เดี๋ยวจะแผ่เมตตาให้นะครับ

แอบมาอัพบล็อกในออฟฟิตอีกวัน


วันนี้ไม่ได้สะดุ้งตื่น แต่ตื่นมาแบบเหนื่อยๆ ไม่รู้ทำไม
รู้อย่างเด๋วว่ารีบๆๆๆๆๆๆ เด๋วไม่ทันรถ
แต่วันนี้ ทำไมถนนมันโล่งจัง
อ๊ะนึกออกแล้ว วันนี้มันวันหยุดของชาวไทยค่อนประเทศ
แปลกใจไม่หาย
ให้ทำงานหกวันต่ออาทิตย์แล้วทำไมไม่หยุดวันอื่นๆเหมือนชาวบ้านเขามั่ง
ทำงานเยอะแล้วหยุดน้อย
มันก้อจะเยอะทวีคูณกันเข้าไปใหญ่
ไอ้ที่เคยทำห้าวันต่ออาทิตย์มันกลับให้หยุดทุกเทศกาล
ปีนึงทำแค่ สองร้อยกว่าวันเอง

แล้วทีนี้ที่ผมเห็นเลย การที่ต้องมาอยู่ในภาวะแบบนี้
มันกระทบกับพฤติกรรมของคนที่นี่ครับ
ไม่แปลกใจว่าทำไมรู้สึกว่าคนที่นี่ขี้หงุดหงิด ขี้วีน ก้าวร้าว
ดื้อ หัวแข็ง ไม่ทำงานเป็นทีมเลยยยยยย
เอาตัวรอดกันหมด

คนเราเอาเวลาปีละ สามร้อยกว่าวันมาขลุกอยู่แต่ในโรงงาน
นั่งรถเมลล์สูดมลพิษทุกวัน วันนึงไปกลับ ร่วม สามชั่วโมง
กลับถึงบ้านก้อมืดค่ำ
เวลาให้ตัวเองยังไม่มี แล้วเวลาให้ครอบครัว ล่ะ ไม่ต้องพูดถึง
คนมันก้อขาดการขัดเกลาทางอารมณ์ อยู่กับความเครียดๆๆๆๆๆ
สั่งสมความเห็นแก่ตัว
ผมว่านี่แหละคือความล้มเหลวของความเป็นคน
ถ้าถามว่าทำเพื่อใคร เพื่ออะไร
ผมเดาได้คำตอบเดียวว่า เพื่อเงิน
รู้สึกตกใจว่าคนจำนวนมาก ใช้เงิน มาซื้อเวลา ซื้อชีวิตตัวเรา

วันนี้ก้ออีกแล้วจะจะ
พี่ในแผนกทะเลาะกัน ก่อนพักเที่ยง
ต่างคนต่างไม่ยอมกัน ต่างไม่ยอมจบ
ตะโกนใส่กันเสียงดังสนั่นห้อง
ขี้เกียจจะนั่งฟัง เพราะมันก้อไม่ใช่ธุระเรา
รู้แต่ว่ามันน่าอายทั้งคู่น่ะแหละ
พี่ข้างก้อบอกว่า มันเป็นเรื่องปกติ
แต่สำหรับผมมันไม่ปกติน่ะสิ
ทำงานมา หก ปี ไม่เคยเจอสังคมแบบนี้

เมื่อวานตอนกลับบ้าน นั่งรถของ บิ๊ก เพื่อนสนิทสุดของเจี๊ยบ มายเบสเฟรนด์
เจี๊ยบไม่ได้ทำเพราะเงิน แต่เธอทำเพื่อสร้างโอกาสในอนาคต
ที่จะได้งานที่ดีกว่า เธอพยายามจะลาออกมาหลายๆๆรอบ
เพราะปัญหาคนนี่แหละ
ยื่นเอกสารไปแล้วผู้ใหญ่ก้อไม่ยอมให้ออก
นั่งไปคุยกันไป
กำลังคุยถึงตอนที่เจี๊ยบโดนอีกแผนกด่าต่อหน้าที่ประชุมว่า
ไร้ประโยชน์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฟังแล้ว เป็นใคร ใครก้อโกระล่ะครับ
ยิ่งเจี๊ยบเป็นคนนึงที่ขยันโคตรๆๆๆๆแล้วก้อใจเย็นสุดๆ
ทำงานเป็นระบบมากๆ
และแล้ว แม่เจี๊ยบก้อโทรเข้ามา
จริงๆก้อโทรมาคุยกะเจี๊ยบเป็นประจำแหละครับ
วันนี้ผมอยู่ด้วย แม่เจี๊ยบก้อเลยขอสายคุยกับผมด้วย
ก้อคุยกันฮาๆปกติ ตอนจบคุณแม่ก้อพยายามย้ำว่า
ให้อดทนนะ ให้ใช้ความดี ใช้ความอ่อนน้อม ต่อสู้กับคนที่นี่
เจี๊ยบก้ออยู่มาได้ปีนึงแล้ว
เธอก้ออึดมาแต่ไหนแต่ไร มันไม่ยากสำหรับเจี๊ยบหรอก
เราก้อรับปากครับๆๆๆไป
แต่ไม่รู้ว่าจะทำได้จริงรึป่าว
หันไปกระซิบกับเจี๊ยบว่า
อีกหน่อยโดนใครด่าสาดเสียเทเสีย
เด๋วผมจะไปช่วยสวดแผ่เมตตาให้

Create Date : 05 พฤษภาคม 2549		3 comments
Last Update : 5 พฤษภาคม 2549 13:30:19 น.
Counter : 550 Pageviews.
Share Tweet