ตุลาคม 2552

 
 
 
 
2
3
4
5
6
8
10
11
12
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
All Blog
ที่ที่ฉันเคยยืน.........
หลังจากที่หายป่วยจากการเป็นผู้ติดเชื้อไข้หวัดสายพันธ์ใหม่หรือที่ประเทศอังกฤษเีรียกว่า Swine Flu วันแรกของการทำงาน เป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นที่สุด เราเดินถึงที่ทำงานประมาณ 11.20 มั้ง จำเวลาไม่ได้แล้วสิ

เจนนี่ - สวัสดีเดฟ ยูโอเคนะ (เดฟคือหัวหน้าเชฟ ที่เป็นคนฉุดกระชากลากถูเราออกจากซอกบันได แล้วก็อุ้มเราขึ้นรถ ส่งโรงพยาบาล)

เดฟ - กำลังทำอาหารอยู่ หันมามองขวับ เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆ เจนนี่ ยูกลับมาแล้วหรอ เฮ้ๆๆๆๆๆ พวกเรา เจนนี่กลับมาแล้ว เจนนี่หายป่วยแล้ว

แล้วทุกคนที่ทำงานอยู่ในครัวก็เิดินออกจากงานของตัวเอง ยิ้มหน้าบ้าน ยิ้มแฉ่ง ยิ้มหน้าแป้น เดินมาหาเรา ต่างก็พูดยินดีต้อนรับเรากลับเข้าทำงานเหมือนเดิม ทักทายพูดคุยกับพวกในครัวแล้ว แผนกเราก็ได้เวลาพักเที่ยงพอดี เดินออกจากที่ทำงาน หัวหน้าเรา เห็นเรา เขาก็เรียกชื่อเราด้วยเสียงดังๆเลย

เจน(หัวหน้าเรา) - เจนนี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยูกลับมาแล้วหรอ โฮฮฮฮฮฮ ฉันดีใจมากเลย ที่ยูหายแล้ว ยูโอเคไหม หายดีแล้วนะ มาทำงานไหวใช่ไหม ขอบคุณมากนะ ที่วันนี้มาช่วยฉัน

ต่อจากนั้น เราก็เห็น ลินดา(แผนกออฟฟิศ)เดินถือดอกไม้มาให้เราหนึ่งช่อ แล้วเราก็เห็น ใครก็ไม่รู้ หอบเอากล่องใบใหญ่ๆมา พอเดินมาใกล้เรา ก็ อ๋ออออออออออ แอนดรูนี่เอง(เจ้าของโรงแรมอ่ะ)เขาแบกกล่องดอกไม้กล่องใหญ่ๆมาให้เรา คนแรกที่พูดกับเราก็คือ ลินดา

ลินดา - Welcome back Jenny. R u ok ? How do u feel ? Better ?

เราเอง - Yes, i am fine. Thanks . Better now. Don't worry.

ลินดา - Well done Jenny. U done very well. Good girl !

แล้วเขาก็เอาดอกไม้ช่อนั้นแหล่ะ ให้เรา แล้วก็บอกว่า จากเพื่อนร่วมงานทุกคนนะ แล้วแอนดรูก็บอกว่า ส่วนกล่องนี้ จาก มิสเตอร์.....แขกที่โรงแรมแหล่ะ เขามาพักบ่อยๆ บางทีเขาก็จะเอาฮอล์ส่วนตัวของเขา แวะมานั่งจิบชาตอนบ่ายๆ

แอนดรู - เจนนี่ ฉันเสียใจนะ กับเหตุการณ์ที่เกิืดขึ้น ตอนนี้ยูก็หายเป็นปกติดีแล้ว พวกเราต้อนรับยูกลับมาที่บ้านหลังนี้เหมือนเดิมนะ พวกเราไม่อยากให้ยู จดจำเหตุการณ์ไม่ดี ไม่อยากให้มันเป็นความทรงจำที่ไม่ดีกับยู ฉันอยากให้ยูรู้สึุกรัก และ รู้สึกดี กับที่นี่ เพราะพวกเราอยู่กันเหมือน ครอบครัวใหญ่ๆ ครอบครัวหนึ่ง ยูเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีของทุกคน ฉันขอบคุณยูมาก ที่ยูตั้งใจทำงาน ขอบคุณยู ที่ยู เดินกลับเข้ามาที่นี่อีกครั้ง ฉันคงไม่ให้ดอกไม้เหมือนกับคนอื่นๆนะ เพราะคิดว่า ตอนนี้ยูคงได้รับดอกไม้เต็มห้องทำงานของยูแล้ว ฉันก็มีของขวัญเล็กๆน้อยให้ยูนะ

แล้วเขาก็ยื่นซองจดหมายสีขาวให้เรา โอ๊ว มาย ก๊อดดดดด ป่วยแค่นี้ จะไล่เราออกเลยหรือไงวะ (คิดในใจ เพราะเห็นป็นซองขาว) พอเรารับปั๊บ ก็ขอบคุณเขา ก็แง้มๆดู เห้อออออออออออ โล่งอกโว้ยยยยยยยยยยยยย เป็นเงินต่างหากล่ะ แต่ไม่รู้ว่าเท่าไหร่ เพราะไม่ได้สนใจ ประโยคสุดท้าย ที่แอนดรูพูดก็คือ U r our Queen....

อู้ ว๊าววว รู้สึกเป็นเกรียติ(สะกดถูกไหมเนี่ย ถ้าผิด หนูขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ)อย่างสูงส่ง ฮ่าาาาาาา ไม่หรอก ปกติ หัวหน้าเรา เขาก็จะเรียกเราหรือบางคนว่า ควีน อยู่แล้ว ไม่ได้เรียกเราคนเดียวหรอก

และจากวันนั้น ถึงวันนี้ เราก็หายเป็นปกติ 100 เปอร์เซ็นต์แล้วค่ะ กลับเข้าทำงานได้เหมือนเดิม คือ 08.00-17.00 ทุกวัน อาทิตย์ละ 5-6 วัน บางอาทิตย์ก็เหมาไปเลย 7 วันรวด โออออออ ทำไปได้ไงเนี่ย สุดยอดดด หญิงเหล็กเด็กน่ารักอย่างเรา คริกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (มิวายต้องวกกลับมาชมตัวเอง)

วันนี้ เราเลยรวบรวมเหล่าดอกไม้จากเพื่อนที่ทำงาน จากคนรู้จัก จากแขกของทางโรงแรม ที่เขารู้จักเราและไม่รู้จักเรา เพราะบางท่านเขาก็รู้จักเราผ่าน ท่านเจ้าคุณย่าของคุณลูกชายนายทริสตันของเราเอง เพราะแกรนนีของทริสตัน เขาเคยทำงานที่นี่มาก่อน แล้วเขาก็ลาออกไป เขาก็เลยเอาเราเข้ามา เสียบ แทน ฮ่าาาาาา ใช้เส้นสายนิดหน่อยในการสมัครงาน ไม่มีการกรอกใบสมัครเหมือนพนักงานท่านอื่น ไม่มีการสัมภาษณ์เหมือนกับคนอื่นๆด้วย เขาพาเราเดินไปบอกออฟฟิศว่า จะให้เรามาทำงานที่นี่นะ จะให้เริ่มงานวันไหน แค่นี้แหล่ะ คุณแอนดรูก็ติดต่อกลับมาเลย ว่าให้เริ่มงานวันไหน ว๊าววววววววววววววว คริกๆๆๆ ใครว่า คนน่ารักอย่างเราจะโชคร้ายได้ตลอดล่ะ มันก็ต้องมีบ้างแหล่ะ จังหวะชีวิตที่มีขึ้นมีลง หุหุหุหุ พอๆๆ มาดูดอกไม้สวยๆกันดีกว่า

อ้อๆๆ ขอบอกว่า งานนี้ ทางโรงแรม ได้ผลประโยชน์ไปเต็มๆ เพราะเราเองไม่ได้หอบเอาดอกไม้พวกนี้กลับมาบ้านเลย กลัวแพ้เกสรดอกไม้อ่ะ เพราะปกติ เป็นภูมิแพ้ขนแมวขนหมาอยู่แล้วด้วย (แพ้ใจคนบางคนด้วยนะ ฮ่าาาา) โห้ยยย ทำไมตัวหนูมันมีหลายโรคจังวะเนี่ย แล้วจะอายุยืนหมื่นปีกับเขาไหมเนี่ย โฮฮ

ดอกไม้พวกนี้ ก็เลย ยกให้ทางโรงแรมไปเลยค่ะ เอาไว้ประดับห้องพัก ทำให้ห้องพักดูสวยงามขึ้นไปอีกนิด


ช่อนี้ จากเพื่อนๆที่ทำงานค่ะ





ส่วนช่อใหญ่ๆ สูงๆๆ นี้ จากแขกผู้มีอันจะกินท่านหนึ่งค่ะ เขารู้จักกับแกรนนี(ย่า)ของเจ้าทริสตันมาก่อน สนิทกันดีเลยทีเดียว ผลพลอยได้ของหนูไปเลย อิอิ ได้รู้จักคนเพิ่มเยอะแยะมากมาย ฮ่้าาาาาาาาาา




ส่วนกุหลาบแดงนี่ ส่งตรงมาจาก ลอนดอน ค่ะ แล้วก็กล่องสีเงินๆก็ ช็อคโกแลตค่ะ จากแขกอีกท่านหนึ่งเหมือนกัน ฝากให้ Jenny..The Little One. หนูเองแหล่ะ




พอๆๆ เอามาให้ดูแค่นี้พอ เพราะตามหาไม่เจอแล้ว ว่าเอารูปไปเก็บไว้ที่ซอกไหนหลืบไหนของคอมบ้าง ส่วนรูปนี้ กับ คนนี้ เขาเหมือนน้องสาวของเราคนนึง เป็นเพื่อนรุ่นน้องค่ะ ชาวสเปน ชื่อ มาเรีย วันนั้น ที่เราป่วยหนักๆ เขาตกใจมากๆ ร้องไห้ใหญ่เลย พอเราได้กลับมานอนพักที่บ้านแล้ว ก็ได้เขานี่แหล่ะค่ะ ที่บางครั้งก็จะเป็นเพื่อนคุยด้วย..... เจนนี่ ยูเป็นไงบ้าง ยูต้องไม่เป็นไรนะ เดี๊ยวยูก็หายแล้ว ฉันคิดถึงยูนะ ฉันอยากให้ยูกลับมาทำงานไวๆ ยูรีบๆหายนะเจนนี่

เขาเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีมาก ทุกเช้าเขาจะรู้ ว่าเราจะต้องดื่มน้ำเปล่าแก้วโตๆหนึ่งแก้ว 08.30 เขาก็จะมีน้ำมาให้เราแก้วนึง เน้นว่า แค่น้ำเปล่าจริงๆค่ะ ไม่ใส่น้ำแข็งนะ

พอสายๆ เขาก็จะเอาน้ำอัดลมมาให้ พอพักเที่ยง เขาก็มีช้อน ส้อม มีด น้ำอัดลม แล้วก็จานอาหาร ยกมาให้เราอีก

ช่วงบ่าย เขาก็รู้ดี ว่าเราอยากดื่มอะไร ถึงเวลา เขาก็จะวิ่งจากที่ทำงาน ไปที่บาร์ของโรงแรม เขาก็จะมีน้ำเป๊บซี่เย็นๆใส่น้ำแข็๋งมาให้เราหนึ่งแก้ว

ทุกๆวัน เขาก็จะทำแบบนี้กับเรา โดยที่เราไม่เคยได้ออกคำสั่งหรือร้องขอและขอร้องให้เขาทำให้ เหมือนเขารู้เวลาเลย ฮ่าาาาาาาาาา

อยากบอกว่า รัก มาเรีย จัง ยูเหมือนน้องสาวของฉันคนนึงเลยนะ เป็นห่วงยูจัง เพราะ 3 พย นี้ ฉันก็จะกลับไทยแล้วนะ แล้วยูจะคุยกับใครได้อีก ที่คุยแล้ว ยูรู้สึกว่า เหมือนยูคุยกับฉัน ใครจะคอยกิน เล่น เที่ยว กับยู ฉันไม่มีทางรู้เลยว่า เมื่อไหร่ ฉันจะได้เจอหน้ายูอีกครั้ง เพราะถ้าฉันได้กลับมาอังกฤษอีกวันไหน นั่นก็คือ วันนั้นฉันก็ไม่มีโอกาสได้เจอยูอีกเหมือนกัน เพราะยูจะกลับสเปน 28 พย นี้แล้ว รักษาตัวเองให้ดีๆนะมาเรีย ฉันคงไม่เซย์กู๊ดบายกับยูนะ เพราะฉันมั่นใจ ว่าสักวัน เราจะต้องได้พบกันอีก---------- รักยูมากมาย





Create Date : 14 ตุลาคม 2552
Last Update : 18 ตุลาคม 2552 4:21:44 น.
Counter : 644 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ยัยหนูเจน
Location :
Swanage - Bournemouth  United Kingdom

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



Jny & Tristan
New Comments