ภูเก็ต: อาหารทะเล (Fruit de mer à Phuket) ไปภูเก็ตเที่ยวนี้ ทานอาหารทะเลหนำใจเจงๆ ด้วยว่าอดอยากปากแห้งอาหารทะเลสดๆที่ฝรั่งเศสมานาน ใครไม่รู้แล้วจะนึกไม่ถึง ว่าที่นี่...ทางเหนืออยู่ใกล้ทะเลแต่มีดีแค่ปลากะหอย จำพวกปูไม่ค่อยมีให้เห็นตามแผงซักเท่าไหร่ หรือถ้ามี ก็อยากเลือกกินอื่นดีกว่า เพราะว่าราคาแพงจับใจ ส่วนน้องกุ้งไม่ต้องพูดถึง เทียบกะบ้านเราไม่เห็นฝุ่น ไอ้ที่วางขายตามซุปเปอร์ ไฮเปอร์หรือร้านทั่วไป ทำไมมีแต่กุ้งแดงๆเหมือนกุ้งต้มไม่รู้ฟระ (หรือเค้ากินกันไม่เป็นหว่า) เวลาดิฉันจะกินที ต้องไปซื้อกุ้งแช่แข็งจากทางเอเชียหรือหมู่เกาะต่างๆที่ส่งมาขาย บ่อยครั้งที่ซื้อกุ้งส่งออกจากเมืองไทย (สนับสนุนนโยบายไทยทำไทยใช้ไทยเจริญ) แต่จะให้ทานบ่อยๆก็ไม่ไหว ไม่รู้ว่าจะมีสารอะไรตกค้างอยู่ในตัวเรามั่ง มาเริ่มกันที่อาหารมื้อเช้าก่อนดีกว่า ทุกเช้าเราทานบุฟเฟ่ท์กันที่โรงแรมเพราะรวมอยู่ในค่าห้องด้วยแล้ว อาหารเช้าที่นี่ถูกใจพวกเราทุกคนมากเลยค่ะ มีให้เลือกหลายอย่าง ของคุณภาพดีในปริมาณไม่จำกัด รูปวิวตอนนั่งทานอาหารตรงระเบียง มองไปเห็นน้ำกะฟ้า ลมเย็นๆ (น่ากลับไปนอนต่อนิ) ตรงนี้เป็นส่วนหนึ่งของอาหารหวานและผลไม้ต่างๆ ไม่มีรูปไลน์อาหารนะคะ แค่นี้ก็โฆษณาโรงแรมเค้ามากพอแล้ว (ฮั่นแน่ ทำเป็นใช้ศัพท์ภาษาปะกิต กลัวคนไม่รู้ว่ามาอยู่นอกเมือง จริงๆแล้วจำเค้ามาทั้งนั้นแหล่ะค่ะ) อาหารจะเป็นแนวเอบีเอฟ มีถั่วสำหรับอาหารเช้าแบบอังกฤษด้วยค่ะ (ซึ่งดิฉันไม่ชอบเลย) ขนมปังหลายชนิดมากๆ แล้วก็ยังมีอาหารเช้าแบบไทยๆทั้งข้าวผัดก๋วยเตี๋ยวแห้ง ชอบตรงนี้ค่ะ น้ำผึ้งที่ไว้ทานกะแพนเค้กหรือเฟร้นช์โทส ดิฉันว่าเค้านำเสนอดีนะคะ เจ้าตัวเล็กหม่ำนมจากในห้องมาเรียบร้อยทุกเช้า แล้วมาทานต่ออีกที่นี่ เอมชอบกินขนมปังมากเลยค่ะ กินได้กินดี (เวลาทานแต่ละมื้อนี่ห้ามให้เห็นขนมปังเลยนะ ไม่งั้นเธอกินอย่างเดียวอย่างอื่นไม่สน) มื้อกลางวันบางทีเล่นน้ำเสร็จแล้วขี้เกียจเดิน ก็กินกันที่ร้านของโรงแรมนั่นแหล่ะค่ะ จานนี้ผัดไทยห่อไข่ ทำออกมาสวยอีกแล้ว ต่อด้วยอาหารมื้อเย็น รูปที่ถ่ายๆมาก็ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร แต่อยากเก็บไว้ยั่วน้ำลายตัวเองยามหิว อยู่เมืองไทยหาอะไรกินก็ง่าย กินได้ทั้งวันทั้งคืน อร่อยและถูกกว่าที่ฝรั่งเศสตั้งเยอะ ที่กะรนมีร้านอาหารเยอะแยะให้เลือกมากมายรายทาง ถึงแม้ไม่มากเท่าป่าตองแต่ก็ไม่ต้องกลัวอดอยาก อยู่มา 5 วันกินได้ไม่ซ้ำร้าน ยังไม่ทันเบื่อ (แต่เราก็กินร้านอร่อยซ้ำๆบ้างนะคะ เปลี่ยนเมนูอาหารไป) มื้ออื่นๆไม่ได้ถ่ายรูปไว้นะคะเพราะเวลากินต้องรบกะเจ้าตัวเล็กไปด้วย ถ่ายมาได้มื้อเดียวที่เรากินร้านอาหารข้างทาง เค้าตั้งเป็นเพิงๆติดกัน 6-7 ร้านค่ะ เห็นหลังคาก็รู้ทันทีว่านี่แหล่ะใช่เลย ต้องเป็นร้านแบบติดดินอย่างงี้ค่ะถึงอร่อยและราคากันเอง ไม่ต้องตกแต่งสวยหรู อยากกินอะไรก็ไปชี้ๆเลือกๆเอาแล้วให้ทางร้านปรุง (แต่ไม่ถึงกะแบบตัวเป็นๆว่ายน้ำอยู่ในตู้นะคะ อย่างงั้นก็ไม่ไหว) อาหารที่สั่งวันนั้นมีลอบสเตอร์อบเนย (ไม่ต้องกินในโรงแรมให้เค้าชาร์จค่าหัวเล่นหรอกค่ะ ทานกันข้างทางนี่แหล่ะอร่อยเหมือนกัน) ปูสดๆตัวหย่ายๆ กับน้ำจิ้มทะเล แซ่บหลาย ปลาหมึกผัดพริกเผา คว้ากล้องมาถ่ายช้าไปหน่อยค่ะ แหะๆ แหว่งไปเยอะแล้ว ปลานึ่งมะนาว หูย ซู้ดน้ำลายก่อน นั่งดูรูปแล้วก็อยากกินอีก คิดถึงอาหารไทย ขนาดเจ้าเอมมานั่งตักดูรูปที่กำลังแปะ เธอยังพูด อ้ำ อ้ำไปด้วย   Create Date : 24 พฤศจิกายน 2549 25 comments Last Update : 24 พฤศจิกายน 2549 3:12:43 น. Counter : 1194 Pageviews. Share Tweet

You make me so hungry even though it is just about 8 am....555 I am leaving to Phuket now....We will be there for 5 nights. Hopefully I will have what you have had too.....(seafood)....555   โดย: PoomPim..TMB 24 พฤศจิกายน 2549 4:24:14 น.

โห..ตรีนุช ฆ่ากันชัดๆเลยค่ะ   โดย: Picike 24 พฤศจิกายน 2549 6:50:28 น.

อ่ะ ตกคำว่า "พี่" ไปได้ยังไงเนี่ย นัทพิมพ์ไปแล้วจริงๆนะคะ ขอโทษด้วยค่า   โดย: Picike 24 พฤศจิกายน 2549 6:53:23 น.

ลูกชายหล่อมากกก กินก็สะอาดเรียบร้อยดีจังไม่มีหกเลอะเทอะเลย แม่เลี้ยงมาดีเน้อ   โดย: kanu_memphis 24 พฤศจิกายน 2549 8:25:31 น.

พี่ตรีนุช รี่เห็นอาหารทะเลแล้วน้ำลายจะไหลค่ะ อยากไปทะเลมากๆ อยากหม่ำอาหารทะเลสดๆด้วย โอ้วว...พูดแล้วก็หิว แหะๆ   โดย: ShiEri 24 พฤศจิกายน 2549 10:21:36 น.

อยากกินอาหารทะเล ปูสดๆ กะปลาหมึก แต่คลอเรสเตอรอลสูงอะ แง แง น้องเอมภาพนี้เหมือนเด็กโตแล้วเลยอะ   โดย: ลิตเติ้ลเกิร์ล 24 พฤศจิกายน 2549 10:30:13 น.

เห็นอาหารทะเลสดๆ แบบนี้ อยากไปมั่งจริงๆ นะคะ แต่มีลูกเล็กๆ แบบนี้ไปไหนก็ลำบากนะคะ ลูกของแอนงอแงไม่เหมือนเด็กคนอื่นด้วยสิ เอาแต่แม่ คนอื่นไม่เอา ถึงแม้จะมีคนเลี้ยงก็เหอะ เห็นน้ำผึ้งแบบนั้น คนพรีเซ้นต์คนหัวดีนะคะ ดูเป็นธรรมชาติดีจริงๆ เลย ขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บล๊อกนะคะ แอนสอนให้น้องปุ้งทำซายน์มานานแล้วค่ะ ค่อยๆ ทำ แล้วเล่าเรื่องทีละนิด ตั้งแต่เค้ายังพูดไม่ได้ เดินไม่ได้ ตอนเกือบๆ 1 ขวบค่ะ เล่าไปเรื่อยๆ โม้ไปด้วย จนลูกโต2 ขวบกว่าๆ จะสามขวบแล้ว ก็ยังให้เค้าทำซายน์ไปเรื่อยๆ ค่ะ เพราะเห็นว่ามีประโยชน์มากเลยค่ะ แล้วลูกก็ชอบด้วย ว่างๆ มาคุยกันใหม่นะคะ สงสัยคริสมาตย์นี้ น้องปุ้งคงงดของขวัญแล้วล่ะค่ะ เพราะช่วงนี้หลายกล่องเหลือเกิน ไม่ถูก ไม่ซื้อค่ะ ฮ่าๆๆ   โดย: Second impact 24 พฤศจิกายน 2549 10:33:35 น.

ตามมาเที่ยว และตามไปกินค่ะ อาหารที่ไหนก้ไม่ถูกปากเหมือนอาหารบ้านเราค่ะ สาวน้อยคงกินอิ่มนอนหลับ สนุกกับการไปเที่ยวครั้งนี้แน่ๆ   โดย: คุณแม่pp (anwan ) 24 พฤศจิกายน 2549 11:15:13 น.

น้ำลายใหลเอามาฝากบ้างซิค่ะ   โดย: namfonJC 24 พฤศจิกายน 2549 11:23:41 น.

Ahhh, je pense que il soit delicieux... J'aime bein les fruits de mer surtour de Phuket!   โดย: LiBerlutte (Austin Dash ) 24 พฤศจิกายน 2549 12:31:04 น.

อยู่บ้านเราอาหารหากินง่ายๆ ก็เลยไม่รู้คุณค่า พอมาอยู่ที่กันดารห่างไกล ก็คิดถึงเจ้าอาหารง่ายๆ นี่ล่ะค่ะคุณตรีนุช อย่างอื่นข้างบนน่ากินหมด แต่ที่น่ากินสุดๆ ก็จานที่แหว่งนั่นล่ะคะ เพราะเป็นคนชอบปลาหมึกมาก ยิ่งผัดกะน้ำพริกเผา ซู๊ดดด ยอดเลยค่ะ หนก่อนกลับบ้านไปนั่งหาดแม่รำพึง สั่งมาจานหนึ่ง จัดการคนเดียวหมดเลยจนคนข้างๆ บอกว่านึกว่าจะแบ่ง แต่เหมาคนเดียวเลย   โดย: JewNid 24 พฤศจิกายน 2549 13:02:01 น.

โอยเปรียวปากอยากกินจังเลย น่ากินทั้วงนั้น ปลานึ่งมะนาวยั่วยวนสุดๆ ปล.น้องเอมทานง่ายจังน่ะค่ะ กินแต่ขนมปังอย่างเดียวก็ได้   โดย: petunia lover 24 พฤศจิกายน 2549 13:31:48 น.

มาเยี่ยมคุณตรีนุชและไปเที่ยวภูเก็ตด้วยค่ะ อาหารทะเลน่าทานจังเลย อยู่ที่นี่คิดถึงปูที่สุดค่ะ กุ้งยังมีแบบแช่แข็งเยอะ ปลาก็มีสดๆ ชอบไปเดียนำผึ้งเหมือนกันค่ะ   โดย: the Vicky 24 พฤศจิกายน 2549 17:05:49 น.

ชอบมากเลยครับ อาหารทะเล   โดย: PutterZ (ToppuT ) 24 พฤศจิกายน 2549 17:40:26 น.

อิ อิ คุณตรีนุชคะ รถคันนี้ขายทั้งวอฟเฟิล ขายทั้งไอติมเลยค่ะ ถ้าขายสองอย่างวอฟเฟิลมักไม่ค่อยอร่อย ต้องขายอย่างเดียวถึงจะดีค่ะ นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: the Vicky 25 พฤศจิกายน 2549 4:43:00 น.

*** มาตอบคุณปุ๋มปิ๋มไม่ทันค่ะ ป่านนี้อยู่เมืองไทยแล้วมั้ง กิน-เที่ยวให้สนุกนะคะ *** ลืมเรียกพี่ไม่เป็นไรจ้ะน้องนัท จะได้เหมือนว่าเราอายุเท่ากันไง *** เอ้อ...อีกแล้วเหรอคะ คุณ kanu เจ้าขา คนชอบมาทักบ่อยๆว่าเจ้าเอมเป็นเด็กผู้ชาย สงสัยจะหน้าเหมือน *** ขอโทษที ไม่ได้ตั้งใจเอามายั่วน้ำลายคนท้องนะจ๊ะหนูรี่ *** คุณลิตเติ้ลเกิร์ลคะ ตอนหม่ำนั่นหน้ามืดค่ะ ไม่ได้ห่วงคลอเรสเตอรอลเล้ย *** คุณแม่น้องปุ้งคะ ไว้จะแวะไปอ่านอีกรอบนะคะ (ไม่ได้อ่านจริงๆซักที) *** คุณแม่น้องสองพีคะ เอมสนุกกะไปเที่ยวคราวนี้มากเลยค่ะ (กินอิ่มแน่ค่ะ แต่คงนอนไม่พอ) *** คุณฝนชอบอาหารทะเลเหมือนกันใช่ไหมคะ *** คุณน้องออสตินคนภูเก็ตเหรอคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ *** คราวหน้าคุณนิดก็บอกคุณแฟนว่าจานนี้มันเผ็ด เธอกินไม่ได้หรอก จะได้หม่ำคนเดียวสบายใจ *** น้องแอม เจ้าเอมเลี้ยงง่ายค่ะ กินหมดทุกอย่าง ทุกวันนี้เวลาเธอกินข้าวอิ่มแล้ว ดิฉันจะกินมั่ง ก็จะแอบเอาขนมปังแบ่งให้จิ๊ดนึง เราจะได้นั่งกินอย่างสงบๆ คือมีอะไรอยู่ในปาก แล้วเจ้าเอมจะเงียบได้ *** คุณวิคคะ เมื่อเสาร์ที่แล้วก็ไปหม่ำปูที่นี่มาค่ะ ตัวยักษ์เลย ไว้ว่างๆจะเอารูปมาให้ดู *** ขอบคุณคุณ PutterZ ที่แวะมานะคะ   โดย: ตรีนุช3903 25 พฤศจิกายน 2549 4:50:09 น.

พี่ตรีนุช ( อ่ะ คราวนี้ไม่ลืมแล้ว ) พี่เข้าใจถูกแล้วค่ะ นัทเคยเอาข้อมูลนี้ลงไปแล้วค่ะ แต่เอามาอัพเดทใหม่น่ะค่ะ เปลี่ยนแปลงข้อมูลตัวเลข ข้อมูลท่องเที่ยวอื่นๆที่เปลี่ยนไป อย่างอันใหนที่รู้มาใหม่ก็มาเขียนเพิ่ม เพราะมีคนเข้ามาถามเรื่อยๆ นัทขี้เกียจตอบบ่อยๆ เลยเอามาเขียนทีเดียวเลย ปล.ชอบรูปน้องเอมในกล่องเมนท์นี่จริงๆ   โดย: Picike 25 พฤศจิกายน 2549 5:25:35 น.

ขออนุญาตเป็นพี่นะคะ ( เพราะถ้าดูจากอายุลูก พี่น่าจะเป็นพี่) พี่เจี๊ยบคงมีโอกาสเล่าเรื่องตอนเป็นนักศึกษาพยาบาลตำรวจ 4 ปีที่เรียน(และ อีก 4 ปีในอาชีพพยาบาล) ที่มีทั้งเหนื่อย เครียด สนุก และอื่นๆอีกมากมาย ที่คิดว่าหลายคนอาจคาดไม่ถึงค่ะ   โดย: พี่เจี๊ยบค่ะ (anwan ) 25 พฤศจิกายน 2549 10:36:13 น.

แหม .. ไม่น่ากดเข้ามาตอนเที่ยงๆเลย .. มันทรมานมากกกก   โดย: ป้ามด 25 พฤศจิกายน 2549 12:13:04 น.

พาน้องฟ่านมาอ้ำๆ กับพี่เอมด้วยจ๊ะ โอ๊ย...ว่าแล้วก็อยากไปภูเก็ตจัง   โดย: ประมุขขวัญ 25 พฤศจิกายน 2549 16:38:18 น.

ชอบตรงปลานึ่งมะนาว เหงทีไรใจสั่น น้องน่ารักจังค่ะ อยากได้มาอยู่ที่บ้านจัง   โดย: fairy_tells 26 พฤศจิกายน 2549 10:58:29 น.

*** ดีมากเลยจ้ะน้องนัท เขียนเก็บไว้ในบล็อก เวลาใครจะหาข้อมูล จะได้มาดูที่นี่ทีเดียว *** คุณเจี๊ยบเล่าเมื่อไหร่ ดิฉันจะไปติดตามอ่านนะคะ (ไม่อนุญาตให้เป็นพี่ค่ะ คงไม่แก่เกินดิฉันหรอก) *** ป้ามดแวะเข้ามาหิวเลยเหรอคะ *** แอบไปดูนางแบบมะเขือเทศตัวน้อยมาตะกี๊นี้ค่ะ *** คุณ fairy ฯ ดิฉันชอบปลานึ่งมะนาวค่ะ เปรี้ยวๆเผ็ดๆสะใจดีนะคะ หมึกนึ่งฯก็ชอบค่ะ โอ๊ย หิวอีกแล้ว   โดย: ตรีนุช3903 26 พฤศจิกายน 2549 15:16:15 น.

ดีค่ะคุณนุชแวะมาเยี่ยมสบายดีน่ะค่ะ อาหารทะเลของชอบบ อยากกลับไปอีกจังเฮ้ออ หิววว   โดย: น้องเมลแวะมาเยี่ยมน้องเอมค่ะ (sweettybel ) 27 พฤศจิกายน 2549 1:25:21 น.

ไว้จะพาเอมแวะไปแอบดูพี่เมลบ่อยๆนะคะ   โดย: ตรีนุช3903 29 พฤศจิกายน 2549 4:19:55 น.

แนะนำร้านอาหาร พัทยา ชื่อ ร้านอาหาร ป.มีชีวิต (นามสมมุติ) ชายหาด จอมเทียน มีคนแนะนำมา ว่าเป็นร้านอาหารชื่อดัง ของหาดจอมเทียน ไหนๆก็มาพัทยาแล้ว เลยขอแวะ ก่อนกลับสักหน่อย สั่งอาหารไปมากมาย อาหารจานแรกก็ถูกยกมาเสริฟ เมนู พนักงานเสริฟแนะนำ เมี่ยงปลา เป็นอาหารขึ้นชื่อ ของร้าน เขียนในเมนูด้วยว่า อาหารคนรักสุขภาพ แต่กินไปสามสี่คำ กลายเป็นเมี่ยงแมลงวัน เพราะ แมลงวันเยอะมากๆ ต้องคอยใช้มือโบกไล่แมลงวันตลอดเวลา ถามพนักงาน ว่าทำไมแมลงวันเยอะขนาดนี้ เค้าบอกว่า “นี่เป็นหน้าแมลงวัน นะคะ ให้ทำใจ” ทำใจ กินไปมือปัดเป็นพัลวัน ปัดไปได้สักพัก อาหารที่สั่งทยอยมาวาง กองทัพแมลงวันก็เริ่มมาก ขึ้นเรื่อยๆจนน่ากลัว เริ่มรู้สึกว่ามือเดียวปัดไม่พอ ปัดทางซ้าย ทางขวาก็มา ปัดไม่ทัน สู้กับมันไม่ไหว ปัดกันจนเหนื่อย ก็ไร้ประโยชน์ ต้องใช้ใบผักกาดขาวที่ให้มาเป็นกาบๆมาโบกไล่ พอหยุดปัด จะหันมากินบ้าง แมลงวันก็พร้อมใจกัน เข้าไปตอม ในอาหารอยู่ดี นึกถึงหนอนแมลงวัน เลยต้องปลง รับประทานไม่ลง เดินไปคุยกับเจ้าของร้าน ว่าเรากินไม่ได้เลยแมลงวันร้านคุณเยอะมากๆๆ เจ้าของร้านบอกว่า “คุณต้องทำใจ คนไทยกับแมลงวันเป็นของคู่กันไม่มีใครเอาชนะธรรมชาติได้ ”???? ตกใจมากที่ได้ยินคำตอบแบบนี้ แล้วร้านเรามันเป็นแบบ open นะถ้าไม่อยากให้มีเลย คุณต้องไปกินในห้าง (ประเด็น คือ มันเยอะเกินเหตุ ค่ะ ) “คุณดู ทำไมโต๊ะอื่นเค้ายังกินกันได้ ไม่เห็นมีปัญหาเลย ผมเปิดร้านมา สามสิบกว่าปีแล้ว” เออจริง ด้วย เราเริ่มสงสัย ว่าเราผิดปกติหรือป่าว หันไป มองโต๊ะอื่นเขา กินกันอย่างเอร็ดอร่อย เอ๊ะ! ทำไมมันบุกมา ตอมแต่โต๊ะเรา เราลอง เดินเข้าไปดูใกล้ๆ พระเจ้าช่วย !!! เห็นชัดๆว่า เค้านั่งกินกัน ท่ามกลางหมู่แมลงวันที่ตอมอาหาร เราลืมตัว เอามือไปโบกที่อาหารเค้า ฝูงแมลงวันก็บินฮือ ออกมาจากอาหารที่เค้ากำลังกินกันอยู่ บางตัวก็ ไต่ตอมอยู่ที่ปากหลอดดูดน้ำ บางกลุ่มก็ไต่ตอม อาหารในจานของโต๊ะนั้น เห็นเขานั่งกินไปปัดไป ตกลงนี่ เราบ้า หรือ พวกเขา เมา กันแน่ เนี่ย คงเป็นเพราะตอนนั้นมีกันอยู่แค่ สอง สาม โต๊ะ แมลงวันเลยรุมกันเป็นพิเศษ ถ้าเราโชคดี มาในวันที่มี ลูกค้าหลายๆโต๊ะ คงจะช่วยแชร์ๆ แมลงวัน กันไป คนละ สิบ ยี่สิบตัว แต่ที่แน่ๆ เราไม่กล้ากินอาหารที่มีแมลงวันตอมมากมายขนาดนั้น ถ้าคุณ คิดว่าสี่ห้าตัว คุณกำลังคิดผิด เพราะมันมีเป็นร้อย แล้วในครัวจะขนาดไหนเนี่ย เจ้าของร้านบอกว่า “คุณช่วยบอกวิธีกำจัดแมลงวันให้ผมหน่อย ถ้าตอบได้ ผมให้แสนนึง” แหม อย่างกับเล่นเกมโชว์ . เราตอบได้โดยไม่ต้องขอใช้ตัวช่วย ว่า คุณต้องรักษาความสะอาด ให้มากที่สุด ปิดถังขยะให้มิดชิด พยามกำจัดทุกวิถีทาง ให้มันเหลือน้อยที่สุด ไม่ใช่ปล่อยให้ มันอาละวาด จนน่าเกลียด แบบนี้ เค้ากลับไม่ฟังและบอกว่า “ทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้มันต้องมี มันมาของมันเอง ผม ห้ามไม่ได้ ไม่ได้สั่งให้มันมาตอมอาหารคุณ มันมาเอง มันเป็นธรรมชาติ เหมือนคุณห้ามไม่ให้เมืองไทยมียุงคุณทำได้ไหม” เราบอก นี่มันอาหารนะ ลูกค้าต้องอดทนเหรอ เค้าบอกว่า “คุณเข้าใจมั้ยผมไม่ได้แกล้ง” (ตอบไม่ตรงคำถามเลย แล้วที่สำคัญเราแกล้งคุณเหรอ ที่กินไม่ได้) “ผมไม่สามารถ สั่งห้ามแมลงวันไม่ให้มาตอมอาหารคุณได้” (แต่เราก็ไม่สามารถกินอาหารที่มีแมลงวันตอมได้เหมือนกัน คุณครูสอนมาตั้งแต่อนุบาล) เจ้าของร้านบอกว่า “คุณจะให้ผมทำยังไง ไหนคุณลองบอกผมสิ” เราพูดว่า ถ้างั้นคุณบอกลูกค้าสิว่าแมลงวันร้านคุณเยอะมากๆๆนะครับ รับกันได้มั้ย ( แต่จริงๆในใจเราอยากพูดว่า ให้ ติดป้าย บอกลูกค้าไปเลย ว่า ร้านนี้แมลงวันเยอะมากๆ อยู่คู่กับครัวเรามานาน บอกก่อนเข้าร้าน ลูกค้าจะได้ทำใจล่วงหน้า หรือ เตรียมตัวรับมือกับแมลงวันร้านคุณ เช่น หัดกินข้าวเคล้ากับแมลงวัน มาล่วงหน้า ให้ชิน หรือเตรียม ซื้อมุ้งมาคลุมโต๊ะ ซื้อไม้เทนนิส ช๊อตแมลงวัน อะไร ก็ว่าไป) เจ้าของร้านบอกว่า “ แล้วถ้าคุณเป็นผมหล่ะ คุณจะบอกลูกค้ามั้ย” (เราได้แต่เถียงในใจว่า อ้าว แล้วนี่คุณหลอกให้เราสั่งอาหารมากมาย แนะนำ ให้เราสั่งอาหารมาหลายเมนู วางเต็มโต๊ะให้แมลงวันร้านคุณ มารุมแย่งกิน หรอเนี่ย เวรกรรม) เราเชื่อว่าถ้าคุณบริหารจัดการให้ดีกว่านี้ แมลงวันจะต้องน้อยลง จนเราพอกินอาหารได้บ้าง อย่างแน่นอน เราลองหา ในgoogle มีวิธีกำจัดแมลงวันมากมาย ถ้าคุณพยายามมันต้องลดลงบ้าง เพราะเท่าที่เคยทานร้านอาหารทะเลมาก็ยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้ แต่นี่ดูเหมือนคุณชินและทำใจรับสภาพ ว่าแมลงวันมันคู่กันกับอาหารทะเล ทั้งๆที่ความสะอาด สำคัญกว่ารสชาติของอาหาร คุณกลับไม่ยอมให้ความสำคัญ ไม่ยอมจัดการอะไรเลย ลูกค้าต้องทนรับสภาพอย่างเดียว ถ้าคุณทำใจให้เป็นธรรม เห็นใจลูกค้าบ้าง คุณจะเข้าใจสิ่งที่เราต้องการสื่อคืออะไร เจ้าของร้านบอก “คุณโกรธอะไรมาใช่ไหม แล้วมาลงที่ผมใช่ไหม” จะบ้าตายนี่เราหยุดงาน มาเที่ยวพักร้อน เพิ่งตื่นนอนมาหาไรกิน อารมณ์ดีๆอยู่แท้ๆ เพิ่งจะมาอารมณ์บูดกัน ตอนรัวมือปัดแมลงวันจน จะเป็นเชียร์หลีดเดอร์ ที่ร้านคุณ เนี่ยล่ะ แสดงว่าคุณเจ้าของร้านไม่ได้ รู้สึกเลยสินะว่ามันสกปรกมาก กลายเป็นเราที่เป็นคนแปลก ประหลาด ในสายตาคุณ สุดท้ายเราทนเถียงกับคนแบบนี้ไม่ไหว ต้องยอมจ่ายเงินทั้งๆที่ไม่ได้กินอาหารเลย เจ้าของร้านดูบิลแล้วบอกว่า “เงินแค่นี้คุณมีปัญหาทำไม” พร้อมเอามือชี้ที่หัว พลางพูดว่า “คิดให้ดีก่อนมีปัญหานะ คิดให้ดีๆ” .. อืม..ก็นั่นน่ะสิ เงินแค่นี้ จะมีปัญหาทำไม แต่เราคิดว่าคำพูดนี้น่าจะเป็นคำพูดของเรา ที่ใช้พูดกับคุณมากกว่า อีกอย่าง เงินไม่ใช่ปัญหาหลัก เพราะบ้านเราไม่ได้ยากจน เรามีงานทำ เราหยุดงานมาเที่ยว มีเงินมาจ่าย เราไม่ใช่คนเร่ร่อน มา หลอกกินอาหารฟรี ( เราเพิ่งกิน เมี่ยงปลา อาหารจานแรก ไป สองสามคำเองด้วยซ้ำ หลังจากนั้น ก็ ปัดแมลงวัน จนไม่ได้กินอีกเลย) และ เราก็ไม่ได้อยากหาเรื่องขอส่วนลดใดๆทั้งสิ้น แต่เราแค่รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมต่างหากที่ถูกคุณเอาเปรียบกันแบบนี้ เจ้าของร้านบอกว่า “คุณเข้าใจมั้ยของผมทำออกมาแล้ว ผมลงทุนไปแล้ว” เราพยักหน้าบอก ค่ะเราเข้าใจ เจ้าของร้าน กลับพูดว่า “คุณไม่เข้าใจหรอก คุณคิดถึงแต่ตัวเอง” ( อ้าว แล้วทีคุณหล่ะจะให้เรากินอาหารที่มีแมลงวันบ้าเลือด ตั้งหน้าตั้งตากินอาหารแข่งกับเราหล่ะ ถ้าเราท้องเสีย ท้องร่วง เข้า โรงพยาบาล หล่ะ ใครๆก็รู้เข้า นอนโรงพยาบาล ที ไม่ต่ำกว่าหมื่น ) คุณก็ไม่เข้าใจเราเหมือนกัน เพราะคุณคิดถึงแต่ตัวเอง รู้แต่ว่าของคุณทำออกมาแล้ว เป็นตายยังไง ลูกค้าไม่พอใจ ยังไง คุณก็ไม่แคร์ ไม่สนใจความรู้สึกของลูกค้า เพราะ คุณคิดแค่ว่า จะไม่ยอมขาดทุนเด็ดขาด แม้เรื่องเล็กน้อย ถ้าเป็นเมืองนอก ร้านคุณโดนสั่งปิดแน่ แต่จนใจ นี่เป็นประเทศไทย Thailand only T_T อยากถามว่า ถ้าคุณซื้อแอร์มาใช้ที่บ้าน เกิดมันไม่เย็นขึ้นมา พอคุณถามคนขาย คนขายบอกว่า คุณต้องทำใจ เมืองไทยมันเป็นเมืองร้อน เปิดไปก็ไม่เย็นหรอก ผมไม่สามารถเปลี่ยนอุณหภูมิโลกได้ คุณจะรู้สึกยังไง คุณจะถามเค้ามั้ย ก็ในเมื่อคุณรู้ว่าแอร์เปิดแล้วมันไม่เย็น แล้วทำไมไม่บอกกันก่อน เราเสียเงินซื้อไปแล้วก็ใช้ประโยชน์ไม่ได้ คุณจะมาแนะนำ จะหลอกขายมาทำไม ให้เสียความรู้สึกกัน ให้บาดหมางกัน เปล่าๆ อาหารที่ทำออกมาแล้ว มีแมลงวันมาตอมอาหารมากมาย จนลูกค้ากินไม่ได้ก็ไม่ต่างกัน เข้าใจว่าคุณลงทุนทำอาหารออกมาแล้ว แต่แมลงวันร้านคุณมันตอม จนสกปรกไปหมด กินก็กินไม่ได้ คุณยังจะกล้าขายให้เราอีกหรอ ทางร้านอ้างว่าเป็นความผิดเรา ที่เราเข้ามาสั่งอาหารเอง ถ้าเราไม่สั่งเขาก็ไม่ทำออกมาวาง และแมลงวันก็จะไม่มาตอม อาหารเรา สรุป คือ เรา อยากมาสั่งเอง ทำมาวางให้แล้ว กินกันไม่ได้เอง ก็ช่วยไม่ได้ เฮอะ!! . ป่วยการจะเถียงกับคนแบบนี้ ถ้าเจ้าของร้าน อยากจะขายอาหาร อย่างเดียว คิดว่าสภาพแวดล้อมบรรยากาศ ความสะอาด ในระหว่างการทานอาหารในร้าน ไม่สำคัญ หรือ ไม่มีปัญญาจัดการกับแมลงวัน พาหะนำโรค แล้วล่ะก็ อย่าเปิดร้าน ให้คนนั่งทานจะดีกว่า ควรจะให้ลูกค้าซื้อกลับบ้านอย่างเดียว ไม่ใช่ปล่อยให้นั่งกินท่ามกลางฝูงแมลงวันแบบนั้น น่าจะมีจรรยาบรรณ สงสารสุขภาพลูกค้าบ้าง ตอนแรกเราโกรธจนไม่อยากจ่ายเงินอยากแจ้งความมากกว่า แต่ คิดดูอีกทีคุณคงจะขาดทุนมากมาย อย่างที่คุณว่า เลยยอมจ่ายเงินไป อาหารเรา ก็ต้องทิ้งไปทั้งหมดแบบนั้น เพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไร หรือ ห่อกลับไปฝากใครได้ แมลงวันมันรุมตอมอย่างบ้าคลั่ง ขนาดตัวเรา ยังไม่กล้ากิน ก่อนกลับเราถ่ายรูปป้ายร้าน เจ้าของร้านมีการขู่เรา ว่าถ้าเอาเรื่องนี้ไปโพสลง Internet เขาจะฟ้องเราแน่ ( เขาจบทนาย มา -_-!) เราเลยย้อนไปว่า ไหน คุณ บอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไง?!? คุณเจ้าของร้าน คุณบอกเราเอง ว่า ร้านคุณต้องมีแมลงวัน และ เป็นธรรมดาที่ลูกค้าต้องทนนั่งกินอาหารท่ามกลางฝูงแมลงวัน แมลงวันกับคนไทยเป็นของคู่กัน แล้วคุณจะกลัวอะไร คุณ บอก ว่า มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ใช่เรื่องเสียหายไม่ใช่หรอ จะกลัวความจริงไปทำไม ในเมื่อคุณคิดว่า เรางี่เง่าเองที่กินข้าวท่ามกลางแมลงวันตอมเหมือนโต๊ะอื่นเขาไม่ได้ ถ้าคุณ คิดว่า ไม่ใช่ความผิดของร้านคุณ ถึงเราโพสไปคนอื่นก็ต้องเข้าใจร้านคุณ ถูกไหมคะ จะมากลัว มาห้ามไม่ให้เราโพส ทำไม ( หรือ ที่ห้ามเรา ไม่ให้โพส แปลว่า ลึกๆแล้ว ในใจคุณเจ้าของร้าน คุณรู้ดี ว่าอะไรถูก อะไร ผิด ใช่ไหม ) เฮ้อ คนเรา พูดมาแต่ละอย่าง เห็นแก่ตัว จนเราล่ะอึ้งจริงๆ เข็ดจนตายจริงๆ เสียความรู้สึก มากๆ ต่อไปนี้ ก่อนไปทานอาหาร คงต้องระวังอย่างมาก หาข้อมูลให้ดีๆ ว่าร้านสะอาดไหม ใส่ใจความรู้สึกของลูกค้าแค่ไหน ไม่ใช่ใช้มารยาทแย่ๆ คำพูดแย่ๆ แบบนี้ งานร้านอาหาร เป็นงานบริการ วันหยุดพักผ่อน มาเจอเรื่องแบบนี้ เรารู้สึกแย่กันอยู่แล้ว ยิ่งมาพูดจาไม่ดี ไม่มีมารยาท ไร้เหตุผล ข่มขู่เราอย่างไม่ให้เกียรติ ไม่แคร์ความรู้สึกลูกค้า สนแต่เรื่องเงินทอง เรื่องกำไร ขาดทุน อย่างเดียว เราจึงไม่หลงเหลือ ความรู้สึกที่ดี กับร้าน ป.มีชีวิต และ เจ้าของร้านนี้เลย แม้แต่นิดเดียว ทั้งๆที่คนรู้จักแนะนำมาให้มากินแท้ๆ (เดี๋ยวเราจะกลับไปด่ามัน) ขอเลือกร้าน ที่สะอาด นิสัยดี เป็นหลัก อร่อยน้อยหน่อย ไม่เป็นไร ดีกว่า จะได้กินแบบสบายใจ ไม่ต้องคอยไล่แมลงวัน ปล ชื่อร้านอาหารเป็นนามสมมุติ นะคะ กรุณาอย่ามาเดาให้ถูก นะค่ะ เจ้าของร้านเขากลัวคนอื่นรู้ ค่ะ เขาขู่ ไว้ เดี๋ยว ดิฉันจะเดือดร้อน แต่ดิฉัน อยาก เสี่ยงตาย พลีชีพ มาเตือนพวกคุณ ไว้ก่อนค่ะ ส่วนจะคิดเห็นกันประการใด ก็แล้วแต่ วิจารณญาณ ของแต่ละบุคคลนะคะ ส่วนคุณเจ้าของร้านคุณต้องรู้ตัวแน่ว่าเป็นคุณ คุณควรใช้วิกฤตินี้ให้เป็นโอกาส ปรับปรุง พัฒนาร้าน ให้สะอาดนะคะ แมลงวันจะได้น้อยลง ไม่ใช่นั่งเอ้อระเหย ไปวันๆ นั่งนิ่งดู แมลงวันบุกร้าน ปล่อยให้ลูกค้า เผชิญกับฝูงแมลงวันนับร้อย ระหว่างนั่งทานอาหาร ภายในร้านของคุณเอง แบบนี้ เผื่อเจอลูกค้า รักสะอาด งี่เง่า กินอาหารที่มีฝูงแมลงวันตอมไม่ได้ แบบเรา คุณจะได้ ไม่ต้อง มีปัญหาอีก (หรือถ้าหมดปัญญาจริงๆ เราแนะนำ ให้คุณเจ้าของร้าน มายืนปัดแมลงวัน จนกว่าจะลูกค้าจะกินเสร็จ มือเราจะได้ว่าง ทานอาหารได้บ้าง รับรอง คุณจะเข็ด จนไม่ยอมปล่อย ให้ฝูงแมลงวันบุกร้าน อีกเลย^^) **เราขอสาบาน ว่า เรื่องที่กล่าวมานี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงทุกประการ ที่นำเรื่องมาเสนอ มีจุดประสงค์ ให้เจ้าของร้าน ได้รับทราบความคิดเห็น ของลูกค้า ทุกท่านที่เข้ามาคอมเม้นท์ต่อ ไม่ใช่คิดถึงแต่ตัวเองแบบนี้ ** นำเสนอเรื่องจริงโดย คุณ วอนนอนคุก   โดย: วอน นอน คุก IP: 10.0.1.12, 58.9.1.94 26 พฤศจิกายน 2553 9:53:05 น.