Mnki
Location :
Yamanashi Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




สิ่งเดียวที่เป็นกำไรของชีวิต คือ การที่ได้มีเพื่อนที่ดี


New Comments
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
4 กรกฏาคม 2556
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mnki's blog to your web]
Links
 

 
เมาท์มอยกันเรื่องแม่บ้านญี่ปุ่น ตอน 1

เรื่อง...การเมาท์มอยกินมื้อเที่ยงกัน

เป็นที่รู้กันว่า หลังจากดูกา่รเรียนการสอนแล้ว แม่ๆญี่ปุ่นทั้งหลายจะต้องรวมตัวกันไปกินมื้อเที่ยง เพื่อพบปะทำความรู้จักกัน

เมื่อวานนี้ เป็นครั้งแรก ที่ห้อง โมะโมะ (อู๊ยยยย เรียกได้ไม่เต็มปากจริงๆ คำพูดแบบนี้ ฉันกระดากปากจริงๆ ) ไปกินข้าวกันครั้งแรกอย่างเป็นทางการ จริงๆโรงเรียนห้ามนัดพบหลังการมาดูการเรียนการสอนแหล่ะ แต่คนมันอยาก ห้ามได้ที่ไหน

เรา ได้ขึ้นไปนั่งรถของหัวหน้าห้องไป เธอเรียกคนมาขึ้นรถสามคน เราได้รับเกียรตินั้นทันที (ก็มันยืนกันอยู่สามคน) แล้วก็ได้ไปกินอาหารที่ร้านหนึ่งที่เคยไปมาแล้วเมื่อปีที่แล้ว อาหาร ที่นั่งถูกเตรียมไว้หมดแล้ว เพราะเราต้องยืนยันว่าเราจะไปล่วงหน้าเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว แล้วเตรียมเงินให้พอดีกับค่าอาหาร 1300 เยน

ในเมื่อเป็นเพื่อนใหม่กันบ้าง เก่าบ้าง หัวหน้ากลัวจะจับกลุ่มนั่งแบบเลือกกันเอง ก็เลยตัดไฟ จับฉลากที่นั่งซะ มี 22 คน ก็เขียนเบอร์ที่แผ่นกระดาษรองจาน ก้อยฟ้าได้รับเกียรติเป็นตัวแทนของคนไทย (ฮิ้ววว นางกล้ามากๆ) จับได้เบอร์ 1 แล้วหลังจากนั้นก็นั่งมองว่าใครจะมานั่งข้างฉันบ้าง โชคดีที่ีเจอคุณแม่ตุ้๊ยนุ้ย 1 คนที่ชอบไทย และเพื่อนสนิทอีกคนมานั่งตรงเยื้องข้างหน้า ส่วนคนข้างหน้าเป็นเพื่อนใหม่ คงต้องแนะนำตัวกันล่ะ บัดนี้

ชื่อคนญี่ปุ่น หลากหลาย อายุปูนนี้แล้วมานั่งจำก็ใช่เรื่อง เรารู้ข้อนี้ดี จึงเอากระดาษ ปากกามาให้เขาเขียนชื่อ และเขียนชื่อลูกด้วย ฉันจะได้จำได้ว่าเธอน่ะเป็นแม่ของใคร จะได้เนียนได้ถูก ส่วนชื่อสามี... ไม่ถามก็ได้

บรรยากาศก็ดี เพราะเพื่อนเก่าชื่ออายะ เป็นคนคุยเก่ง เราก็ถามกันไปมาๆ เมาท์ๆเรื่องลูกบ้าง สามีบ้าง คุยกันจนกระทั่งรู้ว่าเพื่อนตุ้ยนุ้ยนั้น สามีเธอกิืนข้าวมื้อละสองถ้วยตวง(ตอนมันเป็นข้าวสาร) กรี๊ดด กันทั้งวง

คนไทยหรือคนญี่ปุ่น นิสัยคล้ายกันคือชอบคนพูดชมๆ ยกยอ ตอนแรกอาจจะดูเวอร์ๆ แต่มันก็สบายใจดีนะ แม่บ้านญี่ปุ่นเป็นคนไม่เบ่ง ไม่อวด ฉันรู้ๆ อับดุลย์รู้ๆ ถามไรตอบได้ ไม่ถามก็บอก.... นิสัยนี้ต้องเก็บไว้ใช้ในบ้านนะจ๊ะ นั่งฟังให้เยอะๆ คุยให้อ่อนน้อม แล้วก็มีมุขสนุกๆมาคุย มาหัวเราะกัน แล้วก็จบท้ายคือการได้แลกเบอร์โทรและอีเมลล์กัน ที่นี่ใช้การอินฟาเรดส่งข้อมูลจากมือถือสู่มือถือ ง่ายไม่ต้องมานั่งเมมเบอร์ อีเมลล์มือถือให้เสียเวลา

แม่บ้านญี่ปุ่น เมสเสจเก่งมากกก คุยยาว ถามไถ่กันมีมาเป็นนิยาย 1 หน้าเลย เล่าที่มาที่ไป ตั้งแต่สาวยันสาวแก่ เมสเสจกันเก่งจริงๆ จนเราต้องไปเปลี่ยนโปรมือถือมาเป็นเมสเสจฟรีไม่จำกัดจำนวนครั้ง.... เอาซิๆ

อยู่สังคมหลากหลาย ปรับตัวกันใหม่ คนไหนที่ชอบเก็บตัว คนไหนที่เป็นคนเริ่มสนทนาไม่เป็นไม่เก่ง ต้องหัดปรับปรุงตัวเอง ไม่อย่างนั้น อด ... เพื่อนไม่มี ลูกก็เหงา

แม่บ้านคนจีน ... ต้องนับถือน้ำใจนางมากที่มา ผิดกับแม่บ้านเกาหลี ที่ชิงลาวันนั้นพอดี แม่บ้านจีน นั่งมุมฝา มองเพดาน จิ้งจก ตุ๊กแกไปตลอดงาน ไม่มีแม่บ้านญี่ปุ่นคนไหนชวนคุยเลย ก่อนกลับ นางอุตส่าห์แวะเดินมาทักทายขอตัวนะคะ นั่งดูนางแล้ว นึกถึงตอนไทกิอยู่อนุบาล 3 ครั้งที่มาญี่ปุ่นใหม่ๆ เพื่อนไม่ชวน เพื่อนไม่คุย คุยกับใครก็จบบทสนทนาอยู่ที่ 5 นาที ...ภาษาไม่ได้ เพื่อนก็หายาก

มาวันนี้ นั่งเครียดอีกที เพื่อนตั้งตารออยากกินอาหารไทยกัน จัดคิวไม่ถูกเลย ชวนคนนั้น เกรงใจคนนี้ ชวนคนนี้ ห่วงคนนั้น ...


Create Date : 04 กรกฎาคม 2556
Last Update : 5 กรกฎาคม 2556 18:21:47 น. 2 comments
Counter : 2614 Pageviews.

 
เรื่องเล่าน่าสนุกนะคะ ตอนนี้ลูกสาวพี่ติ๋วเรียนที่วาเซดะมา 1 ปีแล้ว ว่าจะไปเยี่ยมยังไม่มีโอกาสเลยค่ะ
เขาบอกว่าภาษาญี่ปุ่นยาก พี่คงเหมือนแม่บ้านจีน
เรียนเท่าไหร่ก็ยังพูดไม่ได้ น้องก้อยสบายดีนะคะ
ไม่ได้คุยกันนานเลย ไทกิคงโตมากแล้ว


โดย: HongDaYa วันที่: 13 กรกฎาคม 2556 เวลา:7:46:42 น.  

 
พี่ติ๋ว สบายดีค่ะ พี่ติ๋วเป็นไงบ้างภาษาญี่ปุ่น เขียนได้เยอะหรือยัง

ไทกิป.3 ริสะ อนุบาล 2 ค่ะ ไปเที่ยวบ้างไรบ้าง ที่นี่ร้อนมากค่ะ

ลูกสาสพี่ติ๋วเรียนกี่ปีคะ แล้วเข้าคณะอะไร ตอนนี้ลูกพีชกำลังออกค่ะ อร่อยมากๆ


โดย: Mnki วันที่: 16 กรกฎาคม 2556 เวลา:15:31:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.