BlogGang.com : : superjack : ในที่สุดก้ออดไม่ได้ ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆเร๋อ

ในที่สุดก้ออดไม่ได้ ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆเร๋อ

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณหัวหน้าชาวสิงคโปร 2 คนเชิญไปร่วมอบรม
หลังจาก ตะลอนๆๆ ทั่ว กทม และปริมลฑล ด้วยระยะทาง
600 กิโลเมตร ต่อ 2 วัน เรียบร้อยแล้ว
ทั้งๆที่ยังไม่ได้เซ็นต์สัญญาทำงานใดๆ
วันนี้เรานัดกันที่โรงแรมเหมือนเดิมครับ
ตรงซอยฝั่งตรงข้าม ซีค่อน สแควร์

6.00 ตื่น

ชงโจ๊กไปซองครึ่ง กินๆๆๆให้ตื่น
6.40 ออกจากห้อง
7.20 ลงรถไฟฟ้าที่สถานีอ่อนนุช
7.50 ลงแท็กซี่ที่หน้าโรงแรม
8.10 ขับรถออกจากโรงแรม
9.00 ถึงโรงงาน
9.30 เข้าอบรมเรื่องวัสดุตัวใหม่ ภาคภาษาอังกฤษ โดยท่านหัวหน้าทั้ง 2 ผู้เข้าอบรมก้อสัก 20 คนได้ ดูจากภาษากายของผู้ร่วมอบรม 80 % มีอาการ มึน งง และง่วงอย่างรุนแรง...ผมก้อช่วยแปลให้คนข้างๆฟังเท่าที่เข้าใจ...

11.00 หัวหน้าใหญ่ ชิ่ง บินกลับก่อนเพราะลูกค้าที่นัดไว้ตอนบ่ายมันเบี้ยว

12.00 พักเที่ยง เดินไปถึงโรงอาหาร เหลือกับข้าวติดก้นถาดอยู่ 2 อย่าง เห้ออออ

13.10 เริ่มการอบรมต่อ
ยาวนานถึงใจ

15.00 จบการอบรม แล้วก้อมานักๆคุยงานกับคนไทยที่ทำตำแหน่งนี้อยู่....เห้ออออออ มันก้อไม่ยากอ่ะนะ ทำได้อยู่แล้ว

16.00 หัวหน้าอีกคนก้อนั่งแทกซี่ไปสนามบิน...เราก้อไม่กล้าขอติดรถไปด้วย น่าเกลียด เลยบอกว่าเดี๋ยวรอกลับกับรถบริษัทตอน 5 โมง (โง่จริงๆเลยกรู)

17.00 เดินไปที่รถบัส ไม่ปรับอากาศที่จอดอยู่ริมรั้วนอกโรงงาน มีแค่คันเดียว....เต็มทุกที่นั่ง ..
ไม่รู้ว่าไปนั่งทับที่ใครเขารึป่าว
สิ่งแรกที่ทำคือเอา mp3 มาฟัง...

17.10 ล้อหมุน รถเคลื่อนที่แล้วครับ...1 ...2 ...3 หลับเลยครับ
17.18 สะลึมสะลือตื่นมาดู..ถึงหน้านิคม เวลโกลว์ บางนา
ตราด กม. 36แล้วหลับต่อ...

17.25 สะดุ้งตื่น...รู้สึกว่ารถกำลังขึ้นสะพาน...สะพานยูเทิร์นครับ เหลือบไปดูที่เสาทางด่วน...โอ้โฮ มายูเทิร์นที่ กม. 43 โอ้ววววววววววววว ถ้าวิ่งตรงไปอีกไม่เกิน 20 กม ก้อบ้านผมที่เมืองชลแล้ว...คิดแล้วเครียด...นอนไม่หลับแล้ว

17.40 ผ่านกลับมาถึงหน้านิคม ฯ กม. 36 อีกครั้ง...โอ้ววววววววววอีกรอบ เกือบชั่วโมงกรูยังไปไม่ถึงไหนเลยเร๋อฟะ อยากจะร้องไห้

ร้อนก้อร้อน เหม็นก้อเหม็น
รถบัส รถ สิบล้อเต็มถนนไปหมด
เริ่มเหนียวตัว เหนอะหนะ....
ทีนี้ก้อเอาทิชชู่มาเช็ดเหงื่อบนหน้า....
แทบไม่เชื่อสายตา...นี่หรือหน้ากรู ดำยังกะโซ่นทีนนน
เริ่มไอกระแด็กๆแล้วก้อคิดด่าคนคิดสวัสดิการณ์ให้ที่นี่
ว่าไม่เคยคิดถึงหัวอกคนไม่มีรถเลย
คนส่วนมากนั่งรถมาจากในเมืองทั้งนั้น อ่อนนุช
เรื่อยมาจนถึงนิคม แถมเพื่อนผมอยู่ถึงเยาวราชด้วยซ้ำไป พวกเขาต้องมาใช้ชีวิตแบบนี้...ดมฝุ่น ดมควัน
วันละหลายๆชั่วโมง 6 วัน ต่อ อาทิตย์
แล้วผมต้องมาตายผ่อนส่งแบบนี้ด้วยเร๋อ

ผมอยู่โซนี่ ทำงาน 5 วัน รถบัสกว่า 20 คัน แอร์ล้วน
แถมรถตู้อีก สิบกว่าคัน
จากชลบุรี ถึงบางนา ถึงสำโรง
ถึงสนามหลวง ถึงสะพานใหม่ก้อมี
เพราะเขาเห็นความสำคัญของคุณภาพชีวิตพนักงาน
และผู้ใหญ่หลายคนก้อใช้รถบัสด้วย

แต่ที่นี่...ไม่เลย
นั่งไปคิดไปดูนาฬิกาไป

16.45 ถึงหน้าเซ็นทรัลบางนา...รถก้อติดโคตรๆ
19.15 ถึงเป้าหมาย ที่ที่ผมจะย้ายมาอยู่ในอนาคตถ้ายังจะทำงานกับที่นี่...โลตัสอ่อนนุช นับสิริรวมจากเลิกงานจนลงรถได้ 2.15 ชั่วโมงเฉพาะแค่ตอนเย็นนะเนี่ย
รีบขึ้น BTS เลยครับ อยากรู้ว่าถ้าไปถึงห้องปัจจุบันมันจะนานแค่ไหน...แวะซื้อกับข้าวกับขนมอีกหอบโตที่ริมถนน

19.45 ถึงห้อง....กินๆๆๆๆๆๆๆๆอาบน้ำ นอนไป 1 ตื่น

มันอารายกันเนี่ยยยยยยยยยยย
วันๆนึงต้องอยู่บนรถแบบนี้ 3 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย
ทั้งไป ทั้งกลับบบบบบ 18 ชั่วโมง ต่อ อาทิตย์
บนรถเมล์พัดลม

กลับมาก้อเหนื่อย เชี่ยๆ หลับเลยครับ
สมมุติว่าถ้าพรุ่งนี้ต้องทำงาน...
จากห้องปัจจุบัน แถวๆเสาวรีย์ชัย ก้อต้องตื่น ตี 5
นั่ง แทกซี่ไปขึ้นรถบริษัท ที่อ่อนนุชอีก 130 บาท
ตอนนี้ก้อจองห้องไว้ห้องนึง 4500 บาท
ซอยหน้าโลตัสออ่นนุชเลย
แต่เชื่อได้เลยว่าเดือนๆนึง
ต้องจ่ายกับที่นี่ไม่ต่ำกว่า 6-7000 บาท
ไหนจะให้ที่บ้านอีก สี่ซ้า ห้าพัน
ค่ากิน ค่าดูแลสุขภาพ ค่าโทรศัพท์ ค่าประกัน
ค่าบัตรเครดิต (หนีเก่าก้อนโต) ภาษี ประกันสังคม กองทุนสำรอง
แค่นี้ก้อจะไม่พอกินอยู่แล้ว
แว่วๆมาว่าจะให้ไปผ่อนรถอีก เอาเข้าไปสิ
น้ำมันก้อลิตรละจะ 30 เข้าไปแล้ว

เกินเงินเดือนไปถึงไหนๆแล้ว เฮ้ออออ เซ็ง

เมื่อวานเพิ่งสมัครงานกับบริษัทที่เป็นลูกค้าของที่นี่ไป
เรียกไว้ๆนะครับ ระยองก้อไป สาธุ

เฮ้ออออ...ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆเร๋อ
จะไหวเร๋อพี่..

Create Date : 22 เมษายน 2549

Last Update : 22 เมษายน 2549 3:25:49 น.

8 comments

Counter : 555 Pageviews.

คุณภาพชีวิตในกรุงเทพฯ โห... แย่มากกกก สู้ชีวิตบ้านนอกอย่างเราก้อมะได้ ....

เราโชคดีแล้วที่เป็นคนบ้านนอก อยู่กับอากาศบริสุทธิ์ ซ้ายทะเล ขวาภูเขา ข้างหน้า ไร่ นา สวน ข้างหลัง ภูเขาสวยงาม...

แต่ในตัวอำเภอก็วุ่นวายอยู่อะแหละ แต่ยังไม่เท่า กทม.

ชิวิตนบ้านนอกอย่างเรา ที่ใครๆบอกว่าเฉิ่ม เชย แต่คุณภาพชีวิตดี ... กทม มีอะไรดัอ่ะนอกจาก คนหลอกลวง และสิ่งหลอกลวง โลกมายา คนที่เห็นแก่ตัว ฯลฯ

ปล.กทม ไม่เหมาะกับคนเฉิ่ม เชย เซอะเบอะ ขี้โรคอย่างเรา ฯลฯ

โดย: กรวี

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:14:19:58 น.

เหนื่อยแย่เลย แบบนี้ถ้ามีที่ทำงานใหม่ให้เลือกก็คงดีนะพี่ แบบนี้มีแต่แย่ กับแย่ แล้วยังค่าใช้จ่ายโครตรจะเยอะ
แล้วยังต้องฝ่าด่านอรหันต์คลุกฝุ่นอีก ขนาดรถเมล์แถวบ้านผมนะมันไม่มีแอร์นั่งแป๊บเดียวก็แทบแย่ นี่ดมควันตั้งนาน เน่าพอดี
ก็สู้ๆละกัน คับ!!

โดย: Markabyte

วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:21:22:50 น.

... ชีวิตเศร้านัก มาตายกานดีก่า (หาเพื่อนตายอยู่)

โดย: baddynut IP: 58.9.185.72 วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:2:22:46 น.

oh o....Khun baddynut,
join the work with me si krub...
we may get the same result => death

โดย: superjack IP: 58.8.170.86 วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:4:13:56 น.

อือ ยังไงก้อต้องดูแลตัวเองไว้ก่อนนะคะ

สุขภาพเราสำคัญที่สุด

โดย: นมัสเต

วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:13:32:12 น.

สู้ๆคับ เปนกำลังใจให้ ขอบคุณมากคับ

โดย: `|nfern๏`ZoL– (InfernoZoL

) วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:14:48:33 น.

แวะเข้ามาทักทายครับ

ยังงัยชีวิตก็ต้องสู้ต่อไป

ปีใหม่แล้ว ก็ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ

โดย: Duke of York

วันที่: 23 เมษายน 2549 เวลา:22:30:52 น.

หัวข้อน่าสนใจเลยกะจะเข้ามาอ่านซะหน่อย แต่พอเข้ามาไปๆมาๆ ความสนใจอ่านก็พุ่งไปตรงที่สไลด์คำเตือนของคุณตรง profile แทน
สรุปว่า ... เข้ามาฮา ล่ะกัน (ป.ล. ขำตลกร้ายของคุณจริงๆ น่ะเนี่ย..ทำไปด๊ายย)

โดย: D.K.H.N.

วันที่: 24 เมษายน 2549 เวลา:10:48:36 น.