Bloggang.com : สมจ๊อด : ปฏิบัติการเบาแผ่นดิน (ตอนที่ 2 สร้างเสาธง)

ปฏิบัติการเบาแผ่นดิน (ตอนที่ 2 สร้างเสาธง)

จากกระทู้นี้ ตอนที่ 1 //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=somjord&month=02-2006&date=04&group=2&blog=1

...

ตอนที่ 2 สร้างเสาธง

การมาทำกิจกรรมสร้างเสาธงในครั้งนี้ ทำให้เราเข้าใจได้ลึกซึ้งเข้าไปอีกว่าเพราะเหตุใด ทหารจึงยอมให้ศัตรูยิงตายเพียงเพื่อตนจะได้ยันเสาหนึ่งต้นที่ผูกผ้าผืนเดียวไว้ไม่ให้ล้ม...

เราถูกสั่งสอนให้รักชาติอย่างนู้นอย่างนี้ รักแผ่นดินผืนแม่ เราแสดงความเคารพต่อสถาบันอันสูงสุดทั้ง 3 สถาบัน ทุก ๆ เช้าก่อนที่เราจะเข้าเรียน เราถูกบังคับให้ยืนร้องเพลงชาติและสวดมนต์ พอโตขึ้นมา เราก็ต้องหยุดยืนเคารพธงชาติตอนแปดโมง ทั้ง ๆ ที่มันเป็นเวลาเดียวกับเวลาเข้างานของใครบางคนพอดิบพอดี

เราอาจเข้าใจได้ว่านี่คือหน้าที่... แต่เราเข้าใจได้ลึกซึ้งและซาบซึ้งไหม จะมีสักครั้งหรือหลาย ๆ ครั้งหรือเปล่าที่เรารู้สึกไม่ชอบเสียเลยในเวลาเร่งรีบ ต้องมาคอยยืนตรงอยู่กับที่ แทนที่จะได้เข้าไปตอกบัตรทำงานให้ทัน?

คำถามนี้ตกไป... หากพวกเพื่อน ๆ ลองมายืนร้องเพลงชาติหน้าเสาธง...
“เสาธง” ที่เพื่อน ๆ ได้สร้างขึ้นมาเองกับมือสิ แล้วจะรู้

พวกเราได้ทำแล้วครับ...

...

จากสภาพเสาธงเดิมที่ทำด้วยไม้ไผ่ ดูแล้วก็คลาสสิกดีไม่น้อย แต่มันจะอยู่ได้นานสักเท่าใด หากฝนตก ลมแรงพัด ปลวกกัดแทะ กาลเวลาผัน เจ้าสิ่งที่แสดงถึงความเป็นไทยทั้งหมดทั้งมวลนี้ คงจะล้มลงสักวัน นี่คือเหตุผลหลัก ที่ทำให้เราดั้งด้นมา

เช้าตรู่... แม้จะเป็นวันหยุด แต่พอน้อง ๆ รู้ข่าวว่าจะมีพวกพี่ ๆ มาสร้างเสาธงและบริจาคของ พวกเขาเหล่านั้นก็เดินทางมาโรงเรียนเหมือนวันปกติ

...

เริ่มยกแรก

หลังจากที่กลุ่มแรกไปถึง พอนั่งพักนอนพักจนหายวิงเวียนหัวจากการเดินทางและพักทานข้าวเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเวลาค่ำพอดี เราต่างไม่รีรอ รีบขนอุปกรณ์ก่อสร้าง ปูน ทราย หิน เหล็กเสาธง ลงจากรถ และเริ่มผสมปูนกันทันที

อ๋า... คุณพ่อครับผสมปูนนี่ต้องใส่ทรายกับหินด้วยเหรอครับ -_-“

อ้าว... ต้องใส่น้ำด้วยเหรอครับ -______-“

เฮ้อ! อ้ายเด็กพวกนี้ มานี่ พ่อทำให้ดู

อ้าว... ทำให้ดู ก็เลยยืนดูมันซะอย่างงั้นเหรอ เฮ้!… ลงมาช่วยกันเดี๋ยวนี้เลย -_-“

เดี๋ยวจับโบกปูน กลิ้งลงเขาซะนี่

กว่าจะเทปูนตั้งเสาเพื่อรอให้ปูนแห้ง เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงตี 1 กว่า หลายคนที่อ่อนเพลียจากการเดินทางมาสวมวิญญาณแบกหาม ก็พาดผ้าขนหนู ผ้าขาวม้า เดินเข้าห้องอาบน้ำโดยมิกลัวความเย็น แต่ก็ยังมีบางคนที่ยังอยากสัมผัสกับทิวทัศน์ยามค่ำแห่งขุนเขาและไอหมอก จึงยังไม่หลับนอน นั่งก่อเตาย่างหมู บรรเลงเพลงเคล้าเสียงกีตาร์เบา ๆ ขับกล่อมผู้ที่เมื่อยล้าให้นอนหลับ ท่ามกลางความหนาวเย็นจนล่วงเลยไปถึงตี 3 ความเงียบจึงเข้าคลุม พร้อม ๆ กับไฟในเตาที่ริบหรี่ลง... บ่งบอกว่าเสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์แล้ว สำหรับภารกิจของยกแรก ยังหรอกนะ ยังเดินมาไม่ถึงครึ่งทางเลย...

...

เริ่มยกสอง

กว่ากลุ่มสองจะเดินทางมาถึง เวลาก็ล่วงมาจนถึงเที่ยงของอีกวัน
หลายคนที่ไม่ได้ทานข้าวเช้ามา หรือทานมาแต่ก็อาเจียนออกมาหมด ก็ส่ออาการหิวโซ ทางคุณแม่และสาว ๆ ของกลุ่มแรกจึงจัดเตรียมอาหารมาบริการกันก่อนที่จะเริ่มทำงาน โดยตั้งโต๊ะทานข้าวกันที่โรงอาหารของนักเรียนนั่นเอง

สำหรับอาหารก็เป็นแกง เป็นไข่ เป็นต้ม ของพื้น ๆ ทั่วไป แต่... มีเมนูหนึ่งที่จะแนะนำในวันนี้ มีชื่อว่า “ข้าวเบ๊อะ”

ข้าวเบ๊อะ เป็นอาหารพื้นเมืองของชนเผ่ากะเหรี่ยง ซึ่งจะหุงขึ้นมาเลี้ยงแขกในงานพิธีสำคัญ ๆ เท่านั้น ข้างเบ๊อะประกอบไปด้วยข้าวดอยหุงผสมกับกระดูกหมู ผัก และเครื่องปรุงลักษณะคล้ายกับข้าวต้มทรงเครื่องบ้านเรา แต่ข้าวเบ๊อะจะข้นกว่ามาก ข้นกว่าโจ๊กด้วยซ้ำ หากเพื่อน ๆ ได้รับเชิญไปในงานพิธีแต่งงาน หรือเทศกาลของเผ่านี้แล้วพวกเขานำข้าวเบ๊อะมาเลี้ยง จะถือเป็นการไม่เหมาะสมอย่างยิ่งหากเราไม่ทาน หรือแสดงทีท่าที่บ่งบอกว่านี่คืออาหารประหลาด...

เพราะสำหรับพวกเขาแล้ว... นี่แหละ ของดีชั้นเลิศเลยเชียว

เมื่อกินกันอิ่มหนำแล้วก็เริ่มลุยกันเลย

นี่คือการเทปูนนะ... จำไว้... ปูนต้องใส่หิน ใส่ทราย และก็ใส่น้ำด้วย -_-“

อ๋อ! เดี๋ยวจะจับเอ็งใส่กระสอบโบกปูนแล้วถ่วงลำธารแถวนี้แทนน่ะ

จากเด็กวิทคอมฯ เด็กบัญชี เด็กอีเล็คฯ วันนี้ทุกคนต่างต้องถอดร่างแล้วสวมวิญญาณคนงานก่อสร้าง มาจับจอบจับเกี๊ยงผสมปูน ขุดดิน แบกทราย กันอย่างสนุกสนาน

โอ้ว! จ๊อด บิดจนหน้าแดง แต่ออกแรงหน่อยสิวะ

คุณพ่อครับ มีปูนเหลือพอไหมครับ ผมจะเอาไอ้คนพูดเมื่อครู่ไปโบกครับ

ฮัลโหล๋ววววว! ผมเป็นบ้าไปแล้วครับบบบบบบ

และแล้ว อุปสรรค์ก็มาจนได้... ไม่รู้ว่าช่างกลึงเสาธง จงใจหรือไร ถึงได้กลึงเกลียวต่อเสาออกมาให้มันฝืดเสียจนพวกเราไม่อาจจะหมุนต่อเสาให้สุดเกลียวได้ คุณพ่อจึงเอาเชือกมามัดเป็นเกลียวแล้วขัน... แต่เสาก็ลื่นเกินกว่าแรงจับของเชือกจะรัดได้... ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะน้ำมันก็ไม่มี

สายตาของคุณพ่อเหลือบไปเห็นเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งยืนน้ำมูกย้อยอมนิ้วชี้ของตนอยู่ จึงเอ่ยขอยืมรองเท้าของน้องเขาข้างหนึ่งมาเพื่อผูกติดกับเชือกกันเสาลื่น

ปรากฏว่า ได้ผล... เกลียวหมุนเข้าได้ดั่งใจนึก มหัศจรรย์พันลึกยิ่งกว่ารองเท้าแก้วของแม่นางซินเดอร์ฯ อีกนะนี่

รองเท้าเก่า ๆ ของหนูก็มีประโยชน์นะคะ ^_____^

น้อง ๆ มานั่งให้กำลังใจ รอดูเสาธงอันใหม่ซึ่งกำลังจะเป็นรูปเป็นร่างในไม่ช้านี้

เอ้าฮึบ! โอย! หมดแรงข้าวเบ๊อะซะแล้ว

ฮึบ! ขึ้นมาแล้ว...

เย้! ตั้งเป็นต้นแล้ว

ขันน็อต... แต่เนื่องจากว่าเกลียวมันฝืด และไม่มีน้ำมันหล่อลื่น การขัน จึงกลายเป็นการเคาะแทน

ใส่ธงไตรรงค์

สำหรับพวกผู้หญิงนอกจากช่วยเสิร์ฟน้ำแล้ว พวกเธอยังช่วยกันจัดบอร์ดสำหรับวันพ่อด้วย

เมื่อเสร็จสิ้นแล้ว ก็มาถึงขั้นตอนการเชิญธงลงจากเสาไม้อันเก่า เพื่อเชิญธงผืนใหม่ขึ้นสู่เสาที่เราช่วยกันสร้างเสร็จหมาด ๆ