ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 80 คิดถึง... (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านค่ะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)










ที่ร้านเสื้อ...............วันนี้เอสมาลองชุดสูทเพื่อใส่ไปงานประกาศรางวัลอันทรงเกียร์ติ

ดาราหน้าหล่อนัดเจ้ารุ่นน้องคนสนิทที่เคยอยู่สังกัดเดียวกันอย่างกรให้มาพร้อมกันด้วย


หน้ากระจก.. เอสลองสวมเสื้อหนังสีน้ำตาลเข้มทับเชิ้ตสีฟ้าอ่อนด้านในแล้วส่ายหน้า

“เฮ้อ.............”

กำลังยืนถอนใจ เสียงโทรศัพท์มือถือดัง คนหล่อก็รีบรับสาย

“ฮัลโหลครับพี่แว่น.........ครับๆกำลังลอง ไม่ต้องห่วงผมครับ...ก็สวยดีครับ มีแบบใหม่

อ๋อครับผมก็ว่าจะเลือกที่ชอบ ครับๆเรื่องแค่นี้เองพี่ ไม่เป็นไรครับตามบิวไปอยุธยาเถอะ

ขอบคุณครับพี่.......ครับผมจะรอของฝาก ฮะฮะ...” ทันทีที่เอสวางสายจาก

ผู้จัดการส่วนตัวของบิวก็ถอนใจอีกครั้ง “เฮ้อ...” รู้ดีว่าตัวเองฝืนหัวเราะได้ไม่เต็มเสียงนัก

พี่แว่นกำลังทาบทามให้เขาเซ็นสัญญากับเธอ และยังมีอีกหลายคนที่ติดต่อมาตื้อไม่หยุด

แต่คนหน้าหล่อยังไม่ได้ตัดสินใจใดๆทั้งนั้น เหมือนเขายังสับสน และไม่แน่ใจ

วันนี้ เขาคิดถึงโอบขึ้นมา...

หากว่าตอนนี้พี่โอบอยู่ด้วยเธอคงช่วยเขาวิจารณ์ชุดกันสนุกปาก โอบมองปราดเดียวก็รู้

ได้ไม่ยากว่าชุดนี้เหมาะกับเขาหรือไม่... เขาคงไม่ต้องมายืนหมุนซ้ายหมุนขวาจนเวียนหัว

แล้วคิดไม่ออกว่าควรจะเลือกตัวไหนอย่างไรดี แบบที่เป็นตอนนี้ แถมหลังจากลองชุด

พี่สาวตัวอ้วนต้องคะยั้นคะยอให้เขาพาไปกินนู่นกินนี่เหมือนเคย เปิดช่องให้เขาได้ล้อ

เป็นประจำว่าไม่มีวันผอม เขาจะต้องวิ่งหนีฝ่ามือพิฆาตไปพร้อมกับเสียง...หัว..เราะ..


“บ้าเอ๊ย!........||||||||||...ฮึ่ม!!..เฮ้อ..” ดาราหนุ่มฮึมฮำบ่นหงุดหงิดในลำคอ ถอนใจ

ขยับเสื้อจับแขนจับทรง..แต่ดูตัวเองที่หน้าหม่นในกระจกแล้วขัดลูกตาจริงๆ



หลังจากวันที่ เอ่ยปากไล่โอบไป เอสก็ไม่ได้ติดต่อกับโอบอีก

และตอนนี้ข่าวการแตกคอกับผู้จัดการส่วนตัวคนเก่าที่เคยรักกันดี กำลังเป็นข่าวร้อน

ฮือฮาสุดๆ.. โอบไม่ได้ให้สัมภาษณ์พาดพิงกล่าวหาอะไรเอสแม้แต่น้อย...

เธอขอไม่พูดถึงสาเหตุที่แยกกัน ส่วนเอสก็บอกแค่ความคิดในการทำงานไม่ตรงกัน

และเขาจะยอมจ่ายค่าผิดสัญญาเท่าที่อีกฝ่ายเรียกร้องตามที่เห็นสมควรแต่ดูเหมือนว่า

โอบจะยังนิ่งเฉยไม่ได้ฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายใดๆจากเอส

เรื่องของทั้งคู่จึงดูเหมือนจะไม่มีการต่อความขึ้นโรงขึ้นศาลให้เรื่องไปกันใหญ่โต

นักข่าวหลายสำนักพยายามขุดคุ้ยหาสาเหตุ และแฟนคลับอีกมากยังคอยติดตามข่าว

ว่าเอสจะไปอยู่ในความดูแลของใครต่อไป แม้จะเสี่ยงโดนกล่าวหาว่าเป็นมือฉก

แต่บรรดาผู้จัดการดารามือทองทั้งหลายต่างก็กรูกันเข้ามายื่นข้อเสนอ

ให้ดาราหน้าหล่อมากฝีมือกันไม่ขาดสาย หลายคนเสียดายแทนโอบที่ทำเพชรหลุดมือ

เอสหนักใจกับข่าวเรื่องโอบยังไม่พอ เห็นข่าวของตัวเองกับนางเอกหน้าใหม่ที่กำลัง

มาแรงอย่างน้องลูกตาลทีไรก็หวั่นใจกลัวน้ำคิดมากทุกที แม้เขาจะให้ข่าวไปแล้ว

ว่าไม่มีอะไร แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีใครอยากเชื่อเท่าไหร่นัก



เอสก้าวถอยหลังจากหน้ากระจกไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาตัวนุ่มด้านหลัง..

คนหล่อส่งยิ้มแกนๆให้สาวเจ้าของร้านที่เดินเข้าห้องมาหา ถามเขาว่าถูกใจบ้างไหม

ดาราหนุ่มได้แต่บอกขอเวลาคิดนานหน่อย มองหน้าก็รู้ว่ายังเลือกไม่ได้

เจ้าของร้านทำท่าจะช่วยเลือกให้ เชียร์ชุดนู้นชุดนี้ดีไปหมด เอสเลยยิ่งตัดสินใจไม่ถูก

เขาว่าจะขอลองอีกสองสามชุดที่แนะนำมา แน่ใจแล้วจะออกไปบอกเอง

ไม่อยากรบกวนเวลา พูดอย่างนี้สาวใหญ่จึงเข้าใจได้ทันทีว่าเขาอยากขอเวลาส่วนตัว

เธอส่งยิ้มพยักหน้าให้หนุ่มหล่อ แล้วเดินไปเรียกถามกรซึ่งยังอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อด้านใน

ดาราหน้าใสเดินยิ้มแฉ่งออกมา หมุนตัวอวดชุดสูทตัวใหม่เอี่ยมแล้วบอกชอบมาก

แต่อยากขอรอให้เพื่อนมาเห็นก่อน จะชอบสูทชายสั้นไทค์สั้นนี้เหมือนที่เขาคิดหรือไม่


สาวใหญ่เจ้าของร้านยิ้มให้อย่างเอ็นดู ก่อนเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้สองหนุ่มคนดัง

คุยกันตามสบาย สวนกับพนักงานของร้านที่ยกน้ำผลไม้รวมกับน้ำเปล่าอย่างละสองแก้ว

มาเสิร์ฟให้ตามที่เธอสั่ง หญิงสาวที่เสิร์ฟน้ำก้มหน้าก้มตา แอบยิ้มหวานเอียงอาย

ดีใจจนสั่นประหม่า เมื่อได้มีโอกาสเจอตัวจริงของสองดาราหนุ่มรูปหล่อที่ปลื้มมานาน


และเมื่อไม่มีใครอื่นในห้องแล้ว เอสก็เอ่ยถามกับกร เสียงแผ่ว..

“เฮ้อ...เขาเป็นไงบ้าง..” แม้ไม่ได้เอ่ยชื่อขึ้นมา แต่กรก็รู้ว่าเอสหมายถึงโอบ

เด็กหนุ่มหน้าใสยกมือขึ้นท้าวเอวสองข้าง ยืนมองหน้าเอสที่พูดแบบไม่ยอมสบตาเขา

รู้สึกหนักใจ “ป่วย..........ไม่สบายก็ไม่ยอมไปหาหมอ....ซึม....พี่แกหงอยเงียบไปเลย

เฉามากกก! แถมยังไม่ตามใครไปทำงานด้วย ช่วงนี้อยู่บ้านรับโทรศัพท์ ใช้ระบบสั่งการ

ด้วยเสียงอย่างเดียวเลย.. เสียงอ่อยสุดๆด้วย ผมรู้นะว่าพี่แกยังแอบร้องไห้คนเดียวอยู่

ไปหาทีไรก็คอยหลบตา ตาช้ำๆบวมๆ น่าสงสารนะพี่เอส.......”


เอสเม้มปากแน่นได้ฟังข่าวจากกรก็รู้สึกผิดอยู่ลึกๆ รู้ดีว่าตัวเขาคือสาเหตุ

“เหรอ... ดูพี่แกด้วยแล้วกันกร..” ยอมรับว่าตอนที่เกิดเรื่องนั้นเขาโกรธจัดมาก

จนทนเห็นหน้าอดีตผู้จัดการส่วนตัวต่อไปไม่ไหว..... มันเสียใจเหมือนโดนหักหลัง

หากว่าพี่โอบบอกเขาตั้งแต่แรกเรื่องที่ไม่อยากให้คบกับน้ำ แม้เขาจะเสียใจแต่คงไม่โกรธ

มากเท่านี้........พี่โอบไม่น่าหลอกเขาเลย..... ทำแบบนี้แล้วเขาจะเชื่อใจอะไรได้อีก........


แต่เอสก็ยอมรับอีกเช่นกันว่า เมื่อไม่มีพี่โอบมาคอยจ้ำจี้จ้ำไช เคี่ยวเข็ญ กำราบ ตามติด

...บ่นว่าเขาด้วยความรัก เหมือนในทุกๆวันอีกแล้ว

มันก็ทำให้เขาคิดถึงอย่างช่วยไม่ได้.......................

ความผูกพันที่มีต่อกันมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่วันสองวัน

แต่มันนานร่วมหลายปีแล้ว ที่ชีวิตเขาไม่เคยขาดหญิงอ้วนขี้บ่นคนนั้น

เสียใจ..........แต่ที่โอบทำกับน้ำ มันทำให้เอสทั้งเสียใจแล้วก็ผิดหวัง

เสียดาย.......แต่ในเมื่อโอบไม่ชอบน้ำ เขาคงกลับไปร่วมงานกับโอบไม่ได้อีก

แยกกันไปแบบนี้ย่อมดีกว่า ต้องทนอยู่เผชิญหน้ากันแบบกระอักกระอ่วน



“เฮ้อ.......”

เอสถอนใจออกมาอีกครั้งเป็นรอบที่ล้านแปด ทำเอากรตาเหลือกมองเพดานบ่นเซ็ง

“พี่เอสถอนใจให้มันน้อยๆหน่อยก็ได้นะครับพี่|||||||| ผมหดหู่ตามชะมัด!

แล้วรู้อะไรมั้ย! ผมโคตรเสียวเลยว่าพี่โอบแกจะมารู้เรื่องผมกับพี่เทมเข้าอีก!!”

เด็กหนุ่มไม่อยากคิด พี่โอบจะผูกคอตายไปเลยมั้ย


“แล้วถ้าเกิดรู้ขึ้นมาแกจะทำยังไงวะกร” เอสพลอยห่วงเรื่องกรไปด้วย

“อึก||||||||||| ผมไม่รู้อ่ะ.....หนีเข้าป่าไปมั้ง พี่เทมเป็นกอลิล่าคงหาของป่าให้ผมกินได้”

“หึไอ้บ้า....”

เอสอดขำไม่ได้ ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าวิตกกังวลจากตัวอย่างเรื่องของเขา

แต่ก็ยังคอยเอาแต่พูดเล่น เพื่อให้เขาไม่เครียดหนักและไม่ต้องแสร้งยิ้มออกมาบ้าง


เอสยังนั่งอยู่ จับสาบเสื้อทั้งสองข้างกระตุกให้กรที่ยืนดู “แล้วแกว่าชุดพี่เป็นไง?”

กรเบ้ปากนิดๆ แล้วส่ายหน้า เอสเลยขมวดคิ้วก้มดูตัวเอง ก่อนเงยมองหน้ากร

กรก็ยังส่ายหน้าประมาณว่ามันไม่เข้าท่า เอสเลยส่ายหน้าตามเหมือนอยากถามย้ำ

คราวนี้กรใช้ความคิด แล้วเดินไปหยิบเชิ้ตสีขาวกับสูทสีฟ้าน้ำทะเลเข้มมายื่นให้เอส

เอาไปลองเปลี่ยน ดาราหน้าหล่อบอกขอบใจเจ้าเพื่อนดารารุ่นน้องหน้าใสเบาๆ

แล้วเข้าไปเปลี่ยนชุด เปลี่ยนเสื้อผ้าไป เอสก็คุยกับกรที่นั่งเล่นมือถือรอแทนที่เขาเมื่อครู่


“เดี๋ยวพี่ฝากซื้อแอปเปิ้ลกระเช้าใหญ่ไปเยี่ยมพี่โอบแกด้วยแล้วกันนะ ช่วงหลังๆมา

จำได้ว่าเห็นแกชอบกินอยู่.........ไอ้กร ไอ้กร!?...เฮ้ยได้ยินพี่มั้ยเนี่ย?”

กรหยุดเกมส์ในมือ แล้วเงยหน้ามองประตูที่กั้นเอสอย่างชั่งใจ ไม่รู้ว่าควรพูดหรือไม่

แต่ก็อยากถามเรื่องที่คาใจออกไปให้รู้แน่

“พี่เอส.................. พี่โอบบอกว่าพี่เอสพูด....ว่าเกลียดเขาแล้วไม่ใช่เหรอ..จริงรึเปล่า

พี่เอสแค่โกรธใช่มั้ย........พี่โอบเสียใจมากเลยนะ พี่เอสไปหาพี่โอบกับผมมั้ย เผื่อว่า..”


เอสรีบทะลึ่งพรวด เปิดประตูโผล่หน้าออกมา ชายหนุ่มยังสวมแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวสว่างตา

ไม่ได้ติดกระดุมให้เรียบร้อย “ไม่..........พี่.......เฮ้อใช่! มันก็เพราะโกรธนั่นแหละ

ถึงได้พูดออกไปแบบนั้น แกเข้าใจใช่มั้ยไอ้กร ว่าพี่ยังไม่อยากเจอหน้าเขาตอนนี้

ถึงได้ฝากแกไปเยี่ยมเขาแทนไง..ได้มั้ย แล้วพี่ว่าเขาก็คงไม่อยาก..จะ...เจอหน้าพี่

ตอนนี้เหมือนกัน” เอสพูดหน้าเศร้าเสร็จก็ผลุบหายเข้าไปใส่สูทต่อ

กรมองตามส่ายหน้ากลุ้มแทน แต่แล้วเด็กหนุ่มก็ต้องชะงักเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแป้นดีใจ

ทันทีที่เห็นเทพพิชัย เดินตามคนของร้านที่พาเข้ามาในห้อง “พี่เทม!/////เป็นไงๆ!!”


เทพพิชัยอมยิ้มเห็นคนที่พามาเดินกลับออกไปแล้วก็จับกรที่ยืนกางมืออวดชุดหล่อ

หมุนวนไปวนมาจนเด็กหนุ่มบ่นเวียนหัว “โธ่เป็นไงเล่าพี่เทม รีบบอกมาสิครับ!?”

คนโดนเร่งหัวเราะเบาๆก่อนจะพยักหน้า “น่ารักดีจ้ะ พี่ชอบนะ”

กรสะดุ้งหน้าร้อนรู้สึกอายเอสที่คงได้ยิน “ชู่!!!/////*// พี่เทมพูดดีๆเซ่! บอกว่ามัน

โอเคก็พอแล้ว! พี่เอสเขายังลองชุดอยู่ในนั้น! ..ฮึ้ย...งั้น..งั้นผมตกลงเอาชุดนี้เลยนะ”


“อื้ม” เทมยิ้มพยักหน้าแล้วแกล้งขยี้หัวกร กรก็บ่นว่าผมเสียทรง ชอบแกล้งเขาเรื่อย

รีบเดินไปจัดผมแต่งหล่อหน้ากระจก ก็โดนเจ้ากล้ามใหญ่ตามเข้ามากอดจากด้านหลัง

ชิงหอมแก้มคนหน้าใสไปทีอย่างหมั่นไส้ “หืม! จะหล่อไปไหน ไม่ต้องแต่งมากหรอก

ขืนสาวชอบเยอะ พี่จะอกหักเปล่าๆ ยิ่งเดี๋ยวนี้ไม่ใช่กุ้งแห้งแล้วด้วยหึหึ”

พูดแล้วเทมก็เอามือลูบเข้าไปในเสื้อกร อีกมือก็ล้วงลึกเข้าไปในกางเกง ลูบวนแถว

ท้องน้อยใต้สะดือเด็กหนุ่มทั้งที่ยังกอดแน่นจากข้างหลัง วาบหวามเสียจนเล่นเอา

กรสะดุ้งเฮือกตกใจ ต้องไล่จับคว้ามือซนนั้นออกห่างแทบไม่ทัน หันไปผลักอกไล่

“ไอ้บ้า!////*// พี่เทมทำอะไรเนี่ย! ที่นี่มัน!! เดี๋ยวเหอะ! พี่เอสก็อยู่ในห้องนั้นนะ!”

กรดุเทมเป็นชุดแบบกระซิบกระซาบ หน้าตื่นหน้าแดง ผลักอกเจ้าลูกครึ่งที่หัวเราะร่วน

เด็กหนุ่มใจสั่น เก็บอาการตื่นเต้นตื่นตัวหนีไปนั่งหน้างอ เล่นเกมส์ในมือถือแบบไม่มีสมาธิ


“บ้าเอ๊ยเล่นอะไรไม่รู้////////*//”

อย่างมากก็แค่กอดจูบ... เขายังไม่อนุญาตให้ล้วงได้สักหน่อย..

แต่กรก็นั่งหน้าบึ้งกลบอาการอายได้ไม่นาน เพราะมีคนตามง้อมานั่งเบียดด้วย

ในโซฟาสำหรับนั่งคนเดียว อึดอัดจนต้องเอ็ดให้ลุกไป แต่กลับถูกจับยกสะโพกขึ้น

ให้นั่งบนตักกว้างของไอ้กล้ามโตแทน

มองหน้าเทมไปมา กรก็เขินจนต้องเบือนหน้าหนีเพราะเทมเอาแต่อมยิ้ม

ทำยื่นหน้ามาใกล้เหมือนอยากจูบ กรเม้มปากย่นคอหนีไม่ใช่ว่าไม่อยากให้ทำ

แต่สถานที่นี้มันไม่ใช่ .... (อ๊าคคคคคคค//////เดี๋ยวคนเห็น)

ตอนนั้นเองที่เอสก้าวออกมา กรรีบสะดุ้งกระเด้งตัวหนีไปนั่งที่โซฟาตัวข้างๆกัน

ก้มหน้าทำเป็นกดเกมส์ในโทรศัพท์เอาเป็นเอาตาย ทั้งที่แพ้ไปตั้งนานแล้ว..///////


เอสปรายหางตาไปมองกร เห็นเทพพิชัยแล้วอดแซวเจ้าเด็กรุ่นน้องไม่ได้

“แหม..เดี๋ยวนี้ขับรถเองไม่เป็นเลยนะ หึหึ”

กรเงยหน้ามายิ้มเอ๋อแบบเขินๆ นึกคำโต้ตอบไม่ทัน ใจยังเต้นแรงไม่หาย

“สวัสดีครับ” เทมเอ่ยทักยิ้มๆให้เอส ที่แต่งสูทหล่อออกมาส่งยิ้มให้

“หวัดดีครับ.. คุณว่าเป็นไง..”

เอสยกมือจับนู่นจับนี่ขยับเสื้อ เดินไปใกล้เทม ถามความเห็นคนเพิ่งมา

แต่กรกลับรีบพูดแทนทันทีเพื่อสลัดความเขินประหม่าของตนให้เป็นปกติ

“มันก็ต้องสุดยอดอยู่แล้วพี่เอส! ผมเลือกให้เองกับมือ ใส่แล้วหล่อทะลุทะลวงโลก

แต่แน่นอนน้อยกว่าผมนิดนึง55”

เทมกับเอสส่ายหน้าขำๆ แล้วหันมาคุยกัน

“เรื่องน้องน้ำ ถ้ามีอะไรอยากให้พวกเราช่วยก็บอกนะครับคุณเอส”

เอสบอกขอบคุณแล้วส่ายหน้า “ขอบคุณมากครับ แต่ผมคิดไว้แล้วว่าจะคุยกับเขาตรงๆ

ให้มันรู้เรื่องไป........ผมอยากให้เขาเข้าใจความรู้สึกของผม แล้วผมก็อยากรู้

ความรู้สึกของเขา.... ผมสัญญาเลยว่าคราวนี้จะไม่ใช้อารมณ์ เข็ดแล้ว...

ผมคิดแทนเขาคงไม่ได้ เรื่องข่าวหรือเรื่องพี่โอบก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาแล้ว แต่ทำไม

น้ำยังไม่ยอมเจอหน้าผม ผมก็อยากรู้..”


กรได้ยินเอสพูดก็ยิ่งงง “อ้าวแล้วพี่เอสจะเจอพี่น้ำได้ไง ก็ไหนว่าเขาไม่ยอมเจอ”

“พี่มีวิธี ทำให้เขาหนีพี่ไม่ได้ก็แล้วกัน” เอสตอบอย่างมั่นใจ ยิ้มเจ้าเล่ห์อีกต่างหาก

เทมกับกรได้แต่มองหน้ากันแล้วยักไหล่.. สงสัยเอสจะมีแผนเด็ดอุบไว้จริง..


…………………..

………..

….


**********


……….ออกจากร้านเสื้อ กรก็แยกกับเอส แล้วไปหาซื้อผลไม้ใส่กระเช้ากับเทม

ของเขาเองหนึ่ง แล้วก็ของเอสด้วยอีกหนึ่ง

ระหว่างขับรถขากลับจากซื้อของ รถขับผ่านร้านขายเสื้อผ้าแฟชั่น กรที่นั่งข้างๆเทม

จู่ๆก็โพล่งถามขึ้นมา เมื่อเห็นแล้วนึกถึงเรื่องคาใจตอนที่ไปลองชุดสูทได้

“พี่เทม! ระหว่างพี่เอสกับผมใครหล่อกว่ากันครับ!!?”

“หา!?”

“ผมถามว่าใครหล่อกว่ากันครับ! ผมกับพี่เอส เอาความจริงนะ! ไม่งั้นผมโกรธพี่!”

“เฮ้ยถามจริงเหรอ5555 อยากให้ตอบจริงๆ”

“เอาจริงๆเลย ห้ามโกหกผมนะ!”

“.....คุณเอส...”

“ห๊ะ!||||||||| ว่าแล้ว!!! ที่ร้านเสื้ออ่ะมองพี่เอสตาค้างเลยนะ!

หนอย! เออผมมันไม่หล่อนี่!”

“555 ตาค้งตาค้างอะไรของนาย...แต่เขาก็หล่อจริงๆนี่ พูดความจริงแล้วมาโกรธพี่ได้ไง”

“อ้าวแล้วผมล่า!!!?”

“เอิ่ม..........”

“พี่เทม!!!||||*||พี่จะบอกว่าผมไม่หล่อเหรอ!หนอย~แล้วมาชอบคนขี้เหร่อย่างผมทำไมวะ!”

“พี่รักคนที่จิตใจนะ...หึ”

“สาบานซิ! ถ้าหน้าผมเหมือน น้าค่อมชวนชื่น! หุ่นเหมือนพี่โก๊ะตี๋จะยังรักที่ใจมั้ย!”

“||||||||||| ไม่อยากคิด...555 งอนเหรอเรา ? ก็บอกให้พี่พูดความจริง

ถามใครหล่อกว่าพี่ก็คิดว่าคุณเอสสิ..”

“อึก...ไม่ต้องมาพูดเลย ไอ้กอลิล่าบ้าเอ๊ยไม่ต้องมาย้ำ เห็นงี้ผมก็เป็นพระเอกนะ”

เทมยิ้มเหล่มองคนนั่งข้างที่ทำปากยื่นปากเบะ รู้ว่าเขาพูดไม่ถูกใจ

“ก็สำหรับพี่.... นายไม่หล่อนี่....แต่..........น่ารัก..”

กรได้ยินก็หันควับมามองทำเสียงสูงเหมือนถามย้ำ “หื๊อ~!?///////”

เทมพูดยิ้มๆ “ในสายตาพี่ ไม่มีใครน่ารักเท่านายแล้วไอ้กุ้งแห้ง มองยังไง

ก็ไม่มีใครสู้ได้สักคน จะไปหล่อได้ยังไง ก็คนมัน...น่า ร๊าก อ่ะ!”

ไอ้หน้าฝรั่งทำเสียงเลียนแบบโก๊ะตี๋ก็เป็นด้วย ดาราหน้าใสหัวเราะลั่นรถ

“555เล่นงี้เป็นด้วยอ่ะ555”

“โธ่ ตอนอยู่เมืองนอกพี่ก็ชอบดูตลกไทยนะ”

“55บ้าว่ะ//// คนมันหล่อ มาบอกน่ารักวู้!” กรยังเถียงส่ายหน้าขำ

“5555 เขินอ่ะดี๊~”

“ขับรถไปเลยพี่เทม //// ไม่ต้องหันมามอง ต่อไปบอกมาตรงๆว่าหล่อก็พอแล้ว”

“55..... กร........เอ่อ...วันนี้เราไปกินข้าวบ้านป๊ากันนะ”

กรได้ยินคำชวนก็หุบยิ้มรีบหันไปมองหน้าเทมคิ้วย่น.. เทมหันมายิ้มให้

“เอ่อ...” เด็กหนุ่มยังลังเลที่จะตอบ จนอีกฝ่ายขมวดคิ้วสงสัย

“ทำไม?.......อยากไปรึเปล่า ....หรือว่า..ป๊าทำให้กรอึดอัดรึเปล่า”

“ก็...||||||||| ก็มีบ้างอ่ะ อย่างไอ้ตอนที่ฝากโปรโมทขายบ้านหลังละ20ล้านอัพ”

“555 อย่าไปถือป๊าเลย ครั้งแรกที่เจอกร แกตื่นเต้นจนไม่รู้จะพูดอะไรกับนายด้วยซ้ำ

ในหัวป๊าพี่ก็มีแต่เรื่องงานกับเรื่องเงินเท่านั้นแหละที่พูดคล่องไม่ต้องคิด55 55”

เทพพิชัยเคยพากรไปเจอหน้าปะป๊ามาแล้วสองสามครั้ง

ส่วนตัวเขาก็หมั่นไปมาหาสู่บ้านกร จนรู้จักกับพ่อแม่ของกรดี


“แหะ...จริงเหรอพี่เทม.....ผมนึกว่าปะป๊าเขาจะไม่ชอบผมซะอีก”

“ชอบมากต่างหาก! แกยังมาบอกพี่เลยว่าดีแล้วที่เป็นกร ตลกจะตายนึกแล้ว

เห็นท่าทางเต๊ะๆอย่างนั้นน่ะ แกดีใจนะเพราะกรดูเป็นเด็กดี ไม่แรด..55555ป๊าบอก”

“ อึ๋ย...พี่เทมอย่าหัวเราะซี่////*//ผมแมนนะเฟ้ย! นี่พี่ไม่ได้คิดไปเองแน่นะ

ก็ไหนว่าป๊าเขาไม่ชอบที่พี่มีแฟนเป็นผู้ชายไง...”

“ทำไงได้55 ป๊าต้องยอมรับให้ได้ แล้วไหนๆก็ไหนๆ ป๊าคงภาวนาแทบตาย

ขอใครก็ได้ที่ไม่ใช่..”

“พี่น้ำ!..55555” กรพูดแทนอย่างรู้ทัน พ่อของคนรักกับคนที่เคยแอบรักไม่ถูกกันสุดๆ

“คิดไปคิดมา ปะป๊าพี่ก็..ตลกดีเนอะ555”

เทพพิชัยเห็นกรยิ้มออก ก็บอกความลับที่ทำให้เด็กหนุ่มยิ่งยิ้มกว้าง

“รู้อะไรมั้ยกร..”

“อ้าวผมจะรู้มั้ยเล่า..อะไรครับ?”

“วันนี้ปะป๊าเป็นคนออกปากให้พี่ชวนนายไปกินข้าวด้วยกันเองนะ ไม่ใช่พี่ 55

พี่ว่าป๊าชอบนายนะแต่ทำเก๊กจัด ฟอร์มเยอะไปงั้นแหละ 55 คนแก่แล้วพูดยาก”

“555พี่เทมไปว่าพ่อ........เฮ้อ....ขอบคุณครับที่บอก ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย///”

“แล้ว.............พ่อแม่นาย พูดถึงพี่ว่าไงบ้าง”

เทพพิชัยเลี้ยวรถเข้าหมู่บ้านที่โอบพักอยู่ ลองเกริ่นแยบๆถามดู หลังจากที่

เข้าไปคลุกคลีกับครอบครัวของกรได้พักใหญ่ในฐานะ เพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกัน..


กรเงียบไป.. นิ่งไปจนเทมกังวล สงสัยเร่งถามว่าเป็นอะไร มีอะไร

“พี่เทม.......ผมว่า.......พ่อกับแม่แปลกๆนะ.......เฮ้ยหรือเขาจะรู้กันรึเปล่านะ||||||||”

เทมเบรกรถตัวโก่ง หลบรถเข้าข้างทาง แล้วรีบหันมาถามกรอย่างตกใจ

“ห๊า!? ได้ไง!!? ต..ตอนไหน!!? แน่ใจเหรอกร! เรื่องของเราเนี่ยนะ!!”

กรค่อยๆเล่าให้ฟังเสียงอ่อยอย่างไม่แน่ใจนัก

“คืองี้นะ..... ผมก็ไม่แน่ใจครับ แต่ว่ามันผิดปกตินะพี่เทม”

“ทำไมเหรอกร!? มีอะไร ทำไมนายถึงคิดว่าพ่อแม่รู้”

“ก็พี่ว่ามันแปลกมั้ยล่ะ อยู่ดีๆ...เมื่อเช้าตอนกินข้าว...แม่พูดกับผมว่าอยู่วงการบันเทิง

จะทำอะไรก็ให้ระวังตัวหน่อย.. จะคบใครก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ รู้จักคิดให้ดีๆ

ทั้งที่ปกติต่อให้มีข่าวกับใครพ่อแม่ไม่เคยพูดเรื่องนี้เลยนะ! ตอนนี้ผมยิ่งไม่ได้มีข่าว

กับใครที่ไหนด้วย อยู่ดีๆทำไมแม่พูดขึ้นมาล่ะ!!?”

“คิดมากไปรึเปล่ากร คงไม่ใช่หรอก”

“แล้วแม่ก็ขอว่าถ้าจะคบใครอย่าปิดบังแม่.....แม่บอกจะอยู่ข้างผมเสมอ...ฮึก..

อยู่ดีๆทำไมแม่เขาพูดแบบนี้ล่ะ...ฮึกฮึก....”

“เอ้า!||||||||| กร! โธ่แล้วกันนายร้องไห้ทำไม!? ไม่เอาน่าอย่าเพิ่งร้อง บอกพี่มาให้หมด”

เทพพิชัยตกใจที่จู่ๆกรก็น้ำตาไหล รีบดึงตัวเด็กหนุ่มเข้ามากอดลูบหัวใหญ่


หนุ่มหน้าใสนึกทบทวนคำพูดของพ่อกับแม่แล้วสะอื้นน้ำตาคลอขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

แน่แล้ว! แม่เขาต้องรู้อะไรแน่ไม่อย่างนั้นจู่ๆคงไม่พูดกับเขาแบบนี้ ตอนนั้นเขายัง

ไม่ทันคิด ทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อนกับแม่บอกว่ายังไม่มีใคร ไม่ได้เป็นข่าวกับใคร

ขอให้แม่ไม่ต้องเป็นห่วง.... แต่ที่ทำให้เขารู้สึกสงสัยยิ่งกว่าก็คือพ่อ...


“ฮึก...ผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะรู้จริงรึเปล่า...ฮึก....ไม่เห็นมีใครด่าหรือว่าอะไรผมเลย

แต่...ก่อนออกจากบ้านวันนี้ ผมเจอพ่อที่กำลังจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน ..

พ่อไม่เห็นผมเอารถออก เขาถามว่าผมไปไงทำไมไม่เอารถไป แล้ว..”

“แล้วยังไง!?” เทมรีบถามเมื่อเห็นว่ากรหยุดพูดไปอย่างอยากรู้

“แล้ว.... พอผมบอกว่าพี่เทมจะมารับไป.....พ่อก็ว่าเหรอ...แล้ว..”

“แล้วไง!?”

“แล้วก่อนขึ้นรถ .. พ่อก็ดึงผมไปกอดเฉยเลย....ตบหลังผมแล้วลูบหัวผมด้วย!”

“แล้วมันแปลกตรงไหนกร…?”

“ก็ปกติพ่อจะไม่ทำแบบนี้กับผม! พ่อจะทำแบบนี้กับผมเวลาที่ผมป่วย

หรือตอนที่ผมทำอะไรผิด ปิดบังพ่อไว้เท่านั้น!! พ่อรู้ว่าผมจะสารภาพออกไป!

แล้วผมก็จะ...ฮึก..ฮือออ...ร้องไห้ทุกครั้งเลย........เพราะผมรู้สึกผิด...แล้ว....

มือพ่อก็อุ่นมากฮึกฮืออ....ฮึก..ตอนนั้นพอพ่อไปแล้วผมก็แอบร้องไห้ด้วย

พอเห็นพี่มารับผมก็เลยหยุดร้อง พ่อไม่น่าจะรู้แต่ผมมาคิดดูตอนนี้ผมชักไม่แน่ใจ!!!

เมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าครับพี่เทม!!?”


เมื่อวานเทพพิชัยแวะไปช่วยพ่อของกรจัดสวน (เรียกคะแนน)

“อะไร!? ใช่เหรอ!? พี่เหรอ!!เฮ้ย||||||..เอ่อ..ก็ ไม่เห็นจะมีอะไรนี่....แค่คุยเรื่อง

ที่ทำงานพี่ ..เอ่อ..เรื่อง...เรื่องนายตอนอยู่กับพี่เป็นไง ซ่าแค่ไหน พ่อนายดูเหมือนเข้มงวด

กับนายนะ แต่เขาก็ดูรักนายมาก ห่วงนายมากพอกับแม่นายนั่นแหละ.........เอ้อ..

แล้วก็มีถามพี่เรื่องแฟน....... เฮ้ย!โธ่!! รึว่าเป็นตอนนั้น!!! แน่เลย!!!|||||||||||||”

เทมนึกออก เล่าให้กรฟังอย่างตื่นเต้น กรก็ตื่นเต้นเช็ดน้ำตาถาม

“ยังไงเหรอพี่เทม!?”

“ก็ตอนที่คุยเรื่องคนที่พี่คบด้วย พี่แค่ลองถามพ่อนายว่าคิดยังไงกับคนที่ชอบเพศเดียวกัน

ลูกชายยิ่งทำงานในวงการบันเทิง เจอพวกนี้เยอะแยะ ถ้าเกิดว่า...เอ่อ ถ้าเกิดว่ากรไปชอบ

คนที่ไม่ควรชอบขึ้นมา แต่อยากขอให้พ่อยอมรับ.......พ่อจะทำยังไง......พลาดใช่มั้ย!!!

||||||||| แน่เลย!”

เทพพิชัยปิดหน้าตัวเองเจ็บใจ เขายังไม่ทันตั้งตัวเลย พ่อแม่กรรู้ซะแล้วเรอะ!


กรหน้าเสีย ใจไม่ดี “โธ่...พี่เทม|||||||||แล้วพ่อตอบว่าไงครับ!?”

“เขาไม่ได้ตอบอะไรเลยน่ะสิ!|||||||| เงียบไปเลย พี่ทำหน้าไม่ถูกเลยรู้มั้ย!

พ่อนายเล่นมองหน้าพี่นิ่งสนิท จนพี่ทนไม่ไหวต้องหัวเราะกลบเกลื่อนหาเรื่องอื่น

ชวนเขาคุย ก็ไม่คิดว่าเขาจะรู้นะเห็นยังชวนพี่กินข้าวเย็นแทนค่าแรงที่ช่วยจัดสวน”


เทมกับกรนั่งมองหน้ากันนิ่ง..... อย่างนี้เขาเรียกว่าเรื่องแตกแบบไม่รู้ตัวใช่มั้ย..

“เอ๊ะ.....เดี๋ยวนะ.........อ้าวถ้าเกิดสมมุติว่าเขารู้กันแล้ว....แล้วไม่ได้ว่าอะไรแบบนี้..”

หนุ่มลูกครึ่งขมวดคิ้วงง กำลังจะเศร้าแต่คิดให้ดีแล้วมันแปลกๆ..

กรนึกไปนึกมาก็ค่อยๆยิ้มออกอย่างกว้าง ถามเทมเสียงดังอย่างตื่นเต้นตาโต

“พี่เทม! แม่ว่าจะอยู่ข้างผม!! พ่อก็ไม่ได้ห้ามอะไรเลยนะ!!! งั้นก็ดีน่ะสิ!

แสดงว่าพ่อกับแม่ยอมรับได้เหรอ! ไม่เห็นมีใครห้ามให้ผมคบกับพี่เลยนี่!!!”


เทพพิชัยยังเกาหัวมึนๆ “ไม่รู้สิ...หึ.......ถึงยังไงพี่ก็จะรักนาย..”

คำตอบของเทมทำให้กรยิ้มกว้างจนตาปิด

“หึ/////// ดีแล้วๆ!! งั้นต่อไปนี้เราก็ทำตัวแบบนี้แหละพี่เทม พ่อแม่ผมไม่ว่า

ขอแค่พี่เทมอย่าทำตัวเป็นกอลิล่าป่าต่อหน้าพ่อกับแม่ก็แล้วกัน555”


“หนอย..ไอ้เด็กบ้าเมื่อไหร่จะเลิกกล่าวหาว่าพี่เป็นกอลิล่าซะทีวะ!”

เทมล็อคคอกรมาตีเหม่งสามที แกล้งขยี้ทรงผมสุดเท่ของเจ้าตัวให้ร้องโวยวาย....

ทั้งคู่หัวเราะกันลั่นรถ แล้วกอดกันกลม.....ดีใจที่สุด////




****************************


**********

+++++++++++++++++++++++++++++++++++




.....เช้าวันหยุด นกน้อยหลายตัวเกาะกิ่งไม้ใกล้หลังคาบ้านสีเขียวอ่อนแสนสวย

ส่งเสียงร้องรื่นเริง ไม่แพ้เสียงฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีของเจ้าของบ้านหน้าตี๋


.... นิกกี้สวมผ้ากันเปื้อนฮัมเพลงเสียงเพี้ยนเบาๆในลำคอไปยิ้มไป ยืนหั่นแซนวิช

หลากหลายไส้ที่เขาเป็นคนลงมือทำเองกับมือ มีทั้งไส้ทูน่า แฮมชีส ปูอัด สลัดผัก

น้ำพริกเผาหมูหยอง ไส้กรอก ไก่ ไข่ กุ้งตัวโตๆ...น่าทานยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อหั่นทั้งหมด

ใส่กล่องแล้วเห็นสีสันของไส้สลับกับขนมปังนุ่มๆหอมๆหลายแบบ ทั้งแบบขาวธรรมดา

แบบโฮลวีต แบบผสมผักและธัญพืช ผสมงา ขนมปังสตรอเบอร์รี่ ขนมปังช็อคโกแล็ต


“โหย~~~/////น่ากินที่สุดในโลกเลยครับพี่นิก! พี่นิกเก่งสุดยอด!”

แบงค์ยืนเกาะเคาน์เตอร์ในครัวมองแซนวิชมากมายตรงหน้าน้ำลายสอ

ดวงตากลมโตเป็นประกายชื่นชมคนทำ แฟนเขานอกจากหล่อแล้วยังเก่งที่สุด


หนุ่มน้อยนัดไปเที่ยวสวนสนุกกับคนรักรุ่นพี่หน้าตี๋วันนี้ เลยขับรถมาหาแต่เช้า

นิกกี้อาสาทำแซนวิชไปให้เพื่อนๆกลุ่มใหญ่ไว้กินแก้หิว จึงไม่ได้ไปรับแบงค์ที่บ้าน

หยิบแซนวิชเรียงใส่กล่องเสร็จ นิกกี้ก็ยื่นให้หนุ่มน้อยช่วยรับไป ขนไปใส่ไว้ที่รถ

เหลือไว้แค่แซนวิชรวมมิตรแสนน่ากินไส้ทูน่ากุ้งแฮมชีสในจานสองชิ้นใหญ่ๆ

คนทำยืนยิ้มตาหยี มองคนรักตัวเล็กที่เดินหอบกล่องข้าวเร็วปร๋อไปอย่างเอ็นดู

ก่อนจะหันกลับไปหยิบจานแซนวิชขึ้นมาดูแล้วยิ้มกว้างตาหยียิ่งกว่าเดิม

“หึหึหึ.....วันนี้แหละ...พี่น้ำ..ผมจะทำให้พี่ออกจากถ้ำให้ได้เลย..หึหึ”


เจ้าตาตี่กระยิ่มยิ้ม ถือจานแซนวิชเดินขึ้นบันไดตรงไปยังห้องพี่ชาย

พี่ชายที่แสนน่ารักของเขาเอาแต่นอนซึมเศร้า หมดสภาพเอเลี่ยนป่าเถื่อน

ที่ชอบใช้กำลังแล้วหัวเราะอ้าปากกว้างตลอด ...กลับไปเหี่ยวเฉาเหมือนดอกไม้

ที่ใกล้ตายคากระถางเก่าๆเต็มที........ไม่ชอบเลย...

มันทำให้นิกกี้นึกถึงตอนที่เตี่ยกับแม่เพิ่งเสียไปใหม่ๆ..

พี่น้ำเหมือนจะแตกหักได้.... ยิ่งเจอเรื่องที่พ่อของเทพพิชัยทำไว้

ยิ่งซ้ำให้เจ็บจนเอาแต่นอนร้องไห้ทุกวัน... เพราะคิดถึงเตี่ยกับแม่และเฝ้าโทษตัวเอง


ไม่ต่างกับตอนนี้ คิดว่าเขาไม่รู้หรือว่าพี่ชายต้องแอบร้องไห้ทุกวัน

เพราะคิดถึงคนรักหน้าหล่อแทบขาดใจ..... แต่ปากแข็ง และรั้นไม่ยอมรับ

ยืนยันไม่ยอมพบหน้าคนที่ตัวเองรัก ทั้งที่ในแววตาแสนเศร้านั้น

แสดงออกให้เห็นชัดเจนยิ่งกว่าอะไร เวลาที่เอ่ยถึงคนคนนั้น ว่ารักเขามากแค่ไหน

“ก๊อกๆ พี่น้ำครับ..........ให้ผมเข้าไปหน่อย ผมทำอะไรมาให้พี่แน่ะ”


เสียงร่าเริงของเจ้าน้องตัวดี ไม่ได้ทำให้คนในห้องร่าเริงตามไปด้วย..

น้ำที่เอาแต่นอนซังกะตายกอดตุ๊กตาไอ้หื่นเล็กบนเตียง ยันกายลุกขึ้นแล้วถอนใจ

หันหน้าเจ้าตุ๊กตาปากจู๋ที่ทำออกมาได้หน้าเหมือนเอสอย่างกับแกะมาจ้อง

ก่อนจะยัดมันเก็บเข้ากล่องเครื่องมือใบย่อมที่เอาไว้ใส่พกพามันไปทุกที่..

ต้องซ่อนไว้ใต้เตียงอีกที ... น้ำไม่อยากให้น้องเห็นว่าเขายังเอาไอ้หื่นเล็กออกมากอด

ทั้งที่ลั่นปากกับน้องว่าจะไม่ขอเจอหน้าเอสอีกแล้ว... และห้ามให้นิกกี้พูดถึงเอสอีก


.....จริงอยู่ที่เขาไม่รับโทรศัพท์เอส ไม่ยอมเจอหน้าเอส และไม่อยากพูดถึงเอส

แต่พอรู้จากนิกกี้ว่าเอสไม่ได้มาหาอีกแล้ว...........แทนที่จะเบาใจ

กลับยิ่งเสียใจทำได้แค่แหกปากร้องไห้คนเดียวในห้อง ไม่กินไม่นอน

มาหลายวันจนซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด...

ดวงตาคู่สวยที่บอบช้ำเนื่องจากผ่านการร้องไห้หนักมามาก ช้อนขึ้นมองหน้า

น้องชายที่ฉีกยิ้มให้ทันทีที่เปิดประตูรับ

“อะไร..” น้ำมองหน้าน้องอย่างไร้วิญญาณ ถามสั้นๆอย่างเบื่อหน่ายทุกสิ่งในโลก

นิกกี้ยังคงยิ้มกว้างก้าวเข้ามาในห้อง ยกจานแซนวิชน่ากินสุดๆขึ้นโชว์


“นี่!!! ไงพี่น้ำ เห็นแล้วหิวเลยใช่มั้ยล่า!~555 ผมทำไปกินกับเพื่อน

วันนี้แล้วนะที่นัดกันไปเที่ยวสวนสนุกเปิดใหม่น่ะ..เอ่อ..เลยเอามาให้พี่กินด้วย”

ผิดคาดที่คิดว่าจะเรียกความสนใจจากพี่ได้สักนิด น้ำไม่ได้มองแซนวิชน่ากินนั้น

ด้วยซ้ำ แต่ก็รับจากมือน้องแล้วเอาไปวางบนโต๊ะข้างหัวเตียง

ก่อนจะล้มลงนอนหันหลังให้ พูดขอบใจเบาๆ...


หนุ่มตี๋ถอนใจ นั่งลงข้างตัวพี่ชาย พยายามทำเสียงร่าเริงถามแม้ในใจเขาจะเศร้าไปด้วย

“พี่น้ำอย่าลืมกินนะ... พี่ต้องกินอะไรบ้างนะ.....ผมเป็นห่วงพี่นะ รับปากผมมาสิครับ

ไม่อย่างนั้นผมจะห่วงพี่จนไปเที่ยวไม่ได้นะ ....พี่จะไม่ไปกับพวกผมจริงๆเหรอ”

เขาเพียรชวนให้คนที่เอาแต่เก็บตัวซึมเศร้าไปสวนสนุกด้วยกันมาหลายวันแล้ว

แต่อีกฝ่ายก็ตอบปฏิเสธ ไม่มีอารมณ์ไปไหนทำอะไร ยิ่งไปเที่ยวด้วยแล้ว


“มึงไปเถอะนิกกี้ ขอพี่อยู่คนเดียว..... แค่ง่วงน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวกิน...”

น้ำบอกไม่หันมามองหน้าน้อง นิกกี้เลยได้แต่ถอนใจก้มตัวลงมากอดพี่บนที่นอน

ก่อนจะลุกเดินออกไปจากห้อง...


น้ำยังนอนท่าเดิมนิ่งๆ เขาไม่อยากไปไหนกับใครทั้งนั้น

น้องไปแล้ว........ไปเที่ยวกับแฟนแล้วก็เพื่อนๆมัน......

เขายังเคยคิดชวนเอสไปเที่ยวสวนสนุกหลังจากกลับจากทะเล

..คิดแล้วมันจะร้องไห้........... เขาไม่อยากทำให้ทุกคนหมดสนุก.....

ถ้าต้องไปแหกปากร้องไห้กลางสวนสนุกแบบนั้น..


หนุ่มน่ารักลุกขึ้นนั่ง หันมามองจานแซนวิชที่น้องชายทำให้อย่างซึ้งใจ

......แค่มองดูก็รู้สึกได้ถึงความรักและความห่วงใยที่เจ้าตาตี่มีให้

พาลรู้สึกว่าตัวเองแย่เหลือเกิน.......ต้องให้น้องมาเป็นฝ่ายดูแลตลอดเวลา

เลิกกับเอสแล้ว.........เขาก็คงเหลือแค่นิกกี้เท่านั้น.......


“มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกไอ้น้ำ! ต้องทำให้ได้สิ! มันก็แค่!!.ฮึก..กลับไปเหมือนเดิม”


ก็แค่ไม่มีเอส.........


หยดน้ำตาร่วงเผาะทันทีแค่คิดแค่นั้น..

คนน่ารักนั่งร้องไห้หน้าจานแซนวิชของน้อง

...เขากินไม่ได้.......เขากินไม่ลง

เขาคิดถึงเอส...........



เพล้งง!!ตุ้บ!ครึ่กกกก~กกกกก~~กกกกก!!!!

“ฮึก!!?..อะไรวะ!?”

น้ำสะดุ้งตกใจได้ยินเสียงโครมครามข้างนอกก็รีบปาดน้ำตา

เปิดประตูห้องออกไปดู ก็เห็นแบงค์วิ่งหน้าซีดทะเล่อทะล่ามาหา

“พี่น้ำ!! พี่นิกตกบันไดครับ! ฮืออทำไงดี!”

“เฮ้ย!|||||||||| ไอ้ตี่!!!”

หนุ่มน่ารักรีบวิ่งลงไปดูน้องชายที่นอนกองร้องโอยอยู่ตรงตีนบันไดสุดชีวิต

“ไอ้นิก! ไอ้นิก!” เขย่าเรียกแล้วคนเจ็บกลับค่อยๆหมดสติไปต่อหน้า ไม่ไหวติง

น้องแบงค์วิ่งตามมาถึงก็ก้มหยิบกุญแจรถตัวเองที่กระเด็นตกอยู่ไม่ห่างตัวนิกกี้มา

แล้วรีบพูดตะกุกตะกักอย่างร้อนรน “พี่น้ำ! พี่น้ำครับ! คือพี่นิกลืมฝากกุญแจรถผม

เขาบอกจะเอาไปให้พี่น้ำ ถือน้ำส้มคั้นขึ้นไปให้ด้วย แล้ว! แล้ว! แล้วพี่นิกก็ตกบันได!”


น้ำมองเศษแก้วที่แตกกระจาย มองหน้าแบงค์ที่หน้าซีด บอกให้ใจเย็นๆ

ทั้งที่ตัวเขาเองก็แทบจะทำอะไรไม่ถูก

“ไม่เป็นไรแบงค์! ไอ้นิกต้องไม่เป็นไร! ไป! ช่วยพี่พาไอ้นิกไปโรงพยาบาลเร็ว!!!”

ตั้งสติได้น้ำก็เลิกลน สิ่งที่เขาคิดออกอย่างแรกคือ หมอ ต้องรีบพาน้องไปให้ถึงมือหมอ

สำรวจทั่วตัวไม่มีแผล ร่างกายไม่หักเบี้ยวผิดท่าตรงไหน นิกกี้คงแค่สลบไป


“ครับ! ครับ! พะพี่น้ำ...พี่น้ำไม่โกรธผมนะครับ! พี่น้ำอย่าโกรธผมเลยนะครับ!|||||||”

“โธ่รีบมานี่เซ่! กูจะโกรธที่มึงจะร้องไห้อย่างเดียวนี่แหละ กูก็อยากจะร้องไห้!”

น้ำกัดฟันยกแขนน้องชายตัวโตพาดไหล่ ตะคอกเรียกคนรักตัวเล็กของน้องชาย

ให้เข้ามาช่วยพยุงอีกข้าง พากันหิ้วปีกคนหมดสติไปขึ้นรถ


“พี่น้ำ!...พี่น้ำอย่าโกรธผมเลยนะครับ! ผมขอโทษ!”

แม้จะขึ้นรถขับออกจากบ้านมาแล้ว แต่แบงค์ก็ยังหน้าซีดน้ำตาคลอเฝ้าขอโทษน้ำ

“เบ๊! มึงไม่ได้ถีบไอ้นิกตกบันไดใช่มั้ย!?”

“ปะเปล่าครับ!”

“งั้นมึงก็เลิกขอโทษกูได้แล้ว มึงไม่ได้ทำอะไรผิดนี่! รีบขับไปเร็วเข้า!”

“ครับๆ!!”

“ไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดก่อน เรื่องอื่นช่างมัน!”

“ครับๆ!!”

“เฮ้ย!!! อ้าวเฮ้ยไอ้เบ๊! ไอ้แบงค์มึงบ้ารึเปล่านั่นไง! โรงบาล!!! ทำไมไม่เลี้ยว!”

“คือ!~|||||||||||||||......... ผมเลี้ยวไม่ได้ครับพี่น้ำ...ฮือ”

“ทำไมวะ! ทำไมไม่เข้าไป!!?”


แทนที่คนขับร่างเล็กจะเป็นคนตอบ.. น้ำกลับได้ยินคำตอบจากปากเจ้าตาตี่ข้างๆ

ที่เลิกแกล้งสลบแล้วลุกขึ้นมานั่งยิ้มปากกว้างตาหยีให้พี่ชาย

“เข้าโรงบาล ก็ไม่ได้ไปเที่ยวกันพอดีอ่ะดิพี่น้ำ555 55 55”

“เฮ้ย!!!”


กว่าจะรู้ว่าหลงกลน้องชาย ก็กระโดดขึ้นรถมาด้วยตัวเองไปแล้ว

คนเป็นพี่อาละวาด ทั้งตบกะโหลก ทั้งตะคอกขู่ฆ่า ทั้งบีบคอด่าน้องทั้งน้ำตา

“ฮึก! ไอ้เชี่ยนิก!!! มึงเล่นงี้เหรอ!! กูไม่ขำด้วยนะไอ้เชี่ย! ไอ้เลวววว!!!!”

“โอ๊ย~||||||||| พี่ค้าบ..พะ..พอแล้ว..อ่ะ..โอ๊ยยย...ผมเจ็บ!..พี่น้ำ! พอ! โอ๊ย!!”


น้องแบงค์ที่นั่งหน้าเสีย ตะกุกตะกักช่วยนิกกี้พูดแก้ตัวกับน้ำ

“พี่น้ำครับ...คือพี่นิกอยากให้พี่น้ำไปเที่ยวด้วยกันจริงๆนะครับ..อย่าโกรธพี่นิกเลย

พี่นิกเขาไม่อยากไปเหมือนกัน ถ้าไม่มีพี่น้ำไปด้วย... แต่ผมอยากไปครับ..”


น้ำลดมือที่เงื้อง้างจะตบหัวนิกกี้ลง ใช้หลังมือเช็ดน้ำตาตัวเองแล้วนั่งหน้าบึ้ง

นิกกี้รีบเอาหัวมาถูแขนพี่ชายไปมา ทำอ้อนเหมือนเด็กๆไม่อยากโดนเล่นงานอีก

ขนาดผอมลง ข้าวปลาไม่ได้กินแต่แรงมือที่ฟาดใส่นี่ไม่ใช่น้อยๆ ถ้าเป็นปกติ

มีหวังเขาได้สลบของจริงแน่|||||||||||||

“พี่น้ำ~~~ พี่น้ำคร้าบบบบ ไปกับพวกผมนะ จะให้ผมทิ้งพี่ไปเที่ยวสนุกได้ไง

ผมขอโทษที่แกล้งหลอกพี่แบบนี้ ยกโทษให้ผมนะ พี่น้ำคนดีน่ารักที่สุดในโลก!”


น้ำถอนใจได้ยินน้องอ้อนก็ใจอ่อน เข้าใจว่ามันห่วงเขามากแต่มันร้ายไม่เลิก

เลยพูดเสียงรอดไรฟัน ทำเหล่ตามองเจ้าตาตี่อย่างคาดโทษ

“เล่นแรงนะมึง! ทีหลังทำงี้อีกกูจะลากมึงไปฝังแทนพาไปหาหมอคอยดู!

กูหัวใจวายตายไปทำไงวะ! มึงคิดว่ามึงรักกูอยู่คนเดียวเหรอ

กูห่วงมึงแทบตายเมื่อกี้รู้บ้างมั้ยไอ้เชี่ย!”

หนุ่มหน้าตี๋ไม่สะทกสะท้าน ลองพี่ด่าเขาได้แบบนี้ดีกว่านิ่งเงียบหรือร้องไห้เป็นไหนๆ


“พี่น้ำไปเที่ยวสวนสนุกกับผมนะ.....เพื่อนผมไปกันเพียบ ไม่เหงาแน่!

รับรองสนุก ผมจะทำให้พี่น้ำยิ้มทั้งวันเลย! นะครับ!!” เจ้าตาตี่พูดตาเป็นประกาย

ก่อนหันไปแอบสบตากับคนรักที่ลอบมองเขาผ่านกระจกมองหลัง


“โธ่ไอ้นิก...............นี่มึงจะเข้าใจบ้างมั้ยว่ากูไม่อยากไปไหน....เฮ้อ...........”

น้ำมองหน้าน้องที่ยิ้มแฉ่งให้ เหลือบไปมองเห็นแบงค์ตั้งหน้าตั้งตาขับรถไม่สบตา

หมดอารมณ์จะคัดค้าน ทำไงได้ดันนั่งรถมากับพวกมันซะขนาดนี้แล้ว


“พี่น้ำครับ...อย่าโกรธผมเลยนะ||||||||||”

น้องแบงค์ยังเอ่ยขอโทษซ้ำๆกับพี่ชายของคนรักเสียงเบา

น้ำได้ยินแล้วเริ่มเข้าใจ รู้แล้วที่มันหมายถึง คือขอโทษเรื่องที่รวมหัวกันกับเจ้าตาตี่

หลอกให้เขาออกมาจากบ้านอย่างนี้สินะ..........



.......แต่เรื่องที่น้ำยังไม่รู้ คือ น้องแบงค์เฝ้าขอโทษหลายครั้งเผื่อแผ่ไปถึง

เรื่องอื่นที่กำลังจะเกิดขึ้น ต่อจากนี้ด้วย..................


(ขอโทษครับพี่น้ำ||||||||||… อย่าโกรธผมเลยนะ พี่นิกสั่งมา..)









tsktonight.TBC…

***เอาตอนนี้ไปแก้คิดถึงกัน แหะๆ
ขอบคุณกำลังใจน่ารักๆจากทุกคนนะคะ^^
วิดีใจมากที่แฟนๆยังคิดถึงกันและกลับมาอ่านเรื่องนี้
บอกจะจบๆ ไม่จบสักที ขอโทษนะคะทุกคน วิคลานมาอัพช้าเรื่องนี้เลย
เส้นหย่ายยยมากกก(คือมันอืดเกิน)


ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // ถ้าจะคิดว่าใครผิดใครถูกกันแน่ วิเฉลยให้ค่ะ
วิ ผิดเอง และคนที่ถูกก็คือ วิ เองค่ะ555!!!
เพราะวิเป็นคนแต่ง555 ทุกอย่างอยู่ในกำมือช้านนนน~~(หัวเราะชั่วร้ายๆ^^)

ถึงคุณ Kaey // หนูแนนแฮบปี้ไปแล้วเนอะ ส่วนกรบอกถ้าโอบรู้จะหนีเข้าป่า555
ช่วงนี้เฟตพี่โอบไปก่อน คนไม่ชอบหล่อนเยอะเกิน555 ขอบคุณกำลังใจจ้า






Create Date : 04 พฤษภาคม 2557
Last Update : 10 พฤษภาคม 2557 18:30:27 น. 2 comments
Counter : 901 Pageviews.

 
พอรู้ว่าพี่โอบป่วยก็เป็นห่วงจัง รักษาสุขภาพด้วยนะครับ อ้อ...ลองให้กรแกล้งตกบันไดบ้างสิ เผื่อโอบจะออกมาช่วยกรแล้วมาเจอกับเอสที่สวนสนุก


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 4 พฤษภาคม 2557 เวลา:20:44:41 น.  

 
หวังว่าพ่อแม่กรจะยอมรับให้เทพพิชัยเป็นลูกเขยได้นะคะ ตอนนี้กรกะเทพพิชัยมาแบบหวานๆนะคะ อิอิ
แล้วก็ขอให้เอสง้อน้ำได้สำเร็จนะคะ ห่างกันนานแล้วคิดถึง
(อยากรู้ว่าเอสกะนิกกี้มีแผนอะไร ฮ่าาา)


โดย: Kaey IP: 101.108.229.204 วันที่: 5 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:04:28 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2557
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
4 พฤษภาคม 2557
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.