Bloggang.com : space time : ผมจะเล่าเรื่องรักของผม ตอนจบ

ผมจะเล่าเรื่องรักของผม ตอนจบ

หลังจากนั้นผ่านไปผมก็ยุ่งอยู่กับงานวิจัยเพียงอย่างเดียว..

จนกระทั้งในคืนวันหนึ่งตอนกลางเดือนพฤศจิกายน ประมาณ 22.30 น ขณะกำลังแก้ไขโปรแกรมและทดสอบระบบในงานวิจัยอยู่ ก็เกิดอารมณ์เบื่อหน่ายอย่างแรงกล้าที่สุด ..อารมณ์เบื่อหน่ายนี่จะเกิดขึ้นบ่อยๆสำหรับผู้ที่ทำงานวิจัย..

เราได้รู้ว่าในตอนที่เราท้อ..ในตอนที่เราคิดอะไรไม่ออกเลย..ในตอนที่เราเหนื่อยล้าหัวใจเป็นที่สุด.. เราก็เพียงแค่ต้องการใคร่สักคนที่ช่วยมารับรู้.. ที่ไม่ใช่อาจารย์ที่ปรึกษาของเรา..ที่ไม่ใช่พ่อแม่ของเรา..ที่ไม่ใช่พี่น้องของเรา..และก็ไม่ใช่เพื่อนของเราเช่นกัน..ไม่ใช่คำให้กำลังใจและคำแนะนำมากมายจากคนเหล่านี้..

แค่ได้บอกกล่าวให้เขาได้ฟัง.. และได้ยินในน้ำเสียงของเขา..ก็เพียงแค่นั้นเอง

ในขณะที่น้องที่ทำงานวิจัยอยู่ห้องเดียวกันกำลัง relax ด้วยการเล่นเกมคอมพิวเตอร์ winning 8 อยู่อย่างเมามันคนเดียว (ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเล่นเกมเลย แต่ถ้าเล่นก็จะเป็นเกมพวก dynamite หรือ wonderland อะไรเทือกๆนั้น มันก็เลยเล่นอยู่คนเดียว และในห้องวิจัยนี้จะมีเราเพียงสองคนและอยู่กันดึกๆทุกวัน )

A:น้อง D พี่ยืมโทรศัพท์หน่อย พี่จะโทรหาเพื่อน
D:วางอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือ พี่หยิบเอาเลย

แล้วผมก็เดินไปหยิบเอาโทรศัพท์ที่โต๊ะอ่านหนังสือที่อยู่ใกล้ๆผมเอง แล้วก็เดินออกไปข้างนอกห้องวิจัย ที่ระเบียงบริเวณทางเดินชั้น 3 ของตึก ผมค้นหาเบอร์โทรที่เก็บไว้ในกระเป่าเงินในครั้งที่พวกเราไปกินนมที่ร้านกาแฟนั้นแหละ และกดเบอร์ 01-xxxxxx9

A: ตู๊ดๆๆๆ...ตู๊ดๆๆๆ.. ผมฟังเสียงอยู่ตั้งนาน โทรติดแต่ไม่มีใครรับสาย จนโทรศัพท์ตัดไป .. เอาวะเขาอาจจะดูแลคนไข้อยู่ แล้วก็วางโทรศัพท์ไว้ไกล.(ผมปลอบตัวเอง..และผมลืมบอกไปเขาเป็นหมอครับ)..แล้วผมก็กดโทรใหม่..
W: สวัสดีค่ะ..w. กำลังพูดค่ะ...
A: สวัสดีครับ..w.หรือครับ.นี่เราA.นะครับ..
ดูเหมือนว่าเขาอึ่งไปนาน..และพูดด้วยน้ำเสียงดีใจปนเสียงหัวเราะเบาๆ เหมือนทุกๆครั้งเวลาที่เขาดีใจและปิติใจ เขาจะมีอาการอย่างนี้เสมอ..ผมยังคงจดจำได้ดี..
W: เธอไปอยู่ที่ไหนมา แล้วรู้เบอร์ของเราได้อย่างไร..?
A: เรากำลังเรียนต่อโทรนะ..เธอเป็นงัยบ้าง? ..สบายดีหรือ? ..
เราสอบถามสาระทุกข์สุกดิบกันอยู่นาน.. แล้วเธอก็บอกผมในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าจะได้ฟังมัน..จากเธอ....
W: เราแต่งงานแล้วนะ... เมื่อเดือนกันยายนนี่เอง แล้วเธอแต่งงานหรือยัง?..
A: .......เรายินดีด้วยนะ...เราไม่รู้ว่าจะต้องแต่งกับใคร?...

ผมตอบไปโดยที่มีความรู้สึกว่า ภายในหัวและหัวใจมันว่างเปล่า..ทั้งๆที่ผมก็ทำใจแล้วนะก่อนทีจะคิดโทรติดต่อเขานี้..และที่ผมต้องตอบเขาไปว่า เรายินดีด้วยนะ..ทั้งๆที่ความเป็นจริงผมเศร้าใจอย่างที่สุด....

ผมถึงได้เข้าใจ “ กับใครบางคนเรากับทำได้ดีที่สุดแค่รัก และเก็บเขาไว้ในใจตลอดไป ทำได้แค่นั้นจริง ๆและ ที่เหลือไว้...ก็คงจะเป็นแค่ความทรงจำที่ดีตลอดไป..”
...
.....
อืม!..ผมจะเริ่มต้นชีวิตใหม่........

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2549

Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2549 11:50:46 น.

5 comments

Counter : 437 Pageviews.