***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านค่ะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)








ที่รีสอร์ท... ฟ้าเพิ่งสาง.. อากาศกำลังดี


เปลือกตาคู่สวยกระตุก แพขนตายาวกระพริบถี่ ไม่ช้าเจ้าของตาคู่หวานก็รู้สึกตัวตื่น..

หนุ่มน่ารักงัวเงียขยับตัว ยกแขนคนหน้าหล่อที่กอดเขาไว้เหมือนหมอนข้างออก

ก่อนลุกขึ้นนั่งหาวหวอดๆอยู่บนเตียง...ตาปรือได้สักพัก ก็แพ้ความง่วง

ล้มตัวลงนอนใหม่ แถมยังซุกตัวเบียดเข้าไปกอดคนข้างๆด้วย



คนโดนนอนเบียดยังหลับตา แต่อมยิ้ม...แอบหรี่ตาขึ้นมองอีกฝ่ายที่ทำท่าเหมือน

ลูกแมวตัวน้อยอ้อนขอความอบอุ่น...

เอสลูบหัวน้ำ จับผมสีน้ำตาลอ่อนนิ่มมือเล่นไปมา ตอนนั้นจึงทำให้น้ำรู้ว่าเอสตื่นแล้ว...

“ หื้ม...?........เป็นอะไร... มองหน้าคนหล่อทำไมครับ..หึ...”

เอสปรือตาขึ้นมองพูดติดตลก เห็นคนน่ารักของเขากำลังมองจ้องหน้าเขาเช่นกัน


น้ำไม่ตอบแต่ซุกหน้าลงไปใหม่ กอดเอสแน่นขึ้น.......... หนุ่มน่ารักแอบถอนใจแล้วคิด

.............วันนี้แล้วสินะ... ที่พวกเขาต้องกลับบ้านกันแล้ว..


“คุณจะนอนต่อใช่มั้ยน้ำ (จุ๊บ) ผมขอไปวิ่งหน่อยนะ..” เอสจูจุ๊บที่หน้าผากคนรัก

พูดขอตัวเพราะเห็นว่าเช้านี้อากาศดีมากๆ และเขาอยากออกกำลังเสียหน่อย

แต่ดูเหมือนเจ้าลูกแมวขี้อ้อนในอกจะไม่อนุญาต... ส่ายหน้ารัวแถมเขยิบตัว

ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มให้ฟอดใหญ่ แล้วก็ส่ายหน้าอยู่อย่างนั้น

“55///// อะไรเนี่ยน้ำ55 คุณจะบอกว่าไม่ให้ผมไปเหรอ?”

“น้ำอยากนอนต่อ.........นะ...เอส..” เสียงหวานงึมงำ ทำงัวเงียกอดอีกฝ่ายไว้

“ทำไมครับ.. (จุ๊บ)... ให้ผมนอนด้วยเหรอ..หึหึ” ถามยิ้มๆพลางจับหน้าคนรักให้เงยขึ้น

ก่อนผงกหัวไปจุ๊บที่แก้มนิ่ม

“อื้ออ...” น้ำพยักหน้าแล้วซุกหน้านอนหนุนหัวไหล่เอส

เอสเลยยิ้มกริ่ม น้ำทำให้เขารู้สึกดีสุดๆเวลาอ้อนเขาแบบนี้

คนหล่อพลิกตัวนอนตะแคง ใช้ทั้งแขนทั้งขาเข้าล็อคเกี่ยวกอดตัวคนน่ารักไว้แน่น

เพราะหมั่นเขี้ยว เหมือนอยากแกล้งให้อีกฝ่ายดิ้นรั้นด้วยความอึดอัด...แต่น่าแปลก

คนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาไม่ขัดขืนเลยสักนิด.... แถมกอดตอบด้วยอีกต่างหาก....

(เฮ้อ/////น่ารักชะมัด)... เช้านี้น้ำอ้อนเขาสุดๆเลย... คิดไปเองรึเปล่านะ..


“เอส.....//// กอดน้ำแน่นๆเลย อย่าปล่อยนะ..”

ได้ยินอย่างนั้นเอสก็อดไม่ไหว ตอนแรกเขาคิดจะนอนเฉยๆ แต่อีกฝ่ายดันทำตัว

น่ารักเกินห้ามใจ ยั่วให้เขาอยากทำอย่างอื่นขึ้นมาเสียแล้ว..

“จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...” พลิกตัวขึ้นมานอนทับร่างบางไว้ ไล่หอมไล่จูบไปทั่วตัว


ตัวเอสหนักแต่น้ำไม่ได้รู้สึกอึดอัด เขารู้สึกจั๊กจี๋มากกว่า ส่งเสียงขำคิกคักออกมา

จนคนรุกไล่ฟัดชะงัก หยุดมองหน้าทำตาเจ้าเล่ห์..

“หึ...ยิ้ม//// ยิ้ม...หึหึ...ชอบใช่มั้ย..หืมมมนี่!..นี่!..นี่!นี่!นี่!” เอสก้มหน้าก้มตาแกล้ง

ทั้งหอมทั้งจูบไปตามจุดต่างๆที่เขารู้ดีว่ามันจะทำให้อีกฝ่ายยิ่งหัวเราะเสียงดังไม่หยุด

น้ำโดนรุกหนักกว่าเดิมก็ขำก๊ากจนหอบ จับหน้ายันหัวแฟนหนุ่มรูปหล่อให้หยุดทำ

“เอส//// 55 ไม่เอาแล้วคุณอย่าทำงี้สิ มันจั๊กจี๋...”

“หึ..คุณไม่ยอมให้ผมไปวิ่ง...งั้นคุณต้องยอมให้ผมออกกำลังบนเตียงแทนนะ..”

“อึก///////... อะไร...เอสคุณจะทำอะไร!/////เดี๋ยวๆซี่เอส! ยังไม่ได้อาบน้ำแปรงฟันเฮ้ย!”


น้ำตกใจเมื่อเอสถอดเสื้อตัวเองออก แล้วไล่ปล้ำถอดเสื้อเขาออกด้วย จู่ๆมันก็เลิกเล่น

แล้วเข้าโหมดหื่นซะงั้น เดือดร้อนให้ต้องดิ้นหนี แต่ไม่ว่ายังไงก็โดนจับรวบตัว

กอดรัดฟัดเหวี่ยงเอาไว้ได้อยู่ดี น้ำโวยวายเพราะไอ้ที่เขาบอกว่าอยากนอนต่อ

หมายถึงอยากนอนกอดกันจนหลับไปอีกสักสองสามชั่วโมงต่อเท่านั้น

ไม่ได้ตั้งใจยั่วให้อีกฝ่ายมีอารมณ์รุกเอารุกเอาอย่างนี้

เอสหัวเราะในลำคอ แกล้งทำเสียงขู่เล่นบอกน้ำ “ฮ่าฮ่า!! เสร็จแน่! เสร็จแน่ๆ!!

ฮ่าฮ่า อยากอาบน้ำใช่มั้ย! ฮรึ่มมม~!///// เดี๋ยวผมอาบให้เอง!จะถูให้ทั่วทั้งข้างนอก

ทั้งข้างในเลยล่ะ! หึหึหึ..เสร็จแล้วสัญญาว่าจะพามานอนต่อทีหลังนะจ๊ะที่รัก (จุ๊บ)”


“เหวอ~~~//////// ไอ้บ้าเอสสสส ปล่อยนะ! ม..มะ..ไม่อ๊าววว จะน๊อนนนน!”

น้ำดึงผ้าปูที่นอนไว้แต่ก็หลุดมือ ไล่คว้าจับหมอนไว้ได้ก็ยกขึ้นใช้ตีหัวเอสให้ปล่อย

แต่เจ้าหน้าหล่อแรงเยอะไม่สะทกสะท้าน ลากตัวเขาลุกมายืนกอดไม่ยอมปล่อย

ไม่ยอมให้ดิ้นหนี แย่งหมอนใบโตไปโยนทิ้ง แล้วยกตัวเขาขึ้นอุ้มใส่บ่า

แบกพาเข้าห้องน้ำไปจนได้....

“เอส!///////*// ไอ้บ้า! ไอ้บ้าไม่เล่น!! ปล่อยลง! ไม่เล่นแล้วววว!!!”

“ก็ใครว่าเล่นเล่า ฮะฮะ ผมทำจริงๆ!ฮะฮะฮะฮะ!!”

...แล้วอีกไม่กี่อึดใจต่อมา กางเกงขาสั้นของน้ำ กับกางเกงนอนขายาวของเอส

ก็ถูกเหวี่ยงออกนอกประตูห้องน้ำ ตามมากองอยู่ไม่ไกลไปจากเสื้อของทั้งคู่

บนพื้นด้านนอก..


....................................................

.............................

...............


************************************


… สายแล้ว ทุกคนส่งข้อความนัดแนะกัน ให้ไปรวมตัวกินข้าวพร้อมหน้า

ก่อนออกเดินทางที่ร้านอาหารของชัย

เอสเก็บของลงกระเป๋าไม่เสร็จสักที น้ำนั่งเล่นเกมส์ในมือถือรอไม่ยอมช่วย

เพราะในใจหนุ่มน่ารักไม่ได้อยากไปจากที่นี่เร็วนัก

....ในเมื่อกลับไปแล้วเขาต้องเลิกกับเอส|||||||||


“เอ๊ะไอ้นั่นอยู่ไหนวะ? เออนั่น...เฮ้ยลืมไอ้นี่ได้ไงเนี่ยแล้วกัน อ้าวแล้วที่ชาร์ต..

..เอ่อ...น้ำ!..... คุณช่วยผมดูหน่อยสิ ผมเก็บผ้ามาหมดรึยัง..หยิบที่ชาร์ตแบ็ตให้ผมด้วย”

เอสหัวหมุนรีบเร่ง ความจริงอยากเก็บของตั้งแต่เมื่อคืน แต่น้ำก็ชวนให้รีบเข้านอน

“ผมไม่ว่างหรอก ยังผ่านด่านนี้ไม่ได้เลย..น่าเบื่อ....เอาเป็นว่า... ผมไปร้านชัยก่อนนะ!”

น้ำพูดแล้วแกล้งยิ้มหวานให้ ก่อนลุกจากที่ รีบเดินหนีออกจากห้องไป

ทิ้งให้เอสนั่งกับเตียง อ้าปากค้างข้างกระเป๋าเดินทางที่ยังเก็บไม่เรียบร้อยใบโต

จะเรียกจะรั้งคนน่ารักก็ออกไปแล้ว เอสเลยได้แต่บ่นแล้วก้มหน้าก้มตาเก็บกระเป๋าต่อ

ทั้งของฝาก ทั้งของใช้ส่วนตัวที่ซื้อมาเพิ่ม แล้วยังของกินระหว่างทางอีก น้ำเล่นขนซื้อมา

เต็มไปหมด แต่ทิ้งให้เขานั่งแพ็คอยู่คนเดียว เสื้อผ้าและข้าวของที่วางกระจายเต็มห้อง

ก็ฝีมือการรื้อซะเละ เพื่อหากางเกงตัวโปรดของคนรักเขานั่นล่ะ

“หนอย~~~ ตัวแสบเอ๊ย หนีไปแล้ว แจ้งความดีมั้ยเนี่ย ช่วยด้วยครับๆ!! ตำรวจครับ

ผู้ช่วยผมไม่ยอมทำงานครับ! เอ๊ะผู้ช่วยอะไรเหรอครับคุณเอส!? ก็ผู้ช่วยรื้อ!ของผมไงครับ!

โฮ่!!! มันน่า~~~~นัก! หมั่นเขี้ยวโว้ย~!! โดนแค่ยกสองยก สงสัยมันจะน้อยไปนะ

แหม่!//////*//รู้อย่างนี้เมื่อเช้าจัดให้เขาหนักๆสักสี่ห้ายกซะก็ดี!”



……………………

………….

……..

….

น้ำเดินออกมาจากห้อง เดินไปตามทางเดินหน้าห้องพักก็เจอบิวที่ลากกระเป๋ามา

“น้ำเก็บของเสร็จแล้วเหรอ55 ดูสิเราซื้อเสื้อผ้ากับของฝากไว้เต็มเลย ดูนี่..สวยมั้ยจ๊ะ

ซื้อกระเป๋าใหม่มาใส่เสื้อผ้าอีก555 เอ้อแต่หลายวันมานี้เห็นน้ำก็ซื้อของตั้งเยอะ

กระเป๋าใส่หมดรึเปล่า”


“อ๋อ...ไม่รู้สิ เราไม่ได้เป็นคนเก็บอ่ะ.. ให้เอสเก็บอยู่ ไปกินข้าวกันเหอะบิว”

บิวพยักหน้าแล้วเดินลากกระเป๋าไปกับน้ำ น้ำมองบิวที่ทั้งลากของทั้งถือกระเป๋าในมือ

ก็อยากช่วย เพราะเขาเดินตัวปลิวอยู่คนเดียว แต่แค่คิด เสียงอันสดใสร่าเริงเกินพิกัด

ของหมอเรียวก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง “คุณบิวครับ!////ให้ผมช่วยนะครับ!!”

เรียวเข้ามาช่วยบิวถือกระเป๋า น้ำจึงอมยิ้มบอกให้ทั้งคู่พากันเดินล่วงหน้าไปก่อน

เขาขอแวะไปหากรก่อนแล้วจะตามไป.. น้ำมักหาข้ออ้างเพื่อหาโอกาสให้คนทั้งสอง

ได้อยู่ใกล้ชิดกันบ่อยๆ ครั้งนี้ก็ด้วย ดูเหมือนเรื่องของบิวกับคุณหมอหนุ่มหล่อลูกครึ่ง

จะไปได้สวย ...ยืนมองด้านหลังคนทั้งคู่ที่เดินคุยแล้วหัวเราะสดใสเคียงข้างกันไป

น้ำก็ยิ้มเศร้า......... เหมือนเห็นภาพซ้อนของตัวเองได้เดินเคียงข้างไปกับเอส..

เขาก็อยากเดินข้างเอสอย่างนั้น.....ตลอดไปเลย....



..... “โธ่ไอ้เชี่ยเรียว!!! -*- มึงแรดออกไปแต่ตัวนะไอ้ห่าเอ๊ย! วิ่งไปหาหญิง

ทิ้งให้กูต้องแบกของๆมึงไปให้ด้วยใช่มั้ย ใครชมมันว่าเป็นคนดีวะแม่ง!”

เสียงเทพพิชัยที่เปิดประตูออกมากร่นด่าเพื่อนซี้ ทำเอาน้ำออกจากภวังค์

หันมามองแล้วต้องได้ขำกับสภาพของเจ้ากล้ามโตแทน

เทมต้องหอบกระเป๋ารุงรังทั้งของตัวเอง ทั้งของคนรัก และของเพื่อนให้วุ่นวาย


“พี่เทม เอากระเป๋าใบนั้นของผมมา ผมถือเองได้น่า ไม่หนักรึไงครับ”

กรตามออกมาทำหน้ามุ่ย ที่ตัวเด็กหนุ่มมีเพียงเป้ใบเล็กๆเพิ่งมาซื้อใหม่ใบเดียว

เทมไม่ยอมส่งกระเป๋าของกรให้ บอกจะถือให้เอง ก่อนทั้งคู่จะสะดุ้งเสียงหัวเราะ

หันไปก็เห็นน้ำยืนขำอยู่

เทพพิชัยทั้งลากทั้งหอบกระเป๋าพะรุงพะรัง เดินผ่านหน้าน้ำไปก็ทักยิ้มๆ

“แหะ..น้องน้ำเก็บของเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ”

“เอสเก็บอยู่ กูขี้เกียจเก็บว่ะ”

กรวิ่งตามมาแย่งกระเป๋าตัวเองจากมือเทม แล้วไล่ให้เทมเดินไปก่อนแก้เขิน

“พี่น้ำมายืนรอพี่เอสเหรอครับ?” กรถามทำหน้าสงสัย

“อ๋อเปล่าหรอก ของเยอะ ท่าทางจะเก็บอีกนาน กูยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

ก็ว่าจะไปร้านชัยแล้ว เดี๋ยวเอสก็ตามไปเองแหละ”

“55 สมน้ำหน้า ให้พี่เอสขนของคนเดียวเลยก็ดีเนอะพี่น้ำ555”

“55เออ กูไม่ใจอ่อนเหมือนมึงหรอกไอ้กร กลัวแฟนหนักรึไง ตามทวงกระเป๋าคืน55”

“พี่น้ำ/////*// อย่ามาล้อผมน่า! ก็พี่เทมอ่ะดิบอกไม่ฟัง คนเขาจะถือเองก็เอาไปถือให้

บ้ารึเปล่าทำอย่างกับผมเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆไม่มีแรงไปได้ พอพูดอย่างนี้ไปเขาก็ทำท่า

เบ่งกล้ามขู่ให้ดูอยู่นั่นแหละ คิดว่าเท่รึไงครับเหมือนคิงคองมากกว่า!เอาแต่ใจชะมัด”


“ไปโกรธมันทำไม? มึงก็เอาใจยากชะมัด สบายจะตายใช้มันเข้าไปเถอะ มันชอบ..”

“เปล่าครับ ผมไม่ได้โกรธเขาซะหน่อย”

“................อ้าวแล้วที่บ่น...............เอ๊าะอ๋อรู้แล้ว.........555มึงเขิน?”

“.....////ก็มัน!..........” กรกรอกตาแล้วหลุดอมยิ้มออกมาจนได้ พึมพำคนเดียวว่าเขาไม่ชิน

น้ำนึกได้ว่าเห็นเทมออกมาจากห้องของกรจึงแกล้งแซว

“เอ๊ะ แล้วทำไมไอ้พี่เทมมันออกมาจากห้องมึงวะ...รึว่า! เมื่อคืน!!!”

“ว๊าคคค!!!///////*// พี่น้ำ! อย่าคิดอะไรนะ! เขาเพิ่งมาหาผมเมื่อเช้าพร้อมๆ

คุณหมอเรียวต่างหาก! พี่เทมกับคุณหมอเขาเก็บของเสร็จตั้งแต่เมื่อคืน พี่เทมก็เลยมาหา

เอ่อ..มาปลุกแล้วก็ช่วยผมจัดกระเป๋าแต่เช้า แต่คุณหมอเขาเอากระเป๋าตามมาด้วย!

อยู่นั่งคุยเล่นกันในห้องสามคนครับ! สามคนไม่ใช่สองคนนะ พี่น้ำอ่ะ!

เลิกทำตาแปลกๆแบบนี้เลย ผมไม่มีอะไรน๊ะ!!!”

กรรีบลนลานแก้ตัวพัลวันจนน้ำยิ่งขำ

“เอ้า แก้ตัวซะน่าสงสัยเลยนะมึง55 กูก็ยังไม่ทันพูดอะไรซะหน่อยนิ”

“แต่ก็คิดใช่มั้ยล่ะครับ!/////*//”

“ก็อีกไม่นานหร๊อกมึง! โดนแน่! 55555 นี่ถ้าหมอไม่อยู่นะป่านนี้..55”

“พี่น้ำ! โดนอะไรของพี่เนี่ย! ผมไม่คุยกับพี่แล้ว!///////*//”


กรซ่อนหน้าแดงๆ เดินฟึดฟัดหนีไปไม่รอ เหลือแค่น้ำยืนมองเหม่อ

ยิ้มเศร้าคนเดียวอีกแล้ว.... ยังไม่อยากกลับบ้านเลย... น้ำได้แต่คิดอยู่อย่างนี้

บ้านหลังสวยสีเขียวอ่อนที่เขารักนักรักหนา.. เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาไม่อยาก

กลับไปหามัน................ ก็.......เขาไม่อยากเลิกกับเอสนี่

... ถึงจะแค่สามเดือนก็เถอะ....อยู่ดีๆก็ต้องบอกเลิกกัน||||||||| เอสที่ไม่รู้เรื่องอะไร

คงพาลคิดว่าเขาไม่รักแล้วแน่..... จะทำยังไงดีนะเอสถึงจะไม่เสียใจ

เป็นไปได้เหรอที่เอสจะไม่เสียใจ ไม่โกรธเขา ..แค่ตอนที่นึกไปเองว่าต้องแยกกันอยู่

ยังไม่ยอมเลย แถมโกรธจนเขาถูกต่อว่าด้วย... ดีที่หายเข้าใจผิดเพราะความจริง

เขาจะชวนให้มาอยู่ด้วยกันที่บ้าน.....แต่หนนี้มันไม่ใช่.... เอสจะอาละวาดรึเปล่านะ...

จะอ้างอะไรดีถึงต้องเลิกกัน.... เขาจะหาเหตุผลอะไรไปขอเลิกกับเอสได้ล่ะ?

พี่โอบสั่งให้เขาไล่เอสออกจากบ้าน ห้ามเข้าใกล้เอสตลอดสามเดือน...


........น้ำนึกๆไป...ก็ฉุกคิด............แล้วค่อยๆยิ้มกว้างออกด้วยความลิงโลด!

“จริงดิ!!!//////// จะว่าไปแล้ว ก็ไม่ได้บอกว่า....นี่หว่า!” น้ำยิ้มกริ่ม

นัยน์ตาคู่สวยเป็นประกาย....เขาคิดออกแล้วว่าจะทำยังไงกับเอสดี!!! สิ่งที่คิดได้

ทำให้หนุ่มน่ารักยิ้มร่าออกมาได้จริงๆเสียที หลังจากที่ได้แต่ฝืนยิ้มมาตลอดหลายวัน


กำลังดีใจ เดินไปทำท่าไชโยแอบแหกปากเบาๆอยู่คนเดียว คนน่ารักก็ต้องสะดุดหู

กับเสียงพูดภาษาไทยสำเนียงแปร่งที่คุ้นเคยของอเล็กซ์ซานเดอร์

“อ่าวคูณน้ำคราบ! ดีใจอาไรคร๊าบ ไช่โย่!?55 ไมมีอะไหลเรอ

ค้อปมไป่กินเข่าด้วยคนน่ะคราบ555 โอ๊ะฉวยรอ มายฮันนี่สักครู่นะคร๊าบบ”


ตะลึงพึงเพลิด! น้ำอ้าปากค้างเห็นอเล็กซ์ขนกระเป๋าของก๊อปออกมาจากห้อง

แล้วถือไว้ให้ ก่อนยิ้มกว้างตะโกนถามก๊อปจากหน้าห้องว่าเสร็จรึยังเขาหิวแล้ว

“แหม~/////คนบ้า! จะบอกว่าหิวเค้าอีกแล้วสินะตัวเองอ้า~~ฮุฮุฮุ/////”

น้องก๊อปเดินกรีดกรายยิ้มหวานมาตีแขนหยอกเย้ากับคุณฝรั่งที่ยิ้มร่าเล่น

ทำเอาน้ำชี้หน้าทั้งคู่เหวอๆ “ก๊อป!!!///// นี่อย่าบอกนะ! กับอเล็กซ์แล้วเรอะ!!!”


“อุ้ยว้าย!//// ต๊ายพี่น้ำมายืนอยู่แถวนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ยโฮะๆๆ หืมมไม่ต้องทำหน้า

ทำตาโตขนาดนี้ก็ได้ค่ะ! ก็แบบว่าเมื่อคืน..ออกจากร้านพี่ชัยแล้วไปต่อกันที่ผับค่ะ

อเล็กซ์เค้าไม่ไหวน้องก๊อปก็เลยไปส่งเค้าที่ห้อง แต่แบบว่าพอดีห้องอเล็กซ์เค้าอยู่

ไกลกว่าห้องก๊อปนี่ค่ะ ฮุฮุ//// ก็เลยมาจบกันที่ห้องก๊อปนี่แหละ(งาบซะเลย)”


“ปะเ ป็นไงบ้างอ่ะเมื่อคืน!?” น้ำยังอึ้ง แอบเหล่มองไปทางคุณฝรั่งก็เอาแต่ยิ้มให้

ดาราหน้านวลได้ฟังคนน่ารักถามอย่างนั้นก็ยิ้มกริ่ม ทำตาหลุกหลิก

แกล้งทำท่าปาดน้ำลายสอ “ถามมาได้ ฮุฮุฮุฮุ ก็แซบน่ะสิค่ะ!” เป็นอันรู้กัน...

“โอ้โหก๊อป! จริงดิ! บิวรู้รึยังเนี่ย!?” ..น้ำอ้าปากหวอ

“วุ้ยอีเจ้เค้ากำลังอินเลิฟ ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ เขาไม่สนใจก๊อปหรอกเมื่อคืนอ่ะ

สงสัยเอาแต่โทรคุยกับคุณหมอทั้งคืน ฮุฮุ อยู่ห้องไม่ได้ไกลกันเล้ยทำเป็นโทรหากัน

เชอะ! นี่เดี๋ยวถ้าเจ้แกรู้นะ กรี๊ดเว่อร์แน่”


เห็นน้ำปิดปากขำคิกคัก น้องก๊อปจึงบิดตัวล่ำๆแล้วแอบกระซิบบอกน้ำด้วยความเขิน

ทำขยิบตาให้หนึ่งที “แบบว่าเค้าแลกเบอร์ แลกเฟส แลกลาย แลกอีเมล์ แลกทุกสิ่ง

ทุกอย่างกันเรียบร้อยแล้วค่า! โฮะๆ โดยเฉพาะแลกใจอ่ะ////อเล็กซ์เขาบอกว่า

ถึงอีกไม่นานต้องกลับประเทศเขาไปก่อน แต่เขาจะกลับมาทำงานที่นี่

ทำวีซ่าแบบทำงานได้แล้วจะกลับมาใหม่..... เอาจริงๆแล้วก็กลับมาหาน้องก๊อป

โดยเฉพาะแหละค่า~(กรี๊ดด///) น่ารักมั๊กอ่ะ! พี่น้ำดีใจกะน้องด้วยมั้ยค่ะ

เพราะความสวยและเซ็กซี่ของหนูแท้ๆเลยโฮะๆๆๆ”


“โห..../////ดีใจด้วยนะก๊อป ในที่สุดก็มีผู้ชายเป็นของตัวเองซะที(ไอ้กรรู้คงดีใจ)

เล่นของนอกซะด้วยนะ555”

น้ำได้แต่นึกบ่นในใจว่าไอ้กรนี่มันเต่าแท้ๆ สู้ก๊อปไม่ได้เลยจริงจริ๊ง..55


.............

.....ที่ร้านอาหาร

และเมื่อเรื่องของน้องก๊อปรู้ถึงหูเพื่อนคนอื่นๆ ทุกคนก็พากันยกแก้วเฉลิมฉลองให้ก๊อป

ชัยยกขนมเอแคลร์ที่ทำไว้ให้ออกมาเสิร์ฟเพื่อนๆด้วยตัวเอง บ่นคงคิดถึงแย่

ว่างๆให้แวะมาหากันบ้าง และถ้าเมื่อไหร่เขาขึ้นกรุงเทพฯจะไม่ลืมแวะไปหาทุกคน

“ว่าแต่เห็นบ่นกันใหญ่ว่าของเยอะกว่าขามา หนักก็หนัก....แล้วทำไม

....ไม่ใช้บริการยกกระเป๋ากันล่ะ?”

คำถามจากชัยทำเอาทุกคนชะงัก.......ไปประมาณสามวินาที...ก่อนจะพากันขำก๊าก

เพราะพวกเขาดันลืมนึกถึงไปเสียสนิท

.... บางทีถ้าคนเรากำลังหมกมุ่นอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากเข้า

ก็ทำให้ลืมนึกถึงเรื่องอื่นไปได้เหมือนกัน .... ก็ไม่แปลกเพราะพวกเขาทุกคนต่างก็กำลัง

มีเรื่องให้คิดเต็มหัว.............ก็เรื่องของหัวใจ








*******************




“อื้ม..ถึงบ้านแล้วล่ะชัย เออแค่นี้ก่อนนะ แล้วไว้โทรคุยกันเพื่อน”

น้ำวางสายชัยเมื่อเห็นว่ารถที่นั่งมาขับมาจนถึงหน้าบ้านแล้ว ก็ลงรถไปเปิดประตูให้เอส

ขากลับนี้ไม่เหมือนขาไป เพราะกรกลับรถคันเดียวกับเทพพิชัยและหมอเรียวจึงแยกกันไป

บิวกับก๊อปนั่งบิดขี้เกียจอยู่เบาะข้างหลัง ทั้งคู่ลืมตาตื่นได้ก็รีบเปิดประตูรถลงมา

ยืดเส้นยืดสายพากันบ่นหิวข้าว บิวอ้างว่าก๊อปได้แฟนแล้วเพราะงั้นต้องเลี้ยงข้าวพี่ๆ

“โหยมันเกี่ยวกันมั้ยคะเจ้! แต่ก็เอาเถอะวันนี้น้องก๊อปเลี้ยงเองก็ได้

โทรไปชวนคุณหมอด้วยก็ได้นะ คิกๆ”

บิวตีแขนก๊อปที่กำลังขนกระเป๋าเสื้อผ้าลงจากรถเอส ไปใส่รถตัวเองที่จอดทิ้งไว้บ้านน้ำ

น้องก๊อปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตอนนี้ต่อให้ใครว่าอะไรหล่อนคงยิ้มได้ทั้งวัน เพราะอเล็กซ์นั้น

รับปากว่าอีกสองวันจะตามขึ้นมากรุงเทพฯ เพื่อจะได้จู๋จี๋กับดาราหน้านวล

ก่อนต้องกลับไปเมืองนอก


บิวหันไปชวนเพื่อน “ไอ้เอส.. น้ำ ๆไปหาอะไรกินกันไปรถอีก๊อปเถอะเดี๋ยวมาส่ง ”

เอสก็บ่นว่าเมื่อกี้ก่อนเข้าบ้านก็ไม่ยอมบอกจะได้แวะหาอะไรกินเลย

“ก็ชั้นหลับนี่ยะ แกก็ไม่ปลุกมาถามล่ะ” บิวทำหน้าเชิดแล้วไม่สนใจเอส หันไปหาน้ำ

“ขอบใจนะไปกันเถอะบิว เรากับเอสไม่ไปหรอกขอบใจนะ อยากนอนพักมากกว่า โทษนะ”

น้ำปฏิเสธแทนเอสให้เสร็จ ก๊อปกับบิวหันไปมองเอส เอสก็บอกน้ำว่าไงเขาก็ว่าตามนั้น

คนหน้าหล่อตามใจแฟน โบกมือบ๊ายบายเพื่อนๆที่ขับรถออกไป แล้วขนของเข้าบ้าน

น้ำช่วยเอสขนของพลางบ่นหาเจ้าน้องตาตี่ ไม่รู้มันหายหัวไปไหนไม่ยอมอยู่บ้าน

ตอนนี้มันน่าจะเลิกเรียนนานแล้ว เขาก็บอกแล้วว่าจะกลับวันนี้แท้ๆ..


“ถามหานิกกี้ทำไม คิดถึงน้องเหรอครับ รักกันจริงน้า เห็นโทรหากันทุกวัน”

“เปล่า....ผมรู้สึกเหมือนจะหิวข้าวอยากให้มันทำอะไรให้กิน ไปไหนก็ไม่รู้ดูดิ ..”

“อ้าวแล้วเมื่อกี้ทำไมไม่ไปกับบิวกับก๊อปล่ะ?”

“ไม่เอา ผมขี้เกียจออกไปข้างนอก อยู่บ้านกับคุณดีกว่า” น้ำเดินมากอดเอวเอส ยิ้มอ้อนให้

“แนะ! อ้อนผมตลอดนะ เดี๋ยวก็เดือดร้อนเหมือนเมื่อเช้าอีกหร๊อกหึหึ////”

เอสโอบกอดน้ำตอบอย่างหมั่นเขี้ยว พยายามไล่ฟัดหอมแก้มที่เอียงหนีเล่นแล้วหัวเราะ


“เอางี้น้ำ ไม่ต้องโทรตามน้องหรอก เดี๋ยวผมทำอะไรให้กินเองนะ แต่ขอไปค้นตู้เย็นดูก่อน

ว่ายังมีอะไรเหลือให้เจ้าชายของผมกินบ้างนะครับ ” เอสยิ้ม บีบปลายจมูกน้ำเล่น

แล้วทำท่าจะเดินไปแต่น้ำก็ดึงแขนรั้งไว้

“เฮ้ยไม่ต้องๆ คุณไปพักเถอะครับ ขับรถมาก็เหนื่อยแย่ ผมออกไปหาซื้ออะไร

แถวๆหน้าปากซอยก็ได้ จะซื้อมาเผื่อคุณด้วย กินด้วยกันที่บ้านแหละเนอะ”

เอสอมยิ้ม พยักหน้าตามใจน้ำตลอด น้ำจึงเดินดันหลังไล่เขาขึ้นไปนอนชั้นบน

“แต่ผมไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่หรอกน้ำ”

“เถอะน่า! ไปนอนพักสายตาก็ยังดีนะเอส ของที่ขนมาเดี๋ยวผมเก็บเองนะ นะ”


เอสหัวเราะคิดว่าน้ำคงอยากไถ่โทษที่ทิ้งให้เขาเก็บของก่อนกลับคนเดียว

คนหน้าหล่อโดนน้ำไล่เข้าห้องสั่งให้นอนพัก รอกินข้าวเย็นพร้อมกัน


...ระหว่างที่รอน้ำ อาจเป็นเพราะขับรถทางไกลมาเหนื่อย........................

....................นานเท่าไหร่ไม่รู้ .... ที่เอสเผลอหลับไป...



.....เมื่อตื่นขึ้นมา ....

ท้องฟ้าข้างนอกเริ่มมืดแล้ว เอสขยี้ตาไล่ความง่วงติดพันก่อนเดินลงมาชั้นล่าง

เขามองหาคนรัก.....

“น้ำ!?....น้ำครับ?............อะไรเนี่ยยังไม่กลับมาอีก...ไม่ม้างง..อยู่ไหนของเขาวะ..ฮ้าวว”

ปิดปากหาว..แล้วคนหล่อก็ต้องเพ่งมองไปยังร่างบางที่นั่งจุ้มปุ๊กกอดเข่าตรงประตูบ้าน

เอสเข้าไปหาน้ำ ถามว่ามาทำอะไรตรงนี้ น้ำก็ไม่ตอบ เอาแต่เงียบจนเอสแปลกใจ

จับตัวน้ำให้ลุกยืนมาเผชิญหน้ากัน มองดวงตาคู่สวยที่คอยเหลือบหลบเหมือนจะหาคำตอบ

“มีอะไรครับน้ำ!? เป็นอะไร? ผมเผลอหลับไปทำไมคุณไม่เรียกผมล่ะ

ซื้อข้าวมาแล้วเหรอ น้องล่ะยังไม่กลับมาเหรอ...น้ำครับ เป็นอะไรของคุณน่ะ

เล่นอะไรกับผมอีกล่ะ เลิกเหอะไปกินข้าวกันนะ”


น้ำกลั้นใจพูดออกไป “ ..เอส.....ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณ..”

เอสขมวดคิ้ว...ก่อนเดินจูงมือคนน่ารักของเขาให้ไปนั่งคุยกันที่โซฟา

“มีอะไรครับ..”

เอสถาม ยังจับมือที่เขารู้สึกว่ามันเย็นผิดปกติไว้ รู้สึกอยากทำให้มันอุ่นขึ้น..

“เอส...คุณก็รู้ใช่มั้ยว่าผมต้องทำร้าน.....แต่ผมต้องไปทำงานกับคุณตลอดเลย

แล้วผมจะเอาเวลาที่ไหนไปเปิดร้านของตัวเองได้.. ผมว่า........เอ่อ......ผมคงต้อง..”

“คุณจะเลิกเป็นผู้ช่วยผมเหรอ.........ก็ได้....”

“หา!?...อ้าว.....นึกว่าจะว่าผมซะอีก..” เอสยอมง่าย ผิดคาดจนน้ำแปลกใจ

“ก็ผมไม่อยากให้คุณเหนื่อยมากนี่ อีกอย่างทุกวันนี้เราก็อยู่ด้วยกันแล้ว

กลับมาก็เจอหน้ากัน ถ้าผมคิดถึงคุณเอาไว้กลางคืนค่อยกอดให้หายคิดถึงก็ได้ครับ////”

“เอ่อ.........เรื่องนั้น...”

“หื้ม..? คุณทำหน้าแปลกๆนะ มีอะไรเหรอ ยังมีอะไรอีกใช่มั้ยน้ำ”

“....คือ......”

ที่น้ำอ้างว่าจะออกไปซื้อข้าวมานั้น ...ก็เป็นแค่ข้ออ้าง จะได้มีเวลาคิดทบทวนคำพูด

เพื่อคุยกับเอส คนน่ารักต้องนั่งทำใจและซักซ้อมพูดกับตัวเองอยู่นาน

“เอส...... คุณกลับไปอยู่ที่คอนโดสักพักนะ” น้ำกัดฟันพูด จับมือเอสที่กุมอยู่ไว้แน่น

แต่คราวนี้เอสไม่ยอมง่ายๆ ดาราหน้าหล่อทำหน้างงสุดๆ

“ทำไมผมต้องกลับไปอยู่ที่คอนโด!?”

“เพราะ........ผมอยากขอเวลาส่วนตัว....สัก.......สามเดือน...”

“ห๊า!!? เวลาส่วนตัว!?....คืออะไรน้ำ!? คุณอยากจะบอกอะไรผมกันแน่!!?

ผมไม่เข้าใจแล้วทำไมต้อง..สามเดือน!?”

“ก็......เหอะน่า!...ผมมาคิดๆดูแล้ว อยากจะทำอะไรๆเรื่องของตัวเองบ้างน่ะ

ด้วยตัวเอง!....ถ้าผมอยู่กับคุณตลอดเวลาผมว่าผมไม่มีสมาธินะ...เอ่อ..

ระหว่างนี้ผมขอเวลาคุณสักสามเดือนได้มั้ยเอส...เราห่างกันสักพักเถอะนะ..”


แม้ว่าใจจะไม่อยากห่างกันไป แต่น้ำก็พูดออกไปแล้ว...เขาเป็นคนรักษาสัญญา

สาบานกับพี่โอบว่าจะพิสูจน์ให้ดูก็จะทำให้ดู.... และเขาก็เชื่อมั่นว่าคนที่เขารัก

ก็เป็นคนรักษาคำสัญญาเช่นกัน... พวกเขาจะไม่มีวันเลิกรักกันด้วยอุปสรรค์แค่นี้


เอสยอมรับว่าเขาเหวอไม่น้อย นั่งงงกับเหตุผลที่น้ำขออยู่ห่างจากเขา

“ห่าง............................. น้ำ!?....... ทำไมต้องห่างกันด้วย ผมไม่กลับคอนโดแน่!

คุณจะทำอะไรผมก็ไม่ได้ห้ามนี่...ผมตามใจคุณแล้วอยากจะช่วยคุณด้วย...ทำไมผมต้อง..”


“เอส! ทำไมคุณพูดอะไรเข้าใจยากอย่างนี้วะ!?” น้ำขึ้นเสียงแบบปุบปับทำเอาเอสสะดุ้ง

คนน่ารักสะบัดมือแฟนหนุ่มที่กุมไว้ออก แล้วลุกยืนตีสีหน้า หลับตาท่องสิ่งที่เขาฝึกซ้อมมา


“ คุณกำลังทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองมันไม่ได้เรื่องเลยรู้รึเปล่า ผมแค่อยากทำอะไรด้วยตัวเอง

ด้วยตัวคนเดียว บ้างไม่ได้เหรอ!สรุปคือผมจะขอเวลาทำร้านขายของ ของผมเอง!

ขืนคุณอยู่ใกล้ ผมก็ต้องเผลอยอมให้คุณยื่นมือมาช่วยจนได้! ผมอยากให้เราแยกกันอยู่สักพัก

คุณอย่าบอกนะว่าไม่เข้าใจที่ผมพูดเนี่ย!”


“ใช่! ผมไม่เข้าใจที่คุณพูดเลย! ไหนเคยบอกว่าให้ผมช่วยคุณทำร้านด้วยกันไง!!?

ผมก็เคยพูดกับคุณเรื่องนี้แล้วใช่มั้ยน้ำ ว่าเราจะไม่แยกกันอยู่! ไม่ว่าคุณจะมีปัญหาอะไร

ผมก็อยากอยู่ใกล้คุณ! เราจะอยู่ข้างๆกันไงน้ำ! ทำไมเราต้องมาทะเลาะกันด้วยครับ!

ว่าแต่ผมถามหน่อยเถอะ คุณคิดออกแล้วเหรอว่าจะทำร้านขายอะไร!?”


น้ำอึกอัก เห็นท่าจะยืดเยื้อกลัวเอสจับได้เพราะเขาโกหกไม่เก่ง

จึงรีบตัดบททำเป็นโมโห “ อุ๊วะ!!! -*- ขอแค่นี้ถ้าทำให้ไม่ได้ก็เลิกกันไปเลยไป!”


เอสได้ฟังน้ำยื่นคำขาดก็สะอึก รีบลุกยืนตะคอกเสียงหนักกว่าเดิมกลับ

“ทำไมคุณพูดเหมือนหาเรื่องผมอย่างนี้ล่ะน้ำ!? ไหนคุยกันแล้วว่ามันคือร้านของเรา!

ของเรา! คำว่าเรามันคือเราสองคน ไม่ใช่คนเดียว! แล้วคุณพูดเหมือนอยากตัดผมให้

ออกจากชีวิตคุณแบบนี้ทำไมน้ำ!? คอยช่วยกันมันไม่ดีตรงไหน คุณเก่งอยู่แล้วน้ำ

ไม่เห็นจะมีใครว่าคุณไม่ได้เรื่องตรงไหนเลย อยู่ๆทำไมคิดแบบนี้ ..........หรือว่า..

มีใครมาพูดอะไรกับคุณ!?”

Create Date : 16 มีนาคม 2557
Last Update : 16 มีนาคม 2557 20:54:36 น.		0 comments
Counter : 538 Pageviews.
Share Tweet