|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
18 กันยายน 2563
|
|
|
|
ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 261
ดึกสงัดมากณ.เขตเมืองเฉ่าหย่าง ซึ่งเวลาตรงกับที่เมืองไทย 02.00น.โดยประมาณ ฉันยังเดินอยู่ ในเขตเมือง แห่งนี้....
ฉันแน่ใจแล้วว่า ฉันหลงทางจริงๆ ฉันพบชาวเมือง วัยเดียวกับฉัน แต่เราก็ไม่สามารถจะคุย กันได้ เราพยายามยกโทรฯมือถือให้เห็น เพื่อจะเป็นสื่อกลางในการสื่อสารกัน แต่เขา ก็ได้แต่สั่นน่าโบกมือลาจากกัน ฉันเริ่มอ่อนแรง ฉันเดินไปใกล้ๆมุมหนึ่ง ที่มี แสงไฟฟ้าบนทางเดิน ที่ไม่สว่างนัก ใกล้ๆกับป้อมยามรักษาการณ์ ฉันส่งสัญญาณกับชาย วัยกลางคนที่อายุอ่อนกว่าฉัน"เดา" ขอนั่งพักในมุ่มนี้หน่อยน่ะ ชายดั่งกล่าวโบกมือ ตอบรับโอเคร....
ฉันแปลกใจที่ได้รับน้ำดื่มมาหนึ่งขวดพร้อมด้วยส้มผิวสวยมาหนึ่งผล หลานเธอกำฉับ ว่า "ลุงจะต้องเอาสองสิ่งนี้" นำติดตัวไปด้วยน่ะ เพราะระยะทางที่ลุงจะไป ยังอีกยาว ไกลมากนัก"เราสื่อสารกันด้วยโทรมือถือ"ณ.บนรถไฟสายนั้น ฉันนั่งลง หยิบส้มผิวสวยพร้อมขวดน้ำดื่มขวดนั้น ปลอกผิวส้มออก พร้อมฉีก ส้มกินเพื่อดับกระหาย โดยที่ยังไม่ดื่มน้ำขวดนั้น....
วันต่อมาฉันไปสำรวจ ระบบรถใต้ดินของเมืองหลวงแห่งนั้น "กรุงปักกิ่ง"ในยามเช้าแล้ว ในชั่วโมงเร่งด่วน ที่ชนในวัย หนุ่มสาว จะต้องเดินทางไป ไปตามทางของแต่ละ บุคคล ฉันพบผู้คนมากมายมหาศาลจริงๆ จน ฉันอดที่จะคิดนึกไปไกลแสนไกลไม่ได้ พวกเขาจะเดินทางไปใหนกัน ดูชั่งรีบร้อนกันจนฉัน ต้องขอบันทึกภาพ เกิบไว้...
เมื่อฉันกลับมาสู่เมืองไทย ถิ่นบ้านเกิดของฉัน ฉันเริ่มรู้สึกว่า พวกเขากำลัง จะขยาย ผู้คนของพวกเขา ลงมายังถิ่นนี้แน่นอน เพราะบ้านเมืองของพวกเขา ผู้คนมาก เกินไปแล้ว จึงจำเป็นจะต้องมองหา ท้องถิ่นใหม่ๆเพื่อจะได้เป็นที่อยู่ อาศัยกันต่อไป.....
ปีต่อมาฉันย้อนไปเยือนถิ่นนั้นอีก"กรุงปักกิ่ง"ฉันได้พบ สถานที่กินอาหารทะเล"แบบแย่ง กันกิน"บุบเฟ่"ฉันตกตลึงในอาหารทะเล ที่มีมากมายยิ่งนัก แต่เพียงชั่วพริบตา อาหารทะเลหล่าวนั้น ก็หายไปจนหมดสิ้น ฉันได้แต่คิดนึกในใจ นี่เรากำลัง มาเห็นในด้านที่เราไม่เคยพบเห็น มาก่อนเลย จริงๆ.....
แต่แล้วในต้นปีต่อมา2563=2020 ก็เกิดโรคประหลาด ได้เริ่มเกิดขึ้นณ.ประเทศแห่งนั้น ......จนได้ขยายตัวระบาดไปทั่วโลก จนถึงขณะนี้ การระบาดของโรคดั่งกล่าว ก็ยังมีการแพร่ระบาดอยู่ ยังไม่เป็นที่ไว้วางใจนัก สำหรับประเทศแห่งนี้ ก็ไม่วายที่จะต้อง ได้รับผลไปด้วย......
Create Date : 18 กันยายน 2563 |
Last Update : 18 กันยายน 2563 2:56:17 น. |
|
19 comments
|
Counter : 1147 Pageviews. |
|
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณกะว่าก๋า, คุณtuk-tuk@korat, คุณเริงฤดีนะ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณSleepless Sea, คุณทนายอ้วน, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณสองแผ่นดิน, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณหอมกร, คุณnewyorknurse |
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 กันยายน 2563 เวลา:5:26:10 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 18 กันยายน 2563 เวลา:8:29:22 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 18 กันยายน 2563 เวลา:15:05:02 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 19 กันยายน 2563 เวลา:19:17:07 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 20 กันยายน 2563 เวลา:7:31:44 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 20 กันยายน 2563 เวลา:22:32:23 น. |
|
|
|
| |
|
|
ธนูคือลุงแอ็ด |
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]
|
วันเวลาที่ผ่านเลยไป ช่วงนี้ของชีวิตในชายชรา พบเรื่องราวมากมายสุดจะบรรยาย แล้ววันหนึ่ง? พบว่าจิตใจของตนเอง มีอาการแปลกๆ เบื่อๆๆฯลฯ จนถึงขั้นรู้สึกตนว่า จะต้องแก้ไข"จิตใจ"ของตนของตน... กิจกรรมใน"ฝัน"ในเชิงช่างจึงถูกกำหนดขึ้น....
|
|
|
อรุณสวัสดิ์ครับคุณลุงแอ็ด
ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ
ไวรัสจากเมืองแห่งหนึ่ง
จะกระจายไปทั่วโลก
และกลายเป็นมหันตภัยร้าย
ที่ทำให้โลกสะเทือนนานหลายเดือนแบบนี้