ไม่ยอมเขยิบหนี พยายามจะแทรกตัวเข้าไปในบ้าน

“ไม่เอาน่า! อย่าโกรธอะไรไร้สาระแบบนี้ได้มั้ยน้ำ ทำไมคุณพูดคำว่าเลิกกันง่ายๆ

คุณนั่นแหละไม่รักผมแล้วเหรอ!!?”


“รักสิ! รักสุดๆเลยด้วยรู้ไว้ไอ้บ้าเอ๊ย!” น้ำรีบตอบทันควันแบบไม่ต้องคิด

“อ้าวเฮ้ย! แล้วไล่ผมทำไมครับเนี่ยยยย!!? น้ำเปิดประตูดีๆ!!”

“ไม่! บอกแล้วไงไปให้พ้นเลย! ถ้าจะทำให้ผมหายโกรธมันไม่ง่ายหรอกนะขอบอก

ผมมันนิสัยไม่ดี ....ถ้าคุณไม่ชอบ จะไม่รักผมแล้วก็บอกกันตรงนี้เลยดิ...”


“เฮ้อ..........ทำไงถึงจะหายโกรธเอ้า! ผมยอมแล้วบอกผมมาเลย! ขอแค่ไม่ต้องไล่ผม

ออกจากบ้านอย่างนี้ได้มั้ย ”

เอสเหนื่อยใจ ใช้กำลังง้างเปิดประตูที่น้ำดึงยื้อยุดกับเขาไว้ออกจนได้

น้ำสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ตีหน้าบูดบึ้ง ก่อนออกคำสั่ง

“งั้นคุณเดินถอยหลังไปก้าวนึง.....แล้วเอามือสองข้างปิดตาตัวเอง หลับตาไว้

จากนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้น คอยฟังผมพูด!”


เอสถอนหายใจ ยอมทำตามที่คนน่ารักของเขาสั่ง แม้จะหงุดหงิดแต่เดี๋ยวเอาไว้

ค่อยแก้แค้นกันคืนนี้....

“เราเลิกกันแล้วนะ! กลับบ้านคุณไป!”

ปั้ง!!!.........

น้ำพูดไล่เอสอีกครั้ง พร้อมปิดประตูล็อคบ้านตัดบท

เอสสะดุ้งลืมตาโพล่งตกใจ ลุกพรวดขึ้นยืนหน้าตื่น!

น้ำหลอกเขา!!!||||||| “หนอย~!!!!”

คนหล่อเจ็บใจตามทุบประตูไม่ยอมไปไหน

“เปิดประตูมาพูดกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะน๊ามมมม!!!!”



....... ตอนนั้นเองที่นิกกี้กลับมาถึงบ้านแล้วเห็นเหตุการณ์ หนุ่มหน้าตี๋ลงมาเปิดประตูรั้ว

เพื่อจะเอารถเข้าบ้าน แต่เขาก็ต้องเดินเลยเข้าไปจับแขนเรียกถามคุณพี่เขยหน้าตาตื่น

“พี่เอสๆ!! ม..มีอะไรครับ!?”

เอสหน้านิ่วหันมาฟ้องนิกกี้ทันที

“ก็พี่ชายนายน่ะสิ! ไล่พี่ออกจากบ้าน! บ้าชะมัด!”

“ห๊า!!!?||||||||||| พี่เอสพูดจริง!? ล้อเล่นน่า!” ก็รู้ว่าวันนี้พวกพี่ชายจะกลับมา

ความจริงหนุ่มตี๋ตั้งใจรีบกลับมาให้ทันกินข้าวเย็นด้วยกันกับคุณพี่ชายสุดที่รัก

แต่เขาดันผล็อยหลับไปที่บ้านแบงค์.. ไม่คิดว่าแค่กลับบ้านช้าสองสามชั่วโมง

จะต้องมาเจอเอสในสภาพนี้.... (ไหนคุยว่าหวานชื่นกันนักหนาที่รีสอร์ทไงวะ?|||||||||||)


“โดนพี่น้ำแกล้งอะไรรึเปล่าพี่.....ทะเลาะอะไรกันครับพี่เอส?” นิกกี้เกาหัวยังไม่แน่ใจ

อยากรู้พวกพี่ชายเขามีปากเสียงกันหนักแค่ไหน เอสจึงสาธยายให้ฟังด้วยความโมโห


“ฮึ่ม! พี่นายเขานึกอะไรขึ้นมาไม่รู้ ป่วยต่อมติสท์แตก เลียนแบบรายการคน ค้น คน

หรืออยากเล่นจำศีลเป็นหมีอันนี้พี่ก็ไม่รู้นะ ยืนกระต่ายขาเดียวไล่ให้พี่กลับไป

อยู่คอนโดสามเดือน เขาบอกอยากอยู่คนเดียว! จะเอาเวลาไปทำร้านด้วยตัวเอง!นิกกี้!

พี่ว่านายก็น่าจะรู้นะ ขืนพี่ยอมง่ายๆมันไม่ใช่แค่สามเดือนแน่ มีหวังเลยเถิดไปเป็นปี

กว่าร้านจะเสร็จมันทำกันง่ายๆซะที่ไหน ตอนนี้ตัวเขาเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะขายอะไร!

||||| เฮ้อ! เขาคงคิดว่าพี่ดูถูกเขา พอโมโหพาลโกรธก็บอกจะเลิกกับพี่! แล้วถามหน่อยซิ

ในเมื่อนายก็อยู่บ้านนี้ด้วย ถึงไม่มีพี่แล้วมันคืออยู่คนเดียวตรงไหนฟร๊ะ!!!?

เขาไม่ยอมให้พี่เข้าบ้านเนี่ย บอกว่าเลิกกับพี่แล้วด้วย! ดู! ดู! ดูพี่นายทำสิ!

จะให้พี่ทำยังไงกับเขาดีห๊ะ! เขาไม่ยอมฟังพี่เลย! ดื้อ!!! เอาแต่ใจ! ผีเข้าผีออก!

ไม่น่ารักแล้วโว้ย~~!!!!”


เอสกำลังเล่าให้นิกกี้ฟังไม่หยุดด้วยความโมโห เสียงน้ำก็ตะโกนออกมาเถียงสู้

ทำให้รู้ว่าคนน่ารักแอบฟังอยู่หลังประตูตลอด

“เอ้อ!!! กูมันไม่มีอะไรดีเลย! ไม่ต้องมาอยู่ใกล้ก็ดีแล้วไง! ไอ้นิกถ้ามึงเข้าข้างมัน

กูจะไล่มึงด้วยได้ยินม๊ายยยยย!!! ห้ามช่วยไอ้คนบ้าข้างนอกนั่นนะ!”


เอสทุบประตูเสียงดัง บอกถ้าน้ำแน่จริงให้ออกมาคุยกัน อย่ามาหลบหน้าเขา

นิกกี้ยืนเอ๋อ เหงื่อตก... ได้แต่ถอนใจ ... พวกพี่ชายไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้น

ออกปากไล่ บอกเลิกกันแบบนี้ .. ที่เคยเห็นอย่างมากก็แค่เรื่องงี่เง้าไล่หอมแก้มกันรอบบ้าน

วันนี้ดูท่าจะหนักหนาเอาการ..แล้วนี่เขาต้องอยู่ข้างใคร?...


นิกกี้กลับไปขับรถเข้ามาจอดข้างใน ขนกับข้าวที่แวะซื้อระหว่างทาง ลงรถเดินมาช่วยเอส

เคาะประตูเรียกพี่ชายจอมหัวดื้อให้ล้มเลิกความคิดซะ แล้วมากินของอร่อยพร้อมหน้ากัน

“พี่น้ำคร้าบ ... ผมซื้อของโปรดมาให้พี่ทั้งนั้นเลยนะ เปิดประตูรับน้องหน่อยดิ!”

น้ำได้ยินก็ขู่น้อง

“ไอ้หมานิก! กูรู้นะมึงคิดจะให้เอสเข้ามาใช่มั้ย! มึงต้องไล่มันให้ออกไปจากบ้านกูก่อน

กูถึงจะยอมให้มึงเข้าบ้านได้!!! เข้าใจมั้ยไอ้ตี่! นี่กูเป็นพี่มึงน้า~~~!”


หนุ่มตี๋หันไปมองหน้าเอส ทำหน้าแหยๆขอโทษอย่างหมดทางช่วย..

เอสกัดฟันทนฟังน้ำไล่เขามาเป็นชั่วโมงแล้ว รู้สึกน้อยใจเหลือเกินที่น้ำไม่ต้องการเขา

ถึงจะโมโหเขาแค่ไหน แต่มาพูดบอกเลิกกันง่ายๆอย่างนี้มันน่าเสียใจไม่ใช่หรือ..


... น้ำยืนพิงประตูคอยแนบหูฟังเสียงเอสด้วยใจจดจ่อ.... เขากำลังทำตัวเป็นคนพาล

น่ารำคาญ แต่เขาขอแค่ให้เอสคิดว่าเขากำลังโกรธ... กำลังไร้สาระ ..ทำตัวเอาแต่ใจบ้าๆ..

ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เอสคิดว่าเขาไม่รักแล้ว...........



“ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิครับพี่เอส...จุ๊ๆๆ ไปทางนู้นกันพี่(เดี๋ยวพี่น้ำได้ยิน)”

นิกกี้ดึงแขนเอสที่ไม่ค่อยเต็มใจไปห่างประตูนัก สองหนุ่มสุมหัวคุยกันเสียงเบา

ขณะที่คนข้างในบ้านเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ เมื่อเสียงคนรักเงียบหาย.. เขาก็ใจหาย


“พี่เอสกลับไปอยู่คอนโดก่อนแล้วกันนะครับ”

“เฮ้ยนิกกี้! นี่นายก็ไล่พี่อีกคนเหรอ!”

“ชู่ว! เบาสิครับพี่เอส! ผมกำลังช่วยพี่ต่างหาก!”

“ช่วยยังไง ขืนไปก็เท่ากับว่าโดนน้ำเขาเหมาเอาเอง ว่าพี่เลิกกับเขาไปแล้วน่ะสิ!

ปล่อยไว้เขาก็ได้ใจ พี่อยากทะเลาะกับเขาซะที่ไหน เขาเริ่มก่อนนะเรื่องนี้!”

“ก็พี่น้ำยังไม่หายโกรธนี่ครับ เดี๋ยวเขาอารมณ์ดีก็เปลี่ยนใจเองแหละพี่ พี่ชายผม

ไม่เคยรักใครมาก่อน....มีแต่พี่ที่เขารัก...ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ยอมยกให้ง่ายๆหรอก

หรือเขาบอกว่าไม่ได้รักพี่แล้ว?”


เอสอึ้งไป..กอดอกทำหน้านึกคิด........ก่อนพึมพำออกมาอย่างงงๆ

“เอ่อ...........นั่นสิ...ก็ยังบอกว่ารักสุดๆอยู่เลยนี่หว่า....”

นิกกี้ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มกว้าง

“นั่นไงพี่! หึหึ..เพราะฉะนั้นพี่อย่าทำให้ผมผิดหวัง.... ดีกับพี่น้ำซะ!”

“อึ๋ย!|||||||| ก็ดูพี่นาย!!” คนหล่อชี้มือไปทางประตูบ้านเหมือนจะฟ้องอีกรอบ

นิกกี้เลยปลอบให้ใจเย็นๆ

“พี่เอสก็รู้นิสัยพี่น้ำ... เขาใจร้อน ขืนพี่เอสทู่ซี้อยู่ตรงนี้ พี่น้ำจะยิ่งโมโห

พี่ได้นอนตากยุงหน้าบ้านแน่ ผมรับรองได้เลย”

“เฮ้ยนิกกี้ แต่พี่อยากเคลียร์กับเขาตอนนี้มากกว่านะ!”

“พี่น้ำชอบทำเป็นใจแข็งยิ่งกว่าใคร..แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลยนะครับพี่ก็รู้ใช่มั้ย”

“มันก็ใช่...แล้วไง?”

“ผมว่าพี่ต้องใจเย็นๆก่อน รอหรือหาทางทำให้พี่น้ำหายโกรธ ถึงตอนนั้นแล้วค่อยคุยกัน

เรื่องปัญหาของพวกพี่ดีกว่าเยอะนะครับ.... ความจริงผมไม่น่าจะต้องเป็นคนบอกพี่เลยนะ

ถ้าพี่เอสไม่โมโหจนใช้แต่อารมณ์เหมือนพี่น้ำอย่างตอนนี้..”


เอสเงียบไป ...รู้สึกตัวด้วยคำพูดของหนุ่มหน้าตี๋ว่าตัวเขาเองก็เอาแต่ใจไม่แพ้คนรัก..


“เอาเป็นว่าวันนี้พี่เอสไปนอนที่คอนโดก่อนเถอะครับ ไว้ผมจะลองพูดกับพี่น้ำ

แล้วจะโทรหาให้พี่สานต่อเอง มือชั้นนี้แล้ว รับรองคืนเดียว เดี๋ยวพี่น้ำก็ยอมให้พี่เข้าบ้าน

จำไม่ได้เหรอครับว่าใคร คอยช่วยพี่ตอนจีบพี่น้ำใหม่ๆอ่ะ! โอเคมั้ยครับพี่เอส!”

นิกกี้ยิ้มตาหยียักคิ้ว อยากให้เอสมั่นใจ..

“เอ่อ............”

เอสขมวดคิ้วคิดเครียด .. เป็นเพราะเขาไม่ต้องการห่างกับน้ำ เลยพาลโมโห

ใช้อารมณ์คุยกันแล้วมันมีแต่จะยิ่งทำให้คนน่ารักของเขาไม่พอใจมากขึ้นไปเท่านั้น

จริงอย่างที่นิกกี้พูด..............เขาควรจะเชื่อน้อง ถอยทัพกลับไปตั้งหลักก่อนสินะ..

ให้มันรู้ไปสิ คิดจะไล่เขาไปง่ายๆ.. มันไม่ง่ายหรอกนะน้ำ!


“อื้ม! ตกลงงั้นเอาตามที่นายว่า.........เฮ้อ....คืนนี้ฝากดูพี่ชายนายด้วยนะ..”

ดาราหน้าหล่อยังไม่วายเป็นห่วงคนรัก เหลียวมองประตูบ้านที่ปิดล็อคไม่ต้อนรับเขา

อย่างอาลัยอาวรณ์.. ก่อนจะชี้ไปที่รถยนต์คันหรูของตัวเอง


เจ้าน้องชายตาตี่เคาะประตูเรียกพี่ชายขอกุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์ให้เอส ....

ไม่ถึงนาทีบานประตูก็ค่อยแง้มออกเป็นช่องแค่พอหย่อนของออกมาได้

น้ำตะโกนว่าให้เอาไปแล้วรีบปิดประตูหนีหน้า......เพื่อซ่อนความหวั่นไหวของตัวเอง

นิกกี้ก้มเก็บกุญแจกับกระเป๋าแล้วยื่นให้เอสที่ยืนหน้ามุ่ยบ่นว่าน้ำใจร้าย หัวแข็งไม่เปลี่ยน..



………หลังได้ยินเสียงรถขับออกจากบ้านไปแล้ว.. น้ำจึงยอมเปิดประตูออกมา

เจอหน้า เจ้าน้องชาย มันก็มองหน้าเขาตั้งท่ายิงคำถามมากมายให้หายข้องใจ

แต่ก่อนที่จะได้ถามอะไร หรือแม้แต่ก้าวเท้าเข้าบ้าน คนเป็นพี่ก็เดินโผเข้ามาสวมกอด


“อ้าวเฮ้ยพี่น้ำ!? อะไรเนี่ยครับ!?”

นิกกี้ถือถุงกับข้าวสองมือพะรุงพะรัง อยากจะกอดพี่ตอบเลยเอาแขนโอบรับไว้

คนน่ารักก้มหน้าไม่ยอมสบตาน้อง ถอนหายใจแล้วพูดอู้อี้

“อื้มมมม..................กูเศร้าอ่ะ......................”

หนุ่มหน้าตี๋ส่ายหน้าเซ็ง “ก็ไม่รู้จะทะเลาะกันทำไมเนอะ...เฮ้อ...โทรตามพี่เอสมั้ยครับ”


น้ำรีบผลักตัวออกร้องบอก “ไม่ต้อง! ..... เดี๋ยว....มันก็ต้องโทรมาง้อกูเองแหละ..หึ!

มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้หรอกไอ้นิก ที่สำคัญมึงห้ามให้เอสเข้าบ้านนะ! ไม่งั้น!ฮึ่มม!!!”

สาบานแล้วจะไม่บอกใครเรื่องข้อตกลงกับพี่โอบ... รับปากว่าจะไล่เอสออกจากบ้าน

เลิกกับเอส.. ออกจากการเป็นผู้ช่วยเอส อยู่ให้ห่างจากเอส และไม่กลับไปคืนดีจนกว่า

จะครบสามเดือน.... เขาก็ทำตามทุกอย่าง.. เขาพร้อมจะพิสูจน์ให้พี่โอบยอมรับในตัวเขา

พี่โอบอยากจะรู้ว่าถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว เอสจะยังรักเขาอยู่หรือเปล่า...


(แต่ขอโทษทีนะครับพี่โอบ..เราไม่ได้ตกลงกันว่าผมห้ามพูดกับเอสสักหน่อยนี่นา...

..อิอิ...แล้วพี่ก็ไม่ได้ห้ามผมพูดว่ายังรักเอสอยู่ด้วย...เหอ เหอ เหอ..)

ระหว่างนี้แค่คอยถ่วงเวลา ทำหลบหน้าไว้จนกว่าจะครบสามเดือนก็เรียบร้อย!

“คึคึ..คิกๆๆ55555” น้ำขำชอบใจคนเดียว หลังจากทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่พักใหญ่

ทำเอานิกกี้งงกับอาการนั้น...

(เฮ้ยอะไรของเขาวะ? เมื่อกี้ยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่เลย แล้วก็มาทำหน้าเครียด

...ตอนนี้อยู่ดีๆก็ขำขึ้นมา.............น่ากลัวเว้ยเฮ้ย!..)

หนุ่มตี๋ทำท่าค่อยๆเขยิบหนีห่างพี่ที่เริ่มมีอาการแปลกๆในความคิดของเขา|||||||||||||


...................................

.......................

...

“นิกกี้...ช่วงที่กูอยู่รีสอร์ท ทางมึงทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่มั้ย ...คงไม่ได้

แอบก่อเรื่องอะไรไว้นะ” เสียงหวานของพี่ชายถามขณะนั่งเกยคางกับขอบโต๊ะกินข้าว

ดูน้องเทกับข้าวใส่จาน แต่นั่นทำเจ้าตี่สะดุ้ง มีพิรุธจนโดนจ้องตาเขม็ง..


“เอ่อคือ.............55.... ความจริงมันก็มีเรื่องนิดหน่อยครับ..

แต่พี่น้ำไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตอนนี้ทุกอย่างมันโอเคแล้ว”

“เรื่อง!?”

“โหเอ่อ.......วะว่าแต่! ทางพี่เถอะ!!|||||||||| มีอะไรรึเปล่าอย่าปิดบังผมนะ!

ตอนโทรคุยกันฟังเสียงพี่ก็รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรไม่สบายใจทางนู้นแน่ๆ

แต่พี่ไม่ยอมบอกผมใช่มั้ย!”

“เฮ้ยมึงยังไม่ได้บอกกูเลยนะ!”

“อ้าวพี่น้ำก็เล่ามาก่อนสิ!”

“เรื่องของกูมันไม่มีอะไรแล้ว! เอาเรื่องมึงก่อน!”

“งั้นแสดงว่าพี่มีเรื่องจริงๆใช่มั้ยเนี่ย!! บอกผมมาเลยนะ!!!”

“ปัทโธ่มึงก็เล่าก่อนดิ! ก่อเรื่องอะไรไว้วะ!?”

“ พี่แหละเล่าก่อน!”

“มึงแหละไอ้ตี่!”

“พี่เป็นพี่ผม! พี่เกิดก่อนก็ต้องเล่าก่อนดิ!!”

“เออกูเป็นพี่มึง! กูรักมึงมาก มึงเล่าก่อนเลย!”

“ผมรักพี่มากกว่า! เพราะงั้นพี่น้ำพูดมาเถอะน่า!”

“เอ๊ะไอ้สัดนิก! ซัดกับกูสักตั้งนึงมั้ย!!!” น้ำลุกยืนถลึงตาโต ถลกแขนเสื้อทำนักเลงใส่

“อ๋อนี่พี่คิดจะท้าผมเหรอ! ได้!!!” นิกกี้โมโห หน้าเครียด ถลกแขนเสื้อขึ้นบ้าง

ทั้งสองจ้องหน้ากันดุเดือด เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อไม่มีใครยอมเล่าก่อนดีๆ

ต่างฝ่ายต่างเงื้อง้างมือขึ้นสู้ คิดปล่อยหมัดเด็ดให้รู้ผลแพ้ชนะ

“เป่า! ยิ้ง!! ฉุบ!!!” ผลคือน้ำออกค้อน..... ส่วนนิกกี้ออกกระดาษ....

เจ้าตาตี่ร้องเย่เสียงดังลั่นอย่างดีใจ ในขณะที่อีกฝ่ายแสยะยิ้มก่อนพูดเสียงเนิบ

“ใครชนะพูดก่อนเว้ย...หึหึ”

“เฮ้ยพี่น้ำอย่ามาขี้โกง!!!”

“ตกลงมึงคิดจะยื้อถึงพรุ่งนี้ใช่มั้ยเชี่ยนิก! ก็ได้นะถ้ามึงไม่พูดก่อน กูก็ไม่พูด!”

“อึก!|||||||||*|| .........ฮึ่ย!!! ก็ได้ๆ!! แต่พี่ห้ามโกหกผมนะ ต้องบอกความจริงผมมา!”

“อ่า...........เอ้อรู้แล้วน่ะ!”


เจ้าสองพี่น้องผลัดกันเล่าเรื่องที่เกิดกับตัวเองในระหว่างที่อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ด้วยกันให้ฟัง

ต่างฝ่ายต่างก็โมโหแทนกัน ผลัดกันต่อว่าตัดพ้อ ที่ไม่ยอมให้รับรู้ขณะที่เกิดเรื่อง..

แต่ในเมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี ทั้งคู่ก็ได้ให้สัญญาว่าจะใส่ใจกันและกันให้มากกว่านี้


“ขอโทษนะที่กูไม่ได้อยู่ด้วยตอนที่มึงเจ็บ..”

น้ำทำหน้าสงสารน้อง แล้วลูบหัวยิ้มให้ ในใจก็ยังเคืองแค้นพวกคนที่ทำร้ายเจ้าตาตี่

ถ้าไม่ติดว่าน้องขอไว้ เขาต้องเอาคืนกับตัวการให้ได้ ฝั่งนิกกี้เองก็เช่นกัน

เขาอยากจะกลับไปซัดไอ้เปาให้จมดินคารีสอร์ท แต่น้ำก็ห้ามไว้

“ผมก็ด้วย... ผมไม่ได้อยู่ดูแลพี่....ทำให้พี่ต้องเจอเรื่องแบบนั้น...

ขอโทษครับพี่ครับ ผมรักพี่นะ...พี่น้ำ..”

นิกกี้สวมกอดอ้อนพี่.. มันคงน่าเอ็นดูถ้าไม่ติดที่เขาไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้ว

น้ำยิ้มบางๆให้น้อง แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อได้ยินประโยคต่อมาที่น้องชายพูด


“ดีนะครับที่มีพี่เอสอยู่ด้วย พี่ถึงผ่านเรื่องร้ายๆมาได้...ผมไว้ใจคนไม่ผิดจริงๆ...

แล้วอย่างนี้พี่ยังจะดื้อ คิดทำอะไรคนเดียวไปทำไมครับ มีพี่เอสอยู่ด้วยน่ะดีที่สุดแล้ว

พี่เอสเขารู้ว่าพี่แค่โมโหที่เขาไปขัดใจถึงพลั้งปากบอกเลิกไล่เขาไป.. พี่น้ำ..

พี่เอสเขารักพี่มากนะ ต่อให้พี่เจอเรื่องร้ายกว่านี้แค่ไหน ผมก็เชื่อว่าเขาไม่มีวัน

ทิ้งพี่ให้ตกอยู่ในอันตรายคนเดียว.....เขาต้องดูแลพี่แทนผมได้...อย่าเอาแต่ใจนักเลย..

ผมรู้ว่าพี่ก็รักเขามากเหมือนกันใช่มั้ย เฮ้อ.......ดูทำหน้าเข้าสิพี่น้ำฟังผมบ้างสิครับ

ไว้พรุ่งนี้เราไปตามพี่เอสกลับบ้านเราเถอะนะ..นะครับ”


นิกกี้พยักหน้าหงึกหงัก ยิ้มตาหยีอ้อนพี่ชาย พยายามเกลี้ยกล่อมให้น้ำใจอ่อน

เขย่าตัวพี่ที่ไซส์เล็กกว่าไปมา คะยั้นคะยอให้เออ ออ กับเขาด้วย แต่จนแล้วจนรอด

น้ำก็ยังยืนยันคำเดิม “ไม่!” หนักเข้าก็เดินหนี แถมยังขนของกินไปนั่งกินหน้าทีวีด้วย

นิกกี้เลยได้แต่ถอนใจ



..............ดึกแล้วหนุ่มตี๋ไม่สบายใจ แต่ก็ต้องโทรไปหาเอสคืนนั้น

เอสจดจ่อรอการติดต่อจากนิกกี้อยู่ที่คอนโด จนเกือบจะเป็นฝ่ายโทรมาเร่งเองแล้ว

พอดีนิกกี้โทรเข้ามาก่อน ดาราหน้าหล่อรับสายปุ๊บก็ร้อนรนถามปั๊บ

“ฮัลโหล! นิกกี้! ว่าไงน้ำหายโกรธพี่บ้างรึยัง!?”

“เอ่อ........................555|||||||||||”

“อย่าเอาแต่หัวเราะแห้งๆแบบนี้สิ||||||||||... อย่าบอกนะว่าน้ำยังคลั่งอยู่ใช่มั้ย”

“โธ่พี่เอส พี่ผมไม่ใช่คนเมายาบ้านะ แค่อารมณ์แปรปรวนไปหน่อยเดียวเองครับ

อาการอย่างนี้พี่ก็น่าจะชินนะ..แหะ”

“แต่ก็ไม่เคยหนักขนาดนี้นะนิกกี้”

“อ่า..แหะๆ..ผมขอโทษพี่เอสที่กล่อมพี่น้ำไม่สำเร็จ...แต่จากที่คุยๆกับพี่น้ำ

ลักษณะเหมือนพี่เขาอยากให้พี่เอสมาง้อนะครับ.... เห็นมองโทรศัพท์เรื่อยเลยด้วย 55

แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะทำเป็นโกรธพี่ไปถึงเมื่อไหร่.. อืมม พี่ต้องลองง้อเขาดู”


“จริง!?.... งั้นพี่โทรหาเขาตอนนี้เลยนะ!”

“พี่เอสไม่คิดจะลองเล่นตัวบ้างเหรอครับ” หนุ่มตี๋แกล้งถามไปอย่างนั้นแล้วแอบขำ

“ไม่เล่นแล้ว! โดนไล่ออกจากบ้านอย่างนี้ไม่มีอารมณ์เล่นแล้วนิกกี้!|||||||||”

“ฮะฮะ ฮะ อย่าใจร้อนนะครับพี่ ยังไงพี่น้ำเขาก็รักพี่..ผมรู้”

“ขอบใจนะ...”


ทันทีที่เอสวางสายจากนิกกี้ ยังไม่ทันได้โทรหาน้ำ พี่โอบก็โทรมาย้ำเรื่องงานที่รับไว้ให้

ยังไงพรุ่งนี้เขาต้องไปอัดรายการห้ามเบี้ยว “พี่ไปด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นจะไปหาแกแล้วค่อย

ไปพร้อมกันเข้าใจนะไอ้เอส ยังไม่รับปากมาอีก! ห้ามสายห้ามเบี้ยวเพราะไม่มีน้ำด้วย!”

“คร้าบ~~~~~~~”

กลับมาถึงก็โดนยัดงานเลยทำเอสเซ็งหนัก แล้วต้องนึกแปลกใจที่ผู้จัดการส่วนตัว

พูดเหมือนรู้เรื่องที่น้ำไม่ได้อยู่ข้างๆ คอยเป็นผู้ช่วยของเขาแล้ว ทั้งที่เขายังไม่ทัน

ได้เล่าอะไรให้ฟังซักแอะโอบอึกอักเล็กน้อยก่อนบอกว่า น้ำเป็นคนโทรบอกเธอเอง


“พี่โอบ ผมไม่เบี้ยวพี่หรอกน่า แต่ตอนนี้ผมทะเลาะกับน้ำอยู่ พี่รู้เรื่องก็ดีแล้ว

ช่วงนี้อย่าเพิ่งรับงานให้ผมติดๆกันนักนะครับ ถ้าเป็นงานอีเว้นท์

ก็งดไปได้เลย ผมจะไปหาน้ำ..”


“...อ้าว แยกกันอยู่ด้วยเหรอเอส..นึกว่าน้องน้ำเขาแค่ทะเลาะกับแก

เลยไม่ทำงานด้วยแล้วเฉยๆ” โอบแกล้งถาม ทั้งที่รู้ดี

“เขาไล่ผมกลับมาอยู่คอนโดเนี่ย!|||||||| เฮ้อ... พูดว่าเลิกกับผมด้วย! แรงมั้ยล่ะพี่

ของขึ้นอะไรของเขาไม่รู้...ก่อนกลับมายังดีๆอยู่เลย แต่เขาก็เป็นแบบนี้แหละพี่..

บางครั้งผมก็ไม่ เข้าใจเขาเลย ยอมรับเลยว่าโดยเฉพาะครั้งนี้..บ้าบอสิ้นดี”


“........ตกลงแกเลิกกับน้องน้ำแล้วใช่มั้ย....”

เอสคงไม่รู้ว่าคนที่ปลายสายกำลังยิ้มดีใจแค่ไหนกับความทุกข์ใจของเขา


“พูดเองเออเองคนเดียวน่ะสิ!ผมไม่ยอมเลิกกับเขาหรอกพี่!

น้ำเขาก็แค่โกรธผมเท่านั้น... เดี๋ยวผมง้อเขาก็หาย”

“ก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างที่แกคิดนะไอ้เอส...”

“โหยพี่ประชดผมใช่มั้ยเนี่ย! อย่าพูดอย่างนี้ซี่!|||||||||”

“ก็แกพูดเองว่าไม่เข้าใจเขาไม่ใช่เหรอ เขาคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้นะ ถึงบอกเลิกแกง่ายๆ”

“หึ.....ถึงบางครั้งผมจะไม่เข้าใจเขา แต่ผมก็ไม่แคร์หรอกครับ

คนรักกันมันไม่จำเป็นต้องเข้าใจกันไปซะทุกเรื่องก็ได้ มึนๆ งงๆ บ้างก็ได้นี่

อยู่ด้วยกันมันไม่ได้สำคัญแค่ความเข้าใจหรอกพี่”


“หือ?............แล้วอะไรที่แกว่าสำคัญ”

“มันก็ต้องรักกันสำคัญที่สุด! คบกันแล้วถึงต้องใช้ความเชื่อใจความเข้าใจเป็นตัวช่วย

อย่างในเวลาที่ผิดหวังเสียใจ ไม่ว่าเราจะโกรธกันมากแค่ไหน ไม่เข้าใจกันมากเท่าไหร่

ถ้ายังรักกัน..ถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ แต่ก็ให้อภัยคนที่เรารักได้ เพราะว่ารักไง..

ผมเชื่อว่า..ความรักมันจะดึงดูดให้เราอยากอยู่ใกล้กันเสมอ...คนเรามันก็ต้องมีผิดพลั้ง

กันบ้าง ถ้ารับไม่ได้จนรักต่อไม่ไหวแล้วก็ว่าไปอย่าง ถึงตอนนั้นเออค่อยแยกทาง..

แต่สุดท้ายถ้าเรายังบอกกับตัวเองว่าเลือกที่จะรักคนนี้ ยังอยากให้เขามาเป็นส่วนหนึ่ง

ในชีวิตเราต่อไป... ต่อให้เรื่องเลวร้ายแค่ไหน ผมว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า

ความรู้สึกของคนที่เรารักครับพี่... หรือพี่ว่าผมพูดผิด..เรื่องง่ายๆแค่นี้พี่มาถามผมทำไม”


โอบยอมรับว่าทุกคำที่เอสพูด ทำเอาเธออึ้งไปกับความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ของเจ้าตัวแสบ

ในวันนี้ เอสโตขึ้นมาก... และตอนนี้เธอก็เห็นแล้วว่ามันจริงจังกับรักครั้งนี้มาก

ยิ่งกว่าที่เธอเคยคิด... เอสไม่พูดโทษอะไรน้ำแม้แต่คำเดียว..

“เฮ้อ..ตอนนี้น้ำเขาแค่กำลังโกรธผม...งอนผมก็เท่านั้นแหละพี่ ถึงมันจะน่าโมโห

แล้วผมไม่เข้าใจเขาเลยก็จริง....แต่ผมก็ยังรักเขาอยู่ดี ...ผมคิดว่าเขาไม่ยอมฟังผม..

แต่ผมมาคิดดูแล้ว เออผมก็ผิดที่ไม่ยอมรับ ไม่ฟังเขาเหมือนกัน....ถ้าคุยกันดีๆ

มันอาจจะไม่แย่ขนาดนี้ก็ได้....” เอสเสียงอ่อย


โอบถอนใจ อยากพูดให้เอสได้คิด อย่าไปทุ่มเทมากนัก

“...เอส..พี่รู้ว่าแกรักน้ำ แต่ความรักมันก็ไม่ใช่ทุกอย่างนะ..”

“ก็ใช่ครับ.....แต่ทุกอย่างมันประกอบกันขึ้นมาเป็นความรักนะพี่”

“ให้ตาย! สำบัดสำนวนนักนะแก จะเอาให้ชนะชั้นให้ได้ใช่มั้ยยะ!”

“ก็ผมมีความรัก รักชนะทุกอย่างอยู่แล้ว..ชนะสาวแก่พุงใหญ่ได้สบาย555”

“ไอ้เอส!!! นั่นปากรึตูดฮึ!!! แกว่าใครยะ! -*- ”

“555พี่คิดว่าผมว่าใคร!? แน่จริงพูดออกมาสิ!”

“ไอ้เด็กปากเสีย! ไอ้ปากหมา! ฮึ่ยยย~~แหวะ! แกมันน้ำเน่ามากกกกก”

“55 พี่รู้ตัวมั้ยพี่โอบ ว่าน้ำเสียงพี่เหมือนคนกำลังอิจฉาริษยาผมมากกกกก555”

“อีบ้า! เชอะ! รักมันไม่ชนะไปทุกอย่างหรอกย่ะ แพ้เงินงี้! แพ้ความลำบากงี้!

ทำปากเก่งกันแต่ที่สุดก็แพ้ใจตัวเองนั่นแหละ! คู่โน้น คู่นี้ บอกว่ารักกันนักหนา

สุดท้ายก็เห็นไปไม่ถึงฝั่ง เลิกกันทุกที! ส่วนใหญ่มันก็เพราะมีคนอื่นเข้ามาแทรก

ซะด้วยนะ รู้ไว้ไอ้เอส! แกก็เคยเจอมากับตัวอย่าหาว่าชั้นตอกย้ำแกเลย!”

อดีตของเอสกับแฟนสาวคนเก่าเมื่อนานมาแล้ว โดนขุดขึ้นมาพูดถึงจนได้


“นั่นไม่ใช่รักครับพี่.. เขาไม่รักแล้วถึงไม่กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วไง ถึงบางคน

จะอ้างว่ายังรัก ..แต่ผมว่ามันเหมือนเขารักตัวเองมากกว่า หรือไม่ก็รักอีกฝ่าย

มากกว่าจนไม่รักตัวเอง ...อะไรที่มันมากไปหรือน้อยไปมันไปด้วยกันไม่ได้หรอกพี่

ผมก็คิดของผมอย่างนี้นะ ถ้าเรารักใครสักคนจริงๆ เราจะเลิกรักเขาได้ง่ายๆเหรอครับ

ผมหยุดรักน้ำไม่ได้หรอกพี่โอบ...........ต่อให้เขาทำตัวไม่น่ารักยิ่งกว่านี้ก็เถอะ

เพราะเขาน่ารักที่สุดสำหรับผมแล้ว/////”


“.....แกจะบอกว่ารักเขาจริงๆงั้นเหรอ เฮ้อนี่เอส ถ้าหากว่าแกกลับไปคืนดีกับน้ำได้

แล้วมีปัญหากันวันข้างหน้า ต้องเลิกกันขึ้นมาอีก .. แกจะทำยังไง!?”

“ปัญหาเขามีไว้แก้ พี่ไม่เคยได้ยินเหรอ ผมไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆพี่ก็รู้”

“นั่นสินะ หมายความว่าครั้งนี้แกยังไม่ยอมแพ้..”

“แน่นอนพี่!เราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ ผมไม่ยอมแพ้แค่นี้หรอก ขี้ปะติ๋ว!”

“แต่ไม่รู้น้องน้ำเขาจะคิดเหมือนแกรึเปล่านะไอ้เอส...หึ..”

“ขอบคุณครับพี่โอบ! ตกลงหลักๆแล้วพี่โทรมาซ้ำเติมผมใช่มั้ย||||||||||*||”

“เปล๊า! เอาเป็นว่าแกอย่าฟุ้งซ่านจนเสียงานก็แล้วกัน

ไม่เฮิร์ทหนักเพราะอกหักชั้นก็เบาใจ”

“ก็บอกว่าเขาพูดเอาเองไงครับพี่! ผมไม่เลิกกับเขาหรอกปัทโธ่! แล้วพรุ่งนี้

ผมขอย้ำเลยนะว่างานเดียว พี่อย่ารับงานแทรกให้ผมนะ ผมไม่ทำจริงๆด้วย”

“รู้แล้วน่า... นอนได้แล้วแก เดี๋ยวหน้าโทรม”

“ครับๆ”


..โอบได้แต่คิดจะรอดูว่าอีกหน่อย ถ้าน้ำไม่ยอมคืนดีด้วย มันจะยังพูดแบบนี้ได้อีกมั้ย



เอสวางสายจากโอบ แล้วถอนใจ ใครมันจะไปมีกะจิตกะใจทำงานทำการกันเล่า

แต่ยังไงซะเขาก็คงต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่ เพราะน้ำอาจจะโกรธเขามากกว่าเดิม

ถ้ารู้ว่าเขาโดดงานเหมือนเมื่อก่อน คนหน้าหล่อกดโทรศัพท์ต่อสายหาคนน่ารัก

ในใจของเขาก็ลุ้นว่าน้ำจะยอมใจอ่อนกับเขาหรือยัง......หางตาเอสเหลือบมองไปที่

เตียงนอนของตัวเอง.........มันช่างดูว่างเปล่า.....น่าเหงาจนพาลให้ไม่อยากนอน....

..... เตียงกว้างดูกว้างจนเกินไป.........แค่ไม่มีน้ำอยู่ข้างๆ อะไรก็ดูขัดตาไปเสียทุกอย่าง

เมื่อก่อนเคยนอนคนเดียวได้แบบไม่รู้สึกรู้สา แต่ทุกวันนี้..

เขาไม่อยากนอนคนเดียวอีกแล้ว...


แล้วคนที่เขาอยากจะนอนกอดไว้แนบกาย เมื่อไหร่จะยอมรับสายซักทีนะ.......เฮ้อ







tsktonight…TBC.

**อ่ะแฮ่ม! ก่อนอื่นใครที่ยังไม่ได้อ่านตอนพิเศษล่าสุด อย่าลืมเข้าไปอ่านซะนะจ๊ะ

***แนวเรื่องนี้มันน่ารักฮาๆค่ะถ้าจะแต่งให้พระนายเขาช้ำใจหนัก เดี๋ยวโดนด่าว่าใจร้ายอีก
ถ้าจะแต่งให้เศร้านอนน้ำตาท่วมหมอนก็ได้ค่ะ แต่วิเบื่ออะไรแบบนั้นขอโทษแฟนๆ
ที่นังคนแต่งชอบเอาแต่ใจตัวเองไม่แพ้หนุ่มๆในเรื่องเลย555 ตอนนี้ไม่อยากให้เศร้าค่ะ
บอกแล้ววิจะไม่ดราม่า! ถึงมีก็แค่โผล่มาจิ๊ดๆเท่านั้นแหละค่ะ สัญญาต้องเป็นสัญญา
เพราะเบื่อกับปัญหาน่ารำคาญในชีวิตจริงแม่งก็เยอะอยู่แล้ว...(ขอบ่นเล็กน้อย) แหะๆ

ดูเหมือนวิจะช้า และแต่งยาว อาจจะยืดไปมากกว่า 80 ตอนเล็กน้อย แฟนๆทุกคน
อย่าเพิ่งรำคาญวิน้า~ ไม่ต้องห่วงนะคะ วิแต่งจบแน่ คิดไว้แล้วถ้าเกินก็แค่ตอนสองตอน
แล้วตอนหน้ามาดูน้องน้ำเป็นยังไง555 แล้วนายเอสจะทำไงต่อดีเนอะ ^^



ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // ถ้าเสียหมอนมาก แนะนำให้ต่อไปจิกพวกปูน
หรือไม้แทน น่าจะทนกว่าหมอนนะคะ แต่เล็บหักแทน555 เสียใจด้วยที่ไม่ค่อยดราม่า
รู้หรอกน่าว่าคุณชอบความหน่วง555

ถึงคุณ Kaey // ถึงเรื่องเทมกะกรความแตก ก็คงไม่ใช่ตอนนี้หรอกค่ะ
หวังว่าจะถูกใจเรื่องยูกับบาสนะคะ ได้กำลังใจดีทั้งเอสน้ำและคนแต่งสู้ๆด้วยค่า
รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ เดี๋ยวนี้ร้อน วิเบื่ออากาศแบบนี้พาลอยากติดแอร์ทั้งประเทศ
แต่ก็มองแง่บวก ถือเป็นการฝึกร้อนก่อนลงกะทะทองแดงเนอะ555


ถึงคุณ SMOKAHONTAS // ดีใจที่ชอบนะจ๊ะ แวะมาเม้นท์ได้อีกนะ55
ช่วงนี้หายนานเหมือนบล็อกจะใกล้ร้างเต็มที555

Create Date : 16 มีนาคม 2557		2 comments
Last Update : 16 มีนาคม 2557 21:16:07 น.
Counter : 1045 Pageviews.
Share Tweet