Bloggang.com : สะบะละเฮ่ยแจงแวง : ดาวินชี ความอยาก เวลา โอกาส ความฝัน

ดาวินชี ความอยาก เวลา โอกาส ความฝัน

สามทุ่ม..

หก เมษายน สองห้าห้าศูนย์

ผ่านพ้นไปแล้ว ในที่สุดก็ได้มีเวลาว่างอ่านจนจบซักที

The Davinci code

พลิกดูหน้าในรองปก ไม่น่าเชื่อว่าซื้อมาตั้งแต่ปี 2004
จำได้ว่าซื้อมาจากงานสัปดาห์หนังสือ ซื้อเป็นเซตมาพร้อมกับอีก 2 เรื่อง

ที่เป็นแนวสืบสวน สอบสวน ค้นหา เงื่อนงำซ่อนเงื่อน อะไรเทือกนั้น..

อ่านแค่สองวันก็จบแล้ว เร็วจัง ขณะที่อ่านไม่อยากให้จบเลย
เพราะจินตนาการได้ถึงสถานที่ที่ใช้ในเรื่อง

และผลงานหลายๆชิ้น...ที่กล่าวถึง..

ประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันตก เป็นวิชาที่ชอบที่สุด ในบรรดาวิชาเบื้องต้น
เมื่อตอนเรียนปีหนึ่ง..

เรียนตั้งแต่แปดโมงสิบห้า ถึงสิบโมงครึ่ง ทุกเช้าวันอังคาร..

แวงไม่เคยไปสายเลยแม้แต่ครั้งเดียว..

ภูมิใจในวิชาเรียน ตั้งแต่สมัยอียิปต์ จวบจนลัทธิใหม่ๆหลังโพสโมเดริ์น

มีความสุขในการทำรายงานของศิลปินที่ตัวเองชอบ
กุสตัฟท์ โกเบต์

และวาดภาพเลียนแบบผลงานที่ชอบ
โคลดด์ โมเนต์

ตอนนั้นรู้สึกว่าเรียนสนุกดี อาจจะเป็นเพราะว่าแวงชอบอ่าน

ใฝ่ฝันอยากไปยุโรป

แถมอิตาลียังเป็นประเทศในฝันตั้งแต่เป็นเด็ก
(ยกความชอบให้ Roberto Buggio ,เดวิด,ดาวินชี และ หอเอน)

จึงทำให้ช่วงนั้นคลั่งไคล้ประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันตกอยู่ประมาณหนึ่ง

ยุคใหม่ๆประทับใจงานสไตล์อิมเพรสชันนิสม์มากมาย
ถึงแม้แวนโก๊ะห์ จะไม่ใช่ศิลปินที่แวงโปรดขั้นนั้นก็เถอะ

กลับมาที่ดาวินชีโค้ด สามปีเชียวเหรอที่แวงพลาดหนังสือเล่มนี้ไป..

เหตุผลก็เหมือนหนังสือ และหนังอื่นๆอีกมากมายในบ้านน่ะแหล่ะ

คือคิดว่ายังงัยก็เป็นของชั้น ซื้อมาแล้วนี่ จะเสพเมื่อไหร่ก็ได้..

ประจวบกับแวงดูหนังมาตลอดห้าวันก่อนหน้านี้ - -''
รู้สึกเหนื่อยเลยหันมาอ่านหนังสือมั่ง

ก่อนหน้านี้เมื่อสองปี ครั้งที่ไปอเมริกาครั้งแรก..
แวงหอบหิ้วหนังสือเกือบโลเล่มนี้ไปด้วย..

ด้วยความหวังว่าถ้าว่างจัด โฮมซิกขนาด ก็จะได้เอามาอ่านเพลินๆ

ที่ไหนได้ ฟอเก็ตโฮมสนิท - -'' (ข้อดีรึข้อเสียนี่ ไปเมืองไหนก็อินไปกะเมืองนั้น 55)

จัดได้ว่าหนังสือเล่มนี้โชคดีเอาการ..ได้เดินทางกลับมาตุภูมิจากที่มันจากมา หึๆ

ถึงแม้จะเดาการกระทำของตัวละครได้ และพอจะเดาได้ว่าใครเป็นใคร
แต่รายละเอียดในหนังสือและการผูกเรื่องของคนแต่ง
ก็ทำให้แวงอึ้ง อ่านรวดเดียวครึ่งเล่ม และอ่านอีกรวดครึ่งเล่มในวันต่อมา

หลับไปพร้อมกับนิ้วที่คั่นหน้าหนังสือเลย.....

สนุกจริงๆ

และความคิดที่แวงเคยคิดก็ย้อนกลับมาอีก..

คืออยากต่อโทสาขาประวัติศาสตร์ศิลป..

ตอนที่เลือกเอ็นท์เข้าศิลปากร แวงลังเลนานมาก ว่าจะเลือกคณะโบราณคดี ดีไหม..

แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนไปใส่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ที่ลาดกระบังใน2ตำแหน่งสุดท้าย

ถึงแม้ว่าจะติดในอันดับแรกที่เลือก คือที่ศิลปากรนี่แหล่ะ

แต่วันแรกที่ไปมหาวิทยาลัยก็อดจะไปด้อมๆมองที่คณะโบราณคดีไม่ได้..

มันคงเป็นความรู้สึกเสียดายเล็กๆน่ะ..

จริงๆแล้วเด็กอายุ 17-18 ไม่ได้รู้อย่างเด่นชัดหรอก ว่าตัวเองอยากจะเป็นอะไร..

มันเป็นช่วงอายุที่แวงคิดว่า ออกจะเป็นเวลาในการค้นหาตัวเองชัดๆ

แวงเคยคุยกับพี่คนหนึ่ง ที่มีความแน่วแน่ว่าจะเป็นดีไซน์เนอร์ ชนิดที่ว่า..
ทำอย่างอื่นไม่ได้อีกแล้วล่ะ ฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ - -''

แวงบอกพี่เค้าไปว่า..คนที่เหมือนพี่น่ะโชคดีนะ ถ้าเจอสิ่งที่ตัวเองอยากทำที่สุดจริงๆ

แต่แวงว่า เราจะไปรู้ได้ยังไงว่าเราชอบหรือถนัดอะไรที่สุด ในเมื่อมีอีกหลายอย่าง
บนโลกที่เรายังไม่ได้ลองทำเลย... อย่างมากที่สุดก็คงจะรู้ว่าแนวไหนเท่านั้นเอง
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าในอีกแนวเราจะทำได้ไม่ดีซักหน่อย....

พี่เขาตอบมาว่า..

"แต่ชีวิตคนเรา ไม่มีเวลายาวนานพอที่จะได้ลองทุกอย่างหรอกนะ"

แวงอึ้งไปกับคำตอบเลยล่ะ...

ณ เวลานั้นเข้าใจลึกซึ้งถึงคำว่า "เวลา และ โอกาส" เลย..

เวลาไม่เคยคอยใคร ประโยคที่เป็นความจริงที่สุด..

จนถึงตอนนี้มีหลายอย่างที่แวงยังมองไม่เห็นทาง
บางครั้งเวลานึกถึงประโยคที่พี่คนนี้เคยพูดไว้..

แวงจะฮึดขึ้นมาได้อย่างหน้าประหลาด..ฮึดมาทำหน้าที่ของตัวเองให้ได้ดีที่สุด
ทำตัวมีความสุขมากๆ คว้าโอกาสหลายๆอย่างที่เข้ามาในชีวิต

คว้าได้แค่ปลายๆ ก็ยังดีกว่าไม่ได้คว้าอะไรไว้เลย...

และบางทีก็คิดว่า..บางอย่างที่อยากลองทำแต่ทำไม่ได้โดยตรง ก็ทำทางอ้อมก็ได้..
บางอย่างทำเป็นงานอดิเรก ก็มีความสุขมากกว่านะ...

เอาน่า..ถ้าไม่มีโอกาสได้เรียนโทประวัติศาสตร์ศิลป..

อย่างน้อยก็เอา ดาวินชีโค้ด มาอ่านอีกรอบก็ได้....ได้กลิ่นอายจางๆก็มีควมสุขดี

^^~

ปล. วันนี้รู้สึกสละสลวยดีแฮะ
ปล.2 อยากไปอิตาลีและฝรั่งเศสสุดๆ ของสุดๆ - -*

Create Date : 07 พฤษภาคม 2550

Last Update : 7 พฤษภาคม 2550 12:45:22 น.

10 comments

Counter : 616 Pageviews.

G oo d M o r n i n g M o d a Y K a

โดย: โสมรัศมี

วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:17:27 น.

วันนี้เขียนดี มีสาระใช่เล่นนะ 555

ชอบเหมือนกันครับ ประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันตก แต่ผมเรียนแล้ว ลืมแล้ว ลืมเลย -*-

โดย: เมล่อน IP: 124.121.192.225 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:18:30 น.

..หนูฝนนี่..น่ารักจริงเลยแหะ ..

โดย: เถื่อน เด็กโสตฯ IP: 203.113.38.8 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:54:49 น.

แหมมมม อย่างนี้สิ เรียกว่ามีแรงบันดาลใจ

แต่จะว่าไปแล้ว ที่คนนั้นพูดก็ถูกนะ ว่าชีวิตเราไม่มีเวลาที่จะลองทุกสิ่งหรอก ขนาดผม ยังไม่ได้ทำสิ่งที่ผมอยากทำเท่าไหร่เลย เลยต้องมาทำสิ่งที่รักผ่าน Bloggang นี่แหละ

ปล. อ่านดาวินชี จบแล้วเหมียนกัน แต่ยังไม่ได้อ่านเทวากับซาตานเลย เพราะไม่มีตังค์ซื้อ

โดย: เข็มขัดสั้น

วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:20:37 น.

บางทีมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนะที่จะรู้ว่าชอบสิ่งไหน

โดย: กายแก้ว

วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:00:43 น.

บักโจ้มันเกี่ยวอะไรด้วยฟระ- -"~~~
ปล.ชอบ JUAN MIRO กะ SAVADOR DALI ,มิเชล แองเจ,และดาวินชี่..........

โดย: 1 IP: 58.8.147.218 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:46:47 น.

^
^
เกี่ยวดิ... ฮีโร่เค้าหนิ - -*

โดย: แวงสวย IP: 58.9.93.101 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:44:35 น.

ถ้ายังขยันเขียนรูปไปเรื่อย....ไม่แน่ว่าอีกหน่อยอาจจะมีศิลปินหญิง

ที่สร้างผลงานดังระเบิดระเบ้อ

นามว่า

แวงโก๊ะ (โก๊ะจริงๆจังๆ)

โดย: Watashi mo

วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:16:14 น.

อยากเรียนโทเกี่ยวกับเรื่องเล่า ตำนานต่างๆน่ะค่ะ
ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเล่านิทาน
(ไอ้ตอนฝันน่ะ ไม่รุ้หรอกว่า ในโลกมันมีอาชีพนี้ไหม)

สุดท้าย...
ได้เล่านิทานให้น้องฟังบ้างก็ยังดีนะ

อ่านเรื่องของคุณแวงมาหลายตอน พอดีคลิกเข้ามาจากระทู้นั้นกระทู้นี้มาเรื่อยๆค่ะ

อ่านตอนที่ร้องให้เมื่อปีกลาย
เออ รู้สึกว่าเราก็มีลางอย่างเหมือนกันน่ะค่ะ

อ่านที่คุณแวงร้องให้แล้วเรายิ้มแฮะ

มีคนเป็นเหมือนเราด้วย

วิธีการที่คนปฏิบัติต่อคนทุกวันนี้
มันทำให้คนที่ไม่แข็งกระด้างรุ้สึกแย่ๆได้มากมาย

แต่ยุคสมัยนี้ ก็เปิดโลกของเราออกปให้กว้างไกลขึ้น
ด้วยหนัง หนังสือ เวบไซต์
ทำให้เราได้อ่าน ได้รู้เรื่องราวของคนในอีกซีกโลก
และทำให้เราได้เข้าใจบางส่วนของคนที่อาจจะเรียนในมหาวิทยาลัยใกล้ๆกัน เดินสวนกันบ่อยๆ

แต่ไม่เคยรู้จักกัน

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ว่างๆแวะไปเยี่ยมบ้านเราบ้างนะคะ

โดย: dararye

วันที่: 6 มิถุนายน 2550 เวลา:1:09:46 น.

ชอบท่านดาวินชฃีมาก

โดย: สายฤทัย IP: 118.175.30.2 วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:11:55:28 น.