Bloggang.com : weblog for you and your gang
Mnki
Location :
Yamanashi Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
?
]
สิ่งเดียวที่เป็นกำไรของชีวิต คือ การที่ได้มีเพื่อนที่ดี
New Comments
Group Blog
จิปาถะ....ชีวิตในแบบของเราในญี่ปุ่น
เที่ยวฟูจิซัง ในฤดูต่างๆ
สนามเด็กเล่น 公園..ความสุขเล็กๆของเด็ก
ชวนเก็บผลไม้สดๆจากต้น
เที่ยวญี่ปุ่น ไม่ไปไม่รู้
กีฬาสีเด็ก ทำเบนโตะ งานหนักๆของแม่
ชีวิตในห้องเรียนของเด็กประถม
เที่ยวเมืองไทยบ้านเรา
ฮอร์โมน...วัยว้าวุ่นของเด็กชายวัยประถม
ครัวโอชิน * เมนูอาหารญี่ปุ่นแบบง่ายๆ
กุมภาพันธ์ 2555
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
29 กุมภาพันธ์ 2555
2011...ถึงคราวต้องกล่าว ซาโยนาระ กับเพื่อนๆแล้ว
กิจกรรมในช่วงที่อยู่อนุบาลของหนุ่มน้อย
All Blogs
เล่าประสบการณ์ หางานพาร์ทไทม์ทำที่ญี่ปุ่นด้วยตัวเอง
ชีิวิตเหมือนฝันร้าย กับกองหิมะสูง 114 ซม.ในรอบ 120 ปี เมืองโคฟุ จ. ยามานาชิ
เบนโตะต้อนรับฮาโลวีน
เมื่อแหวนติดนิ้ว ดึงไม่ออก....ฉันควรพึ่งใครได้บ้างในญี่ปุ่น
เมาท์มอยกันเรื่องแม่บ้านญี่ปุ่น ตอน 1
ถึงคราวจำเป็นที่ต้องไปถ่ายเอกสารที่ LAWSON
เหมือนฉันกับเธอ ขี่ไปพร้อมกัน จักรยานสีดำ....
เที่ยวตลาดนัดมือสองญี่ปุ่น.....สนุกที่สุดเลย
วิธีจองคิวโรงพยาบาลจากมือถือ ป่วยแค่ไหนต้องมีคิว เพราะนี่คือญี่ปุ่น
เบนโตะ...ของพ่อบ้าน
ซ้อมปฏิบัติรับ ลูกกลับบ้าน เมื่อเกิดแผ่นดินไหวรุนแรง
เทคนิคการประหยัดขั้นเทพ ของแม่บ้านญี่ปุ่น
Christmas event and gingerbread house 2010
Halloween...กิจกรรมของฝรั่ง ที่เด็กๆชอบ
Always on my mind...Always on my heart
พาเด็กๆไปเที่ยวทะเลของญี่ปุ่นครั้งแรก
ดอกไม้ของฤดูใบไม้ผลิ......ทิวลิป
ฤดูใบไม้เปลี่ยนสี....สดใส แดง - เหลือง เรารักกัน
อาหารวันปีใหม่ของญี่ปุ่น...การทำโมจิสมัยใหม่ ประหยัดเวลาจริงๆ
วันเกิด....คือวันพิเศษ และ วันสุดพิเศษของคนญี่ปุ่น
สะดวกสบาย...สีข้าวให้ขาวด้วยเงิน 200 เยน
ชุดสำหรับออกงานต่างๆ ของคนญี่ปุ่น ( ตามฉบับโรงเรียนญี่ปุ่น )
ซากุระ VS โมะโมะ (พีช)
เท้าน้อยๆของลูก....ทำไมมันถึงหอมอย่างนี้นะ
ว่าด้วยเรื่อง...หน่อไม้ที่ญี่ปุ่น
คัดคันจิ...เริ่มตั้งแต่ป. 1 เลย
ผลงานศิลปะ.....ต่อยอดจินตนาการของเด็กๆ
วันแรกของพิธีปฐมนิเทศก์นักเรียนชั้นประถม 1.....โตขึ้นแล้วนะลูกนะ
งานศพที่ญี่ปุ่น...แบบเช่าสถานที่จัดงานแบบพิธีการ
ว่าด้วยเรื่องงานศพที่ญี่ปุ่น...จัดแบบชนบท
ทำบุญให้ปู่ทวด..... วันครบรอบ 25ปี (พิธีโฮจิ)
ทำนาแบบญี่ปุ่น......สบายกว่าบ้านเราเยอะเลย
กลายมาเป็นช่างตัดผมโดยไม่รู้ตัว
ข้าวโพดข้าวเหนียว.....สุดยอดของความลำบากบนผืนแผ่นดินญี่ปุ่น
อนุบาลญี่ปุ่น...ก็มีเข้าค่ายหน้าร้อนด้วยนะ
7 5 3 ....ช่วงอายุของเด็กญี่ปุ่นที่ต้องไปวัด
ความรู้เรื่องการให้นมแม่....บทเรียนดีๆจากญี่ปุ่น
เมื่อวันที่ สาวน้อยของบ้าน....มาอยู่กับครอบครัวเรา
2011...ถึงคราวต้องกล่าว ซาโยนาระ กับเพื่อนๆแล้ว
กิจกรรมในช่วงที่อยู่อนุบาลของหนุ่มน้อย
อลังการแม่บ้านญี่ปุ่น กับ อุปกรณ์ในการดูกีฬาสีลูก
หาโรงเรียนอนุบาล....ยังเจออุปสรรค
ปรับเวลา ปรับภาษา ปรับตัว และ.....ปรับใจ
เมื่อถึงคราวอำลา.....แต่ไม่ใช่การลาจาก
แล้วคืนนั้น...ก็ฝัน
ที่มาที่ไป....เส้นชีวิตที่ใครบางคนขีดมาไว้ให้เราเดิน
ได้ฤกษ์ มีบล็อคเป็นของตัวเองซะที
Friends' blogs
Mnki
หมุยจุ๋ย
Webmaster - BlogGang
[Add Mnki's blog to your web]
Links
BlogGang.com
2011...ถึงคราวต้องกล่าว ซาโยนาระ กับเพื่อนๆแล้ว
การเรียนอนุบาล 3 ปี จบลงแล้ว
ผ่านไปไวมากๆ หนึ่งปีเต็มๆที่ทำงาน PTA ให้โรงเรียนด้วยความทุลักทุเล เพราะภาษาก็ยังไม่คล่อง(ตอนนี้ก็ยังไม่ดี
) นึกถึงวันเวลาเก่าๆแล้ว มันก็เป็นความสุขที่เติมเต็มจริงๆ สามปีที่ทุ่มเท สามปีที่พยายามทั้งลูกและพ่อแม่ (ค่าเรียนทำเอาพ่อกะแม่อาบเหงื่อต่างน้ำทีเดียว)
โรงเรียนเมงุมิ เป็นโรงเรียนอนุบาลที่มีเด็กไม่เยอะ ไม่น้อย แต่การจัดกิจกรรมทั้งที จะทำเต็มที่ ดังนั้นงานเลี้ยงจบ จึงสุดๆ...ซึ่งต้องของบเพิ่มเติมจากผู้ปกครอง โดยความเห็นชอบจาก PTA ของปีนั้น เราต้องจ่ายค่าโรงแรมสำหรับงานเลี้ยงส่ง ค่าของขวัญให้ครูและคนขับรถตามสมควร แต่เรามีโหวตจำนวนเงินก่อน และโหวตค่าใช้จ่ายที่เราเห็นว่าเหมาะสม... ส่วนใหญ่แล้ว ไม่ค่อยมีปัญหา เพราะงานสุดท้าย ทุกคนก็เต็มที่
งานเลี้ยงจบ เป็นงานที่คนมาเยอะ เราจึงต้องมีระบบการจองที่นั่งแน่นอน ครูกำหนดว่า ประตูห้องประชุมจะเปิดเมื่อเวลา 6.00น. เราต้องมาเข้าคิวตามลำดับ เช้าวันนั้น เราก็แจ้นออกจากบ้านขณะที่ทุกคนกำลังนอนหลับ ไปถึงโรงเรียนก่อน6.00 พระเจ้า....
ดิชั้นเป็นคิวที่ 5 หรือเนี่ย...... สอบถามคนที่มาที่ 1 ว่ามากี่โมง เขาบอกว่า มาตอนตี 5 นิดๆ
กรี๊ดดดดด.... ทำได้ไง พอครูเปิดประตู ก็วิ่งเลยค่า ^^
วางเบาะนั่ง จองที่แล้วก็กลับมาแต่งตัว เอาลูกและครอบครัวไปงานพร้อมกัน.....นี่แหล่ะน้อ ชีวิตแม่ญี่ปุ่น
พิธีเช้า เป็นพิธีมอบใบประกาศ คนที่ร่วมงานต้องแต่งตัวสุภาพ...อันที่จริงคนญี่ปุ่น มีนิสัยในการแต่งตัวที่ถูกกาละเทศะมาก อาจจะเจอที่แต่งสบายๆมาก็มีแต่น้อยมาก ชุดธรรมดาสามัญที่ใส่ได้ทุกงานของพ่อ คือ ชุดสูท ส่วนแม่ถ้าไม่กิโมโน ก็ชุดสูทกระโปรง หรือ เดรส สีเข้ม กลัดดอกไม้ที่หน้าอกข้างซ้าย ดอกสีอะไรก็ได้ ให้เข้ากับสีเสื้อผ้า ..แต่ในงานเราแอบเห็นเดรสสีขาวด้วยนะ เขาอาจจะไม่ค่อยถือมั้ง
หลังงานมอบใบประกาศ... เราก็ไปโรงแรม เพื่อกินเลี้ยงขอบคุณครู และมอบของขวัญต่างๆ เด็กๆใส่ชุดที่ดีที่สุด น่ารักที่สุดไปกัน..... โรงเรียนทำของขวัญกลับคืนมาให้พวกเรา โดยเป็นอัลบั้มรวมภาพ สามปีของลูกๆเรา ว๊าย..น่ารักมากๆ บางภาพเราก็ไม่เคยเห็น มันเป็นพัฒนาการสามปีของเด็กๆในรั้วโรงเรียน และมีดีวีดี รวมกิจกรรมสามปีของเด็กๆ ใส่เพลง ทำมิวสิคน่ารักมากๆ โดยพ่อของเพื่อนไทกิ.... ใจดีช่วยทำให้
สนุก สุข ซึ้ง และเราก็เสียน้ำตากันอีกครั้ง
งานโซซทึเอ็นชิคิ..พิธีจบการศึกษาของชั้นอนุบาล
กับใบประกาศ..ความสำเร็จน้อยๆ ของหนุ่มน้อย
กับชุดกิโมโนของแม่ๆญี่ปุ่น สวยสง่าจริงๆ
ในงาน เด็กๆแดนซ์กันกระจาย ผู้ใหญ่ก็เมาท์กระจายเช่นกัน คริๆ
Create Date : 29 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 29 กุมภาพันธ์ 2555 8:37:27 น.
2 comments
Counter : 1686 Pageviews.
Share
Tweet
โอ้โห..มีงานเลี้ยงปิดท้ายด้วย....โยจิเอน หรือ โฮอิขุเอนคะเนี่ย มี PTA เหมือนโรงเรียนประถมเลย ลูกเราไม่ได้เข้าโยจิเอน ก็เลยไม่รู้ว่าเหมือนกันหรือเปล่า แต่ที่โฮอิขุเอง ไม่มี PTA แล้วก็งานเลี้ยงปิดท้าย
สามปี คงจะวุ่นวายน่าดูเลยนะคะ กิจกรรมเยอะมาก โฮอิขุเอนที่ลูกเข้า มีแค่ปีละสามครั้งเองค่ะ ที่แม่ต้องไป ฉายเดี่ยวตลอด เพราะทุกคนยุ่งกันหมด..
โดย:
jeepang
วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:15:59:35 น.
คุณ jeepang
โยจิเอนค่ะ....ระดับโยจิเอนจะมีการสอนไม่เหมือนโฮอิขุเอนค่ะ
สามปี กิจกรรมเยอะมากค่ะ....
เข้า PTAเพราะว่าครูใหญ่ชวนค่ะ ถามเขาว่าทำแล้วได้อะไร เขาบอกว่าได้เพื่อนค่ะ ともだちができる ก็เลยเอาค่ะ....เข้าไปฟัง ไม่ค่อยเข้าใจหรอกค่ะ อาศัยทำตามคนอื่นเอาค่ะ ช่วยๆกันค่ะ
โดย:
Mnki
วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:16:39:25 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
สามปี คงจะวุ่นวายน่าดูเลยนะคะ กิจกรรมเยอะมาก โฮอิขุเอนที่ลูกเข้า มีแค่ปีละสามครั้งเองค่ะ ที่แม่ต้องไป ฉายเดี่ยวตลอด เพราะทุกคนยุ่งกันหมด..