เป็นกำลังใจให้ครับน้อง ชีวิตมันคาดเดายากนะ บางครั้งอะไรจะเกิดมันก็เกิด เราต้องรับมือกับมันให้ได้

ความสุขไม่ยั่งยืน แต่ขณะเดียวกัน ความทุกข์ก็ไม่ยั่งยืนเช่นกันครับ

อย่างน้อย...ช่วงที่อยู่ในอุโมงค์เราก็ไม่เปียกปอน ไม่หนาวสั่นนะคะ



คนบางคนยังไม่มีโอกาสได้เจออุโมงค์ของตัวเองด้วยซ้ำ




เข้มแข็งมากๆ นะคะ




อย่าลืมคุณพ่อคุณแม่ที่รักเรามากที่สุด



ช่วงที่เราแย่...แม่คือคนที่ทำให้เราเข้าใจเลยว่า ท่านรักเรามากจริงๆ

กลับมาแข็งแรงเร็วๆนะคะ

เอ่อออ เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตพี่ป่าวคับ
หายไปซะนาน กลับมาพร้อมกับกลิ่นอายความเศร้าแบบนี้

เข้มแข็งนะคับ ซํกวันคงเจออุโมงค์ที่ยาวและแข็งแรงพอที่จะให้พี่เดินผ่านไปได้ตลอดชีวิต

ดูแลสุขภาพทั้งร่างกายและจิตใจนะคะ




...

เข้มแข็งไว้นะคะ

แวะมาเยี่ยมครับ รู้สึกดีขึ้นรึยังน้อ

** ยืนให้กำลังใจอยู่ข้างๆๆนะจ้า**

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง...แม้สิ่งที่คุณเขียนออกมาจะห่างมาปีกว่าแล้ว....สิ่งดีๆทีได้จะนำไปใช้นะคะ